Nick Altena schreef op zaterdag, 19 maart 2005, 13:30:


Blijkt wel dat jij Smit niet kent. Die man is een vakman en vooral paardenman in hart en nieren, met jarenlange ervaring. Mede uit liefde voor de paarden heeft hij die schoenen ooit ontwikkelt en blijft deze ontwikkelen en verder verbeteren. En hij wil het betaalbaar houden, zodat hoefschoenen niet alleen betaalbaar zijn voor de rijke sportman. Hij is niet echt een zakenman zoals ik hem ken, de paarden komen bij hem op de eerste plaats.

Dan de schoenen zelf en wat je erover schrijft. Ja deels heb je misschien gelijk dat als je altijd hoefschoenen gebruikt je paard nooit aan diverse bodems went. Maar ik heb nu al vanaf november die schoenen niet meer gebruikt, ben iedere dag minimaal een uur aan het wandelen en de laatste keren probeerde ik die puinpaden mee te nemen. Geen succes dus zoals je pas kon lezen.
Moet ik dan doordoen, moet ik dan maar laten strompelen?

Kennelijk zijn er paarden die nog wat anders hebben dan een hoevenprobleem. Ook die zijn gebaat bij hoefschoenen. Denk aan artrose, denk aan peesblessures. Het zijn niet alleen die hoeven.

en dat denk ik bij Pride ook ... er is wat anders. Net als bij Isabella. En ik heb geen zin meer om haar met pijn te laten lopen heb ik besloten. Gaat het mis dan zit ik er weer mee te kijken. Ik heb die schoenen toch dus voor de kar krijgt ze ze aan want dat is maar een of 2x per week een rit, maar aan de hand al wandelend mag ze zonder en dat is iedere dag minimaal een uur.

Mooi compromis lijkt mij. En ik kan het anderen van harte aanraden.

En een puinpad zomaar in de wei storten is ook onzin, want een paard gaat daar niet vrijwillig overheen lopen als het hem zeer doet. En een paard met pijnlijke voeten dwingen om over zo´n pad te lopen voor zijn water of voer vind ik erg zielig en zal ik niet willen aanraden derhalve.

Groeten
Ingrid

Door iemand op een ander forum werd ik gewezen op het volgende bitloze hoofdstel/rijhalster.
Het is gebaseerd op het parelli halster en aangezien er een discussie gaande is over biloze hoofdstelletjes leek het me wel interresant om hier te plaatsen.


http://www.cross-rope-bridle.com/

Dit is een aangepast Ludomar hoofstel:

http://www.mijnalbum.nl/Album=QWDW8BNO

De rondlopende 'teugel'-riem zit in de nek niet vast en is onder de kin van rondgenaaid leer.
De teugels zijn kort uitgevoerde 'roping reigns', eveneens rondgenaaid.
De teugels zitten met een blokkerende clip vast aan het hoofdstel.
In de neusriem zit een met zacht leer ontrokken en met biothane gevoerde metalen beugel waar twee kaptoom-ogen ingeschroefd zitten.

Het is de bedoeling om met licht doorhangende teugels te rijden. In principe met een minimum aan teugelhulpen en die zijn op de nek of lichte 'tikjes' aan nog steeds doorhangde teugels.

De beugel geeft de mogelijkheid een waarschuwing te geven in geval van grenzen-aftasten door de hengst. Als hij écht niet wil, dan houdt het op; als dwang nodig is, moet hij terug in de picadero want dan is de opvoeding/opleiding ergens fout gegaan. Ik zie dit daarom meer als het figuurlijke laten zien van de stok-achter-de-deur en níet als een rij'hulp'.

De kaptoom-ogen geven de mogelijkheid om twee lichte kaptoomteugels aan het hoofdstel te bevestigen en daarop te rijden.
Ook geeft dit de mogelijkheid om met dubbele teugels te rijden.

Het hoofdstel heeft een voor andalusië conventioneel uiterlijk en dat is niet onbelangrijk helaas.

Het hoofdstel niet te koop en ik ga het ook niet voor anderen maken. Ook is het geen voorbeeld van hoe ik denk dat 'het' zou moeten.
Het is wel een illustratie van de mogelijke toepassing van een bitlessbridle die in de huidige trainingfase van mijn jonge hengst prima lijkt te werken.

