Loes Scheres schreef op zaterdag 16 februari 2008, 12:24:


Ja, levensgevaarlijk!

Macusa schreef op zaterdag 16 februari 2008, 12:46:


Mooi verhaal, zoals je het beschrijft. Dit probleem ken ik ook. Jaren geleden ook een appaloosahengst gekocht, zo weggeplukt uit zijn eigen kudde.
Ook die gaf problemen met een halster aandoen. Zo erg, dat hij tegen de achterwand van de stal aanknalde in zijn paniek als hij het halster zag.
Vreselijk, om te zien hoe je eigen dier zo bang is en in het verleden dus grondig verknald! Ja, toen had ik trouwens nog stallen )
Het heeft mij een jaar gekost! Iedere dag weer met veel geduld en nooit dwang opleggen. Het komt in de buurt van wat ik het afgelopen jaar geleerd heb: subtiel trainen. Omdat jij in Spanje zit (waar ergens in de buurt trouwens?) kan een subtiel trainer zoals b.v. Conrad niet 'even' langskomen bij jou...

Wat ik nu zou doen: geen druk! Absoluut nooit. Dus dat doe je al heel goed!
Je kunt het halsterprobleem verleggen. Zoals je al schrijft. Eerst eens een touwtje om de hals. Laat ie dat goed toe, zonder spanning, belonen! Gebruik het woord mmmmmoooooooi!! En prijs hem de hemel in. Het halstouwtje kan geleidelijk aan, stukje voor stukje opschuiven tot achter zijn oren... Doe het heel rustig aan.
Steeds een stapje verder en belonen.
Ga dan eens een halster proberen. Ik had zo'n halster wat je NIET over de oren schuift, maar met een losse riem achter de oren langs. Die zul je dus iedere keer vast moeten gespen. Voordeel hiervan is dat je onder/naast het hoofd staan en het geleidelijk omhoog kan schuiven. Ook hier weer steeds kleine stapjes en belonen.
Op een gegeven moment kun je de riem achter de oren schuiven met je rechterhand.
Links heb je het halster vast wat al deels om zijn hoofd zit.
Zodra je helemaal geen spanning meer kunt merken kun je het vastmaken.
Je kunt ook nog een tussenstapje maken. Halster niet vastmaken, maar net alsof.
Gaat dat goed, belonen en meteen weer los.
Je kunt beter vele malen per dag hele korte sessies oefenen dan een kwartier bezig zijn. Het is: sessie van een paar minuten, belonen als het goed gaat en het paard met rust laten.....

Hehe... ik hoop dat ik het een beetje begrijpelijk heb uit kunnen leggen.....

Nog een tip: let op zijn staart. Die moet ontspannen afhangen... zodra er ook maar iets van spanning in hem zit zal die staart hoger gaan.... en hij laat windjes.
Ja, klinkt vreemd.... maar een paard wat spanning bij zich heeft zal winden en dus een mestgeur verspreiden. Het is echt zo!

Groetjes uit Portugal,

Wil.

Macusa schreef op zaterdag 16 februari 2008, 12:53:


Je hebt hetzelfde probleem als wij. Hele droge grond, een mengeling van zand en leem. Het slaat helemaal dicht als het behoorlijk gaat regenen...
Wat trouwens de komende dagen zal gaan gebeuren.
Nu staat er summier gras, maar in de zomer gaat alles gewoon dood.
Dat van die brokken heb je gelijk in. Mijn paarden krijgen nooit brokken.
Ik heb uit Nederland nog een paar pallets met gehakselde lucerne meegenomen dus dat zou ik kunnen voeren. Het is hier verder normaal dat ze stro te eten krijgen.
Wij hebben nog een paar grote rollen kruiderig hooi (FENO) kunnen bemachtigen.
Zo rond mei/juni gaan we kijken of we goed hooi kunnen krijgen.
Wij zitten trouwens in de Alentejo, regio Grandola.
Onze 2 paarden lopen nu op zo'n 4 hectare. Maar het meeste is kaal en droog.
Ze eten dus summier grasjes, kruiden en kunnen zelf hooi eten wanneer ze willen.

Groetjes,

Wil.

Heel leuk stuk over deze onderwerpen in het nieuwe avs blad.
www.avsweb.nl.

