Ilona Kooistra schreef op vrijdag 1 februari 2008, 18:45:


Hier zit wel een foto bij, al heb ik nog betere ergens:
http://images.google.nl/images?hl=nl&q=barefeet+running&btnG=Afbeeldingen+zoeken&gbv=2

De huid heeft op verschillende plaatsen in ons lijf verschillende eigenschappen, heel mooi dat dit zo werkt! Eelt lijkt te ontstaan op handen en voeten alleen als er glijdende krachten zijn of druk steeds op de zelfde plaats zoals bij een knellende schoen. En handen hebben wel vele glij en schuur krachten te verduren terwijl voeten absoluut niet mogen glijden maar recht neergezet worden. Bij een glijbeweging gaat er snel iets kapot. Dat is de reden dat er geen eelt komt bij blootsvoets lopen en rennen. De huid onder de voet die contact maakt met de grond wordt leerachtig, zoals een dun soepel stukje leer van een babyslofje. In een hand zou dit leer weer te hard worden, en de grotere beweeglijkheid remmen.

In het eerste half jaar buiten lopen veranderd de huid van de voet. Die extra hardheid is vooral nodig om geen last van steentjes te hebben. Ook zorgt het voor afstoten van vuil. Die eerste 6 maanden waste ik dan ook elke avond mijn voeten met zeep, en dat was echt nodig. Geleidelijk merkte ik dit dat dit overbodig werd. Nu zijn mijn voeten gewoon altijd schoon genoeg, voeten vegen bij het binnenkomen is genoeg. Of in geval van modder even afspoelen onder de kraan. Verbazingwekkend vind ik dat! Hoe het weer ook is, ik aarzel geen moment om even naar buiten te lopen naar de vuilnisbak of zo, mijn voeten zijn en blijven schoon, en ik hoef geen schoenen aan en uit te doen.

Groetjes, Michiel

Aafke schreef op zaterdag 2 februari 2008, 9:00:


Die Nancy kan leuk bewegen zeg!
Ik kan niet goed zien of er 1 teugel losser hangt dan de andere, ik zie wel dat er weinig teugelcontact is waardoor het paard een beetje aan zijn lot wordt overgelaten en makkelijk op een schouder valt, met name in de wendingen. Als je dressuur rijdt, is het belangrijk dat je paard weet waar je hand is, dus een contactteugel is dan wel handig. Ze maakt op het filmpje een gevoelige indruk want ze reageert erg goed op het aandraven en weer stappen, ondanks het losse teugelcontact. Ik denk dat wanneer je dochter wat aandacht kan besteden aan het teugelcontact (en dan bedoel ik niet in de krul trekken, krijg straks het forum over me heen), dat Nancy wat meer 'aan elkaar' en de wendingen beter over twee schouders gaat lopen. Er is dan meer begeleiding, het is minder vrijblijvend.
Het gaat in elk geval hartstikke goed zo. De neusriem lijkt mij niet zo erg te hoog te zitten, het is geloof ik alleen Eddy die hem graag lager ziet.

Christel Provaas schreef op zaterdag 2 februari 2008, 12:56:


Snif.... zou wel willen, maar ben echt doodziek. Na enkele minuten zitten ben ik zo misselijk dat ik moet overgeven, laat staan als ik ga lopen. Alles begint te draaien....

Mooi dat dit na de voorgeschiedenis bitloos kan!
Ik zie haar ook wat over de schouder vallen in de wendingen en in de overgang draf naar stap valt ze nu en dan uit elkaar.
Je docher zit ook vaak door, op een paardje wat nog niet helemaal op eigen benen lijkt te lopen, maar dit moest waarschijnlijk in de les. Ze zit ook iets in stoelzit, niet helemaal in balans.
Verder zie ik een hele gevoelige pony.
Ik zou haar graag meer op zit zien haar tempo regelen, en dan met lichtrijden. De pony ziet er gevoelig en werkwillig genoeg uit om dit snel op te pakken.
Als ze dit kan, en je dochter komt meer in balans, dan zal ze vanzelf meer op haar eigen benen lopen. Een check om zelf te doen voor je dochter is vb in draf tijdens het lichtrijden van been wisselen door ipv 2 keer te zitten 2 keer te staan (op-neer-op-op-neer) en dit met losse teugel. Ik ben er bijna zeker van dat ze iets achterover valt. Ze kan dan zlef de houding zoeken waarbij ze dat wel kan en zo leren voelen waar haar balans licht en hoe de pony er op reageert.
En dan kan je dochter er vb in de neerwaartse overgangen haar been bij houden waardoor ze niet uit elkaar valt.

