Piet schreef op zaterdag 31 december 2005, 12:02:


ik heb mijn 2 shetlanders en arabier (ruinen) en welsh pony(merry) het hele jaar door in een zandbak staan van 22m bij 22m.
daarin staan 2 inloopstallen met rubbermatten en niets op de vloer ,ook geen stro i.v.m. door de bak lopen.
ze krijgen 4 x per dag hooi en ander voer naar behoeven.
de rubbermatten liggen er al 9 jaar en blijven mooi en makkelijk schoon te maken en ik veeg de stallen voor iedere voerbeurt.
ook als ze in de stallen staan en er gebeurt iets waar ze van schrikken,
(ik woon n.l. langs een spoor en een weg) dan rennen ze de stal uit maar kunnen niet uitglijden op het rubber.
ze eten geen zand(koliek) wanneer ze voldoende te eten krijgen en ik geef regelmatig afgezaagde boomtakken(wilg,berk,els) zodat ze zich niet vervelen want paarden hebben hout nodig om aan te knabbelen.
doe je dat niet dan vreten ze alles wat van hout is op(paaltjes,stallen).
de omhijning van de bak is van hout hekwerk en aan de binnenkant hebben wij worteldoek gespannen i.v.m. het vreten aan hout en het wegwaaien van het zand.
ook houdt dat de wind tegen(schuilen).
boven op het hekwerk hebben wij schrikdraad gespannen want anders gaan ze lekker met hun kont staan schuren en duwen ze de bak uit hun voegen.
ook bij mij stonden de paarjjes in de sneeuw, maar als het regent staat de arabier altijd op stal.
ze hebben bij mij ook nog nooit een deken op gehad buiten ,daar kunnen alleen maar ongelukken van komen als je er geen zicht op hebt en ze hebben allen een heerlijk dik vacht ,ook de arabier.
die heeft zelfs als veulentje in de strenge winter buiten gelopen.

Els Kleverlaan schreef op maandag 2 januari 2006, 14:38:


hallo allen en een goed 2006 voor mens en dier.
ik woonaan de buitenkant van een woonijk en laat de paardjes altijd gewoon loslopen in de rijbak met stallen erin zoals ze dat gewend zijn.
het gaat er hier altijd heftig aan toe en ik begin de week ervoor al met de laatste voerbeurt te vervroegen ik geef dan om 10 uur het eten zodat ze om 12 uur geen dikke buik meer hebben i.v.m koliek (rondrennen terwijl ze een volle buik hebben).
na het ergste vuurwerk geweld want het wordt steeds harder geef ik nog een lekker beetje hooi zodat ze wat te knabbelen hebben.
ik ga nooit weg tijdens deze dagen en ga telkens kijken of alles in orde is.
wel moet je er voor zorgen dat je paard niet alleen staat want het is een kudde dier en er is meestal een van de paarden die de lijding heeft en de anderen rustig houd.

biancawaamelink schreef op maandag 2 januari 2006, 15:02:

