Wendy-hb schreef op woensdag, 20 juli 2005, 18:24:


Ik vraag me af hoeveel van bovenstaande kruiden en grassen er na een paar jaar vanzelf in een weide zitten. Dan bedoel ik een weitje dat alleen voor paarden bestemd is.
Als ik bij ons kijk zie ik diverse soorten klavers, soorten gras, wikke, 't sterft van de paardenbloemen, weegbree, wilde peen enz.
Ik denk dat het een kwestie is van ongelijke begrazing, af en toe een kale plek om als zaadje te kunnen kiemen of juist een hoop stront om te kunnen kiemen tussen hoog gras als beschutting.Een kuiltje op de zuidkant, een heuveltje voor weer andere zaadjes en dan de juiste PH en andere eisen wat het zaad van een bepaald kruidje aan de grond stelt. Zoals vochtigheid, doorlaatbaarheid opdragendheid.
Kortom, zolang je niet constant je wei behandelt als een koeiewei, dus enorm overbemest met allerlei kunstmest, creeer je vanzelf honderden verschillende biotoopjes in je wei, Alles wat door de lucht aan komt waaien vestigt zich, want dat komt uit de buurt met dezelfde bodemgesteldheid. Alles wat er aan zaaddragend plantje ooit gestaan heeft en waarvan het zaad in de grond tot wel 75 (!) jaar kiemkracht kan behouden zal ontkiemen zodra de juiste levensomstandigheden er zijn.
Ik hoop dat mensen beseffen dat de wei van rond 1900 een wei was waar geen kunstmest op werd gestrooid.
Kalk misschien, oude verteerde mest wel haast zeker, maar zeker geen korrels uit een zak van de chemische fabrieken.
Alles wat er van nature voorkwam groeide in zo'n wei. Er is nooit ook maar 1 boer geweest die dacht: " weet je wat ? Ik ga lekker zo veel mogelijk verschillend onkruid in mn wei zaaien, da's goed voor m'n peerdjes" ..... het groeide er spontaan, vaak juist tot ergernis van diezelfde boer. Want in het perceel bonen naast de wei moest hij de rotzooi er weer uit zien te krijgen.
Het is dus duidelijk dat een en ander betekent dat een wei in Brabant een heel andere beplanting had dan een wei in Groningen.

Piet

Marlies schreef op woensdag, 20 juli 2005, 17:51:

Ik heb net nog even gekeken, maar ze woont in spierdijk! Dat is hier vlak bij!
Misschien toch eens langs gaan? Want volgens haar durft niemand dat "veilig achter de computer". Ik begin eigenlijk wel benieuwd te worden naar hoe ze het allemaal doet....

Manadeluca schreef op woensdag, 20 juli 2005, 14:11:


het schouder gewicht is er niet voor gemaakt het been buiten de massa te plaatsen, wanneer je een been tussen je benen neemt gebeurd dit vaak wel.
Bij veel paarden is dit niet een groot probleem, maar jonge en oudere paarden hebben hier vaak meer moeite mee. Het is dan zaak zelf zo ver mogelijk onder het paard te staan, of te hurken en het been op je knie leggen. Let er wel op dat je bij gevaar meteen weg kan springen, en niet nog op te hoeven gaan staan.

Ik heb wel een steun waar een been perfect in kan liggen, gebruik ik wel bij bijvoorbeeld trekpaarden, maar zoals hierboven beschreven werkt toch al bij de meeste andere paarden.

www.Natuurlijk-Ruiterschap.nl

Uit een onderzoek van de Zweedse Landbouwuniversiteit is gebleken dat geleidelijk het verwijderen van merries uit een groep - waarbij de veulens in hun vertrouwde omgeving blijven - een goede speenmethode is. Doorgaans worden veulens zo’n vier maanden eerder gespeend dan onder natuurlijke omstandigheden zou gebeuren. De stress die spenen teweeg brengt, kan leiden tot abnormaal gedrag van een veulen.

De manier van spenen lijkt echter meer invloed te hebben dan het spenen op zich. Tijdens het onderzoek werd de invloed van geleidelijk spenen bij een groep met merries met veulens van vijf maanden oud bestudeerd. Dagelijks werden er twee tot vier merries uit de groep weggehaald. De gespeende veulens waren onrustiger dan de niet gespeende veulens, maar nadat alle merries waren verwijderd, herstelde de rust. Dat wijst er op dat het geleidelijk verwijderen van merries uit een groep - waarbij de veulens in hun vertrouwde omgeving blijven - een goede speenmethode is. Wat opviel is dat de gespeende veulens soms aan elkaar zoogden, dit gedrag moet nog verder worden onderzocht.

