Spirit schreef op zaterdag, 19 maart 2005, 23:14:


Aanvulling op mijzelf :

Soms vind ik het wat lachwekkend....die eindeloze discussie over wel of niet hoefschoenen en hoelang?
Weer typisch iets van onze maatschappij....De natuur is echt zo soft niet met paardenvoeten....verander het woord paard nu eens in "olifant", of in "kameel" . Moeten die dan ook hoefschoenen aan?
Het paard lijkt weer eens het enige dier te zijn dat niet normaal op zijn blote voeten lopen kan.........Lijkt me toch sterk....
Sorry, moest ik even kwijt

Ingrid, zonder je aan te willen vallen - en ik hoop niet dat je dit verkeerd opvat- :
Als je het allemaal zielig blijft vinden komt Isabella nooit door het hardingsproces.

Vandaag een kilometer of 16 - 20 gereden en het viel me op dat BD op het harde wat kort ging lopen. Stiekum maar op de rand van de akkers gaan lopen en daar schoot ze vooruit.
Ze geeft iets aan dus waar ik iets mee moet. Ik weet het al, we hebben haar vorige week bekapt en ik denk dat ze wat kort in de hielen staat.
Ik hou haar altijd bewust iets hoger en dat hebben we nu eens niet gedaan.
Daar kan en moet ik dus iets mee. Hebben we aan onszelf te wijten, als je het zo zeggen wilt..
Geen reden voor hoefschoenen voor mij. Ik hou liever zo wat rekening met haar en neem haar even niet mee op die lange ritten. Da's over een weekje weer over....
Ik weet toch immers dat de hoeven gezond zijn?
Ik wil toch immers dat mijn paard weer doorbloeding en dus gevoel in haar voeten krijgt?
Zou ik nu hoefschoenen aan gaan trekken zou ik er niet zo makkelijk weer vanaf komen. Net als bij dekens. Als je die opdoet aan het begin van de winter durf je ze de hele winter niet meer af te doen....

Pien

Wij hebben verschillende soorten paarden(rassen) die elk een verschillend "opleidingsnivo" en een verschillende gevoeligheid hebben.

Holly (Quarter), Stef (Halfinger), Winner (Quarter) rijden wij altijd zonder bit, ook op buitenritten. Zelfs alleen een nekrope is bij hun al voldoende. Ze kennen alle hulpen en zijn van nature zeer meegaand, dus we hebben een goede onderlinge communicatie.

BD , mijn Arabier, rijd ik net zo goed met alleen een neckrope, maar uitsluitend dan wanneer ik weet dat het een rustig ritje zal worden.
Gaan we veel gallopperen dan hang ik er liever een duidelijker instrument aan. Dat varieert van stalhalster tot bosal of bit, al naar gelang onze mood van die dag.
Zij heeft nogal eens de neiging om zelf te gaan bepalen wat haar volgende stap is, ik ben het daar niet altijd mee eens. (Bijvoorbeeld zoals vandaag een berg op te willen sjezen terwijl er zo'n 30 schreeuwende padvindertjes om ons heen waren aan het klimmen....)
Dat zegt meer over haar temperament dan over mijn controle. Ze zal onder alle omstandigheden bij mij blijven, ik rij haar met een pink, maar ze loopt dan wel te dansen en te stomen onder mij.

Izzy, onze allerkleinste, maar een van de felste is een hogesnelheidstank. Met haar ben ik hard aan het werken om haar te 'fine-tunen', maar zij is nog net niet klaar voor een touwhalster, dus blijft zij nog even met bit. Ik hoop dat dat niet lang meer hoeft te duren.

Ik vind het verkeerd een beeld te schetsen waarin iedereen maar zonder bit moet rijden. Je paard en jijzelf moeten daaraan toe zijn.
Het is wel een mooi streven, en daar doe ik graag aan mee !