Bedankt voor de reakties. Het is dan inderdaad een kwestie van 1 + 1 = 2 maar soms kom je daar niet direkt op Aanpassingen zijn helaas niet mogelijk, de stalling is niet van mijzelf. Vandaar ook dat ik bezig ben met iets anders.

Pride staat inderdaad op zand en stro. Ik stap dagelijks in elk geval 20 minuten op het harde en bij buitenritten ( ong 3 x per week ) mijd ik zeker het harde niet. Maar dat zijn wel vlakke harde ondergronden zoals asfalt wegen en beton fietspaden. Er is wel een grintpad in de buurt, ik zal er eens een test van maken en kijken wat er gebeurd/veranderd als ik daar regelmatig overheen ga.


Ik denk dat je hier een heel interessant punt hebt. Naar mijn idee loopt pride vooral voorzichtig en heeft hij imo geen pijn. Omdat vaak na een paar stappen het al beter gaat. Als een paard écht pijn heeft lijkt mij niet dat hoe langer je over het harde gaat hij beter gaat lopen?
Maar toch is er dan altijd weer die buitenwereld die je achter je rug om uitmaakt voor dierenbeul omdat je een paard met 'pijn' laat lopen. En daar ben ik inmiddels wel vanaf gestapt.

Maar ja, uitgerekend vandaag.... ging een schoen kapot dus ik hoop dat ik de keuring morgen doorkom voor de endurance. (prior and proper preparation die dingen lagen al maanden in de kast, wat roest op de sluitingen en hoppa, knapten dus los )

En als het goed is dan is er binnen enkele maanden geen sprake meer van stal/zandpaddock dus dan ben ik benieuwd hoe die voeten zich nog verder gaan ontwikkelen.

cornelie

Isapaardje schreef op zaterdag, 19 maart 2005, 14:51:

Ik zit ook weleens aan artrose oid te denken. Aan de ene kant is het 'makkelijk' om die voeten weer eens te bekijken maar het kan idd net zo goed iets anders zijn.

cornelie

Manuutje1990 schreef op vrijdag, 18 maart 2005, 15:52:


Hi Manuela,
Zoals je beschrijft lijkt het op arthrose in de kogel. Wil je dit zeker weten dan moet je een röntgenfoto laten maken. Als het arthrose is dan zul je zien dat op de voorkant van beide kogelgewrichtsbotjes botwoekering aanwezig is. In acute situaties kan een injectie met hyaluronzuur nog helpen. Bestaat de arthrose al langer zoals het geval is bij jouw paard dan is er niets anders aan te doen dan er voor te zorgen dat de botwoekeringen bij beweging niet opnieuw kneuzen. Dus het paard zoveel mogelijk op effen terrein rijden, beslist niet te hard rijden of op oneffen verharde paden zoals op de foto van Ingrid.
Groet
Hans

Isapaardje schreef op zaterdag, 19 maart 2005, 14:51:


Beter lezen Ingrid, ik zeg nergens dat de heer Smit geen vakman is !
Het is voor mij niet meer dan een naam die ik hier veelvuldig zie passeren integenstelling tot de andere merken en vandaar dat zijn naam wel vermeld is (en alle anderen makers, staat er achter?)
Maar je hebt gelijk...bij een volgende gelegenheid zal ik netjes alle "hoefschoenenmakers" zeggen...omdat ik niet uit ervaring kan zeggen dat al die andere makers geen vakman/vrouw zouden wezen ?


Ach, dis een persoonlijke mening lijkt me....tenzij deze man genoeg geld heeft om de rest van zijn hopelijk lange leven uit te zingen denk ik dat ook deze man toch als eerste voor zijn boterham kiest....als er in deze paarden wereld geen droog brood meer te verdienen zou zijn met hoefschoenen zal hij ander werk gaan zoeken en dit er als hobby bij blijven doen.
Een mens moet ook eten nietwaar?
Dat hij de paarden een goed hart toedraagt ben ik wel redelijk van overtuigd hoor.

Maar goed, das en onderwerp wat ik hier eigenlijk niet thuis vind horen en dus ook niet verder over wil gaan discusieren, het gaat mij om iets geheel anders.


?? Dan heb ik het waarschijnlijk niet goed gelezen,ik wist niet dat ze alweer zolang zonder schoenen voor de kar liep?


Het is een zaak van opbouwen Ingrid, dacht dat je dat nu onderhand wel wist, dit is al vele malen gezegd hier.


