Karen Koomans schreef op woensdag, 11 februari 2004, 16:56:


OK! Die spraakverwarring is dan tenminste uit de weg.
Maar dan nu die training…

Als ik jou goed begrepen heb, wil je bij de training het principe ‘wijken voor druk’ laten vervallen, right?

Ik vraag me af of dat kan – juist omdat druk een voor een paard herkenbaar fenomeen is. Een voorbeeld: ik leerde mijn paard vanuit stilstand een paar passen achteruit gaan. Ik sta voor het paard op de grond. Ik weet dat ‘achteruitlopen’ voor een paard niet de eerste keus is ( je ziet ze nooit achteruit hollen). Ik plaats twee vingers ter weerzijde van het borstbeen en druk. Eén pasje achteruit. Goedzo! Nog een keer en weer een pasje, of misschien wel twee. Hartstikke braaf! En nu: niet meer prikken met mijn vingers, maar nu de vlakke hand op de borst.Lichte druk.. Hé dat werkt ook! Iets minder druk op die vlakke hand.. jawel hoor! Werkt perfect! Kom je nu bij mijn paard op stal en je wilt haar even wat naar achteren zetten, dan leg ik ‘vlinderzacht’ mijn hand op haar borst en ze gaat keurig achteruit.

Wat ik met dit voorbeeld probeer aan te geven is de spanningsboog van druk naar vlinderzacht. Als ik nu nog steeds in die borst stond te prikken met mijn vingers, dan was ik dus wel even goed verkeerd bezig!!! Maar… net zo goed als dat de spanningsboog twee uiteinden heeft die met elkaar verbonden zijn, is in mijn visie ( en de jouwe kennelijk ook) de opvoeding met de training verbonden. Het enige verschil is dat ik gaandeweg steeds minder druk geef of hoef te geven.
En dit simpele concept pas ik ook toe in mijn rijden!

Zitten we nog op één lijn?

Groets, Marianne