Macusa schreef op zaterdag 16 februari 2008, 12:46:


Mooi verhaal, zoals je het beschrijft. Dit probleem ken ik ook. Jaren geleden ook een appaloosahengst gekocht, zo weggeplukt uit zijn eigen kudde.
Ook die gaf problemen met een halster aandoen. Zo erg, dat hij tegen de achterwand van de stal aanknalde in zijn paniek als hij het halster zag.
Vreselijk, om te zien hoe je eigen dier zo bang is en in het verleden dus grondig verknald! Ja, toen had ik trouwens nog stallen )
Het heeft mij een jaar gekost! Iedere dag weer met veel geduld en nooit dwang opleggen. Het komt in de buurt van wat ik het afgelopen jaar geleerd heb: subtiel trainen. Omdat jij in Spanje zit (waar ergens in de buurt trouwens?) kan een subtiel trainer zoals b.v. Conrad niet 'even' langskomen bij jou...

Wat ik nu zou doen: geen druk! Absoluut nooit. Dus dat doe je al heel goed!
Je kunt het halsterprobleem verleggen. Zoals je al schrijft. Eerst eens een touwtje om de hals. Laat ie dat goed toe, zonder spanning, belonen! Gebruik het woord mmmmmoooooooi!! En prijs hem de hemel in. Het halstouwtje kan geleidelijk aan, stukje voor stukje opschuiven tot achter zijn oren... Doe het heel rustig aan.
Steeds een stapje verder en belonen.
Ga dan eens een halster proberen. Ik had zo'n halster wat je NIET over de oren schuift, maar met een losse riem achter de oren langs. Die zul je dus iedere keer vast moeten gespen. Voordeel hiervan is dat je onder/naast het hoofd staan en het geleidelijk omhoog kan schuiven. Ook hier weer steeds kleine stapjes en belonen.
Op een gegeven moment kun je de riem achter de oren schuiven met je rechterhand.
Links heb je het halster vast wat al deels om zijn hoofd zit.
Zodra je helemaal geen spanning meer kunt merken kun je het vastmaken.
Je kunt ook nog een tussenstapje maken. Halster niet vastmaken, maar net alsof.
Gaat dat goed, belonen en meteen weer los.
Je kunt beter vele malen per dag hele korte sessies oefenen dan een kwartier bezig zijn. Het is: sessie van een paar minuten, belonen als het goed gaat en het paard met rust laten.....

Hehe... ik hoop dat ik het een beetje begrijpelijk heb uit kunnen leggen.....

Nog een tip: let op zijn staart. Die moet ontspannen afhangen... zodra er ook maar iets van spanning in hem zit zal die staart hoger gaan.... en hij laat windjes.
Ja, klinkt vreemd.... maar een paard wat spanning bij zich heeft zal winden en dus een mestgeur verspreiden. Het is echt zo!

Groetjes uit Portugal,

Wil.

Macusa schreef op zaterdag 16 februari 2008, 12:53:


Je hebt hetzelfde probleem als wij. Hele droge grond, een mengeling van zand en leem. Het slaat helemaal dicht als het behoorlijk gaat regenen...
Wat trouwens de komende dagen zal gaan gebeuren.
Nu staat er summier gras, maar in de zomer gaat alles gewoon dood.
Dat van die brokken heb je gelijk in. Mijn paarden krijgen nooit brokken.
Ik heb uit Nederland nog een paar pallets met gehakselde lucerne meegenomen dus dat zou ik kunnen voeren. Het is hier verder normaal dat ze stro te eten krijgen.
Wij hebben nog een paar grote rollen kruiderig hooi (FENO) kunnen bemachtigen.
Zo rond mei/juni gaan we kijken of we goed hooi kunnen krijgen.
Wij zitten trouwens in de Alentejo, regio Grandola.
Onze 2 paarden lopen nu op zo'n 4 hectare. Maar het meeste is kaal en droog.
Ze eten dus summier grasjes, kruiden en kunnen zelf hooi eten wanneer ze willen.

Groetjes,

Wil.

4bozzza schreef op zaterdag 16 februari 2008, 10:22:


Oh!! Ja.... had ik kunnen weten )
Gezellig daar he?????
Haha... zwaait ie naar haar ook zeker nooit!

)

4bozzza schreef op zaterdag 16 februari 2008, 22:18:


Ja!! Die ken ik ook wel!! Hmmmm.... behoorlijk tradi toch?
Maar maakt niet uit! HIJ heeft tenminste ooit nog z'n papieren gehaald.....

Groet!

Els Kleverlaan schreef op zondag 17 februari 2008, 0:07:


Els, heb je er al aan gedacht dat, door de leeftijd, ze misschien een darmverzakking zou kunnen hebben? M.a.w.: dat het laatste gedeelte van de darm een uitholling naar beneden heeft? En dat het daardoor blijft hangen?
Nee, je hebt er helemaal niets aan, want ik kan ook niet bedenken hoe je het op zou kunnen lossen.
Ik weet dat dit bij mensen voorkomt, die moeten dan ook hun eigen ontlasting 'halen'.
Mensen worden daaraan geopereerd. Lijkt me trouwens ook geen pretje.
Maar in jouw verhaal lijkt alleen het laatste stukje dus niet goed te gaan....

Voor straks, welterusten!

Wil.

Patricia ter Haar schreef op zondag 17 februari 2008, 12:37:


Gebruik eens een omreken website.... zoals deze:
http://www.gerard.nl/afdicht/technisch/omrekenen/omrekenen.htm

Of zoek een andere, handige, op... Ze staan on line en alle eenheden zijn om te rekenen... Fijn dat zoiets bestaat!

Groetjes en succes!

Wil.

Wil schreef op zondag 17 februari 2008, 14:01:


had ook weer eerst moeten lezen voordat ik antwoord gaf.... jullie waren mij voor!

clarissa ruijgrok schreef op zondag 17 februari 2008, 15:50:


Nee, ik denk dat jij gelijk hebt. Vind het ook een zeer onsmakelijk verhaal!
Vroeger hebben wij ook weleens muisjes onthoofd met maaien... of een molletje.
Kun je niets aan doen, dat gebeurd nu eenmaal. Vogelnesten kun je markeren, de rest zie je gewoon niet door het hoge gras. Als ik het al ontdekte heb ik ze er altijd uitgehaald. We liepen toch altijd de maaisnede's na om alle zuringtakken eruit te vissen.... Dus is dat ook een gewoonte geworden. Ik zou die lijkjes niet in m'n hooi willen vinden. In kuil lijkt me, door die bacterien, dat er kwalijke ziektes bij zouden kunnen komen.... niet een erg fris verhaal!

Groetjes,

Wil

p.s. je hebt een PB!

Piet schreef op zondag 17 februari 2008, 17:07:


Het enigste wat ik weet van suiker is dat een wond niet meer sluit!
Heb er verder nog nooit van gehoord.
Vreemd verhaal Piet!

jose schreef op zondag 17 februari 2008, 18:14:


???? Suiker???? Jose, heb je daar ergens een artikel of zo van?
Want, als dit waar is.... waarom sluiten wonden dan zo ontzettend slecht bij suikerpatienten? Dit zou ik weleens willen weten.....
Ik heb altijd geleerd dat suiker bij een wond juist heel erg slecht is.....

Gudrun schreef op zondag 17 februari 2008, 20:36:


OK. Dank je...