Nils Vellinga schreef op zondag 30 augustus 2009, 23:31:


Pirañas zijn domme watjes vergeleken bij een ervaren haremhengst van haremhensgtmateriaal; dat is potentieel een pitbull van 500 kilo.

Bij in onze harem hebben we regelmatig grensconflicten. Elke voorjaar komen in de omgeving losgebroken hengsten hier kijken of ze een merrie kunnen bietsen. Meestal niet alleen, maar met twee of drie hengsten tegelijk.

De merries zijn daar niet van gediend doch dat is waarschijnlijk alleen omdat ze niet van verstoring gediend zijn.
Twee van de vijf zouden zich denk ik wel door een andere hengst laten dekken.
Dat komt overeeen met de waarnemingen in de vrije wildbaan. Ook daar blijkt een vijfde tot en derde van de veulens niet van de haremhengst terwijl de betreffende merries wel in de groep blijven.

De grensconflicten zijn geen spel noch stoeien. Wat er dan gebeurt is harig. Mijn ervaren straatvechter gaat er zó hard in dat dít eigenlijk al gelijk de doorslaggevende factor is; de buurters zijn eenvoudigweg niet bereid om tot op het bot te gaan.
Het verschil is dat de haremhengst alles te verliezen heeft en zij ook verderop kunnen gaan.

Een complicerende factor bij waarnemingen bij paardhouden is dat de mens niet selecteert op de criteria voor haremhengst bij het wel/niet castreren. Sterker nog, de moeilijkste hengsten zijn de eerste kandidaten voor castratie terwijl dát nu waarschijnlijk ook de kandidaten voor haremhensgt zijn.
Dan krijg je als resultaat waarnemingen van interactie tussen een gecastreerde haremhengsten met lampekatoen hele hengsten.
Er zijn maar weinig met harem levende hengsten en helemaal weinig haremhengsten van haremhengstmateriaal. Dat maakt dat veel waarnemingen in de wei zijn zoals ze zijn onder de belangrijke selectieve invloed van de mens; het op zich al onnatuurlijke ruinen van doorgaans de meest waarschijnlijke haremhengsten.
Ook merries raakt dit: gecastreerd haremhengstmateriaal is meer macho dan een ongekastreerde watcho, maar het verschil in hormonen is er omgekeerd.

De complexe relatiestructuur in de groep wordt in belangrijke mate bepaald door wie gunsten van wie krijgt.
Door de gevechten; de stabiliteit die hij biedt, heeft onze hengst een positie als een halfgod. De gunsten die hij merries verleent beïnvloeden de relaties tussen de merries onderling.

Ook dit wordt bij rijpaarden vertroebeld door de mens. Wanneer de mens een betekenisvolle realtie heeft met de paarden is ook diens gunstenverlenen een factor die de relatiestructuur beïnvloed.
Dit jaar zijn we intensiever begonnen met het onder het zadel beleren van de jonste merrie en de blijkbaar hoog gewaardeerde aandacht die zij daardoor krijgt geeft haar positie duidelijk een ander perspectief.
Wij hebben hier om twee redenen een muildier mollie in de groep; ter geestelijke stimulering van de paarden en als exotische vriendin van de hengst. Dat heeft wéér andere invloeden op de relatiestructuur en geeft ook een vingerwijzing naar het effect van geestelijk niet stimulerende leefomstandigheden op het relatienetwerk. Beiden menseninvloeden.

Tot slot is dit mensrelatie-aspect ook op de haremhengst van invloed. Door conflictervaringen onderweg ben ik voor mijn straatvechter een gewaardeerde gevechtspartner. Als er hengsten komen buurten bij ons, komt hij me altijd hálen. Zodra ik bij ´het front´ verschijn past hij zijn strategie aan.
Zijn succeservaring met in zijn perceptie mijn hulp geeft mij een absurde positie bij hem en dát geeft me weer een voetstuk bij de meiden.

Kortom:
In een groep paarden zijn de relaties een niet hierarchisch netwerk.
Bij het houden van paarden in een mensenomgeving veranderen sleutelfactoren bij het vormen van dat netwerk door menselijke invloed.
Wees daarom terughoudend met iets meer maken van een waarneming bij een groep in de wei dan alleen een waaneming bij die groep in die weide.

hc

Peter Donck schreef op maandag 31 augustus 2009, 7:51:


Heb ik zo niet gezegd.
Maar de kans dat er een ander beheer komt lijkt me reëel. Het percentage voorstanders van ouderwets jagersbeheer (zo "mooi" mogelijke dieren opfokken en ze vervolgens fijn neerknallen) is aanzienlijk. SBB personeel (houtvesters, wildwachters) op de Veluwe waar ik mee gesproken heb, hebben geen goed woord over voor de OVP "waar ze de beesten laten verrekken" (dit in schrille tegenstelling tot hun bijgevoerde varkens en herten uiteraard).
De ongein is dat ook een groot deel van het natuurliefhebberspubliek, verenigd in vlinder-, vogel-, planten- en andere clubjes ook luidkeels vinden dat al die grote rotbeesten vooral niets anders doen dan hun vogeltjes wegjagen, plantjes vertrappen en vlindertjes fnuiken.
Het nastreven en onderzoeken wat natuur in NL nog zou kunnen zijn of weer kan worden gaat nu eenmaal erg tegen de volksaard in (anders zou NL ook wel meer echte, aan het lot overgelaten natuur hebben), maar Midas Dekkers zei het jaren geleden al: Nederlanders houden helemaal niet van natuur! Ze houden van een bankje in het park om 's zondagsmiddags de eendjes te voeren.