Bron: Horse Connexion

Dorien66 schreef op woensdag, 20 juli 2005, 19:42:


Hier vorig jaar uiteindelijk wel gespeend, veulen was 14 maanden, en ja ze probeerde bij een andere merrie te drinken, deed dat een keer, en dacht goh dit is pech, en ging maar grazen, er was absoluut geen stress bij het veulen, ook niet bij de moeder, maar de moeder schoot wel vol bij het zien van het veulen, inmiddels waren er wel een paar weken verstreken. De moeder was verplaatst, het veulen niet. Inmiddels heb ik ontdekt dat ze dat bij meer veulens doet, terwijl we wel weer ruim een jaar verder zijn. Ze is gewoon een supermoeder, terwijl ze het veulen toen het nog dronk ook gerust haar gang liet gaan en er niet de hele tijd achteraan liep. In januari kwam er hier een veulen van een half jaar bij in de groep, dat neemt ze ook onmiddelijk onder haar hoede. Dat veulen is inmiddels nu ook ruim een jaar, maar toch onzelfstandiger als de rest. Sinds mei staat er nog een jaarling, ook net afgespeend, die is ook weer veel zelfstandiger dan het vroegere afgespeende veulen. En daar schoot de supermoeder dus niet van vol. Maar ja aan de overkant jajaja een klein Friesje geboren, ja hoor, echt vol schieten is het trouwens niet het is meer kegelen. Ik denk zelf ook dat vroeg afspenen niet goed is, niet goed voor de merrie, maar ook niet goed voor het veulen. Het vroeg afgespeende veulen dat hier staat is beduidend meer op steun uit dan de laat afgespeende veulens.

groeten Esther

Hallo even een opmerking, ik hoorde van een collega dat het JKK ook wel bekend staat als koebloem. Dit kwam vroeger dus ook al voor in Nederland. De oplossing die toen bekend was verschilt niet met de huidige, eruit trekken met wortels en al en verbranden.

Doe er je voordeel mee.

Ik heb sinds kort een 4 jarig paardje staan wat nogal een sneu leven heeft gehad. Hij is gespeend en in een paddock gezet.
Vervolgens werd hij dagelijks in een box opgesloten en een paar uurtjes in een kleine paddock gezet. Diertje heeft geen lichamelijk kontakt met andere paarden meer gehad maar kon ze wel zien.
Verder is er niets mee gedaan. Behalve tegen hem gezegd wat voor rotpaard het was, etc.
Hij staat nu 2 weken bij mij en is meteen gecastreerd want hij was totaal overmand door hormonen en totaal niet te handelen. Nu gaat het een stuk beter en is het echt een lief paardje.

Hij staat 24 uur in een wei met een ander paard (ruin) van mij naast hem waar hij over het schrikdraadje kontakt mee kan hebben.
Ik geeft hem Bach en doe licht grondwerk met hem.
Hij is enorm snel afgeleid, let totaal niet op en vergeet meteen wat je van hem vraagt.

Ik doe de 7 games met hem maar het probleem is dat hij niets anders doet dan in mijn ruimte lopen. Als ik hem weer terugzet dan likt hij zijn lippen maar 4 seconden later doet hij het weer. Hij ziet dan weer iets aan de horizon en walst over je heen om het beter te kunnen bekijken.
Verder zwaait hij enorm met zijn hoofd als hij onrustig is (bijna gevaarlijk) en is licht maaierig (niet om mij te raken) met zijn voorbenen wat ook niet echt een veilig gevoel geeft.
Het is dus geen onwil maar meer een totaalgebrek aan concentratie.
Zodra ik iets aan hem vraag doet hij het maar vergeet het meteen weer...

Iemand tips om dit goed op te lossen??

Van de week zag ik dat één van de pensionpaarden behoorlijk liep te kreupelen in de wei. De pensionhoudster zei dat dit kwam omdat het paard mok heeft. Ik dacht en zei dat het dan wel erg moet zijn met die mok, aangezien dit paard er zo vreselijk kreupel van loopt.
Vandaag sprak ik de eigenaar van het paard. Hij zei dat hij z'n paard binnen (op stal) ging zetten, omdat het zo regent en z'n paard mok heeft. Toen merkte ik op dat ik had gezien dat ze zo vreselijk loopt te kreupelen en dat ik had gehoord dat dat van de mok kwam. Ja zei hij, en keek daarbij alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat z'n paard kreupelt door mok. Ik merkte op dat de mok dan wel ernstig zal zijn. Nee hoor, helmaal niet, het is heel normaal dat een paard kreupelt door mok, zei hij, niks aan de hand. Waarop ik zei dat dat helemaal niet zo normaal is; een paard gaat niet vanzelfsprekend kreupelen door mok, tenzij het ernstig is. Nee hoor, hoeft helemaal niet ernstig te zijn, ieder paard gaat kreupel lopen als ie mok heeft, dat is een normaal verschijnsel, volgens hem. Ik gaf aan dat ik het nog nooit gezien heb en het ook nog niet eerder gehoord heb, dat een paard kreupelt bij mok. Nou, hij wel, daar is niks ernstigs of vreemds aan, is heel normaal, de mok van zijn paard is helemaal niet ernstig, valt allemaal best mee, het gaat juist de goede kant op.
Nou ja......! Wat zeggen jullie? Als een paard mok heeft, dus niet ernstig, maar 'gewoon' mok, dan gaat ie toch niet (behoorlijk hoor!) kreupel lopen?! Dit doet een paard toch pas wanneer de mok ernstige vormen aanneemt en zeer pijnlijk is?
Later pas dacht ik aan m'n eigen mokonderzoekje, waar ook niemand van de deelnemers aangegeven heeft dat zijn/haar paard kreupel liep toen ie mok had.
Oh ja, ik heb de mok bij dit paard zelf niet bekeken. Ben eigenlijk wel benieuwd hoe het er uit ziet. Maar goed, vannacht staat ze in d'r uppie op stal....

