Piet schreef op maandag 2 maart 2009, 21:27:


is dat zo Piet ?
vergelijk bv eens een doorsnee quarter in zijaanzicht
met een doorsnee PRE of lusitano ook in zijaanzicht
vertel me dan eens wie een korte rug heeft

traditioneel krijgen dames een zitje achter de caballero op een geitenvelletje,
door de korte rug van het spaanse paard komen die damesbipsen
eerder op de kroep dan op de nieren te zitten

paarden met een korte goed bespierde rug kunnen beter belasting aan
dan lange hang(b)ruggen

Frans Veldman schreef op dinsdag 3 maart 2009, 11:38:


Geen kracht , alleen door het contact word ik als het ware op de goed plek gezet.Het korte touw zorgt ervoor dat ik het hoofd bij me kan houden zonder dat ik aan het touw moet hangen.De elleboog gaat mee met de beweging van de hals van het paard , elleboog zit aan mij vast , dus ben ik minstens net zo snel als het paard , en soms sneller...omdat ik ook niet stilsta in mijn leerproces.
Dit is lopen met voordurend contact , wat ik niet wil!!!maar soms momenteel niet anders kan!
Vandaag ging het bv prima , en had deze manier helemaal niet nodig.
Ik ben afgestapt van de verbale cue voor Ga , en Ho , en Terug bij Namkje.
Lange lijn , en zij moet mij in de gaten houden om wat voorn beloning dan ook te krijgen.[pffff eindelijk iets gevonden wat lijkt te werken]
Hoofd de andere kant op? ik sta stil , ze loopt door maar merkt dat ik niet meeloop.Krijgt het gewicht van het touw aan een kant van haar hoofd , en draait die kant naar me toe.En dan , of ik draai me 180 graden om , en loop de andere kant op , of Namkje moet zichzelf weer in de goed positie manouvreren , dus naar me toelopen , en om me heen , zodat ze weer aan de goede kant van mij staat.

Dit zijn nou net zaken die eigenlijk al

Dat valt reuze mee. Door de steun van je elleboog tegen de hals ben je niet snel uit evenwicht.
Nogmaals , dit is niet de normale gang van zaken , maar dat is een woeste stap in mijn richting ook niet.


Communicatie is in de ''woeste'' situaties niet mijn eerste gedachte nee , das veiligheid voor paard en mens.


Ik heb bewust voor een trainer gekozen waarvan ik eerst gezien heb hoe die werkte.
Tijdens mijn trainingen met hem is hij ook nog enigzins veranderd in trainingstechnieken , maar de basis blijft hetzelfde.De bevestiging is veranderd.Veiligheid voor paard en mens staat nog steeds voorop.


Ja , en?
Omdat ik dat ook kan met mijn paarden [ behalve het naar me toe laten galoperen , het gaat nu alleen nog maar in draf] , maar de andere manier heb gebruikt , zou ik niet goed zijn in het elementaire grondwerk?
Maar dit is weer een hele andere discussie trouwens....


Gr Esther

Frans Veldman schreef op dinsdag 3 maart 2009, 11:59:


Pfff , gelukkig.


mmmm , weet ik niet...
Ik denk dat mijn trainer zou zeggen dat je dat inderdaad niet nodig hebt , als je het clickeren zo goed kan als hij.
Ik ben blij dat ik me in noodsituaties ook nog goed kan redden zonder clickeren , alhoewel ik een goede reactie van het paard dan wel beloon met een snoepje


Ik durf te beweren dat mijn paard , net als bij de one rein stop , een automatisme heeft ontwikkeld om de goede [lees makkelijke kant voor de mens ] kant te kiezen , doordat het touw aan die kant is bevestigd.
Maar ik kan natuurlijk ook zo geclickerd zijn door het paard?!

En als ik zo ver was met mijn paard dat ik geen druk hoefde te gebruiken , nooit , tja , dan deed ik echt alles zonder halster of touw.
Ik vrees wat dat betreft dat ik hier nooit uitgeleerd zal zijn....

Gr Esther

Kaspar schreef op dinsdag 24 februari 2009, 22:23:

...KNIP...

