Aangezien ik niet over bijzondere mysterieuze gaven beschik en dus niet mijn paard elke morgen hoor zeggen: "Goeiemorgen Piet, ik heb me best vermaakt vannacht, maar geef eens een dot hooi, want dat gras.....",
zal ik helaas op een andere manier met mijn paard moeten communiceren. Dit woord communiceren betekent heen en weer praten, m.a.w. Jij zegt iets en het paard zegt iets, ergens in het midden moet er dan een begrijpen zijn.
Maar het probleem is: we spreken niet dezelfde taal.
Ik weet wel, we hebben onze mond ervan vol dat we de "paardentaal" moeten leren, of we gebruiken het woord "lichaamstaal".
Is dat zo? Spreken wij die taal wel?
Of maken we gebruik van de aanleg van een paard om te imiteren en is het voor de rest een kwestie van druk geven op plaatsen die het paard (aangeleerd, of vanuit de omgang met andere paarden) kent?
Is ons communiceren inderdaad communiceren of is het niet meer dan het geven van orders op een voor een paard min of meer gemakkelijk te begrijpen manier?
Piet

Piet schreef op zondag, 28 november 2004, 8:03:


Wat van gebarentaal, morsen,mime,houding,waar je naar kijkt, hoe je kijkt, manier van bewegen, enz.
Als communiceren alleen maar heen en weer praten was, dan zouden de doven niet begrepen worden, konden schepen geen contact met elkaar hebben (vroeger), heeft een mime-speler geen verhaal te "vertellen", heeft hoe een ander zich gedraagd en voelt geen boodschap voor ons, weet een antilope niet aan de bewegingen van een leeuw te zien of hij zal gaan jagen......enz.
Allemaal vormen van communicatie......voor mij.


Sommigen wel, sommige niet, sommigen een beetje en sommigen intresseerd het niet en sommigen gaan een cursus doen om er in ieder geval een beetje achter te komen.
Ik kan de kursus aanbevelen.
Je wordt er altijd wel wat wijzer van.


De paarden zijn heel geduldig en doen hun best om uit te vinden wat we willen.
Maar doen wij ook ons best om uit te vinden, hoe we het ze zo makkelijk mogelijk kunnen duidelijk maken?


Dat is maar net hoe en waarom je een paard houdt.
En wat je er mee doet.


Joke.

Piet schreef op zondag, 28 november 2004, 8:03:


Ik denk dat we allemaal heel hard proberen 'paardentaal' te spreken, maar dat het altijd zal blijven hangen in heel erg hard proberen. Wat niet negatief is, we doen ons best . We zijn zo anders qua lichaamsbouw en door ons 'mens zijn' hebben we zoveel 'blokkades' dat het ons niet zo heel goed lukt. Toch weten we dingen over te brengen op onze paarden. Dit denk ik omdat paarden ook handig zijn geworden in mensentaal. Dus wij praten met een vreselijk accent, paard heeft dat accent min of meer eigen gemaakt maar begrijpt het stomme accent ook vaak niet. Anders zou dit forum niet hoeven te bestaan bv

Saskia

Hoi Joke,
Je adviseerd Piet de cursus te gaan doen, welke cursus bedoel je.
Wil je mij hierover even berichten,

Groetjes Rita

jo schreef op zondag, 28 november 2004, 10:02:

Idunn schreef op zondag, 28 november 2004, 10:07:


