We zijn laat begonnen met verkeersmak maken van mijn paard, ze was al 7 jaar oud, maar ja, ze kon wegens haar slechte hoeven daarvoor nauwelijks op de weg. In het begin was het een drama: alles was eng, ze wilde zo snel mogelijk terug naar huis. Sinds een half jaar gaat het erg goed: ze geniet nu echt van onze buitenritten. Vooral ook omdat haar paardevriendin (van een collega die bij mij in de buurt woont) meegaat.
Twee weken geleden hebben we geprobeerd een moeilijke hindernis te nemen: Een smal viaduct over een drukke snelweg. De weg loopt aardig omhoog, wordt eerst links en rechts afgeschermd door struiken en een vangrail, daarna verdwijnen de struiken abrupt, er verschijnt een groen hek, met duidelijk zicht op de onder ons langs razende auto's, vrachtwagens e.d. En wat een herrie! Een monsterlijke hindernis voor mijn paard.
De vangrail besnuffelen? Geen sprake van, veel te eng! Ze liep wel aarzelend mee tot aan het groene hek, met haar neus tegen mijn rug aan, zag plotseling het voortrazende verkeer, kreeg grote ogen en neusgaten en besloot er niet over te gaan, ondanks dat haar paardevriendin rustig voorop liep. Ik heb haar nog even aangemoedigd een stapje te doen, maar ze wilde liever omdraaien. We zijn toen omgedraaid en rustig naar beneden gelopen. Het moet een geweldige indruk achtergelaten hebben: ze bleef kauwen en likken en had nog enige tijd een afwezige, dromerige blik in haar ogen.
Gisteren hebben we een tweede poging ondernomen. Ze wilde nu wel graag de vangrail besnuffelen en liep vlot mee naar boven. Bij het groene hek aangekomen vroeg ik haar te stoppen, maar ze gaf aan dat ze wel verder wilde, achter haar paardevriendin aan. Ze liep rustig mee, oortjes gespitst, en was snuivend het verkeer aan het bekijken.
Na een uitgebreide buitenrit moest hetzelfde viaduct weer overwonnen worden, nu van de andere kant. We maakten ons al zorgen, wilde ze er namelijk niet over, dan wachtte ons een enorme omweg..... Maar tot onze verbazing geen enkel probleem. Deze keer nam mijn paard het initiatief en moest en zou zelfs voorop lopen, en stak zonder aarzelen het viaduct over.
Monique

Huertecilla schreef op maandag 17 oktober 2005, 15:13:


Ben vaak achter de schermen geweest en het is niet allemaal niet paardvriendelijk ,ik ben het met je eens dat er gewerkt dient te worden op een ranch en dat dat niet altijd even veel geduld vergt, maar de goede cutters doen het niet op spoor en bit ,ik stelde niet dat het wat met going with te maken had maar met cutting en spoor/bit gebruik bovendien kan je geweldig cutten met loopeenden ben je niet altijd koeien voor nodig, koeien vinden het spelletje algauw niet leuk meer en houden dan gewoon op (best slim eigenlijk) Als Arabella cowsense heeft zou je dat juist prima met de halsring moeten kunnen doen, want je bent die niet nodig. Mijn jonge ruin van 4 vind het geweldig om zijn moeder en zusje te cutten dat doet uit zichzelf in de wei en met ons als we het willen toestaan. je kan het vergelijken met wat bordercollies hebben of andere rassen die drijven het zit er in en je kan er met niet veel moeite verfijning in aan brengen.
Ina

Piet schreef op maandag 17 oktober 2005, 11:50:


Zijn dat geen vetrollen.....?
Monique

Isabel van der Made schreef op maandag 17 oktober 2005, 2:58:


