Ik heb hier een beetje gezocht op het forum wat voor likstenen jullie gebruiken en toen kwam ik het onderzoekje tegen dat iemand gemaakt heeft over de verschillende soorten likstenen. Daaruit bleek dat de Horslyx de meest complete liksteen was alleen een nadeel is dat er melasse in zit. Zijn er hier meer mensen die ervaring hebben met de Horslyx liksteen of mij eventueel een andere goede liksteen aan kunnen raden? Ik ben zelf niet zo gecharmeerd van de normale zoutlikstenen omdat deze itt de Horslyx vrijwel altijd anorganische dus slecht opneembare sporenelementen bevatten. En daarnaast merk ik bij onze paarden dat ze in de winter vrijwel niet gebruik maken van hun zoutliksteen waarschijnlijk omdat ze weinig bereden worden en hun zoutbehoefte dan blijkbaar al gedekt wordt door het ruwvoer. Maar ze hebben dan natuurlijk wel nog behoefte aan wat extra mineralen en sporenelementen die niet meer in het huidige ruwvoer zitten. Onze paarden krijgen dus geen krachtvoer, hooguit af en toe wat onbewerkte granen. Op dit moment geeft ik nog los een goed vitaminen/mineralen-mengsel bij maar ik zou dit liever vervangen door een goede liksteen omdat ze dan naar behoefte en gedurende de dag dit kunnen opnemen. Wie heeft nog tips/adviezen/ervaringen met likstenen?

Spirithorses schreef op zaterdag, 20 augustus 2005, 19:41:


ik heb een reining ingereden paardje. En slidingsmaken vind hij erg leuk. Daarom wil ik graag hoefschoenen met slidingijzers. Want dat ik beter dan zonder. Ik rij ook wedstrijden maar dat is alleen voor de lol. En daarom wil ik ook schoenen en geen ijzers want zo vaak maak ik ook geen slindingstops. Ik rijd hooguit 2 wedstrijden per jaar en daar ga ik zeker geen ijzers voor nemen.
Eenslingstop maakt hij hooguit 2 of 3 keer in de week want zo snel wil ik niet van hem af.

Ik wil alleen maar goed voor hem doen om sliding schoenen te kopen. Want hij vindt het geweldig om te doen.

Groetjes dephny

Interessante Eye-opener Pien!
Ik heb dit berichtje even doorgestuurd naar een vriendin met IJslanders, die er veel last van hebben. En inderdaad alleen maar 's zomers. Ze schuren àlles eraf....

trea hoex schreef op maandag, 22 augustus 2005, 15:10:


Ja, zou ik ook altijd als eerste mee beginnen met een paard met zomereczeem: geen gras, geen krachtvoer maar wel een goed supplement of een goede liksteen naast veel eiwit-arm ruwvoer. Onze IJslanders hebben geen zomereczeem maar krijgen wel dezelfde verschijnselen als ze teveel gras eten 's zomers, dan schuren ze hun halve staart en manen eraf! Bij veel paarden zal het dus niet eens zomereczeem zijn in de zin dat het veroorzaakt wordt door een allergie voor die mugjes, maar gewoon een teveel aan eiwitten in de voeding.

Monique Meijer schreef op maandag, 22 augustus 2005, 14:48:


Ook hier een wonderbaarlijke genezing van eczeem, alhoewel er nu een klein plekje op de manenkam komt, dat heeft wel met wat te dik worden te maken vermoed ik. We zitten trouwens wel al over de helft van augustus, dus de muggen zijn hier niet de oorzaak, maar het afvoeren van afvalstoffen. Duidelijk dat ze daar problemen mee heeft, ze heeft tumoren, en wat er aan de binnenkant nog aan tumoren zit willen we liever niet weten. Snijden is het begin van het einde. Dat is de dierenarts helemaal met ons eens.
Toen Ör hier vorig jaar kwam zat ze van top tot teen onder het eczeem, grote open plekken op haar buik, haar manen en staart zaten helemaal vol, nek flanken overal.
We zijn gelijk gestopt met haar extra ballast te voeren, dus geen brokken, geen gemalen worteltjes met knoflook. Enkel op het natuurgebied gezet samen met de veulens. Wel heeft ze voor haar toen ernstige bloedarmoede injecties gekregen, je zag haar de dag erop al steviger op haar benen staan. In het begin heeft ze wel wat extra supplementen gehad om wat sterker te worden, ze was er niet zo best aan toe. Voor de zekerheid hebben we wel een boettdeken in huis, maar daar zal ze niet wat van afvallen. Bij haar is nu het dikker worden even een probleem. Gaat er van de winter wel weer af denk ik.
Ik heb getwijfeld zal ik haar op de huiswei zetten, of laten staanbij de jonge paarden. We hebben voor het tweede gekozen, dan maar wat te dik en misschien nog wat laatste goede jaren, dan dat ze doodongelukkig zonder taak hier bij huis staat. Als ze echt te vet wordt kijken we wel weer verder, maar ze is nu zo gelukkig als oppas-öma dat we dat eigenlijk het belangrijkste voor haar vinden.