Ik moet er niet aan denken Cherokee (Appaloosa) een (touw)halster te rijden, dat is in mijn geval spelen met mijn leven.
Ik vergelijk het met dressuur : Je kunt ook niet mee op Z nivo als je de basis niet beheerst of als je paard er gewoonweg niet geschikt voor is.
Ik ga graag hard, (ben uiteindelijk niet voor niks een Barrel Racer) , maar wel gecontroleerd. Ik geef mijn paard graag carte blanche om te doen wat zij wil, maar dan wel onder mijn leiding, want ik wil stilstaan zodra ik dat wil, en echt, met die snelheid en met die wendingen:
geen meter verder.

Ik moet er werkelijk ook niet aan denken wanneer een van mijn paarden ervandoor schiet zonder rem, en vervolgens zijn of haar galop bergaf voortzet . En dat gebeurt heus wel eens hoor.
Mijn paarden zijn behoorlijk voorwaarts, sommigen erg gevoelig en derhalve niet allemaal geschikt voor beginners.

Zou ik met alleen een touwhaltser of het Egon-hoofdstel rijden met deze paarden, hoe zou ik dan moeten stoppen ? Ik kan niet "omtrekken" want dan verschuift het halster, ik kan niet inhouden met 2 handen, want dat werkt te hard in op de neus....
Wat dan? Ik beheers de basis wel, mijn zit is onafhankelijk, maar ik heb nou eenmaal ook een paard die daar niet gevoelig voor schijnt....
Dit paard ook kan a b s o l u u t geen enkele druk hoog op haar neus verdragen, dus daar ga je dan al.... Ik rijd haar nu met een bit, geen neusriem, want dat vind ik zowiezo flauwekul.

Dan wil ik het volgende opmerken over de overigens zeer mooie foto's van jouw Russische vriend Oleg (weet ff niet meer zeker of dat zijn naam was) : Het geheel ziet er aardig uit, precies datzelfde doen wij hier ook.
Wat mij opvalt is dat hij op zijn 'blote' paard zit in een omheinde bak.... Het maakt pas echt indruk op mij wanneer hij dit ook buiten in een open veld kan. Ik zeg heel eerlijk dat ik zover nog niet ben. Ik heb dat touwtje om de hals nog nodig.....

Groet, Pien

cornelie schreef op zaterdag, 19 maart 2005, 23:30:


Dat van die keuring wist ik, dat had je al eens verteld....dames die daar over zeurde die zelfs wel met ijzers onder de paarden voor moesten lopen en waar jij dat toen wel blootvoets kon doen....
Dat de route alleen uit onverharde paden bestond wist ik dus niet....dacht dat dit gevarieerde ondergronden waren...weggetjes, bos, zand enzo..

Kan je voor dat voordraven dan niet op die harde ondergrond lopen zodat i die eerste paar gewenningspassen al heeft gedaan en weet wat er onder de voeten zit?

Gr Nick
Met geduld,vertrouwen en
liefde bereik je meer.

Spirithorses schreef op zondag, 20 maart 2005, 0:46:


Overigens vind ik by the way dat elk paard ingereden dient te worden op alleen een halster.
Als je je hulpen vanaf het begin af aan verfijnd weet te geven kun je met bijna elk paard blijven communiceren in fase 1, hooguit 2.
Elk paard is zo gevoelig dattie een vlieg kan voelen op zijn kont, en haast elke ongevoeligheid is er door mensen ingeramd, daar blijf ik bij!
(Ja, ja, er zijn uitzonderingen, Peter, ik weet het en ik ben het met je eens)

De onduidelijkheden tussen Cherokee en ons, en de harde mond en voowaartsigheid van Izzy zijn het gevolg van het vele trekken aan het bit en het uitsluitend communiceren via die mond door de vorige eigenaars en het kost mij nu weer een boel werk om deze paarden gevoeliger op ander soort hulpen te maken.

Ik weet zeker dat wanneer ik ze zelf ingereden zou hebben dat hele bit niet nodig geweest zou zijn.
Jammer.... het zal even duren maar we komen er wel, alleen nu via een omweg. Pien