Wat zou dat andere beheer nu voor de konikpopulatie kunnen betekenen?
Vroeg of laat loopt die populatie gegarandeerd tegen de schouder van de ontwikkelingsgrafiek aan en zal een deel in wrsch een slechtere (bijv. winterse) periode verhongeren. Precies wat er overal ter wereld met wilde populaties herbivore prooidieren gebeurt. Maar de NL opinie gaat dat niet toestaan. Dan moet er massaal "uit het lijden verlost" worden, maar als de Veluwe-mentaliteit eerder al de zin krijgt komt het zover niet want dan gaat de populatie "netjes beheerd" worden en is het dus afgelopen met een natuurlijke demografie.
Ook afgelopen dan met de kans te kunnen onderzoeken hoe een populatie paarden het zelfredzaam doet in een nu eens niet relatief extreem voedselarm, marginaal leefgebied als waartoe in de regel verwilderde paarden veroordeeld zijn.
Alle andere mij bekende "verwilderd gehouden" populaties worden dusdanig beheerd (vooral hengsten verwijderd) dat iets wat ook maar op natuurlijke sociale data lijkt niet te vinden is. Vandaar de vele kul op dit vlak welke ook in wetenschappelijke studies te vinden is.

e m kraak schreef op maandag 31 augustus 2009, 13:55:

weet ik, wou alleen meer weten


met dank voor je antwoord and amen to this
ik heb er net hetzelfde idee over
zoals het nu is, is het naar ik vrees, the best we can get,
hier in vlaanderen zie ik dat al helemààl onmogelijk
dus op dat vlak al zeker petje af voor zij bij jullie die dit aangedurfd hebben
en inderdaad horen koetjens, kalfjens en paardjens helaas niet bij de bloempjens en de bijtjens
die horen nog altijd bij boeren en geld-hobbiërs

Huertecilla schreef op maandag 31 augustus 2009, 11:22:


Mooi en beeldend beschreven HC!

Om nog even antwoord te geven op de vraag, wij hadden een kudde van een ruin, een merrie en een hengstje. Dat ging perfect, tot er een ander hengstje bij kwam. Dat ging dus echt niet samen met ons hengstje. Uiteindelijk is onze hengst gecastreerd en heeft die andere, samen met nog een ander hengstje, 2 maanden in het weitje ernaast gestaan (gewoon een klein draadje). Het hengstje dat voor de onrust heeft gezorgd (vast niet zijn schuld maar dat klikte niet zo denk ik), is vertrokken en het andere hengstje is toen bij onze inmiddels 2 ruinen en merrie gekomen.

Nu hebben we dus een kudde van een ruin van 21, een ruin van bijna 4, een merrie van 18 en een hengstje van bijna 3. En dat gaat perfect hoor. Ze hebben gewoon eerst een tijdje naast elkaar gestaan en nu is alles prima.

Bedankt voor alle reacties.

Als het hengstje er komt, gaan we eerst een lijntje spannen om ze aan elkaar te laten wennen. Verder moeten we maar eens zien hoe er op elkaar word gereageerd.

Zijn er hier ook mensen die hun hengsten hebben laten steriliseren?
Wat zijn jullie voors en tegens?

Sanneb schreef op dinsdag 1 september 2009, 11:08:


Wij staan op het punt om hierover ook een besluit te nemen: steriliseren of castreren. Wat ons toch castratie doet overwegen is dat we een oudere ruin erbij hebben en we willen niet dat deze twee onenigheid krijgen ivm de twee merries. Deze twee merries zijn de moeder en de volle zus (nu veulen) van de tweejarige hengst waarover het gaat. De oudere ruin is best een macho.
Verder heeft de tweejarige in het verleden laten zien dat hij achter een veulen aanjaagt totdat deze door de draden heen is. Zou er een kans zijn dat dit gedrag verandert bij castratie; dan is dat ook een overweging.
Hij is verder een heel gemakkelijk dier in de omgang en erg leuk als hengst.

Een andere overweging vind ik het volgende: Wij zijn niet van plan de paarden ooit te verkopen, maar we hebben geen glazen bol en je weet nooit wat nog eens nodig is. Een goede plek vinden voor een (gesteriliseerde) hengst die ouder is dan vijf of zo is moeilijker dan het vinden van een goede plek voor een gewone leuke ruin. En, naar men zegt, wordt castreren wel ingrijpender naarmate ze ouder worden.

We weten het dus nog niet.

Moniek

Sanneb schreef op dinsdag 1 september 2009, 11:08:


Wij staan op het punt om hierover ook een besluit te nemen: steriliseren of castreren. Wat ons toch castratie doet overwegen is dat we een oudere ruin erbij hebben en we willen niet dat deze twee onenigheid krijgen ivm de twee merries. Deze twee merries zijn de moeder en de volle zus (nu veulen) van de tweejarige hengst waarover het gaat. De oudere ruin is best een macho.
Verder heeft de tweejarige in het verleden laten zien dat hij achter een veulen aanjaagt totdat deze door de draden heen is. Zou er een kans zijn dat dit gedrag verandert bij castratie; dan is dat ook een overweging.
Hij is verder een heel gemakkelijk dier in de omgang en erg leuk als hengst.

Een andere overweging vind ik het volgende: Wij zijn niet van plan de paarden ooit te verkopen, maar we hebben geen glazen bol en je weet nooit wat nog eens nodig is. Een goede plek vinden voor een (gesteriliseerde) hengst die ouder is dan vijf of zo is moeilijker dan het vinden van een goede plek voor een gewone leuke ruin. En, naar men zegt, wordt castreren wel ingrijpender naarmate ze ouder worden.

We weten het dus nog niet.

Moniek

Sanneb schreef op dinsdag 1 september 2009, 11:08:

En dan maar hopen dat het hengstje achter het lijntje blijft staan, als de merries hengstig worden zou hij wel eens anders kunnen besluiten en dan heb je er volgend jaar een paar veulens bij.