jo schreef op zondag, 28 november 2004, 12:33:


Pruikje kopen!
En dat smak-geluid: dat is een 'veulen-geluidje' .. heb je nooit een veulen bij een ander paard zien staan ( dus niet bij Mammie..) - om te laten zien/horen dat hij klein en kwetsbaar is en niks kwaads in de zin heeft, maakt het veulen kleine smakkende geluidjes.. werkt perfect: het vreemde paard 'herkent' meteen de kleine, en zal dus niet 'hard optreden'.. !

Marianne

Piet schreef op zondag, 28 november 2004, 8:03:

Als ik ’s morgens langs de stallen loop, wordt er echt wel een “gesprek” gevoerd!
Mijn eigen paard steekt haar snoet naar me uit, blaast haar adem in mijn gezicht ( en ik blaas terug! Een begroeting dus..).. haar buurvrouw loopt driftig door de stal, geeft een hoge piep-hinnik op de manier van ‘opschieten, ik wil hooi’, een volgende gaat zeer nadrukkelijk met z’n hoofd in de voerbak staan: hier moet je wezen… de volgende staat uitdrukkelijk te stampen en te schrapen met z’n voorbeen….enzovoorts…

Communicatie (of begrijpen ervan) begint met observeren. Ieder uurtje in de wei, besteedt aan het observeren van een groepje paarden, geeft al een basis-woordenboek paardentaal. Het initiatief tot ‘leren’ ligt bij ons, mensen, als we tenminste tot een voor beide partijen aanvaardbare uitwisseling en begrip willen komen. Ik denk dat wij daarom moeten leren imiteren wat zij doen: en aangezien een paard niet met de stem “praat” – met uitzondering van een variatie aan hinneken - en ook al blijft het door onze lichaambouw en uiterlijk vaak Chinees-spreken mét een accent, een paard zal dan zijnerzijds in de basis ook jouw communicatie begrijpen. En daar waar over en weer ‘begrip’ is, kun je al spreken van communicatie. Denk ik..

Omgekeerd denk ik niet dat een paard het initiatief neemt om ‘onze’ lichaamstaal te begrijpen: wel zal hij bepaalde conclusies verbinden aan zaken die wij ‘zeggen’
Maar ik geloof niet dat het paard een uitdrukkelijke wens heeft om met ons te communiceren – een paard in het wild zal hooguit willen vaststellen of jij voor hem gevaar oplevert als je ten tonele verschijnt , en eerder het zekere voor het onzekere kiezen en er vandoor gaan. Hij komt niet naar je toe om ’s gezellig een praatje te maken.
Marianne

Piet schreef op zondag, 28 november 2004, 12:26:


Je leert hoe jouw houding, jouw handelingen, jouw ogen, jouw aandacht door een paard uitgelegd/gelezen worden.
En het verschil als je daar veranderingen in aan brengt.
Waardoor je nogal eens kan denken: shit, als ik dat had geweten!
Ik schreef het aan Trudy.
Kijk er maar eens op die site.
Niet om nou reclame voor hem te maken.
Maar het kan prettig zijn om te weten dat er mogelijkheden zijn.

Orders?
Alleen orders?
Of elkaar ook wederzijds begrijpen?
Dat laatste vind ik persoonlijk veel belangrijker en je leert er beide.


Als een paard elke dag verplichte nummertjes moet weggeven...rijden in de bak, kinderen dragen,wedstrijden/prijzen winnen, dan is dat een hele andere insteek dan wanneer je een paard voor jezelf hebt en als recreatie er samen mee wilt zijn en/of op uit wilt trekken.

Bij het eerste moet hij veel meer, of er nou een wond is, hij ziekig is of veel er vlak voor gebruikt is of niet.
Bij het tweede hou je meer rekening en gaat je geweten meer meespreken als je de signalen van je paard leest/verstaat..............dan wil je niet meer zeggen: sorry jongen, maar toch moet je ookal heb je pijn, ben je ziek of is er iets dat ik niet kan tolken.

Maar zo zie ik het. :)

Marianne schreef op zondag, 28 november 2004, 12:32:


Nou, wat je leert is dat iemand die goed kan communiseren met paarden, nog niet automatische goed met mensen om kan gaan. :)
Maar ik heb veel geleerd over paarden, de manier om ze te lezen en noem maar op.
En drie weekenden kort achter elkaar met hem optrekken, was af en toe tot 10 tellen.
Maar ik had het niet willen missen.
Ik heb er veel van opgestoken................en daar gaat het uiteindelijk om.