groeten Esther

Helaas kan ik op internet en hier op de site vrij weinig vinden over waterkruiskruid. Maar volgens het boekje giftige planten van Tirion staat hier ook in dat het zeer giftig is.
Ik heb het boekje zelf niet en het lag niet in de bibliotheek.
Kan iemand me misschien aan een scan helpen van de beschrijving hierin.
Dit omdat we stallersvergadering hebben en het land wat gehooit is vol zit met waterkruiskruid.
Ik weiger om dit hooi aan mijn paard te geven en de staleigenaar vind dit volstrekte onzin.

Wie kan me helpen?

Spirithorses schreef op maandag, 22 augustus 2005, 14:38:

Ik wil er gerust op reageren.
Toen je dat bericht schreef, dacht ik: dat ga ik meteen proberen. Maar hoe langer ik erover nadenk hoe minder ik het zie zitten.
Want eigenlijk zeg je: Je paard mag absoluut de rest van haar leven geen gras meer eten. Nou, ga jij het mijn paardje vertellen?
Want het is dan niet alleen geen gras meer maar ook andere dingen vallen weg. De eigenares van de pony waar ze bijloopt ziet zoiets niet zitten. Dus gezelschap heeft ze dan ook niet meer. En wat als je een wandeling maakt door al dat lekkere groen? Moet ik haar dan verbieden een hapje te nemen?
En trainen met wortelschijfjes zou ook niet mogen.
En dan heb ik ook praktische bezwaren. De meeste van mijn weides zijn gehuurd. Daar mag je niet zomaar een paddock zonder gras ofzo op maken.
Als ik de voordelen en de nadelen tegenover elkaar afweeg, wegen de nadelen toch zwaarder door.
Versta mij niet verkeerd, ik vind het ook verschrikkelijk. Mijn paard haar hele leven wordt er door bepaald. Overdag wil ze niet buiten komen. En als ik er niets aandoe is haar hele bovenkant vanaf haar maantop tot haar staart één open wonde die met een beetje pech ook nog ontstoken is. (Ze heeft het echt extreem erg) en ook de relatie tussen haar en mij wordt er door beïnvloed want ik ben die vervelende mens die haar komt insmeren en pijn doet als ik haar wonden uitwas. En een veulen zit er voor haar ook niet in omdat het risico veel te groot is dat hij het ook krijgt.
Ik ben dus zeker niet onwillig nieuwe dingen uit te proberen. Zolang de kwaliteit van haar leven niet achteruitgaat.
Als je zegt dat het iets is dat inwendig veroorzaakt wordt heb je gelijk. En dat is bewezen en gekend. De meeste nieuwe producten richten zich ook op het "ontgiften" van lever en nieren. Want eigenlijk is het niets meer dan een eiwitvergiftiging, een soort opstapelingsziekte.
Maar ook deze nieuwe middeltjes werken in mijn paard haar geval niet.
Nu heb ik dus zo'n deken en zolang niemand mij kan garanderen dat hun nieuwe methode echt werkt gaat deze niet meer af. Ik ben al veel te lang op zoek geweest en mijn paard is er al die tijd niet beter op geworden.
Ik ben heel blij voor je dat het bij jou wel werkt maar ik begin er niet aan.
Sorry

Ans

Monique Meijer schreef op maandag, 22 augustus 2005, 10:57:

Bij ons logeert een fjordje dat toen ze hier kwam helemaal opengeschuurd was. Heel haar hoofd was kapot, grote bloederige plekken op haar schouders en benen en helemaal gebobbeld.

