Spirithorses schreef op maandag, 22 augustus 2005, 14:38:

Ik wil er gerust op reageren.
Toen je dat bericht schreef, dacht ik: dat ga ik meteen proberen. Maar hoe langer ik erover nadenk hoe minder ik het zie zitten.
Want eigenlijk zeg je: Je paard mag absoluut de rest van haar leven geen gras meer eten. Nou, ga jij het mijn paardje vertellen?
Want het is dan niet alleen geen gras meer maar ook andere dingen vallen weg. De eigenares van de pony waar ze bijloopt ziet zoiets niet zitten. Dus gezelschap heeft ze dan ook niet meer. En wat als je een wandeling maakt door al dat lekkere groen? Moet ik haar dan verbieden een hapje te nemen?
En trainen met wortelschijfjes zou ook niet mogen.
En dan heb ik ook praktische bezwaren. De meeste van mijn weides zijn gehuurd. Daar mag je niet zomaar een paddock zonder gras ofzo op maken.
Als ik de voordelen en de nadelen tegenover elkaar afweeg, wegen de nadelen toch zwaarder door.
Versta mij niet verkeerd, ik vind het ook verschrikkelijk. Mijn paard haar hele leven wordt er door bepaald. Overdag wil ze niet buiten komen. En als ik er niets aandoe is haar hele bovenkant vanaf haar maantop tot haar staart één open wonde die met een beetje pech ook nog ontstoken is. (Ze heeft het echt extreem erg) en ook de relatie tussen haar en mij wordt er door beïnvloed want ik ben die vervelende mens die haar komt insmeren en pijn doet als ik haar wonden uitwas. En een veulen zit er voor haar ook niet in omdat het risico veel te groot is dat hij het ook krijgt.
Ik ben dus zeker niet onwillig nieuwe dingen uit te proberen. Zolang de kwaliteit van haar leven niet achteruitgaat.
Als je zegt dat het iets is dat inwendig veroorzaakt wordt heb je gelijk. En dat is bewezen en gekend. De meeste nieuwe producten richten zich ook op het "ontgiften" van lever en nieren. Want eigenlijk is het niets meer dan een eiwitvergiftiging, een soort opstapelingsziekte.
Maar ook deze nieuwe middeltjes werken in mijn paard haar geval niet.
Nu heb ik dus zo'n deken en zolang niemand mij kan garanderen dat hun nieuwe methode echt werkt gaat deze niet meer af. Ik ben al veel te lang op zoek geweest en mijn paard is er al die tijd niet beter op geworden.
Ik ben heel blij voor je dat het bij jou wel werkt maar ik begin er niet aan.
Sorry

Ans

Monique Meijer schreef op maandag, 22 augustus 2005, 10:57:

Bij ons logeert een fjordje dat toen ze hier kwam helemaal opengeschuurd was. Heel haar hoofd was kapot, grote bloederige plekken op haar schouders en benen en helemaal gebobbeld.

De radeloze eigenaars probeerden op advies van hun dierenarts een andere omgeving voor hun paardje (ze wonen zelf in Almere en kwamen nu bij ons dus): 2 maanden hier en ze is helemaal genezen.

Ook al houden wij de paarden hier op natuurlijke basis en in een kudde, ik durf niet te zeggen dat dát haar genezen heeft. Er kan zoveel verschillen! De voorkomende insecten, het gras waarop ze stond, de grond onder het gras, de omgeving. etc. etc.

Ik las pas ook dat een nieuw paardje bij Pien snel genas van eczeem. Een andere omgeving kan dus al helpen!
Dit proberen kan misschien inzicht verschaffen ook in de situatue van jullie paard.

Sterkte, het kan gruwelijke vormen aannemen heb ik gezien.
Marjolijn

Monique Meijer schreef op maandag, 22 augustus 2005, 14:22:


Misschien dat ik inderdaad altijd al geluk heb gehad met mijn hoefsmeden.
Mijn paard is trouwens maar de eerste keer bekapt geweest als ze al vier was. Het was nooit nodig geweest omdat ze op fijn grind liep. Als ze vier jaar was is ze even verhuisd naar een pensionstal waar ze binnenstond. Toen had ze inneens dus wel een smid nodig. (Nou nou, hoe zou dat toch komen?) Die maakte toen de opmerking: Aha die staat zoals een arabier, dan laten we haar zo maar staan. (Is dit misschien hoefsmidtaal voor: Ze heeft lage hielen?) Toen ik haar kocht (Want ze is eerst 3 jaar mijn verzorgpaard geweest) maakte ik mij juist zorgen over haar lage hielen.(Khad nog nooit van natuurlijk bekappen gehoord) Ik vroeg dus om niets van haar hielen te doen aan de smid (een andere dan tervoren). Zei die tegen mij dat hij dat liever wel deed. Hij zei: Als ze altijd al zo gestaan heeft is dat een teken dat ze zo moet staan. En toen ik een keer informeerde naar ijzers zei hij (godzijdank) dat dat absoluut niet nodig was en dat ik ook gerust zo de weg op kon.
Misschien dat ik volgende keer als ik hem zie eens ga polsen naar zijn ideeën over natuurlijk bekappen. (Ik vrees er wel voor, hij behoort namelijk tot een hoog aangeschreven hoefsmederij)
Zou leuk zijn moest hij er voor te vinden zijn.
Kwou allen maar zeggen dat het water tussen natuurlijke bekappers en hoefsmeden misschien helemaal niet zo diep is als iedereen denkt.

groetjes Ans

marjolijn schreef op maandag, 22 augustus 2005, 16:08:


Hallo,
De pony van mijn vriendin staat bijna altijd buiten, samen met een arabier. De arabier heeft nergens last van, en die staat al jaren (ze is al 26) bij mijn vriendin. De eczeem beperkt zich gelukkig (nou ja) tot manen en staart, maar dat arme beest heeft er ontzettend veel last van. Misschien is het wel stress, want de pony is een aardig fel beestje en wil altijd maar lopen en nog eens lopen. De vorige eigenaar kon er niets mee, mijn vriendin daarentegen kan er prima mee overweg......
Monique

Ans Jondral schreef op maandag, 22 augustus 2005, 16:18:


Hallo,
Het water is inderdaad misschien niet zo diep, ik heb schijnbaar steeds de verkeerde bekapper/hoefsmid gehad........
Er zullen ongetwijfeld goede traditionele hoefsmeden zijn die vooral het welzijn van het paard voor ogen hebben en niet de inhoud van hun eigen portemonee. Het voornaamste is dat mijn paard nog nooit zo goed gelopen heeft sinds ik haar natuurlijk bekap, terwijl traditioneel bekappen haar hoeven alleen maar verslechterde.
Groeten,
Monique

Kleintje schreef op maandag, 22 augustus 2005, 15:40:


http://www.horseweb-uk.com/features/ragwort.htm

The Marsh Ragwort or (Senecio aquaticus)
is waterkruiskruid, dus hardstikke giftig.
Het is wel in het engels.

Succes, en ik zou mijn paard er absoluut geen hooi van voeren!!

Groeten Esther