Arabesk schreef op zondag 1 november 2009, 20:00:


Ik zou die data er wel graag bij willen zien.


Ik ga helemaal gevoelsmatig met je mee hoor. Maar eenduidig aantonen is iets anders.
Op eenzelfde wijze zou misschien ook een verschil tussen FEI dressuur en klassieke dressuur aangetoond kunnen worden, etc.
Wat ik eruit begrepen heb is aan te tonen dat gedwongen activiteit a onder zekere omstandigheden bij paarden meer stress veroorzaakt dan andere. Dus logisch vervolgonderzoek nmm: beter uitzoeken waarmee de paardjes meer of minder getreiterd worden....

Arabesk schreef op zondag 1 november 2009, 20:00:


Zoals het er op wedstrijd aan toe gaat met al hun lijnen en punten waar ze perfect op moeten uitkomen, een piaffe dat constant op dezelfde plaats moet komen zonder maar een cm ervan te mogen, dat is overdreven.
Dito paarden in een krul trainen om dan zo te hopen dat ze op wedstrijd nog minstens aan de teugel lopen, neen dat is te ver gezocht.

Maar ik denk wel dat je aan de gemakken weg met je paard tot zo een niveau kunt bekomen als er geen wedstrijd druk bij komt te kijken en als je gewoon rustig opbouwt zonder het paard te forceren.
Het doel bij vele ruiters is dan ook presteren, m'n vergeet dat een paard een dier is met gevoelens en vergelijkt het steeds meer en meer met een machine dat moet draaien en lopen zoals zij willen.

Jammer is dat.

Moniek schreef op zondag 1 november 2009, 18:33:


Ik bedoel dat ik nog nimmer een uiteengevallen paard heb zien tölten.
Ik zeg niet voor niets: 'zekere mate van, soort van "verzamelde" houding' want ik kan zelf nog altijd niet benoemen waar ik het nu eigenlijk over heb. Er wordt ook wel over "frame" gesproken... ok, ander woord, maar daar schiet ik nog niets mee op

Unartica schreef op vrijdag 30 oktober 2009, 17:34:


lol, je zou toch een schrik pakken he, maffe beesten soms

Frans Veldman schreef op zondag 1 november 2009, 17:58:


En dan nog zit je met het probleem dat je 2 groepen verschillende paarden met elkaar vergelijkt. Springpaarden hebben nu eenmaal een ander karakter dan dressuurpaarden. Springpaarden vind ik over het algemeen veel koeler in het hoofd. Dat moet natuurlijk ook om niet op je bek te gaan in zo'n springparcours.
De paarden die ik ken die gefokt en gebruikt worden voor de dressuur zijn vaak veel sensiebelere dieren. Omwille van het verschillende gebruiksdoel in de sport zijn dus ook vaak verschillende karaktereigenschappen gewenst.

Eigenlijk vind ik het dan ook logisch dat de groep dressuurpaarden meer stalgebreken vertoont dan de springpaarden als je ze 23/7 opsluit.
De meer sensiebele paarden zijn dan degene die het eerste stress ervaren.
Volgens mij hebben ze dan ook niet het gebruik onderzocht, maar het karakter van de dieren. En die resultaten verbazen mij dan ook niets.

Frans Veldman schreef op zondag 1 november 2009, 17:58:


Toch snap ik niet dat de voltige paarden dus minder stressverschijnselen vertoonden. Die mogen hooguit 3x per week echt voltige lopen, over het algemeen worden ze daarbuiten dressuurmatig getraind. Ook springpaarden worden dressuurmatig getraind.
En die voltige paarden, die worden over het algemeen ook niet zo heeeel relaxed behandeld
http://www.youtube.com/watch?v=_B0099_KgAA
want ja, hij moet wél verzameld in galop lopen, en áltijd linksom.Dusss, dressuren ermee!
Ik heb eigenlijk de indruk dat het verschil hem in de karakters zit, vooral voltigepaarden worden geselecteerd op hun coole karakter.
Dit onderzoek zegt iets over karakters, minder over trainingsmethoden.

Ze zouden hetzelfde moeten onderzoek eens moeten doen met stalpaarden, en buitenpaarden. Welke paarden vertonen de meeste stress? Je raadt het al, die buitenpaarden hebben DUS een rotleven, want ze vertoonden meer stress tijdens dit onderzoek

Jacqueline v d Berg schreef op maandag 2 november 2009, 7:34:


Ja ze laten mij regelmatig schrikken op zo'n moment. Ze hebben in elk geval wel humor

Groetjes Jolanda

e m kraak schreef op zondag 1 november 2009, 23:41:


Een uiteengevallen paard in taktzuivere tolt heb ik inderdaad nog nooit gezien. Er zal dus inderdaad in enige mate een bepaalde vorm van verzameling bij nodig zijn. De meeste ijslanders zijn hebben een schuin aflopend kontje, dat het makkelijker maakt om te tolten. De manier van verzamelen zal hier ook vast mee samenhangen. Maar hoe of wat, ik heb ook geen idee?