Wij praten met een vresenlijk accent... Spreken wij niet gewoon een dialekt? Somigen "woorden" zijn hetzelfde, anderen verschillen hemelsbreed. Maar het paard snapt het wel. Want als ik lach, straal ik een positieve, blij emotie uit. Dat pikt het paard op. Omgekeerd hetzelfde. Volgens mij hoef je geen kind uit te leggen dat een paard dat met ontblotte tanden en de oren in zn nek naar je toekomt boos is. Dat straald hij uit en ookal is de taal anders, de emotie word aan het gedrag gekoppeld (tenslotte, geen lichaamstaal zonder emotie) . Wij mensen hebben de paardentaal ook moeten leren. Ik heb nog nooit een mens met de oren in zn (die liggen daar altijd) nek en zn tanden ontbloot op me af zien stormen om mij ff lekker te gaan bijten. Omdat ik iets doe dat hem neit zint. En toch snap je het. Als wij mensen zo gemakkenlijk paardentaal kunnen leren begrijpen, zal dat andersom dan neit zo zijn? Woorden buiten beschouwing gelaten. Die kunnen er altijd later nog aan geplakt worden. Waarom zou een paard geen paards tegen jou kunnen praten en jij mensenlichaamstaal terug? Als je het beiden maar begrijpt. Jij engels tegen mij, ik nederlands naar jou. En toch is er communicatie.
Wat betrefd het leidende hengst, merrie en veuelen nabootsen.
Gisteren zei Egon het heel treffend, nog nooit een paard zo snel van geslacht zien veranderen.... Wij mensen zijn anders. Drijvende punten geloof ik best in, merk het ook. Dat is paardentaal. Maar niet alles. Als ik voor mijn paard spring met een energieke lichaamstaal, draait ze om. Als ik niet kijkend voor haar ga staan, gewoon van daar sta ik, dan stap ze op me af en gaat of staan kroelen of saampjes over de velden uitkijken of vragen wat we nu weer gaan doen (klikkeren ). Net waar ze zin in heeft. En ik natuurlijk. Geen cominucatie zonder 2 individuen. Maar volgens het boekje zou ze dan toch echt stil gaan staan.... Oplettend op mij. En als ik in de drijfpositie mijn blik van haar afdraai wat langzamer ga lopen en minder energiek lijk gaat ze promt stappen. En als ik dan vervolgens stil ga staan gaat zij ook stilstaan. EN blijft met een oor op mij gericht staan, veder gaan stappen? Komt ze naar me toe? Draaien? EN ik sta nog steeds in de drijfpositie... En dan zou het toch volgens paarden taal haar meoten laten drijven? Maar mijn mensenlichaamstaal zecht iets anders.
Ik denk dat veel knelpunten qua comunicatie ook komen dat onze emotie niet echt klopt met wat we doen. Dat we ons agressief groot maken maar de onderliggende emotie niet klopt. Dan snapt een paard er neits meer van. Zeker omdat het eigenlijk een aangeleerde taal is. En dat wij mensen de taal van de paarden neit goed snappen. Niet goed genoeg hun gevoel laten spreken. Want het paard heeft feilloos door wat wij voelen. EN dat is denk ik nog belangrijker in de comunicatie. En spiegelen ook. Want dat is bij beiden soorten hetzelfde en heel handig bij onzekerheid.
Consequentie en duidelijkheid, misschien moet ik maar eens een onderschrift ermee maken. Zelf vind ik het ook erg moeilijk maar ik ben bezig het steeds meer op een reitje te zetten. Wat doe ik? Wanneer moet ze reageren als ik het zeg en wanneer mag ze kiezen? Ik denk dat het grootste knelpunt bij omgaan met paarden consequentie en duidelijkheid is. Ook bij mezelf, zeker.
groetjes Ebby

ebby schreef op zondag, 28 november 2004, 11:51:

Jeetje zeg, wat kan ik goed afdwalen... Maar goed, hier wou ik nog iets over zeggen maar be dat vergeten.
Een mens is een mens, geen paard. Geen kudde genoot, geen onderdeel van de kudde (uitzonderingen daar gelaten). Weinig paarden die nog in een kudde hebben gestaan met een leidendehengst. Denken jullie nou echt? (daar ben ik dus niet zeker van ) dat een mens in de drijvende "hengst" positie een koppeling maakt naar een leidende hengst die hij misschien nog nooit heeft gezien? Een mens aan de schouder naar een veulen? Dat daarom geen invloed heeft? Daar geloof ik echt niet in.
Stella mag wat mij betrefd naast mn schouder lopen. En dan loop ik naast die van haar. En als ik stop, stopt zij. Echt geen veulen koppeling.
nogmaals groetjes Ebby (druk een goed onderschrift aan t verzinnen)

Rita schreef op zondag, 28 november 2004, 11:45:


Ik heb bij Pieter Baalbergen de cursus communiseren met paarden gedaan.
Deel èèn en deel twee.
Hij geeft cursussen in Zwolle en ergens in het zuiden van het land.
Ook cursussen natuurlijk paard rijden (heb ik toen ook gelijk gedaan).