Beter lezen Ingrid, ik heb het over een manier van bekappen bij (redelijk) gezonde hoeven?
Dat wat ook hier op deze site en bij de cursus gezegd wordt?
Jou paard had geen gezonde of zelfs maar redelijke voeten dacht ik ?
Gezonde hoeven die normaal op ijzers stonden of op een traditionele manier bekpat worden vallen daar allenmaal onder...en dat is het merendeel lijkt me van de mensen die hier mee bezig zijn.
Beter lezen Ingrid....ik heb het daanaast zelfs nog tot diverse male geschreven ....
Ik heb het hier nu wel over normale paarden hoeven zonder grote problemen....

Uitzonderingen daargelaten, ik heb het nog steeds over een normale gezonde hoef met ook normale zool.

Denk aan

Nee...dat heb ik ook nergens beweerd. Nogmaals....zie de lettertjes hierboven...


Juist, toch wakker dus.....want dit is nou exact wat ik op evt. wel of geen commentaar had willen schrijven!

En wat gebeurd er dan nu met het aantrekken van de hoefschoen als dat probleem NIET in de hoef zit?
Wordt het dan niet te snel een symptoom bestrijding? zoals het ijzer dat ook doet, zei het dan zonder nevenschade?

Ofwel, met het gemak waarop soms een hoefschoen wordt aanbevolen lijkt het mij beter om toch maar eerst en vooral eens zeker te weten wat nou eigenlijk de reden is waarom het paard moeilijk loopt....

Ook hoefschoenen kunnen in mijn ogen een hoop pijn verdoezelen die echter wel aanwezig blijft...met als resultaat dat wanneer men de schoenen dan na een lange periode niet meer aan doet....het paard toch weer kreupel loopt...waarop die schoenen weer aangingen ....weet je nog? het kringetje?

Juist daarom denk ik dat een schoen voor de begin periode is...tijdelijk dus en zeer beperkt.....met daarnaast alle andere zaken die nodig zijn voor een gezonde hoef.
Als je er dan, na aan alle voorwaarden te hebben voldaan, achter komt dat het na een jaar zoals bij jou of zelfs langer NOG niet goed gaat....is er nmm. wat anders aan de hand dan met de zool of hoefwand en zal je verder moeten kijken...en dus niet alleen weer op die oude vertrouwde hoefschoen moeten gaan terug vallen...das dan die symptoom bestrijding die ik bedoel.
Ik vind persoonlijk een jaar eigenlijk al veel te lang om hoefschoenen te laten dragen....dan zou ik allang eerder gekeken hebben naar andere oorzaken!

Zoals ik dus bij diverse mensen lees en hoor....wordt dit door het veelvuldig en langdurig gebruik dus eigenlijk nmm. veel te laat gedaan.
1 jaar, 2 jaar.....al die tijd kan dit paard dus eigenlijk al een ander probleem hebben als wat de ruiter denkt....maar omdat er begonnen is met een andere manier van bekappen .....zal het de zool/hoef wel wezen?
Moet je het daar dan maar bij laten en gewoon die schoen blijven gebruiken zonder verder te gaan kijken wat daar de oorzaak van is?

Nee dus....niet in mijn ogen....
Das dus de reden dat ik dit schrijf...niet te snel zeggen...we gaan die hoefschoenen maar weer aan doen...maar verder kijken naar de oorzaak !!

Gaat het mis dan zit ik er weer mee te

Minimaal een 1 uur Ingrid elke dag!....is maximaal......161 uur per week op zachte ondergrond als het dier niet verderkomt dan de zandbak, wei of met stro gevulde stal....dit staat niet in een goede verhouding lijkt me om die hoef hard te krijgen.
Niet in 1 jaar.....en hiermee kom je dan weer terug op mijn lijstje van redenen...niet de juiste omstandigheden? Twijfel bij de 2 bener? Het verschil tussen gevoelig/voorzichtig en echt pijnlijk?
Het kringetje is weer rond.
En ja, ik weet dat jij ook een gedeelte verhard hebt thuis...maar zo als je kan lezen is dat dus niet overal het geval.
Ik schrijf dit ook niet aan alleen jou gericht...maar in het algemeen...zoals meestal.


In de wei, naast de wei,naar de wei, het kan overal.
Ik heb het ook niet alleen over een puinpad...ik heb het over een zeer afwisselende bodem....Lezen Ingrid !