Bij mij ook een succes geworden hoor... En ik maakte me ook wel eens zorgen of er voldoende voedingsstoffen in het gras en hooi zitten. Vooral wat betreft het gras hier, das helaas niet zo afwisselend als ik voor paarden zou willen, namelijk meer kruiden en soorten... Gemest wordt er met de eigen paarden mest.

Nu in de winter geen weidegang maar wel heel veel goede kwaliteit hooi. Geen kuil! Peppermint heeft in de stal alleen een witte zoutsteen hangen, maar daar doet ze niet veel mee, is dus blijkbaar geen behoefte aan...

Biks kreeg ze voor ik haar kocht in behoorlijke mate, maar omdat ze uit de handel komt weet ik niet wie haar steeds wat en welke hoeveelheden voerde. Bij de handelsstal waar ik haar kocht stond ze overdags en snachts op de wei met bijvoering van hooi. (Wintertijd) Ook kreeg ze veel biks, er werd tenminste gezegd dat ze 4 kilo per dag kreeg, maar ik vind dat nog steeds vreemd. Was om haar dikker te krijgen.

Wel had ze daar een regendeken op maar ze had evengoed een redelijke wintervacht, dus of ze voorheen geschoren geweest zou kunnen zijn weet ik niet.

Ik heb haar zo snel mogelijk van de bergen biks afgekikt. Omdat haar hoeven en vacht niet zo best van kwaliteit waren heb ik toen Formula4Feet (hier op de site te koop) gevoerd, 50/50 vermengt met wat biks omdat ze de F4F niet lustte (geen Melasse!). Dat was dus amper een handje biks per keer erdoor want van de F4F geef je heel weinig.

Wel heeft ze einde vorige winter 'spontaan' een redelijk lichte aanval van Spierbevangenheid gekregen. Out of the blue...
Zo einde maart/begin april gaat ze weer 24/7 de wei op (hangt van het weer af). Dan is het alleen gras en nog eens gras.
Wel gebruik ik voor het belonen met clickeren biksjes, dus 1 biksje per keer, dit omdat appels en wortels ook suikers bevatten en eigenlijk ook niet natuurlijk voer voor paarden zijn. Lees maar hier op de site.
En biksjes zijn erg makkelijk mee nemen in je zakken. Zijn dus 'simpele' biksjes dus natuurlijk geen 'sportbrok' o.i.d.

Dat ik haar kocht had ze heel veel breedte ribbels in haar hoefwanden, is ze 1x volledig van zolen gewisseld, waarna ze heel gevoelig was en waren haar hoeven wat verkeerd van vorm gegroeid. Vooral in de hielen flairden de wanden behoorlijk, maar niet door White Line Decease. Gewoon door het steeds te laat (verkeerd?) bekappen voorheen.

Ze kwam vorig voorjaar te vroeg en verkeerd door haar wintervacht waardoor ik nog een regendeken moest kopen. Ook had ze een lichte vorm van Rainrot.
Deze winter zit ze mooi in haar vacht, wel weer die lichte Rainrot. Haar voeten zijn helemaal goed nu. De ribbels zijn weggegroeid, ze is bijna niet gevoelig meer en de vorm is prima.

Werd net gebeld door de DA over het bloed dat afgelopen donderdag is afgenomen bij haar: ze is prima in orde! Magnesium iets hoger dan de hiervoor staande waarde maar dat was volgens de DA alleen maar goed. Ze zien dat liever dan een Magnesium tekort. Parasiten kwamen ook negatief uit de test. Bloedlichaampjes, eiwit(bezinksel?) binnen de waarden...

Natuurlijk wijken er altijd wat waarden iets af maar dat is dus allemaal acceptabel. Kortom, een dieet van hoofdzakelijk hooi en water en in het seizoen gras gaat haar prima af... Wel zou ze iets mogen afvallen, maar dat komt wel goed.

Enne... tussendoor eens een bloedtest is dus niet verkeerd, is zo fijn als je hoort dat je paard die in tegenstelling tot vele stalgenoten erg sober gehouden wordt gezond is!

