Even inspringend op het verhaal van Isa.
Ik denk namelijk dat zij de vinger net op het juiste punt weet te leggen en dat het belangrijkste is wat het paard aangeeft met het lopen.
Net zoals bij andere hoef/beenproblemen is het in mijn optiek niet mogelijk om een eenduidige behandelmethode toe te passen en is maatwerk het enige wat dus wel werkt voor al onze paarden.
Zelf ook een chronisch bevangen paard, 3 jaar geleden gekocht in Engeland en achteraf had ze toen al problemen met de bevangenheid en nog veel meer problemen btw.
De eerste 2 jaar hebben we niets gemerkt van haar bevangenheid en zijn we bezig geweest om deze dame geestelijk en lichamenlijk weer gezond te krijgen, geestelijk was de meeste schade bij haar.
We hebben alles uit de kast gehaalt om haar te helpen, reguliere geneeskunde, homeopathie, bach, reiki ect ect.
We hebben fases met deze merrie meegemaakt waar ik nog steeds een beetje bang van wordt, van heel lief en aanhankelijk naar een een paard met veel argessie die alles kapotmaakte wat maar te slopen viel, ook zichzelf, dan weer een heel teruggetrokken paard die geen contact wilde terwijl ze maar bleef roepen voor help.
Na 2 jaar kregen we gelukkig een stabiele merrie, die een vechtlust heeft die wij geen van alle achter haar gezocht hadden.
Tja en toen ging het ineens weer helemaal mis.
Zwaar
hoefbevangen waarop mijn vriend gelijk de ijzers heeft verwijdert en haar verzenenen heeft ingekort zodat ze minder druk op de zool werd uitgeoefent alleen bleek dit voor deze merrie niet de oplossing.
De stress die zij kreeg van de pijn was voldoende om haar weer in haar oude ritme te krijgen, stemmingswisselingen van doods naar agressief.
De pijnstillers die ze kreeg moesten in zo'n hoge dosis dat ik dit te gevaarlijk vond voor haar lichaam die hierdoor ook nog eens een aantal klappers te verdragen kreeg.
X-ray laten maken van haar hoefbeen, kanteling van 5 mm, gezonken en hoederandjes, gelukkig geen ontstekingen maar wel een chronische bevangen paard.
Na overleg hebben we toch weer besloten om te kijken of we haar pijnvrij konde krijgen want dat is in mijn optiek het belangrijkste.
Voor op equilibrium ijzers gezet met een zooltje tussen het ijzer (open onder de zool).
Zonder ijzers at de merrie haar pijnstillers zonder enige problemen maar na 2 dagen met ijzers weigerde ze haar pijnstillers en liep ze na 2 weken als een jong paard wat niets mankeerde.
Daarnaast zijn we begonnnen met het reigingen van haar lichaam en haar spijsverteringssysteem weer optimaal te maken.
Het gaat nu zo goed dat de
DA het zelf niet wil geloven, afgelopen weekend heeft ze haar eerste rit in het bos weer gemaakt met haar verzorger, plannen om haar in te spannen zijn er ook.
En het mooiste van alles is dat ze heel erg content lijkt te zijn met het veulentje wat ze bij zich draagt.
Nu heb ik persoonlijk het liefst al mijn paarden gewoon lekker ijzerloos maar ik pas ervoor om een paard te laten lijden van de pijn.
Nu had ik dus 2 keuzes:
1 was geen ijzer en een paard met pijn dus laten afmaken.
2 ijzers, geen pijn, gelukkig paard wat waarschijnlijk nog heel wat jaren bij ons gaat doorbrengen.
Een andere optie was er niet in mijn optiek, paard met pijn wil ik niet, paard aan de pijnstillers wil ik ook niet.
De X-rays
[IMG]http://i20.photobucket.com/albums/b228/zahlina/Cas_Sholanda0001.jpg[/IMG]
[IMG]http://i20.photobucket.com/albums/b228/zahlina/Cas_Sholanda0002.jpg[/IMG]
En waar de dame nu gelukkig weer goed mee loopt.
[IMG]http://i20.photobucket.com/albums/b228/zahlina/IMG_0661.jpg[/IMG]
[IMG]http://i20.photobucket.com/albums/b228/zahlina/IMG_0655.jpg[/IMG]
[IMG]http://i20.photobucket.com/albums/b228/zahlina/IMG_0660.jpg[/IMG]