Heel goed als je betere/andere alternatieven weet.
Ik had toen vanuit Noorwegen weinig mogelijkheden om ergens een cursus te vinden via internet.

Marianne schreef op zondag, 28 november 2004, 12:41:


Precies.


Ik had het niet beter kunnen verwoorden. :)


Onze lichaamstaal: hakken in hun zij, trekken aan hun mondhoeken, starende ogen en recht op ze aflopen.....het paard neemt wel het initiatief om dat daarna te voorkomen.
Maar heeft hij een kans tot slagen?


Als er èènmaal een negatieve ervaring is geweest niet, nee.
Ben je meegeweest naar de koninkspaarden(?), zie je dat paarden zonder negatieve ervaring ...nieuwschierig zijn en wel voor een "praatje" komen.
Ruiken, kijken, meelopen, bij je staan, je aanraken met hun neuzen.
(Zal zijn naam niet noemen, die waar jij veel van over zijn persoonlijkheid weet. :) ).



Joke.

jo schreef op zondag, 28 november 2004, 12:02:


Tja.. wij NL-ers hebben nogal eens de neiging om zonder een blad voor de mond iets te zeggen.. maar, je kunt ook 'oefenen' in duidelijk zijn én toch aardig overkomen hoor! De 'truc' ligt simpelweg in het duidelijk maken wat je zelf voelt of denkt *zonder de ander te beschuldigen* - nou ja, dit wordt erg off-topic!


Onduidelijkheid ( want dat is kronkelen) maakt het voor een ander ook moeilijk! Je mag best wel, op een vriendelijke manier - respekt vragen voor jouw eigen opvatting of mening. Dat kan alleen maar door duidelijk te zijn ( wat nmm niet identiek hoeft te zijn aan confronterend of beschuldigend) ...


Tja, da's lullig... maar zég je dat dan ook?


Ik kan me dat wel voorstellen, maar... dan blijf je toch een beetje met een frustratie zitten...


Toch denk ik.. als het paard jarenlang op ijzer heeft gelopen.. en nu ook de stand van de hoeven ( hielen laag) veranderd is, hij dan toch wel best pijn kan hebben. Als jij altijd op hoge hakken loopt (zie ik je niet doen hoor daar in de bergen :) ), dan krijgt je ook allerlei pijntjes en klachten als je voortaan op gympies gaat lopen. Een kwestie van wennen en vooral van tijd...

Oh maar als er nog een vorm van verzekering is, dan kun je misschien op basis daarvan toch een DA laten komen? Al was het maar om het 'pijn-probleem' te achterhalen...

Tja... dan krijg je weer heel andere problemen!! Ergo: blijf bij jezelf, en sta - op een vriendelijke manier - voor wat je zegt of denkt! Zet 'm op!!

Marianne :)

Ik denk dat het zo ingewikkeld niet is allemaal . Lichaamstaal is redelijk universeel, en "wijken voor druk" verstaat zelfs een vlinder. Soorten kunnen onder elkaar in elk geval een heleboel communiceren.
Hoe beter je soortspecifieke taal kan leren, hoe beter, maar ik denk niet dat je echt een "vreemde" taal leert - 't is alleen een kwestie van op lichaamstaal leren létten, en dan in het bijzonder de kleine dingetjes, iets wat wij mensen onderling een beetje zijn afgeleerd. Zelfs iemand die niks van paarden weet maar wel even oplet, begrijpt het heus wel wat het betekent als een paard z'n oren plat legt.
Soms jaagt de hond het paard op, maar omgekeerd kan ook - hond én paard weten precies hoe ze dat voor mekaar moeten krijgen.

Okee, ik geef toe, mensen springen er soms een beetje uit. De tanden ontbloten bij het lachen is iets waar de meeste diersoorten nogal ongerust bij worden . Experimenteer maar eens met "wijken voor druk" straks bij de Klaas-of Kerstaankopen. Probeer je eigen pad te gaan tussen de vele winkelaars op het voetpad. Wanneer wijk jij, wanneer gaat iemand anders voor je opzij? Of aan het winkelrek - neem jij de ruimte, of wijk je voor een mede-shopper? En als je even gaat zitten om tussendoor een warme chocomelk te gaan drinken, kijk dan eens naar de tafeltjes rondom je? Wie is moe? Wie is blij? Verlegen? Vrolijk? Uitgelaten?

met vriendelijke groeten,
Inge

Marianne schreef op zondag, 28 november 2004, 12:41:

