Hoi hoi

Zijn er nog meer mensen hier die aan het wandelen zijn met een niet verkeersmak paard? Ik zou het leuk vinden als die hun ervaringen hier zouden willen plaatsen , en ook hun oplossingen. Ben erg benieuwd.

Ik ben gisteren wezen wandelen met Namkje , die is anderhalf jaar oud.
Ze is inmiddels al zo ver dat gewone autoos mogen , die worden gedoogd.
Maar zodra het een busje is of nog erger een tractor dan is het oorlog!! Gelukkig heb ik hier genoeg uitwijkmogelijkheden dus echt gevaarlijk is het niet.
Ik vraag mij alleen af of ik haar misschien wat meer ruimte moet geven om te kunnen schrikken maw. moet ik met haar gaan wandelen met een lange lijn of moet ik gewoon doorgaan met een halstertouw? Soms is dat halstertouw te kort en haar schrikreactie dus te heftig. [ en mijn armen dan wat langer...]

Op het schrikken zelf doe ik niets , ik duik snel de weg weer op achter de tractor of busje aan ,of de andere kant op .

Ik hoop dat ik wat ervaringen van jullie te horen krijg , lijkt me leuk!!

Groetjes Esther

Piet schreef op woensdag 16 november 2005, 20:26:


Lijkt me toch waar aardig om te proberen ; Naar een keuring gaan met je Fries met hoefschoenen , met het Friese hartje erop......maar ik heb het lef niet.

van lennep schreef op donderdag 17 november 2005, 10:10:


Hallo,
Mijn paard loopt ook al bijna met een snorkel.....wat een regen he? Onze bak heeft een natuurlijke helling, dan loopt het water toch aardig snel weg. Gisteren floepte tijdens een stortbui de afvoerbuis van de dakgoot van de stal eraf - wat komt er nog een water van zo'n kleine (schuil)stal (3x6M) zeg. Mijn vriend heeft hem er snel weer aangezet, die kan er tenminste zonder trap bij.
Wij hebben dit jaar nog aardig wat gras. In de zomer heb ik ons weiland anders ingedeeld, en dat bleek een goede keus te zijn. Ons weiland is ongeveer 2500 m2 groot (niet erg groot dus) en was in twee stukken verdeeld. Ik heb het weiland nu ingedeeld in 4 stukken, te bereiken via een pad met verscheidenen bochten wat ik verhard heb met houtsnippers. Als Indy naar de stal wil draaft / galoppeert ze over dit pad naar voren, al naar gelang hoe hoog de nood is (voor een sappig worteltje gaat het behoorlijk hard). In de bochten springt ze keurig om in de goede galop, dus ook nog een goede oefening.
Vanmorgen heb ik Indy op het tweede weilandje gezet, omdat het eerste al behoorlijk afgekauwd was. Met het gras wat we nog hebben en een stukje van 700M2 van een buurman die blij is dat hij dat stuk niet hoeft te maaien, zou ze het eigenlijk nog wel twee maand moeten kunnen doen, en daarna is het helaas in de bak bivakkeren.......
Monique

van lennep schreef op donderdag 17 november 2005, 10:47:


Hallo,
De lengte van het touw is inderdaad een moeilijk iets. In het begin schrok mijn paard ook enorm van busjes (vooral witte) e.d. Mijn ervaring is dat een te lang touw niet werkt. Schrikt je paard te heftig en is te ver bij je vandaan dan heb je totaal geen kans meer om ook maar iets te doen. Een goede vriend van mij (tevens haar latere trainer) is eens verscheidene meters op zijn buik liggend in volle gallop door haar meegesleept omdat ze ontzettend schrok van een wit busje met een witte trailer. En maar koppig blijven vasthouden, tot hij moest loslaten: door een blubberige sloot getrokken worden is niet echt fijn....... Kort daarna stopte ze en keek achterom, ik kon haar zo meenemen. Ze was toen ook anderhalf meen ik.
Wij lieten haar altijd veel ruimte om te schrikken - in Indy haar geval te veel dus. Ze fixeerde zich volledig op het enge geval en om haar dan als een vis aan een hengel binnen te halen of proberen vast te houden werkte absoluut niet. Het touw korter houden, ongeveer 1/2 tot 3/4 meter en met een kort rukje haar aandacht vragen in enge situaties, vragen bij je te blijven en verder geen druk op het touw (los laten hangen) werkte in Indy haar geval erg goed. Ze was niet meer op het enge ding gefixeerd, ze ging meer op ons letten en zag dat wij ook gewoon rustig bleven. Na enige tijd schrok ze nog wel, trippelde wat heen en weer, maar bleef bij ons, terwijl er geen spanning op het touw stond. Wel zo prettig voor je armen......
Witte busjes vindt ze trouwens nog steeds niet leuk, ze snuift en verkrampt iets, maar ze blijft wel rustig en loopt gewoon door.
Monique

Els Kleverlaan schreef op maandag 14 november 2005, 15:50:


Let op, gebruik in dat geval wel alleen de groene biotex en niet de blauwe!!
Gr. Bianca

Monique Meijer schreef op donderdag 17 november 2005, 10:58:


Je hebt gelijk met het opdelen van je weiland , doen wij ook wel een beetje .
Maar ik kijk uit over het reestdal [van mijn werk] en dat is allemaal natuurland en daar lopen ook paarden en dat ziet er zo mooi uit!!Ji krijgt spontaan de tranen in je ogen ;mooie paardjes die staan te glimmen in de zon met een dikke buik van het gras tot kniehoog met allemaal kruiden erin en helemaal als ze liggen , ze liggen in een bloemenzee en je ziet ze haast niet meer omdat het gras zo hoog staat. Echt zo mooi...[Ik weet niet of er jjk in staat].Das mijn ideaalbeeld , maar ik heb hier geen reestdal en de meeste bloempjes zijn paarde , boter , en klaverbloempjes en ook nog zuuring [veel] .En af en toe kan ik het niet laten om mijn paardjes een paar uur helemaal los te gooien in het hoge gras.....En dan maar zwijmelen....

Volgend jaar word het wel anders , met mijn seme Fries die dan niet in het gras komt te staan.Misschien kun je je voorstellen hoe moeilijk dat gaat worden voor mij. Ik moet mij er goed op voorberijden en het mij echt verplichten want anders ben ik zo weer om.

Ik ga straks eens proberen met de grupgoottreksleep , maar ik kan mezelf niet op de foto zetten , maar wel het resultaat.
Misschien vanavond dus een foto want om de foto hier op te zetten heb ik toch echt mijn mannetje voor nodig.

Groetjes Esther

van lennep schreef op donderdag 17 november 2005, 11:27:


Hallo,
Inderdaad een prachtig ideaalbeeld. En je hebt zo'n uitzicht op je werk? Wat ben jij een geluksvogel zeg. Ik zit op een industrieterrein.......snif....
Je seme Fries gaat niet in het gras? Eh, wat bedoel je met seme?
Monique