http://137.222.110.150/calnet/Lfoot/page4.htm

Sommige onderwerpen van Bokt komen hier weer terug en vise versa

Hoi iedereen,
Sinds een week hebben wij het pakket natuurlijk bekappen in huis. We hadden dit besteld, omdat wij onze 4 jarige fjordenruin op deze manier willen gaan bekappen. Omdat ik de site al uitgebreid bestudeerd had en de hoeven al iedere week zelf raspte (op advies van de hoefsmid) denk ik dat we aan zijn hoeven niet al te veel hoeven te doen, zo te zien. Kijken hoe dat zich ontwikkeld.
Nu hebben wij ook een 20 jarige fjordenmerrie lopen, die al haar hele leven lang beslagen is. We gebruiken haar recreatief voor de wagen en onder het zadel. Ze heeft geen beenproblemen en haar hoeven zien er altijd goed uit. Geen scheuren e.d. Nu vraag ik mij af of wij haar ook van de ijzers zouden kunnen halen of dat dat gezien haar hoge leeftijd problemen zal gaan geven. Heeft iemand hier ervaring mee?
Ik zit dan te denken aan spierproblemen, ze is natuurlijk niet zo soepel meer, en of de hoeven nog wel snel genoeg groeien om dit te doen.
Wie kan ons hier een goed advies in geven?

Els

Isapaardje schreef op zondag 16 oktober 2005, 19:30:


Inderdaad, bij Marquis heb je nog wel wat ruimte, maar als een hoef drastisch veranderd ook niet meer! De rechter hoef van mijn paard heeft na ruim een jaar bijna de omvang van de linker bereikt. De rechter hoef was altijd veel steiler en veel kleiner in omvang. Ik had eigenlijk twee verschillende schoenen moeten nemen, maat 1 en 2, nu is haar rechter hoef echter zo breed geworden dat maat 1 niet eens meer zou passen!
Monique

Els Kleverlaan schreef op maandag 17 oktober 2005, 15:42:


Ik ken een 20-jarig paard dat recent ontijzerd is en daarna bekapt door de eigenares met het boek in de hand. Er werd veel mee buiten gereden, ook liep hij 24/7 vrij met soortgenoten. Enkele weken was er sprake van gevoeligheid, dus ze is voorzichtig geweest met blootstellen aan de harde weg, maar nu 8 weken later doet hij alles weer zonder problemen of veranderingen: buitenritten, springen en asfalt. De hielen staan nog niet op de gewenste laagte, maar alles gaat volgens de weg der geleidelijkheid.

Dan ken ik nog een 20-jarige merie, die geheel probleemloos ontijzerd is na ook een leven lang hoefijzers. Bij deze waren er helemaal geen problemen, maar zij wordt ook niet erg intensief bereden.

Houd er rekening mee dat je de overgang geleidelijk doet, dan zul je weinig last van spierpijn hebben.

Els Kleverlaan schreef op maandag 17 oktober 2005, 15:42:

natuurlijk zijn er ook paarden die tot op hoge leeftijd goed gelopen hebben met ijzers onder. Maar 20 jaar vind ik nog helemaal niet oud.
Als ze nu goede hoeven heeft zal het ijzerloos lopen helemaal geen problemen geven verwacht ik. Ik zou haar direkt van de ijzers halen (zoals ik ieder paard direkt van de ijzers zou halen) en wellicht een mustangrol rondom aanbrengen ( als de toon niet te kort is en de hielen hoog) Meer zou ik helemaal niet doen de eerste paar weken. Daarna langzaam maar zeker de voeten in de juiste stand brengen en haar laten profiteren van de betere doorbloeding en schokdemping in haar voeten zodat ze misschien nog wel 20 jaar ouder kan worden zonder voortijdige gewrichtsproblemen.
Of een hoef langzaam of snel groeit heeft niks te maken met leeftijd, maar veel meer met de regulering door de straal.
Wel zou ik een goede natuurlijk bekapper laten komen en hem het ijzer klusje laten doen en tegelijkertijd de voeten laten beoordelen.

Piet
ah' tuurlijk Natuurlijk!

Huertecilla schreef op maandag 17 oktober 2005, 15:13:


Ow, het kan echt wel met alleen die halsriem zonder sporen.

We waren laatst op een wedstrijd in Merkelbeek (Paul's Western Stables) en daar was een cutter die zijn paard bij wijze van demo met alleen een lasso om de hals liet cutten. Wáánzinnig!
Het bewijs dat het paard zelf het werk doet en niet de ruiter, die zit er 'alleen' maar op, op dat moment. Epona beschreef het heel treffend.
Het geeft en super gevoel een cuttingpaard te berijden, te voelen hoe dat paard geheel zelfstandig onder jou het werk doet, niks teugels (kost je trouwens strafpunten als je dat doet).
Je wordt als het ware meegenomen in het spel van het paard.
Een cuttingpaard is van zichzelf heel speels en wil dit werk graag doen, ja te vergelijken met een border-collie.