Zie het verschil tussen pijnlijk en gevoelig/voorzichtig Ingrid.
Waar zit bij jou het verschil?
Nmm, maar ik ken jou paard niet, is het niet mogelijk om met een paard met echt pijnlijke voeten voor een kar te gaan lopen, zeker niet zoveel als dat jij zegt te doen.
Sterker nog....als het paard werkelijk pijnlijke voeten heeft zou ik het niet eens willen....zelfs niet met schoenen.
Ik zal het anders proberen te zeggen...
Een steentje in je schoen kan gevoelig zijn...maar als je de trein persee moet halen denk je toch...die haal ik er straks wel ff uit....hoe lastig dat ding ook kan zijn...je kan er wel mee doorlopen, hollen zelfs als het moet.
Een spijker of stuk glas in je voet, een gekneusde enkel of een gebroke poot kan pijn doen.....daar ga je die trein niet mee halen als je niet op tijd vertrekt.
Zo bedoel ik ook het verschil tussen gevoelig en echt pijn.
Een paard dat echt pijn heeft kan, en mag je niet voor een kar zetten en zo laten werken....
Bij gevoeligheid (oorzaak daavan?) vind ik het echter wat anders....en die verminderd ook juist door dit lopen.
Tuurlijk...als je maar lang genoeg doorloopt met dat stuk glas in je voet bestaat er een kans dat je ook niks meer voelt...maar zo zijn we niet bezig ...dat is dacht ik wel duidelijk...

Gr Nick
Met geduld,vertrouwen en
liefde bereik je meer

cornelie schreef op zaterdag, 19 maart 2005, 18:35:


Blij dat toch nog iemand me begrijpt...

Naar mijn

Als een paard

Nee lijkt mij ook niet....hoewel.... het ook hier een zaak van gewenning kan worden natuurlijk...kijk maar naar bit, sporen,zweep en dergelijke...er zijn paarden die op een gegeven moment imuun voor pijn zullen worden..

Maar bij ons is het natuurlijk een zaak van rustig aan opbouwen zoals ik net ook al in mijn stuk aan Ingrid schreef.
Heeft dit te maken met alleen de zool dan ga je natuurlijk niet een uur per dag over puin lopen draven....ik niet tenminste.....
Een paard met echt pijnlijke problemen mag je nmm. niet eens in een wedstrijd of achter zwaar werk gebruiken. Het pijnlijke probleem zal eerst onderzocht en behandeld moeten worden.
Maar ik zou dit (bij pijn) dan dus ook niet met schoenen op gaan lossen om dan toch maar die wedstrijd te kunnen rijden....


Ik denk dat je daar uhhh...schijt aan moet hebben.
Als ik me aangetrokken had wat men mij allemaal al dan niet achter de rug om gezegd en verweten heeft dan was ik accuut gestopt.
Maar blijf wel de ogen open houden ! Let op je paard, das belangrijker dan op de mensen letten....


Tja, dit is een zaak van keuze....jou keuze....mijn keuze.... in eerste instantie zou zijn dat ik zeker niet mee deed als de ondergrond ook uit bijv. puinpaden zou bestaan....omdat ik van te voren wist dat je paard (de hoeven dan) er niet klaar voor zijn?
Ik ben hier, ondanks dat men misschien het tegenovergestelde denkt....heel erg voorzichtig mee.
Tenzij, zoals je hierboven ook beschrijft, je duidelijk het onderscheid kan maken tussen pijn en voorzichtig....

Maar goed, bovenstaand ....das persoonlijk...ik weet niet op welke ondergrond je rijden moet en daarnaast....ik heb geen enkele passie om zelf wedstrijden te rijden.


Zeker beter...maar niet alleen voor de hoeven natuurlijk...heel leuk om dat te horen.


Gr Nick
Met geduld,vertrouwen en
liefde bereik je meer.

Isapaardje schreef :

Tja, het is een manier om de hoeven van je paard te laten harden en er is niks zieligs aan. Je wilt toch immers dattie probleemloos over harde ondergrond gaat lopen? Nou, dan zullen de hoeven toch moeten harden. (Oké Nick, klinkt beter dan 'wennen'.)