Succes met het omstellen! Hoop dat jouw paarden het ook goed oppakken.

van lennep schreef op dinsdag 3 maart 2009, 12:34:


Ik ben niet zozeer bang voor de reactie's alleen wist ik niet of mijn reactie op jou van toepassing was.

Maar vooruit hier dan mijn beleving.
Mijn merrie is ook een echt zorgenkind, Ik heb jaren lopen modderen, dierenarts, hoefsmeden, osteophaat, andere manier van houden, anders voeren etc etc
Moedeloos werd ik er van, heb haar uiteindelijk laten dekken en het zou een weidepaard bij ons worden.
Na toch blijven zoeken op het internet kwam ik terecht bij Happy Atlete daar las ik iets over spier problemen.
Dat bracht ik niet in verband met mijn merrie, ik had zoiets van ach een lekkere massage zal mijn zwangere meisje wel lekker vinden en mischien doet het verder ook nog wat.
Afspraak gemaakt: Wat verteld diegene: Merrie zit in de voorhand/ schouder/schoft compleet vast of iets dergelijks.
Het is waarschijnlijk van een val als jong paard.
Oke denk ik dat zou mogelijk kunnen zijn, loop al te kl....van af 3 jaar dus.
Na de massage van ruim een uur, moest ik haar laten lopen, wat een verschil
Wauw minder op eieren, meer gebruik van haar benen, en proesten tijdens het lopen, hoofd en hals uitschudden.
Ongelovelijk dit was een heel ander paard, die gene vertelde mij ook dat mijn merrie met de jaren in een negatieve spiraal terecht kwam. Ontlasten, verkeerd belasten, voeten niet goed optillen en anders wegzetten (dit omdat de spieren zeer deden) erg, erger, ergst
Kijk ze heeft zowiezo gevoelige voeten, maar ik denk wel dat dit mede de oorzaak is van mijn ellende al die jaren.
Ik ben nu drie weken verder en mijn paard veranderd nog steeds, loopt meer, laat zich gelden in de groep en beweegt gemakkelijker dan de laatste jaren.
Ze krijgt straks nog een behandeling en dan mag ze tot aan de bevalling lekker rondlopen en daarna kijken we hoe ver we zijn en of ze nog een keer moet.
Rijden op haar was verleden tijd dacht ik!!
Maar daar beginen we nu allemaal (degene die haar kennen) anders over te denken
Let wel ik wil geen reclame maken of iets dergelijks, maar ik ben gewoon heel gelukkig, mijn meisje en ik zitten op de juiste weg, en ik hoop eigenlijk dat er meer paarden zijn met een vergelijkbaar probleem die op deze manier mischien wel geholpen kunnen worden.
groetjes Danielle

AMA schreef op dinsdag 3 maart 2009, 11:37:


het gaat echt op en af.
De laatste dagen is hij weer wat opgeknapt, hij hinnikt weer naar ons en probeert krampachtig snel vooruit te komen maar het doet hem pijn, toch alweer wel even een enorme vooruitgang.
Jammer genoeg is dit al zeker de derde keer dat hij zo hooopvol betert maar valt hij telkens weer helemaal terug. Dwz: regelmatig liggen voor dood, immobiel en totaal niet reageren op dingen in de omgeving. Hij staat er zo alleen, hij was dikke maatjes aan de draad met onze Player maar daar is hij van afgesneden nu doordathij kleiner is gezet. Hij kijkt zo verlangend naar ons, naar de paardjes rond hem.

Wij laten dat doen door Eykpunt. Hun website is www.eykpunt.nl geloof ik.

Groetjes Jolanda

openmind schreef op dinsdag 3 maart 2009, 14:36:


Thanks voor je verhaal!
Maike heeft zoon 15 fysiobehandelingen gehad , zonder blijvend resultaat.
Soms zag ik wel verbetering na een behandeling , en ik ben er zeker van dat zijn ataxie is verbeterd daardoor.Maar niets bleef , behalve zijn staart.
Hij kon eerst zijn staart niet bewegen , en dat is iets wat blijvend verbeterd is ; hij kan zijn staart optillen.
Op een geven moment maak je de beslissing om ergens mee te stoppen , en ja , dat is altijd een geldkwestie geweest bij hem.
Misschien had ik door moeten gaan , maar waarneer stop je...
Ik heb hem zelfs een keer laten behandelen , en voor die ene behandeling was ik 350 euro kwijt , met 4 dagen resultaat...Je moet een keer stoppen...