groet conny

Wat ik je kan adviseren is altijd een halster bij je te hebben als je naar je paard gaat. Bij het borstelen bij het voeren etc. Je doet er verder niets mee maar je paard gaat zien dat je dat ding bij je hebt en het gaat normaal worden. Tegelijkertijd oefen je veel met hand op voorhoofd aanraken wrijven etc.
Ophouden als het goed gaat.
Als dat goed gaat kun je het halster tegen zijnhoofd leggen en stoppen. Je stopt als het goed gaat. Dan uitbreiden maar stapje voor stapje.
Probeer een schema te maken en schrijf eens op wat je gedaan hebt. Ik hou ook een logboek bij.
Ik heb eens drie weken steeds een paraplu bij me gehad die ik open en dicht deed. Na enkele weken was mijn merrie eraan gewend en nu neem ik van alles mee als ik ga wandelen. Alles wat ik onderweg tegenkom raap ik op. Plastic etc. Je kunt je voorstellen dat ik dat wel met mate doe en met veel belonen kom ik er.
Ook het halster aandoen heb ik op deze wijze geleerd en kijk welke beloning goed past bij je paard. Waar hij gevoelig voor is. Ik beloon in het begin bij echt enge dingen met een brokje. Dat later ik na enkele keren achterwege en beloon met MOOI.
Veel succes ermee en heb geduld. Als het echt niet goed gaat neem dan echt een paar dagen pauze. Jij moet goed in je vel zitten. Voel je dat het bij je gaat borrelen, stop dan accuut. Het is soms wel eens frustrerend en ik heb dat ook wel eens gehad. Ik stop er dan mee.
O ja, als ik klaar ben met trainen zeg ik ook altijd KLAAR. Mijn merrie weet dan ook dat de sessie is afgelopen en dat ze mag flierefluiten. Ik doe sessies van 10 minuten. Dan pauze en na 10 minuten nogmaals.
Dat herhaal ik wanneer mijn paard het aankan dezelfde dag nog eens of anders een dag later.
Lijkt weinig maar je paard leert zo echt heel veel. Misschien kan jou paard trouwens langere sessies aan. Hij is tenslotte al ouder.
Succes hoor!

Macusa schreef op zaterdag 16 februari 2008, 12:46:


Leer clickeren....

stumperd schreef op zaterdag 16 februari 2008, 14:55:


Conny,

mijn rekenaar (dat is engels voor computer) meldt mij dat het webadres niet juist is.
wie heeft gelijk?

groetjes,

carausios

carausios schreef op zaterdag 16 februari 2008, 16:47:


Je rekenaar heeft gelijk er staat een puntje teveel in de link deze is zonder http://www.avsweb.nl/ en moet het doen

Nick Altena schreef op vrijdag 15 februari 2008, 21:10:

.>

Ja kende ik, toch bedankt!! Had 'm al een tijdje niet meer bekeken!
Caatje

Gudrun schreef op zaterdag 16 februari 2008, 13:07:


dat viel mij ook op, hoe ruimer ze loopt.

loes

Esther schreef op zaterdag 16 februari 2008, 12:35:

.>>>

:) super Esther, wat zullen jullie en Bret zelf, blij zijn wanneer het zover is dat ze naar huis mag! Weet je al of ze haar moeder erbij mag hebben een paar dagen? En we duimen ook nog steeds vrolijk verder!!!
Caatje

Macusa schreef op zaterdag 16 februari 2008, 12:53:


Ik woon sinds bijna 10 jaar in de provincie Alicante, zo'n 40 km ten westen van het beruchte Benidorm (waar ik overigens vrijwel nooit kom), in de buurt van de stad Alcoi. Een heel mooi gebied, bergachtig, naaldbossen, mooie valleien en diepe barranco's (=ravijnen). Hier heb ik een hele oude (van ong. 1100) boerderij met 23 hectare vette, vruchtbare leemgrond. Die grond is niet allemaal bruikbaar (gedeeltelijk in de barranco, een ander gedeelte van 6,5 ha ligt apart, dat wil ik dan ook verkopen), Van de rest hebben ze op dit moment zo'n dikke 2 ha tot hun beschikking, maar als het stuk land is verkocht, heb ik eindelijk geld om ze veel meer te geven, doordat ik dan meer kan omheinen. Er groeit, behalve 's zomers, dan genoeg gras om ze 's middags niet meer te hoeven bijvoeren met stro.
Ze lopen nu eigenlijk ook een groot gedeelte van de dag met de koppies omlaag, maar rond half drie komen ze siesta houden. Dan staan ze allemaal te dommelen in de buurt van de stal. Tegen vieren, als ze hun "prak" krijgen, staan ze met zijn allen hoopvol langs het hek naar me te kijken met zo'n blik van: "mens, drink die koffie op en kom ons, arme stumperds, voeren".
Het gekke is dan ook, dat een paar van hen rond die tijd constant staan te gapen. Geen idee waarom, want echt honger kunnen ze niet hebben. Ik vind het wel een komisch gezicht

Jacqueline v d Berg schreef op vrijdag 15 februari 2008, 8:19:


Mike is vooral gek op die Himalaya zoutstenen, het roze mineralenblok werd amper aangeraakt. Het hangt nu in Pep haar stal en ook zij lijkt er amper van te likken... Het is zo'n vierkant ding met een gat in het midden zodat je hem op een houder kunt zetten. Zelfde grootte als een gewoon wit zoutblok. Nou krijgt Pep wel momenteel het EquiLife voedingssupplement...

Op de weides waar gehooid moet gaan worden is net afgelopen dagen onze mesthoop uitgereden. Paardenmest/urine incl. vlas/hennep en stro/hooi gedeeltelijk gecomposteerd.

Pep en haar ouwetje Boris lopen nu op zo'n weide. Ze balen denk ik wel dat iemand stront over hun eten heeft gegooid... Maar er zijn gelukkig nog stroken genoeg waar 'schoon' gras staat!

Trouwens gisteren wel weer een wilgentak in Pep haar stal gelegd. Werd meteen heel belangstellend van geknaagd. Deze kwam overigens niet vers van de bomen...