Dat is toch het begrijpen van onze lichaamstaal? Wij moeten die natuurlijk ook aanleren aan ons paard, gedeeltenlijk. Maar goed, paarden hun eigen taal is grotendeels ook aangeleerd. Als je het dan over natuurlijk hebt... En, ik neem nu bv Voest, van wie is gisteren het boek weer eens heb gelezen, ik zijn methode zijn ook zat aangeleerde dingen die onder paardentaal moeten vallen. De leidende hand, de drijvende hand. Zo tempo verhogen, zo dit zo dat zo zus. Ook dat moet je je paard gedeeltenlijk aan leren. Ik denk, en Stella onderstreept dat maar das er maar 1, dat een paard niet snapt dat je linkerhand nu de leidende hand is en als je die opsteekt hij moet stoppen. Ooit een paard dat zien doen? Ik niet. Maar toch kan een paard dat snappen, anders zou Voest dat niet doen. En Parelli, wat ik daarvan heb gehoord hier en daar, maar goed dat kan ik dus ook fout hebben, is ook heel veel aangeleerd van jou mensentaal. En zo te merken werkt het he.
Das dan mooi dat ik met een gedomnesticeerd paard werk en niet met een wild paard. Een tijdje terug was er iemand mee naar de BHA dag en die vroeg zich af waarom paarden met ons omgaan. Antwoord heb ik niet kunnen geven. Ik denk dat het komt omdat wij mensen nu eenmaal een onderdeel zijn van hun wereld, neit meer bedrijgend en dat wij de situatie er naar maken dat ze gaan comuniceren. EN als dat eenmaal aan de hand is zou in theorie de omheining moeten kunnen worden opgeheven, want het begin is er. Met Stella in de wei lukt dat ook, maar ik doe het amper omdat ik dat haar vrijheid vind. Want dan snappen ze ons en is het niet meer bedrijgend. En waarom komen vreemde paarden dan naar je toe als je de wei in komt? Nieuwschierigheid is denk ik een van die redenen. En de meeste gaan er neit vandoor als je probeert te comuniceren. Ze leven niet meer in het wild he.
groetjes EBby

jo schreef op zondag, 28 november 2004, 12:48:


Héél goed Joke! Da's ook weer een 'les' voor mij: ik stoorde me behoorlijk aan dat 'ikke-ikke-ikke' en dat maakte dat ik voor andere dingen niet meer openstond..


Je hebt helemaal gelijk!!! En zo blijft een mens leren! :)

Marianne

Marianne schreef op zondag, 28 november 2004, 12:41:

Dat is toch het begrijpen van onze lichaamstaal? Wij moeten die natuurlijk ook aanleren aan ons paard, gedeeltenlijk. Maar goed, paarden hun eigen taal is grotendeels ook aangeleerd. Als je het dan over natuurlijk hebt... En, ik neem nu bv Voest, van wie is gisteren het boek weer eens heb gelezen, ik zijn methode zijn ook zat aangeleerde dingen die onder paardentaal moeten vallen. De leidende hand, de drijvende hand. Zo tempo verhogen, zo dit zo dat zo zus. Ook dat moet je je paard gedeeltenlijk aan leren. Ik denk, en Stella onderstreept dat maar das er maar 1, dat een paard niet snapt dat je linkerhand nu de leidende hand is en als je die opsteekt hij moet stoppen. Ooit een paard dat zien doen? Ik niet. Maar toch kan een paard dat snappen, anders zou Voest dat niet doen. En Parelli, wat ik daarvan heb gehoord hier en daar, maar goed dat kan ik dus ook fout hebben, is ook heel veel aangeleerd van jou mensentaal. En zo te merken werkt het he.
Das dan mooi dat ik met een gedomnesticeerd paard werk en niet met een wild paard. Een tijdje terug was er iemand mee naar de BHA dag en die vroeg zich af waarom paarden met ons omgaan. Antwoord heb ik niet kunnen geven. Ik denk dat het komt omdat wij mensen nu eenmaal een onderdeel zijn van hun wereld, neit meer bedrijgend en dat wij de situatie er naar maken dat ze gaan comuniceren. EN als dat eenmaal aan de hand is zou in theorie de omheining moeten kunnen worden opgeheven, want het begin is er. Met Stella in de wei lukt dat ook, maar ik doe het amper omdat ik dat haar vrijheid vind. Want dan snappen ze ons en is het niet meer bedrijgend. En waarom komen vreemde paarden dan naar je toe als je de wei in komt? Nieuwschierigheid is denk ik een van die redenen. En de meeste gaan er neit vandoor als je probeert te comuniceren. Ze leven niet meer in het wild he.
groetjes EBby