Tenzij je natuurlijk de discipline hebt om dit dagelijks al wandelende te doen. Is precies hetzelfde hoor. Het paard hoeft ook niet de hele dag op het puinpad te staan.... het hoeft maar een strookje te zijn van een paar passen waar ie overheen moet om bij zijn drinken te komen.
Eigenlijk is het zelfs nog vriendelijker dan hem aan de hand mee te leiden.
Nu mag hij het op zijn eigen tempo doen, - en ook nog onbelast.
Groet, Pien

Nick Altena schreef op zaterdag, 19 maart 2005, 21:05:

De keuring van de endurance is iets dat niet alleen mij stoort maar nog wel meer mensen. De rit zelf gaat over onverharde paden. Alleen de keuringen zijn altijd op het harde. Als je geluk hebt is het een gladde weg maar het is ook weleens een bospaadje met wat klein puin erop oid. Ik heb begrepen dat in het buitenland de keuring ook gewoon op zachte ondergrond is. En dát is geen enkel probleem voor pride. Dus het is puur vanwege die paar sec voordraven dat hij die schoenen misschien nodig zou kunnen hebben. Het nadeel is dan alleen wel dat je de hele rit die dingen verplicht aan moet hebben

cornelie

Spirit schreef op zaterdag, 19 maart 2005, 23:14:


Aanvulling op mijzelf :

Soms vind ik het wat lachwekkend....die eindeloze discussie over wel of niet hoefschoenen en hoelang?
Weer typisch iets van onze maatschappij....De natuur is echt zo soft niet met paardenvoeten....verander het woord paard nu eens in "olifant", of in "kameel" . Moeten die dan ook hoefschoenen aan?
Het paard lijkt weer eens het enige dier te zijn dat niet normaal op zijn blote voeten lopen kan.........Lijkt me toch sterk....
Sorry, moest ik even kwijt

Ingrid, zonder je aan te willen vallen - en ik hoop niet dat je dit verkeerd opvat- :
Als je het allemaal zielig blijft vinden komt Isabella nooit door het hardingsproces.

Vandaag een kilometer of 16 - 20 gereden en het viel me op dat BD op het harde wat kort ging lopen. Stiekum maar op de rand van de akkers gaan lopen en daar schoot ze vooruit.
Ze geeft iets aan dus waar ik iets mee moet. Ik weet het al, we hebben haar vorige week bekapt en ik denk dat ze wat kort in de hielen staat.
Ik hou haar altijd bewust iets hoger en dat hebben we nu eens niet gedaan.
Daar kan en moet ik dus iets mee. Hebben we aan onszelf te wijten, als je het zo zeggen wilt..
Geen reden voor hoefschoenen voor mij. Ik hou liever zo wat rekening met haar en neem haar even niet mee op die lange ritten. Da's over een weekje weer over....
Ik weet toch immers dat de hoeven gezond zijn?
Ik wil toch immers dat mijn paard weer doorbloeding en dus gevoel in haar voeten krijgt?
Zou ik nu hoefschoenen aan gaan trekken zou ik er niet zo makkelijk weer vanaf komen. Net als bij dekens. Als je die opdoet aan het begin van de winter durf je ze de hele winter niet meer af te doen....

Pien

Wij hebben verschillende soorten paarden(rassen) die elk een verschillend "opleidingsnivo" en een verschillende gevoeligheid hebben.

Holly (Quarter), Stef (Halfinger), Winner (Quarter) rijden wij altijd zonder bit, ook op buitenritten. Zelfs alleen een nekrope is bij hun al voldoende. Ze kennen alle hulpen en zijn van nature zeer meegaand, dus we hebben een goede onderlinge communicatie.

BD , mijn Arabier, rijd ik net zo goed met alleen een neckrope, maar uitsluitend dan wanneer ik weet dat het een rustig ritje zal worden.
Gaan we veel gallopperen dan hang ik er liever een duidelijker instrument aan. Dat varieert van stalhalster tot bosal of bit, al naar gelang onze mood van die dag.
Zij heeft nogal eens de neiging om zelf te gaan bepalen wat haar volgende stap is, ik ben het daar niet altijd mee eens. (Bijvoorbeeld zoals vandaag een berg op te willen sjezen terwijl er zo'n 30 schreeuwende padvindertjes om ons heen waren aan het klimmen....)
Dat zegt meer over haar temperament dan over mijn controle. Ze zal onder alle omstandigheden bij mij blijven, ik rij haar met een pink, maar ze loopt dan wel te dansen en te stomen onder mij.

Izzy, onze allerkleinste, maar een van de felste is een hogesnelheidstank. Met haar ben ik hard aan het werken om haar te 'fine-tunen', maar zij is nog net niet klaar voor een touwhalster, dus blijft zij nog even met bit. Ik hoop dat dat niet lang meer hoeft te duren.