Je leert vooral veel over jezelf, hoe jij op een paard overkomt en hoe je dat kunt verbeteren.

Hoi Joke,

Bedankt voor de snelle reaktie
Hoe kan ik pieter Baalbergen bereiken, heeft hij een internet site of iets dergelijks waarop ik informatie kan vinden en krijgen.
Hoe lang duurde de cursus?
Het zou prettig zijn als er iets is in de omgeving van Noord Brabant, hoe dichter bij huis hoe prettiger.
Misschien zijn er ook anderen die weten waar nuttige en goede cursussen gegeven worden met betrekking tot het omgaan en begrijpen van paarden in de omgeving van Noord Brabant.
Maar wanneer ik daarvoor naar Zwolle moet doe ik dat waarschijnlijk ook hoor!!!
Groetjes Rita

jo schreef op zondag, 28 november 2004, 12:05:

jo schreef op zondag, 28 november 2004, 10:02:


Om de materie zou eenvoudig mogelijk te houden heb ik me beperkt tot praten. Natuurlijk heb je gelijk.


welke taal leer ik daar spreken dan? Paardentaal? Mens/paardtaal
paard/menstaal? Of leer ik op een voor het paard begrijpelijke manier orders te geven. En welke cursus had je dan in gedachten voor me?


Dat is mijn vraag inderdaad.


Waarom maakt dat verschil Joke?

Piet

Rita schreef op zondag, 28 november 2004, 12:16:



http://www.terra-natura.nl

Je kunt een folder aanvragen en je vind er een overzicht van cursussen en wanneer ze plaats vinden.

Het waren weekend cursussen.

Op die site vind je ook wel waar hetin het zuiden is....omgeving Maastricht als ik het me goed herinner.

Niet iedereen vind hem even aardig(zacht uitgedruk) , maar als je denkt: ik kom hier om te leren of om het van een andere kant te bekijken....steek je veel op.

Rita schreef op zondag, 28 november 2004, 12:16:


Bij Pieter Baalbergen leer je vooral veel over Pieter Baalbergen.. maar ja, da's persoonlijk..

Als je op de hoofdsite onder 'advertenties' kijkt, dan staat er een advertentie op van iemand die wil begeleiden met NH. Zit in Brabant.
Geplaatst midden augustus jl., Parelli-gericht.

Maar nmm is de allerbeste www.alona.nl oftwel Greet Bouwmeester.
Is in ieder geval een professionele paardenvrouw, waar je ook beter kunt leren rijden. Zij zit in Roosendaal NB.

Marianne

Piet schreef op zondag, 28 november 2004, 8:03:

Als ik ’s morgens langs de stallen loop, wordt er echt wel een “gesprek” gevoerd!
Mijn eigen paard steekt haar snoet naar me uit, blaast haar adem in mijn gezicht ( en ik blaas terug! Een begroeting dus..).. haar buurvrouw loopt driftig door de stal, geeft een hoge piep-hinnik op de manier van ‘opschieten, ik wil hooi’, een volgende gaat zeer nadrukkelijk met z’n hoofd in de voerbak staan: hier moet je wezen… de volgende staat uitdrukkelijk te stampen en te schrapen met z’n voorbeen….enzovoorts…

Communicatie (of begrijpen ervan) begint met observeren. Ieder uurtje in de wei, besteedt aan het observeren van een groepje paarden, geeft al een basis-woordenboek paardentaal. Het initiatief tot ‘leren’ ligt bij ons, mensen, als we tenminste tot een voor beide partijen aanvaardbare uitwisseling en begrip willen komen. Ik denk dat wij daarom moeten leren imiteren wat zij doen: en aangezien een paard niet met de stem “praat” – met uitzondering van een variatie aan hinneken - en ook al blijft het door onze lichaambouw en uiterlijk vaak Chinees-spreken mét een accent, een paard zal dan zijnerzijds in de basis ook jouw communicatie begrijpen. En daar waar over en weer ‘begrip’ is, kun je al spreken van communicatie. Denk ik..