Frans Veldman schreef op dinsdag 29 januari 2008, 20:38:


Frans,ik heb daarnet mail naar je verstuurd met foto's over natuurlijk bekappen en ijzers en hoefbevangenheid uit oude paardenbladen.
Weet alleen niet of je het hebt gekregen want ben niet zo'n ster met dat soort dingen.

Groetjes Conny

Jul schreef op zaterdag 26 januari 2008, 20:29:


Als ik mij niet vergis zijn welschpony's uitermate geschikt om zonder ijzers door het leven te gaan.

Heb er zelf twee en ze bezitten juist veel arabisch bloed!!!!???.

In Engeland lopen ze nog steeds gewoon los op de rotsachtige bodum.

Probeer het gewoon,ze worden ijzersterk maar ze hebben gewoon tijd nodig om te wennen.

Groet Conny

Christel Provaas schreef op zaterdag 2 februari 2008, 12:53:


voor wie op duidelijkheid blijft hopen
zal ik binnenkort eens nieuwe kopen

Christel Provaas schreef op zaterdag 2 februari 2008, 12:53:


voor wie op duidelijkheid blijft hopen
zal ik binnenkort eens nieuwe kopen

Vandaag wilde ik in alle rust mijn paard de trailer in en uitladen om wat voorbereidingen te treffen voor de longeerclinic die ik mag gaan volgen.
Mijn paard had eigenlijk weinig moeite met laden. Dus ik dacht geen wolkje aan de lucht.

Nou dat ging wel even anders.
Ze twijfelde wat en liep er na een kleine periode voor de laadklep te staan de trailer toch in. Geweldig, dacht ik. Dit wordt een makkie.
Maar toen werd het anders. Ze stormde er weer uit.
Toen nog een poging gedaan liep er weer in met enige twijfel. Stond er in en ja hoor, nog geen paar seconden later stormde ze er weer uit.
Bij de derde keer ging het een stuk beter en ging ze op commando eruit.

Helaas was ik zo stom om het nog eens te doen en toen ging het mis.
Met mijn stomme kop had ik haar nog toen ze binnen stond vast gemaakt ook.
Maar ze wilde eruit. Trekken en trekken en ik kreeg haar niet los. Door het trekken kreeg ze zoveel speling op het touw dat ze met haar linkerachterbeen van de laadklep gleed met haar been tussen het ijzerwerk van de achter verlichting van de trailer kwam en hierdoor heel gemeen haar been open heeft gehaald.Gelukkig dat de sluiting van het touw kapot was gesprongen en dat ze hierdoor uit haar benarde situatie kon ontsnappen.

Mijn paard was gelijk rustig. Ik niet. Ik stond helemaal te bibberen.
Maar gelukkig kon ik snel weer handelen en heb ik het been wat afgespoeld met koud water en de dierenarts gebeld. Die liet voor mijn gevoel erg lang op zich wachten. Wachten duurt altijd lang. Maar nu helemaal.

Maar hij is gelukkig geweest. De wonden heeft hij bekeken en behandeld.
Bij haar kogel was het zodanig open dat er krammetjes ingezet moesten worden. De wonden werden behandeld met antibiotica en ik moet nu 3 dagen haar antibiotica toedienen doormiddel van een spuit.
Over een dag of 10 mogen de krammen eruit en het verband mag er over een paar dagen af. Nu maar hopen dat alles goed gaat met haar been. De dierenarts verwacht het wel. Ik hoop dat hij gelijk heeft.

Gelukkig was het kalmeringmiddel na ongeveer 1 uur uitgewerkt en staat ze nu lekker op stal. Even geen eten. Vanavond mag ze weer.
Elke dag moet ik met haar stappen aan de hand.

Trailers laten we even voor wat het is.
Over een lange tijd maar eens kijken of ik ooit het vertrouwen weer bij haar terug kan winnen. Maar dit is voor latere zorg.

Jezus, wat ben ik stom geweest. Ik kan mij zelf wel voor mijn hoofd slaan.

Sorry, ik moest mijn verhaal even kwijt.
.

Dit zijn van die dingen, dat is overmacht, jij kon nooit weten wat er zou gaan gebeuren.
Je voelt je kl*te dat is normaal en heel logisch!
Zou ik ook hebben, maar je verandert er niks meer aan, probeer haar lekker te verzorgen meer kan je niet doen.
Het komt weer goed!

Later weer rustig opbouwen, maar rustig is daar heeel belangrijk bij!
Maar dat weet je zelf ook!

Wanneer is de clinic?