jose schreef op dinsdag 29 november 2005, 22:49:


Waarom wil het paard de ruiter eraf hebben? Niet omdat ze zulke goede vrienden zijn. Waarom zou je dáár dan niet voor zorgen?

Ilona
--
let's keep on moving naturally!

jose schreef op dinsdag 29 november 2005, 22:49:



Aanpakken moet je diegene die er op zit of met het paard omgaat....das ook degene die iets fout doet...
Waarom het paard straffen?
Die laat alleen zien dat i ergens goed last van heeft.
Een paard bokt niet zomaar...die zijn vreselijk vergevingsgezind.
Daar zit dus een reden achter en het is aan jou de nmm. verplichte taak die reden te zoeken en op te lossen cq te veranderen.
Met het probleem "aanpakken" door het pijn te doen/ af te straffen krijg je alleen een gewillig paard omdat i geen pijn wil voelen....heeft niks met respect verdienen te maken...das respect afdwingen door geweld.
Ik vergelijk dit met het meppen van een zweep omdat het paardje niet wil luisteren....hij luistert dan nog niet graag maar MOET wel omdat i anders pijn voelt.
OOK een manier om een paard iets te leren....maar niet de mijne.

Frans Veldman schreef op dinsdag 29 november 2005, 21:37:




Ik heb de sites eens doorgelezen en het lijkt me ook erg goed. Het lichaamsgewicht wordt super egaal verdeelt over de hele rug, zo blijkt uit onderzoek. Er zitten voor de stabiliteit 2 dunnen kunstof strippen (bomen) in die niet dragend zijn op het paard zijn rug. In de luchtkamer zit ook een vulling, dit kon ik niet helemaal lezen (door 't engels) het is dacht ik geen lege ruimte met lucht. Ik vermoed dat deze vulling het kiepen naar voren en achteren een beetje tegengaan. Naar l en r wordt het kiepen tegen gegaan doordat er twee luchtkamers zijn. De praktijk geeft aan toch dat het stabiel blijft liggen.

Net als de boomloos heeft dit zadel het voordeel dat het past op elk paard: de schoftruimte/breedte van de ribbenkast kan weider gezet worden en de holle en vlakke ruggen worden pas gemaakt door meer of minder lucht en meer of minder wol vullingen daarboven. Ook net als boomloos zit je dicht op het paard, niet helemaal zo dicht waarschijnlijk. Waarom zit je liever op boomloos Edith, meer komfoor?

Michiel

Ilona Kooistra schreef op dinsdag 29 november 2005, 22:55:


Tja, dat is wel erg mooi, maar zo utopisch is het gewoon niet altijd. Als we maar goede vrienden zijn, dan mag ik er ook wel op zitten...
Je zou willen dat het zo is, maar zo werkt het gewoon niet altijd.
Het kan dus heel goed gewoon aangeleerd, ongewenst gedrag zijn wat je echt niet oplost met lief zijn, vriendjes worden en weet ik wat.
Vergelijk het met een kind wat ongewenst gedrag vertoont, aardige woorden zijn niet altijd effectief genoeg. Duidelijke kaders en sancties bij het vertonen van dat ongewenste gedrag.
Bij dit ding is het zelfs nog effectiever. Ik bok, ik voel pijn, en ik bok niet, dus ik voel geen pijn. Ik denk dat je met een of twee keer klaar bent ermee. Ruiter blij (en veilig) en paard ook blij. Want een paard voelt zich veel lekkerder als hij gewoon meewerkt en daarvoor beloont wordt. Ook hij is gebaat bij harmonie.

Ik wil niet eens ingaan op hoe dit te voorkomen, je band onderling en eerst kijken naar medische oorzaken en weet ik wat, want dat vind ik vanzelfsprekend. Het gaat er om, wat doe je als je een paard hebt wat dat doet, alle verdere oorzaken zijn uitgesloten etc.

Frans Veldman schreef op dinsdag 29 november 2005, 21:37:


Ik voel me niet aangesproken :) maar toch....
Heb wel van verhalen gehoord dat mensen ervaren dat er een stuiter effect optreed met lichtrijden door de luchtkussens....weet niet of dit te maken had met het te hard oppompen van de luchtkamers, maar kan me er wel iets bij voorstellen.

Nick

Frans Veldman schreef op dinsdag 29 november 2005, 21:37:


Soms heb ik de indruk dat ik poep schrijft.... het probleem met gesloten luchtkamers heb ik al verschillende keren aangegeven. Het maakt daatbij voor het principe niet uit hoe groot de luchtkamer is. Het formaat van de kamer(tjes) heeft wel invloed op de aard van het effect.

Lucht is ideaal materiaal voor vering van voertuigen doch juist de eigenschap die het dáárvoor perfect maakt, het sterk progressief harder worden, is een probleem bij zadels. Bij sterk samendrukken gedraagt het zich zelfs als een vloeistof zo hard.

Tweede eigenschap van een gesloten kamer is dat de druk overal gelijk is. Voel je hem al aankomen? Wordt overal even hoog!
Ga maar eens op een redelijk stevig opgepompt luchtbed zitten zodat je er niet doorzit. Vraag nu of jouw vriendin er zich met een smak op wil laten vallen.... Niet zo best voor zadels dus. Hoe groter de schok hoe harder die wordt doorgegeven. NÚL demping en 100% doorgeven van de druk alle kanten op.

Door met een lagere basisdruk in de kamer of met een flexibeler wand te werken krijg je een zachter systeem, maar dáár ga je weer makkelijk doorheen.

Het grote pobleem bij álle luchtgeveerde systemen is logischerwijze het volume; óf het wordt te snel mokerhard en heb je geen vering óf het is zo zacht dat je ook geen vering hebt óf je hebt een enorm volumineus geheel.

Bij een pad van gesloten celrubber heb je dit identiek: te hard, te zacht of te dik. Het voordeel van geslotencelrubber is dat het veel kleine, onderling niet verbonden kamertjes zijn en de mat stabiel is. Het nadeel daarvan dat echt problematische drukplekken niet kleiner worden maar groter.
Dit laatste los je beter op met een grote kamer, doch die is weer niet stabiel en heeft het volumeprobleem in extrema.

Nee, gesloten luchtkamers/-cellen zijn beperkt toepasbaar. Ik blijf er vérre van. van gel of andere vloeistoggen en van lucht: gelsoten kamers zijn slecht nieuws.
Open celrubber is vérre te preferen boven gesloten; gesloten veert wel maar dempt niet. Open celrubber kan ook prima veren, zij het niet progressief en dempt zéér goed.
Open celrubber verschilt niet veel van wolvilt of schapenvacht doch kan voorspelbaard in veerkracht en demping naar keuze ontworpen worden.

Frans Veldman schreef op dinsdag 29 november 2005, 21:37:


Ja dus...

http://www.cairpanelsystem.com/scientificResearch/thermographicTesting.htm

Nick