Omgekeerd denk ik niet dat een paard het initiatief neemt om ‘onze’ lichaamstaal te begrijpen: wel zal hij bepaalde conclusies verbinden aan zaken die wij ‘zeggen’
Maar ik geloof niet dat het paard een uitdrukkelijke wens heeft om met ons te communiceren – een paard in het wild zal hooguit willen vaststellen of jij voor hem gevaar oplevert als je ten tonele verschijnt , en eerder het zekere voor het onzekere kiezen en er vandoor gaan. Hij komt niet naar je toe om ’s gezellig een praatje te maken.
Marianne

Piet schreef op zondag, 28 november 2004, 12:26:


Je leert hoe jouw houding, jouw handelingen, jouw ogen, jouw aandacht door een paard uitgelegd/gelezen worden.
En het verschil als je daar veranderingen in aan brengt.
Waardoor je nogal eens kan denken: shit, als ik dat had geweten!
Ik schreef het aan Trudy.
Kijk er maar eens op die site.
Niet om nou reclame voor hem te maken.
Maar het kan prettig zijn om te weten dat er mogelijkheden zijn.

Orders?
Alleen orders?
Of elkaar ook wederzijds begrijpen?
Dat laatste vind ik persoonlijk veel belangrijker en je leert er beide.


Als een paard elke dag verplichte nummertjes moet weggeven...rijden in de bak, kinderen dragen,wedstrijden/prijzen winnen, dan is dat een hele andere insteek dan wanneer je een paard voor jezelf hebt en als recreatie er samen mee wilt zijn en/of op uit wilt trekken.

Bij het eerste moet hij veel meer, of er nou een wond is, hij ziekig is of veel er vlak voor gebruikt is of niet.
Bij het tweede hou je meer rekening en gaat je geweten meer meespreken als je de signalen van je paard leest/verstaat..............dan wil je niet meer zeggen: sorry jongen, maar toch moet je ookal heb je pijn, ben je ziek of is er iets dat ik niet kan tolken.

Maar zo zie ik het. :)

Marianne schreef op zondag, 28 november 2004, 12:32:


Nou, wat je leert is dat iemand die goed kan communiseren met paarden, nog niet automatische goed met mensen om kan gaan. :)
Maar ik heb veel geleerd over paarden, de manier om ze te lezen en noem maar op.
En drie weekenden kort achter elkaar met hem optrekken, was af en toe tot 10 tellen.
Maar ik had het niet willen missen.
Ik heb er veel van opgestoken................en daar gaat het uiteindelijk om.


Heel goed als je betere/andere alternatieven weet.
Ik had toen vanuit Noorwegen weinig mogelijkheden om ergens een cursus te vinden via internet.

Marianne schreef op zondag, 28 november 2004, 12:41:


Precies.


Ik had het niet beter kunnen verwoorden. :)


Onze lichaamstaal: hakken in hun zij, trekken aan hun mondhoeken, starende ogen en recht op ze aflopen.....het paard neemt wel het initiatief om dat daarna te voorkomen.
Maar heeft hij een kans tot slagen?


Als er èènmaal een negatieve ervaring is geweest niet, nee.
Ben je meegeweest naar de koninkspaarden(?), zie je dat paarden zonder negatieve ervaring ...nieuwschierig zijn en wel voor een "praatje" komen.
Ruiken, kijken, meelopen, bij je staan, je aanraken met hun neuzen.
(Zal zijn naam niet noemen, die waar jij veel van over zijn persoonlijkheid weet. :) ).



Joke.