Ik vind het verkeerd een beeld te schetsen waarin iedereen maar zonder bit moet rijden. Je paard en jijzelf moeten daaraan toe zijn.
Het is wel een mooi streven, en daar doe ik graag aan mee !

Ik moet er niet aan denken Cherokee (Appaloosa) een (touw)halster te rijden, dat is in mijn geval spelen met mijn leven.
Ik vergelijk het met dressuur : Je kunt ook niet mee op Z nivo als je de basis niet beheerst of als je paard er gewoonweg niet geschikt voor is.
Ik ga graag hard, (ben uiteindelijk niet voor niks een Barrel Racer) , maar wel gecontroleerd. Ik geef mijn paard graag carte blanche om te doen wat zij wil, maar dan wel onder mijn leiding, want ik wil stilstaan zodra ik dat wil, en echt, met die snelheid en met die wendingen:
geen meter verder.

Ik moet er werkelijk ook niet aan denken wanneer een van mijn paarden ervandoor schiet zonder rem, en vervolgens zijn of haar galop bergaf voortzet . En dat gebeurt heus wel eens hoor.
Mijn paarden zijn behoorlijk voorwaarts, sommigen erg gevoelig en derhalve niet allemaal geschikt voor beginners.

Zou ik met alleen een touwhaltser of het Egon-hoofdstel rijden met deze paarden, hoe zou ik dan moeten stoppen ? Ik kan niet "omtrekken" want dan verschuift het halster, ik kan niet inhouden met 2 handen, want dat werkt te hard in op de neus....
Wat dan? Ik beheers de basis wel, mijn zit is onafhankelijk, maar ik heb nou eenmaal ook een paard die daar niet gevoelig voor schijnt....
Dit paard ook kan a b s o l u u t geen enkele druk hoog op haar neus verdragen, dus daar ga je dan al.... Ik rijd haar nu met een bit, geen neusriem, want dat vind ik zowiezo flauwekul.

Dan wil ik het volgende opmerken over de overigens zeer mooie foto's van jouw Russische vriend Oleg (weet ff niet meer zeker of dat zijn naam was) : Het geheel ziet er aardig uit, precies datzelfde doen wij hier ook.
Wat mij opvalt is dat hij op zijn 'blote' paard zit in een omheinde bak.... Het maakt pas echt indruk op mij wanneer hij dit ook buiten in een open veld kan. Ik zeg heel eerlijk dat ik zover nog niet ben. Ik heb dat touwtje om de hals nog nodig.....

Groet, Pien

cornelie schreef op zaterdag, 19 maart 2005, 23:30:


Dat van die keuring wist ik, dat had je al eens verteld....dames die daar over zeurde die zelfs wel met ijzers onder de paarden voor moesten lopen en waar jij dat toen wel blootvoets kon doen....
Dat de route alleen uit onverharde paden bestond wist ik dus niet....dacht dat dit gevarieerde ondergronden waren...weggetjes, bos, zand enzo..

Kan je voor dat voordraven dan niet op die harde ondergrond lopen zodat i die eerste paar gewenningspassen al heeft gedaan en weet wat er onder de voeten zit?

Gr Nick
Met geduld,vertrouwen en
liefde bereik je meer.

Spirithorses schreef op zondag, 20 maart 2005, 0:46:


Overigens vind ik by the way dat elk paard ingereden dient te worden op alleen een halster.
Als je je hulpen vanaf het begin af aan verfijnd weet te geven kun je met bijna elk paard blijven communiceren in fase 1, hooguit 2.
Elk paard is zo gevoelig dattie een vlieg kan voelen op zijn kont, en haast elke ongevoeligheid is er door mensen ingeramd, daar blijf ik bij!
(Ja, ja, er zijn uitzonderingen, Peter, ik weet het en ik ben het met je eens)

De onduidelijkheden tussen Cherokee en ons, en de harde mond en voowaartsigheid van Izzy zijn het gevolg van het vele trekken aan het bit en het uitsluitend communiceren via die mond door de vorige eigenaars en het kost mij nu weer een boel werk om deze paarden gevoeliger op ander soort hulpen te maken.

Ik weet zeker dat wanneer ik ze zelf ingereden zou hebben dat hele bit niet nodig geweest zou zijn.
Jammer.... het zal even duren maar we komen er wel, alleen nu via een omweg. Pien