groetjes, Petra
www.jovarna.tk

Nu ik hier toch weer 'es beland ben, gooi ik er meteen maar een onderwerpje tegenaan.

Iemand vertelde mij een verhaal over een mevrouw die "helemaal in het natural horsemanship" zit. Deze mevrouw "deed aan" natuurlijk bekappen. Zij had een hoefsmid die niet goed was; speciaal voor natuurlijk bekappen - zei ze - , maar het was volgens haar een prutser. Eén van haar paarden heeft artrose opgelopen aan één van de benen en haar andere paarden liepen of kreupel of onregelmatig. Zij is toen helemaal afgestapt van natuurlijk bekappen.

Nu gaat het mij niet om het inhoudelijke verhaal (ik ken deze mevrouw ook niet), maar om de volgende vraag die bij mij naar boven kwam: kan een paard artrose krijgen door (verkeerd) bekappen? Wat zijn eigenlijk de oorzaken van artrose?

groetjes, Petra
www.jovarna.tk

vera schreef op woensdag, 20 juli 2005, 20:55:


Ja, ik heb zeker een aantal goede oplossingen voor je, maar vind het altijd lastig om mensen daar op te wijzen als ze al met iets als Parelli bezig zijn, omdat het daarmee ook best mogelijk zal zijn om problemen op te lossen.
Mijn methode is clikkertraining. In ieder geval een ideale manier om aandacht te krijgen van je paard en snel een aantal basis dingen aan te leren. Zaken als "geen aandacht" zijn praktisch onmogelijk wanneer je clikkert.
Kijk even op de site van Inge Teblick. Daar staan goede artikelen en ze heeft een echt vakboek geschreven over deze materie.
http://www.cremebrulee.be/inge/
Piet

Piet schreef op woensdag, 20 juli 2005, 19:13:


Logisch wat je zegt ... daar ging het mij ook niet om. Eerder was hier een discussie gaande dat een paard best op enkel en alleen gras en hooi kan leven. Ik wilde hiermee alleen maar aangeven dat er "vroeger" zeker niet alleen maar gras in de wei en in het hooi zat.

Uiteraard werd er niet met kunstmest bemest ... juist daardoor en (weer) het ingrijpen van de mensen hebben we van die onnatuurlijke paardenweiden gekregen.

Niet alleen overigens zal Groningen een ander graslandje hebben als in brabant ... ook bij ons in 1 en dezelfde stad hebben we een gigantisch verschil in weilanden en vooral de bodemstoffen ... we hebben hier kleigrond in het noorden en zandgrond in het zuiden ...

Wat ik zelf een voordeel vind is dat mijn weitje op zandgrond ligt en ik hooi heb van de kleigrond ... zo krijgt ze toch verschillende stofjes binnen

Peet schreef op woensdag, 20 juli 2005, 21:29:

Aangezien bij Isabella ook even aan artrose werd gedacht ivm haar hoeven verleden (hoge hoeven/lage hoeven, kapotte hoeven) denk ik dat het dus wel kan.

Ook de pony Wendy heeft een soort chronische bevangenheid opgelopen door jarenlang op het puntje van haar hoefbeen gelopen te hebben door verkeerd bekappen (veel te hoge hielen en "top" sport moeten lopen daarmee).

Groeten, Ingrid

Frans Veldman schreef op woensdag, 20 juli 2005, 0:02:


Frans, JE BENT GEWELDIG!!!

Hoi Piet,

dank je wel voor je antwoord. Ik doe clickeren met de andere ruin dus ben er bekend mee. Echter werkt dit op basis van voedselbeloning ( in het begin). Ik twijfel of dat niet onze verhoudingen scheef gaat zetten en ik meer als voedselpakket ga dienen waardoor hij nog meer in mijn ruimte komt. Ik wil hem niet eerst achter een deur hoeven zetten want dan staat hij weer in een box.

Piet schreef op woensdag, 20 juli 2005, 21:49: