Uit eigen ervaring: twee IJslanders (ook een sober ras) op een stuk van 15 are (dus 5x zo groot als jouw stuk)
=> resultaat: geen fatsoenlijk gras meer na een 3 à 4-tal weken, véél zand (dat ze toch binnenkrijgen, want ze knabbelen aan alles wat maar iets of wat zijn kopje door't zand steekt) en een paddock die ook volgende lente niks meer zal geven.

=> gevolg: na 5 maand beslist om te verhuizen naar een groter weiland van 1 HA, waar ze in de winter op een paddock staan (met schuilstal, hooi, stro en bietjes om te knabbelen) en in de zomer gras hebben op de weide en dit in 4 stukken gelijkmatig afknabbelen, zodat er altijd gras is tot het gras stopt met groeien.

Ik zou het dus niet meer doen, ze op zo'n klein stukje zetten als het anders kan (en ja, daar komt stress en zoekwerk bij en gaat me meer kosten, maar je moet altijd streven naar het beste voor je paard)

Paard alleen zetten is trouwens zielig Dan koop je best nog een gezelschapje erbij (ook een sobertje)
Ik zag gisteren iets vertederends op tv: een hangbuikzwijn haar beste maatje was een kip en die volgde die overal... zo lief!

Mijn paard heeft ook last van eczeem, wel in een milde vorm, de shetlander die bij hem staat schuurt zich ook kapot zonder deken etc. We huren een weide vlak naast een bos + een sloot, dus de ideale omgeving voor de mugjes eigenlijk. Enkele tips:

-deken dag en nacht aandoen tijdens het eczeemseizoen, vroeg genoeg aandoen, en lang genoeg aanhouden.
-je kan vitamine B bijgeven, in de vorm van biergistpilletjes (uit het Kruidvat bv), dit reinigt het lichaam en werkt goed voor de huid. Wel opletten dat je ook niet al veel vitamine B met het voer voert.
-zijn lichaam eens helemaal reinigen, bv. met drainage compositum van de Groene os. De meesten raden aan dit voor het eczeemseizoen, en na het eczeemseizoen te doen. Dit omdat de mugjes aangetrokken worden door de opgestapelde afvalstoffen in manenkam, staart, buiknaad enz. Ikzelf heb het 1x geprobeerd, ik zag niet echt veel effect, maar mijn paard heeft het ook maar licht. Sommigen zweren erbij.
-suikervrij voeren. Eerst eens een periode op enkel hooi + liksteen zetten, om eventuele allergische reacties op bepaalde soorten voer uit te schakelen.
-hoeveeldheid gras toch proberen te beperken. Omdat ik een weide huur, en er dus geen zeggenschap over heb (en een totaal niet-meewerkende boer) kan ik geen stukje afspannen, en ik merk dat mijn paard extra gevoelig reageert op veel (vet) gras. Hij wordt er ook dikker van, wat hem weer extra gevoelig maakt voor de eczeem. Dus ook ervoor zorgen dat je paard een goed gewicht houdt.
-oppassen met kunstmest. Gras dat bemest is met kunstmest, wordt meestal ook gevoelig op gereageerd. 'Onze' boer bemest met kunstmest (en niet te zuinig ook, helaas) en ik merk meteen als de paarden naar een nieuw stuk verhuizen, dat ze het weer erger krijgen.
-goeie vliegenspray: als hij erg gevoelig op de mugjes is, ook benen beschermen door regelmatig in te sprayen met een goede vliegenspray.
-kruiden die reinigen: brandnetel, kleefkruid. Elke dag een handje (gedroogd, of vers). Ik geef altijd vers kleefkruid.
-wassen: als je wast, best met Teershampoo of Tea-tree shampoo, dit verlicht de jeuk.
-droge huid: als de huid (bv. bij de staartwortel) droog begint te worden, vet houden met babyolie (of uiercrème). Van een droge huid gaan ze extra schuren.
-schilfers: schilfers in de manen/staart kan er ook voor zorgen dat ze extra gaan schuren, goedkoop middeltje hiertegen is Klitwortel (Kruidvat). Dit bevat wel alcohol dus niet gebruiken bij wondjes.
-verzachtende smeersels: er zijn enorm veel dingen op de markt, je kan een paar dingen uittesten die goed bekend staan, want elk paard is weer gebaat bij een ander product. Soms wil gewone azijn in staart en manen ook wel helpen tegen de mugjes, en om de jeuk te verlichten.
-goeie zalf voor kleine wondjes: levertraanzalf, of een andere helende zalf.

Ik hoop dat je er iets aan hebt, zomereczeem is echt geen fijne aandoening helaas.

Gisteren avond terug thuis gekomen. Na een week kamperen tussen de geweldige mensen van A Ma zon, voelde thuis zelfs niet meer als thuis aan.
Zelfs niet voor de paarden.
Amaroc en Enno hebben elkaar gevonden. Rock geeft Enno (zelf)vertrouwen en rust. Bij het naar binnen leiden van deze paarden in de paddock ontstonden er meteen conflicten tussen deze oudere artiesten en de achtergebleven hengstenjongeren.
Amaroc had het druk. Ineens Cora en Invierno op hun plaats gezet. Invierno probeerden oververmoeide Enno te drijven (wat raar genoeg ook lukte). Cora ging overal als bumper tussen staan en smekken. En dan ... het grootste conflict dat ik ooit tussen Nino (shetter) en Amaroc gezien heb.
Amaroc was razend. Brulde en gierde alles bij elkaar. De pony gaf geen mm toe. Enno wilde overnemen van Rock, maar werd op zijn plek door Rock gezet. Uiteindelijk heeft de pony afgegeven, bloedend uit zijn mond.
Om Invierno terug te laten weten dat Enno sterker is dan hem, heb ik eten genomen en Enno regelrecht en strak naar hem toe geleid. Het was direct weer in orde. En dan gaan slapen ...
Om terug te komen bij A MA ZON: Er heerste die week een ongeloofelijk familiale sfeer. Bepaalde mensen die ik niet erg goed kende, hebben mij enorm weten te ontroeren. Jongeren en volwassenen. Marrianne, Jozefien, Lore, Valerie, Koert en Dirk zijn alvast vrienden voor het leven! Waarvoor mijn dank.
Daarnaast waren er nog tal van boeiende personen die me wisten de verrassen. Te veel om op te noemen
De eerste generale repetitie was zeer spannend voor zowel ruiters, dansers, organisatoren, medewerkers als voor de regie. Voor het eerst werden alle elementen samengevoegd, wat voor de nodige spanningen zorgde bij de paarden, maar ook bij de ruiters en dansers. Enno die als de dood is van andere paarden die op hem afkomen, werd samen met mij door een ander paard in rengalop uit de piste geduwd. Ik ben blij dat ik de laatste seconde nog juist over mijn schouder zag, anders had ik het zelfs niet zien aankomen.
De strakke scene van de eenzaamheid waarin ik met Enno reed als eerste gemaskerde, was nog nooit van de eerste goed geweest. En nu liep het al helemaal mis.
De dag erna deden we alles over. En alles verliep meer dan vlot. Zelfs die "U-lijnen" voor het eerst in een half jaar van de eerste keer raak!
De dag van het optreden zelf, hing er backstage een gespannen sfeer. Voor een aantal van ons was het ook nog maar de allereerste keer. Ook voor sommige paarden. We nochtans zeer sterk van start gegaan en hoewel er gezegd was dat er geen flitsers mochten gebruikt worden, leek het backstage of dat mensen volop foto's aan het trekken waren. Ik maak Enno gereed voor zijn optreden en stap op en zie plots dat het bliksem is die van alle kanten komt. Niet aan denken, voortdoen!
Als eerste gemaskerde ruiter de piste in rijden op een paard dat zich op pompt en zich volledig aan het ritme overgeeft, is een oppermachtig gevoel. 400 man in de tribune en ik voel me fantastisch op mijn paard! Hij blijft zich groot maken, probeert wel eens galop aanzetje, maar ik hou hem BITLOOS perfect bij me. Enno heeft een fantastische indruk op veel mensen gemaakt. De U-lijnen voor de 2de maal perfect uitgevoerd.
Lore komt op met het boerepaard, maar dan begint het onweer. Klankman en belichting kunnen niet doorgaan. Er komt zelfs hagel uit de lucht gevallen. We lassen alles af en de mensen die kunnen/willen mogen zaterdag opnieuw komen kijken.
Zaterdag; iedereen vree ontspannen, want velen van ons hadden gemerkt dat ze geen plankenkoorts hadden en dat hun paarden het goed deden. Een rustige dag voor allen en iedereen. Deze dag hebben we de vertoning van begin tot einde (de finale) kunnen laten doorgaan! Wat een succes en nu met 600 man in het publiek). Enno was iets nerveuzer dan de dag voordien (had ik al gemerkt tijdens de dagelijkse buitenwandeling die ik met hem maakte). Amaroc was geweldig rustig met de lange teugel (ons eerste optreden). Ik moest hem zelfs een beetje aanmanen om zich wat op te pompen. Tot ik tussen publiek en vuurswingers moest. Daar stijgerde hij. Ik had de andere paarden juist opgepikt en daar ik leiding had en zij mij volgen moesten, heb ik toen besloten via een volte met zijn allen de piste te verlaten (met live muziek gaat dat ). Als ik hem daar doorgezet had, had hij prachtig gelopen, maar dan had ik na mijn piaffe de gevreesde capriool gehad in mijn richting. Ik heb leren luisteren naar mijn paarden, waarvoor Amaroc me zeer dankbaar was op dat moment.
Alles bij elkaar was het één van de meest geweldige ervaringen ooit! Hier stopt het zeker niet bij. Ik dank Benny voor al zijn steun aan mij en onze paarden! En ik dank mijn paarden omdat ze gewoon zichzelf zijn! En ik dank alle A Ma Zoners voor de kansen die ze ons gegeven hebben!
Tot zover.
Cindy
En nu? Vakantie!!!!!!!!