hallo wat een ellende allemaar. ik ben geen dierenarts maar ik ken iemand en die d'r paard was niet in orde,futloos,geen mooi vacht liet het hoofd hangen viel erg af terwijl ze goede voeding kreeg.
de dierenarts kon niets vinden (oorzaak) ,ook niet met bloedprikken .
ze was ten einde raad en hoorde van iemand dat diegene d'r paard liet behandelen door een magnetiseur ,eigenlijk geloofde ze daar niet in maar wist anders ook niet meer wat te doen en besloot de vrouw te laten komen.
de mevrouw behandelde het paard en ontdekte dat het paard zeer ongelukkig was en dat het paard alle ellende ,stres, nare buien lief nam van de eigenaresse en het zelf niet meer kwijt kon.
de eigenaresse schrok hier heel erg van want haar paard was haar maatje door dik en dun en ongemerkt legde zij alle problemen bij haar paard neer,wat ik denk ik iedereen wel eens doet.
dit paard was zo gevoelig en zag normaal haar vrouwtje als leider maar omdat het vrouwtje onzeker werd over de gezondheid van het paard werd het paard sterker en deed onverschillig tegen haar(omver lopen,tegen haar aanstoten, de stal uitlopen wat ze normaal nooit deedt als de deur open stond.
het paard nam de leiderschap over.
de vrouw is een paar keer geweest en het paard veranderde weer in een vrolijk paard die weer bokte als ze in de uitloop mocht en zienderogen opknapte.
haar vacht ging weer glimmen. en ze was weer lekker te berrijden nadat de eigenaresse er 2 weken niet op mocht en daarna alleen zonder zadel.
ik ben ook altijd voorzichtig met het geloven van zulke verhalen maar het is dat ik er zelf bij ben geweest en het meegemaakt heb, dat ik echt geloof dat ook een paard door stres of het niet lekker in zijn vel zitten ziek kan worden.
er is geen dierenarts aan te pas geweest en de magnetiseur is maar 4x geweest dus het ging haar niet om het geld.

dit is een losstaand verhaal maar staat jouw paardje soms alleen of heeft hij andere frustraties.

Nick Altena schreef op dinsdag 3 januari 2006, 12:23:


hallo hier ben ik weer, ik had een heel verhaal getikt uit enthousiasme en achteraf was het te lang ik balen want daarna had ik geen zin meer om opnieuw te beginnen.
ben lekker de paardjes gaan voeren en mest weggehaald.
de takken die ik geef zijn wilg,berk,els, die staan allemaal in de tuin en zijn harde groeiers.
vaak eten ze alleen de bast en vinden het daarna nog lekker om hun tanden en kiezen te vijlen.
daarom ben ik het gaan geven ik had het boek gelezen van Henry Blake paardetaal nr.isbn 90 6084 857 8/nugi 462.
hij deed onderzoek naar paardengewoonten.
nu stop ik en begin een nieuw berricht voordat het weer te lang is.

conny didden schreef op dinsdag 3 januari 2006, 18:23:


vervolg, het is deze keer goed gegaan.
hij schrijft dat paarden in de natuur hun kiezen zelf kort houden door presies te weten wat voor houtgewas ze moeten eten en ze wisselen een paar keer per dag van grassoort.
ze gingen bijvoorbeeld in de ochtend in een bepaald gebied grazen en dan liepen ze wel een paar kilometer voor de volgende maaltijd.
hij is gaan onderzoeken waarom en kwam erachter dat het eene soort gras grof was en het andere fijn.
zelf kreeg ik net voor de winter vers hooi en mijn knolltjes wilden het beslist niet eten en ik was bang dat ze ziek waren. gelukkig wilden ze het alle vier niet en de leveransier zei dat ze verwend waren en dat ze het vanzelf zouden eten.
dus niet he, ze vielen alleen maar af en begonne van de bomen te eten en toen dacht ik aan het boek. ik stop weer even.

conny didden schreef op dinsdag 3 januari 2006, 18:35:

de drolletjes werden steeds klijner en ik begon mij toch zorgen te maken ,ze aten alleen het grofste gras wat er tussen zat ,de rest bleef liggen en kwam op de mesthoop terrecht.
gelukkig voer ik in de winter ook winterpeen en geef ze 4 maaltijden per dag waarvan 3x toch een paar brokjes basisbrok omdat ik ook geen gras of stro heb.hier doen ze het al 9 jaar zeer goed op.
ik dacht inneens aan het stukje in het boek en wist toen dat ik als de sodemieter grof hooi moest gaan halen.
heb dat gedaan en ze waren dolgelukkig.
waar ik ook altijd op let zijn de mestballen,die moeten glimmen en niet te los van struktuur zijn.
als ze een beetje smurrieachtig zijn dan krijgen ze in verhouding te veel bix en te weinig hooi. ook gaan ze dan winden laten en daar moet je goed voor oppassen.
succes allemaal