Sandra schreef :
>> ...Knip....Ze wilde verder achter die
>> hond aan, het erf op, helemaal over het land als het moest.
>> Met veel moeite heb ik haar weer terug op de route gekregen.
>> Pas toen we een heel eind verder waren durfde de hond weer een
>> heel voorzichtig blafje te geven. vanaf zijn veilige erf
>> natuurlijk. Die komt nooit meer achter ons aan. Nu moet ik
>> Bright nog leren dat niet iedere keer honden gaat lopen opjagen
>> als we aan het rijden zijn.
>Ina schreef: ....Knip...Het werkte voor haar erg bevrijdend dat ze ook
> eens achter haar 'belagers' aan mocht, daarna was ze nog wel
> gespannen maar niet meer zo panisch als we een hond
> tegenkwamen. hihihi we gingen door alle bosjes heen in de
> achtervolging, ik heb nog nooit een hond zo beteuterd zien
> kijken.
Ja, leuk. Wij hebben pas een Canadese herder, Cayuga.
Beest was niks gewend en al zeker geen paarden.
Zoiets moet je natuurlijk toch even uitproberen, en dan maar te hopen dat het goed gaat en ze geen verkeerde trap krijgt.
Ik kan wel steeds néé, roepen, maar ze kan het beter zelf van de paarden leren als ze te opdringerig is, en dat wás ze....
Op één van de eerste dagen dat ze los op het land liep was ik Winner aan het rijden en Cayuga , enthousiast als ze is, had bedacht dat ze wel even met Winner wou spelen (hoezo niks bang?), dus ze kwam blij en kwispelend tegen hem opspringen.
Maar terwijl ik op Winner zat draaide hij zich vliegensvlug om en viel hij behoorlijk uit naar haar, oren plat en proberen te bijten, hij maakte daarbij een grote sprong richting de hond.
Ik wist niet wat ik meemaakte, die goeiige Winner....díé was fel....
Cayuga echter leek hierin nog meer uitnodiging tot spelen te zien want ze sprong weer tegen zijn benen op en ging heel speels uitdagend staan blaffen. Dat maakte hem natuurlijk nóg kwader.
Uiteindelijk geeft Jack Cayuga aan de lijn moeten nemen.
Nog steeds lijkt ze niet erg te snappen dat paarden een andere taal spreken. Dat komt ook doordat Spirit wél echt met haar speelt....
Die stofzuigt met zijn hoofd omlaag de hele wei door, achter haar aan, en je ziet dat ze de grootste lol hebben samen.
Nu denkt ze dat die groten dat ook doen, maar die moeten niks van haar hebben. Het zal nog even duren voordat we haar met de buitenritten mee kunnen nemen.
Offeh, die keer dat BD en Cherokee 2 jonge geitjes van de buurman te pakken hadden, in een hoek gedreven en letterlijk op hen gaan staan stampen. Buurman kon op het nippertje zijn geitjes onder de hoeven vandaan trekken.
Holly háát onze haan Fred, waarom weten wij ook niet, maar Fred is ook niet stom en komt steeds bij Holly als ze te eten krijgt. Dan valt ze naar hem uit en daarbij verliest ze altijd wel een hap granen en daar is het hem nou precies om te doen....
Hihi, groet, Pien
www.spirithorses.beWestern Natural Horsemanship -
Natuurlijk Bekappen
Warboel