Nils Vellinga schreef op zondag 30 augustus 2009, 23:58:


Ik zou voor leuke foto's van paarden aan de muur gaan, of een fatsoenlijke plek vinden waar je paard met andere paarden in de wei kan staan. Paarden hebben beweging nodig en een maatje is onontbeerlijk.

Jansendewit schreef op zondag 30 augustus 2009, 22:10:


Een stukkie van 300 m2 is geen weide, maar een tuintje.
Bovendien kun je een paard niet solitair houden, dus moet er al een maatje bij. Dan heb je 2 paarden in een tuintje staan.
Dat moet je niet willen, lijkt me zo.

Nils Vellinga schreef op zondag 30 augustus 2009, 23:31:


Pirañas zijn domme watjes vergeleken bij een ervaren haremhengst van haremhensgtmateriaal; dat is potentieel een pitbull van 500 kilo.

Bij in onze harem hebben we regelmatig grensconflicten. Elke voorjaar komen in de omgeving losgebroken hengsten hier kijken of ze een merrie kunnen bietsen. Meestal niet alleen, maar met twee of drie hengsten tegelijk.

De merries zijn daar niet van gediend doch dat is waarschijnlijk alleen omdat ze niet van verstoring gediend zijn.
Twee van de vijf zouden zich denk ik wel door een andere hengst laten dekken.
Dat komt overeeen met de waarnemingen in de vrije wildbaan. Ook daar blijkt een vijfde tot en derde van de veulens niet van de haremhengst terwijl de betreffende merries wel in de groep blijven.