Mijn Amerikaanse ex man deed regelmatig het hoofdstel uit om te laten zien dat hij het paard niet bestuurde tijdens de cutting.
Hij leidde het paard wel de kudde in maar zodra ze samen een koe uitgekozen hadden ging die hand met de teugel omlaag en gaf hij zijn paard vrij spel en zodra het spel afgelopen was hief hij zijn hand pas weer op, om hem vervolgens in de nek van het paard te leggen als teken dat het spel afgelopen was.

Ook al ben ik geen cutter, ik vind het machtig om te zien hoe ruiter en paard samen werken met de koe, ezel, geit, ach, alles wat er maar te cutten valt....

Dat het niet voor ieder paard van toepassing is, tja, je hebt er een paard met cowsense voor nodig. En dat het er niet overal vriendelijk aan toegaat is ook waar, maar dat wil niet zeggen dat de hele cuttingsport paard-onvriendelijk is.
Van de Spanjaarden is bekend dat zij niet het grote voorbeeld zijn van paardvriendelijkheid, nee.

Groet, Pien

Huertecilla schreef op maandag 17 oktober 2005, 15:13:

Heb lang geleden vrij veel koeien verplaatst met criollo's, en als ik het me goed herinner ging dat vanzelf (wel een trensje, maar zeker geen sporen). Een ervaren koeiendrijver moet je vooral niet in de weg zitten, overal afblijven en 'm z'n werk laten doen. Een beetje focus is meestal voldoende om duidelijk te maken wat je denkt dat er moet gebeuren.
Wat niet wegneemt dat de gemiddelde gaucho inderdaad nogal lomp met z'n paard om ging, in die dagen.
groet,
j.

ilonka schreef op maandag 17 oktober 2005, 13:45:


En ik zou niet in de BIT zoeken om info
Op Bokt loopt een "boomloos" forum, misschien is dat een beter idee?

Spirithorses schreef :

Nu hebben we al zovaak de discussie gevoerd dat ruinen geruïneerd zijn, maar nu ik de vraag stel hoe dat zit met gevoel en dergelijke is er niemand hier die mij een antwoord kan geven.
D'r wordt wel steeds geroepen dat het misdadig is een hengst te castreren.... Waarom dan ?
(Niet dat ik iets van plan ben, Spiritje blijft gewoon hengst)

Ik kan niet zeggen dat mijn ruinen suf, sloom en ongelukkig zijn, sterker nog, Diesel gedraagt zich volledig als hengst, hoewel ik niet weet hoe oud hij was toen hij gecastreerd is (hij is nu 12, net als Winner).
Loopt de hele tijd te snuiven, hinniken, flemen, knorrende geluiden te maken als er een hengstige merrie in de buurt is....
Hoewel hij nu inmiddels wel mooi bij me blijft, zover hebben we hem nu wel.Hij is een kei geworden in het grondwerk, mede door zijn gevoeligheid hoor. Maar een zeer heftig paard.

Er wordt wel gezegd dat het niet natuurlijk is en je het dier zijn gevoel afneemt, maar blijkbaar is dat toch helemaal niet zo.
Dus ik gooi nog maar eens de knuppel in het hoenderhok door te vragen wat er nou zo verschrikkelijk is aan het castreren van hengsten want ik zie echt geen verschil, behalve dat ze de merries niet meer drachtig kunnen maken en in veel gevallen is het veiliger.

Diesel trouwens is nog steeds geen paard dat door Jan en alleman van de weide gehaald en bereden kan worden, ik blijf hem onvoorspelbaar vinden, zeker bij de andere paarden, vanwege zijn hengstengedrag.
Naar ons toe en zijn merries gedraagt hij zich gelukkig inmiddels als een gentleman, maar toch.... ik stuur mijn zoon van 10 nog niet alleen zijn wei in.
Kan hem inmiddels wel al 'besturen' met één vingerwijzing, maar hij reageert zo snel in zijn heftigheid dat je zeer alert moet blijven.
Onder het zadel inmiddels is ie superbraaf, als je hem maar achteraan laat lopen.
Hij heeft mij een totaal nieuwe kijk op hengsten en ruinen gegeven.
Enne.... hij is een Haflinger, dus ook niet stereotiep voor zo'n brave goedzak....

Groet, Pien