De radeloze eigenaars probeerden op advies van hun dierenarts een andere omgeving voor hun paardje (ze wonen zelf in Almere en kwamen nu bij ons dus): 2 maanden hier en ze is helemaal genezen.

Ook al houden wij de paarden hier op natuurlijke basis en in een kudde, ik durf niet te zeggen dat dát haar genezen heeft. Er kan zoveel verschillen! De voorkomende insecten, het gras waarop ze stond, de grond onder het gras, de omgeving. etc. etc.

Ik las pas ook dat een nieuw paardje bij Pien snel genas van eczeem. Een andere omgeving kan dus al helpen!
Dit proberen kan misschien inzicht verschaffen ook in de situatue van jullie paard.

Sterkte, het kan gruwelijke vormen aannemen heb ik gezien.
Marjolijn

Monique Meijer schreef op maandag, 22 augustus 2005, 14:22:


Misschien dat ik inderdaad altijd al geluk heb gehad met mijn hoefsmeden.
Mijn paard is trouwens maar de eerste keer bekapt geweest als ze al vier was. Het was nooit nodig geweest omdat ze op fijn grind liep. Als ze vier jaar was is ze even verhuisd naar een pensionstal waar ze binnenstond. Toen had ze inneens dus wel een smid nodig. (Nou nou, hoe zou dat toch komen?) Die maakte toen de opmerking: Aha die staat zoals een arabier, dan laten we haar zo maar staan. (Is dit misschien hoefsmidtaal voor: Ze heeft lage hielen?) Toen ik haar kocht (Want ze is eerst 3 jaar mijn verzorgpaard geweest) maakte ik mij juist zorgen over haar lage hielen.(Khad nog nooit van natuurlijk bekappen gehoord) Ik vroeg dus om niets van haar hielen te doen aan de smid (een andere dan tervoren). Zei die tegen mij dat hij dat liever wel deed. Hij zei: Als ze altijd al zo gestaan heeft is dat een teken dat ze zo moet staan. En toen ik een keer informeerde naar ijzers zei hij (godzijdank) dat dat absoluut niet nodig was en dat ik ook gerust zo de weg op kon.
Misschien dat ik volgende keer als ik hem zie eens ga polsen naar zijn ideeën over natuurlijk bekappen. (Ik vrees er wel voor, hij behoort namelijk tot een hoog aangeschreven hoefsmederij)
Zou leuk zijn moest hij er voor te vinden zijn.
Kwou allen maar zeggen dat het water tussen natuurlijke bekappers en hoefsmeden misschien helemaal niet zo diep is als iedereen denkt.

groetjes Ans

marjolijn schreef op maandag, 22 augustus 2005, 16:08:


Hallo,
De pony van mijn vriendin staat bijna altijd buiten, samen met een arabier. De arabier heeft nergens last van, en die staat al jaren (ze is al 26) bij mijn vriendin. De eczeem beperkt zich gelukkig (nou ja) tot manen en staart, maar dat arme beest heeft er ontzettend veel last van. Misschien is het wel stress, want de pony is een aardig fel beestje en wil altijd maar lopen en nog eens lopen. De vorige eigenaar kon er niets mee, mijn vriendin daarentegen kan er prima mee overweg......
Monique

Ans Jondral schreef op maandag, 22 augustus 2005, 16:18:


Hallo,
Het water is inderdaad misschien niet zo diep, ik heb schijnbaar steeds de verkeerde bekapper/hoefsmid gehad........
Er zullen ongetwijfeld goede traditionele hoefsmeden zijn die vooral het welzijn van het paard voor ogen hebben en niet de inhoud van hun eigen portemonee. Het voornaamste is dat mijn paard nog nooit zo goed gelopen heeft sinds ik haar natuurlijk bekap, terwijl traditioneel bekappen haar hoeven alleen maar verslechterde.
Groeten,
Monique

Kleintje schreef op maandag, 22 augustus 2005, 15:40:


http://www.horseweb-uk.com/features/ragwort.htm

The Marsh Ragwort or (Senecio aquaticus)
is waterkruiskruid, dus hardstikke giftig.
Het is wel in het engels.

Succes, en ik zou mijn paard er absoluut geen hooi van voeren!!

Groeten Esther