De grensconflicten zijn geen spel noch stoeien. Wat er dan gebeurt is harig. Mijn ervaren straatvechter gaat er zó hard in dat dít eigenlijk al gelijk de doorslaggevende factor is; de buurters zijn eenvoudigweg niet bereid om tot op het bot te gaan.
Het verschil is dat de haremhengst alles te verliezen heeft en zij ook verderop kunnen gaan.

Een complicerende factor bij waarnemingen bij paardhouden is dat de mens niet selecteert op de criteria voor haremhengst bij het wel/niet castreren. Sterker nog, de moeilijkste hengsten zijn de eerste kandidaten voor castratie terwijl dát nu waarschijnlijk ook de kandidaten voor haremhensgt zijn.
Dan krijg je als resultaat waarnemingen van interactie tussen een gecastreerde haremhengsten met lampekatoen hele hengsten.
Er zijn maar weinig met harem levende hengsten en helemaal weinig haremhengsten van haremhengstmateriaal. Dat maakt dat veel waarnemingen in de wei zijn zoals ze zijn onder de belangrijke selectieve invloed van de mens; het op zich al onnatuurlijke ruinen van doorgaans de meest waarschijnlijke haremhengsten.
Ook merries raakt dit: gecastreerd haremhengstmateriaal is meer macho dan een ongekastreerde watcho, maar het verschil in hormonen is er omgekeerd.

De complexe relatiestructuur in de groep wordt in belangrijke mate bepaald door wie gunsten van wie krijgt.
Door de gevechten; de stabiliteit die hij biedt, heeft onze hengst een positie als een halfgod. De gunsten die hij merries verleent beïnvloeden de relaties tussen de merries onderling.

Ook dit wordt bij rijpaarden vertroebeld door de mens. Wanneer de mens een betekenisvolle realtie heeft met de paarden is ook diens gunstenverlenen een factor die de relatiestructuur beïnvloed.
Dit jaar zijn we intensiever begonnen met het onder het zadel beleren van de jonste merrie en de blijkbaar hoog gewaardeerde aandacht die zij daardoor krijgt geeft haar positie duidelijk een ander perspectief.
Wij hebben hier om twee redenen een muildier mollie in de groep; ter geestelijke stimulering van de paarden en als exotische vriendin van de hengst. Dat heeft wéér andere invloeden op de relatiestructuur en geeft ook een vingerwijzing naar het effect van geestelijk niet stimulerende leefomstandigheden op het relatienetwerk. Beiden menseninvloeden.

Tot slot is dit mensrelatie-aspect ook op de haremhengst van invloed. Door conflictervaringen onderweg ben ik voor mijn straatvechter een gewaardeerde gevechtspartner. Als er hengsten komen buurten bij ons, komt hij me altijd hálen. Zodra ik bij ´het front´ verschijn past hij zijn strategie aan.
Zijn succeservaring met in zijn perceptie mijn hulp geeft mij een absurde positie bij hem en dát geeft me weer een voetstuk bij de meiden.

Kortom:
In een groep paarden zijn de relaties een niet hierarchisch netwerk.
Bij het houden van paarden in een mensenomgeving veranderen sleutelfactoren bij het vormen van dat netwerk door menselijke invloed.
Wees daarom terughoudend met iets meer maken van een waarneming bij een groep in de wei dan alleen een waaneming bij die groep in die weide.

hc

tned schreef op zondag 30 augustus 2009, 23:38:

Hoi,

Heel fijn dat ik het hoofdstel van je mag mailen.
Ik zit nu op mijn werk en ik mail je vanavond even.
Thanx

Groetjes Patricia

Patricia ter Haar schreef op maandag 31 augustus 2009, 12:00:


Oeps, foutje in mijn eerste zin. Sorry!
Moet natuurlijk zijn: lenen ipv mailen.
Groetjes