Ik ben heel blij voor jou en je paard!Dat het werkt , en dat het blijvend is , en dat het je hooguit 3 behandelingen kost.
Maar ergens vind ik dit onwerkelijk.... Niet dat ik je niet geloof hoor!!
Maike is zo vaak behandeld door verschillende mensen , waarvan de meeste zeiden dat er maar een beperkt aantal behandelingen noodzakelijk zouden zijn. Geen een heeft aangeslagen , en de kosten rezen de pan uit doordat ik toch door wou gaan , want ja misschien.......
Er is er een geweest die mij gezegd heeft waar het op stond na de maximale hoeveelheid van behandelingen , en de rest ging door , want ja , wie weet?
Misschien heb ik nooit de goede therapeuten of dierenartsen getroffen , ik weet het niet. En dat is wat altijd in mijn hoofd blijft rondspoken...Doe ik Maike nu te kort om jouw fysio er niet bij te halen? Mischien , maar misschien ook niet...Ik doe wel mezelf te kort denk ik...
Een aantal jaar geleden heb ik besloten om niets meer te proberen , en Maike gewoon lekker met rust te laten. Dit ook uit zelfbescherming , en dan niet alleen maar Financieel , dat was meer het pakkie aan van mijn vriend.
Maar vooral emotioneel , wat natuurlijk ook neerkwam op mijn vriend.Die had [o.a.] in de gaten wat het allemaal met me deed , en vanuit daar is de beslissing gekomen om niets meer te doen...
En ja , hij gaat elk jaar een beetje achteruit.
Ik heb al zo vaak de hoop gehad dat een behandeling aan zou slaan .

En nu zit ik hier weer te janken omdat ik hem misschien wel iets ontzeg waarbij hij zich beter kan voelen....

Pffff , hij is zoals hij is , en hij is mij zo dierbaar.

Gatver , Ik dacht dat ik er gevoelsmatig nou ook wel achter kon staan , om niets meer te doen , maar dat is dus niet zo.

Gr Esther

Het was nog niet eerder zo eenvoudig om de ezeltjes op corfu te helpen.
lees en stem! op:
http://www.pavo.nl/nieuws/goeden-doelen-actie-nederland.html#Stemformulier

Pavo, a Dutch equine food supplier have a competition running on their website. 5 charities are involved and all it requires is your vote for CDR ( I hope).
It really is simple – hit the link below, scroll down to the bottom and click on Corfu Donkey Rescue. The screen will register your vote immediately and you will see the result. We are at present way ahead but we notice that our percentage lead is slowly dropping. Please register your vote to ensure we keep in the lead. And please pass to your colleagues and contacts. There are only 10 days left before the end of the competition. We really need the 1000 euro prize – with all the expenses of the new shelter looming, it will help so much,

Many thanks

Judy
Corfu Donkey Rescue

http://www.pavo.nl/nieuws/goeden-doelen-actie-nederland.html#Stemformulier

zet je bedenkingen over brokjes van pavo even aan de kant, als je wilt.

4bozzza schreef op dinsdag 3 maart 2009, 16:31:


done

Jacqueline v d Berg schreef op dinsdag 3 maart 2009, 16:54:


Idem!

Gr Esther

van lennep schreef op dinsdag 3 maart 2009, 15:52:


Hallo, Esther,
Ik weet hoe je je voelt. Indy is ook zo'n hopeloos geval. Ik heb al zo verschrikkelijk veel geprobeerd en het verbeterde ook iedere keer wat, maar dan toch steeds weer een terugval. Even verstappen en weer van voren af aan beginnen. Indy heeft door haar val blijvende schade opgelopen, dan met haar schouder erbij - feest. Ze heeft erg goede dagen, dan merk je nauwelijks wat aan haar en dan maken we wel eens een ritje, wat erg goed gaat. Dan heeft ze plotseling weer dagen dat ze ataxie verschijnselen vertoont, geen idee hoe het komt, er is ook geen patroon in te ontdekken. Ze gaat dan bijvoorbeeld met haar linker voorhoef op haar rechter staan en dat soort vreemde dingen. Ze neemt het niet waar dat ze dan haar rechter voorhoef moeilijk op kan tillen. En ja, de kosten rijzen de pan uit, steeds weer nieuwe behandelingen, beloftes, slechts enkele behandelingen nodig, slechts twee maand rechtrichten en mevrouw is weer als nieuw. Het mocht niet baten. Op een gegeven moment moet je het accepteren denk ik. En Happy Athlete heb ik er ook bij gehad. Erg goed, maar de behandelingen moesten zo vaak herhaald worden, dat kon ik gewoon niet betalen.

Ik laat nu twee keer per jaar een mevrouw langskomen die meer blijvend succes heeft dan de anderen, ze komt a.s. donderdag weer. Dat is het enige wat ik nog voor Indy doe, steeds weer die mensen die aan haar zitten, is vast ook geen pretje voor haar, steeds dat gebuig en getrek. De mevrouw die langs komt, mag ze erg graag. De behandeling heeft aardig succes en houdt ook aardig lang aan. Indy voelt zich duidelijke beter als ze geweest is. Ik probeer geen nieuwe dingen meer uit - volgens mij heb ik ze allemaal gehad, op de zweverige varianten na. En die wil ik niet proberen.

Sterkte, Esther. Ik weet het, het vreet aan je. Mijn vriend heeft een hartig woordje met me gesproken - het ging alleen nog maar over Indy. Hij heeft ontzettend veel begrip en is heel gek met haar, maar hij zag wat het met mij deed, ik ging er aan onderdoor.

Ik heb gelukkig toch afstand kunnen nemen en hou niet minder van Indy, maar ik heb voor mezelf het kunnen afsluiten. Hoop sterft het laatst, ik weet het, maar Indy zal voor 99% niet meer beter worden. Ze kan goed met haar beperkingen omgaan, ik gelukkig ook. Ik koester wat ze nog kan.

Monique

...ik heb gemaild...

Gr Esther

Spirithorses schreef op dinsdag 3 maart 2009, 11:57:


Ik lach niet hoor, zou ik nooit doen
Ik zou hoe dan ook binnenkort nog eens in Limburg moeten passeren, dus kan ik maar best een hele dag vrijmaken, want EVEN wat bijbabbelen?? Dat geloof je zelf toch niet haha? Ik ga een nieuwe uitvinding realiseren, de dag van 48u!
Blijkbaar is het echt wel heel erg van paard tot paard afhankelijk wat de voorkeur geniet. Uitproberen dus. Wat ik wel al ondervonden heb is dat een paardje dat hier stond (waar nu Katrien eigenaar van is, ja Io dus) die liep hopeloos verloren met ons bitloos hoofdstel, die wist echt niet wat hem overkwam. Bit er terug in en hij was weer rustig. Een touwhalster is voor hem echt ideaal, daar reageert hij het beste op.
Veel kans dat dit even het laatste bericht is tot donderdag, maar ik lees graag weer verder dan!

Groetjes
@Pien, we spreken wel af per mail, maar dus ook pas donderdag, even een stressdag vandaag en morgen pfff

Monique Meijer schreef op dinsdag 3 maart 2009, 17:09:


Hier hetzelfde gesprek gehad vrees ik...

Ik dacht ook dat ik er achter kon staan om gewoon niets meer te doen , maar verdomt , zit de hele middag al te janken.

Maike heeft ook wel zijn goede momenten , zie de wandling in Putten.
Hoe verbaast was ik om te zien dat hij op bijna alle foto's zijn oren naar voren had....
En nu...
Hij heeft in Putten gewoon zijn pijn opzij gezet , en verschrikkelijk de macho uitgehangen.

Ik kan niet meer anders concluderen dan dat hij pijn heeft , met zijn eeuwig naar achteren gedraaide oren.

Heb dus gemaild met Happy athlete , en zie wel wat eruit komt.

Gr Esther

PS , Wat doet die vrouw bij Indy , dat ze er zoveel baadt bij heeft?