Moniek

Moniek schreef op maandag 2 november 2009, 16:17:


'k moest ooit bij een oud-cursist zijn voor een paard met probleemvoetjes.
Stond een paard bij het hek waar ik door moest.
Paard schrikt, zakt 'een 'halve meter' door de achterhand en rent weg als een speedboot met vol gas. Bleek ik bij de (toenmalige) voorzitter van de Europese vereniging van de Pasoperuano te zijn. Volgens mij was dat op dat moment het meest verzamelde paard wat ik ooit gezien had

Peter Donck schreef op zondag 1 november 2009, 15:01:


Dan hebben we het wel over een sterke verzameling. Er zijn echter vele lichtere vormen van verzameling die wel lange tijd vol gehouden kunnen worden. Ik merk het aan mezelf, wandelend op blote voeten, waardoor verzamelen makkelijker gaat dan met schoenen aan. Op mijn site zie je het aan die eerste tekening, het jochie dat met schoenen aan staat en loopt met een iets holle rug en de kont naar achteren en land op zijn hakken. Zijn vriendje echter loopt verzameld, land op de bal van zijn voet (dat is de wendbare positie) en heeft een rechte rug en trekt zijn billen iets onder zich met behulp van zijn buikspieren. Vandaar dat dit een verzamelde gang is die we bij paarden graag zien. Die buikspieren moeten wel getraint worden, met heuvelwerk of met ophoudingen tijdens voorwaarts zijn. En dan moet het paard net als mensen zijn slechte loopgang (onder de ruiter) afleren, en dat doe je door de opdracht tot verzamelen te geven. Niet alles is dus het extreme verzamelen en daarnaast niets. Christel van wie en waar heb jij les trouwens?

Groet, Michiel

Michiel schreef op maandag 2 november 2009, 20:26:


Van Jan en alleman, als het maar op klassieke leest geschoeid is. Ik neem vaak deel aan clinics, reis heel wat af met beide paarden.
Namen: David de Wispelaere, Anja Beran, Ellen Graepel, Sebastian Fernandez, Joseph Smits, Monya Erb, maar ook de dorpsmanege-instructeur.
En de rest leer ik van mijn paarden, op mijn fietspad, in de duinen, in het bos.

Cledisa schreef op maandag 24 oktober 2005, 17:25:


Testreactie. Ik wil reageren op DVD Pete Ramey en zie in de preview een tekst van Monique Meijer uit 2005 over ruiters en automoblisten staan.

Christel Provaas schreef op woensdag 4 november 2009, 9:07:


Ja, daar had ik dus ook last van!!!!!
Volgens mij zag ik ook een reactie van Hans Arendse maar die lijkt nu verdwenen...
Er gebeuren rare dingen op het forum... Is Frans aan het sleutelen...?

Ik wilde dus reageren dat ik de artikelen van Ramey ook erg leerzaam vond (Piet gaf de link daarnaar een hele tijd geleden). Daar staan de dingen die opgesomd worden ook in. Vooral ook de aanpassingen die de hoef maakt al naar gelang ondergrond... En ik ben het eens wat ik volgens mij in het bericht van Hans las: je moet je blijven ontwikkelen en blijven informeren naar de nieuwste onderzoeken

Ben benieuwd waar dit bericht zal landen

Monique Meijer schreef op maandag 24 oktober 2005, 17:06:


Dat is wel schrikken zeg! Ik heb ook ooit een botsing gehad terwijl ik stapvoets met mijn paard zoveel mogelijk aan de kant liep. Mijn tegemoetkomer wilde niet wachten tot ik een rij geparkeerde auto's in de berm voorbij was, en ondanks dat de weg erg smal was reed hij me tegemoet en vervolgens tegen mijn paard zijn billen aan, doordat mijn paard op dat moment net een stapje opzij zette omdat hij iets zag in een van de geparkeerde auto's.

Tegenwoordig eis ik dus ook mijn plek op. Zeker hier, op de wegen waar men minimaal 80 rijdt (meestal 100), en ik dus ook wordt ingehaald met zulke snelheden met soms maar een metertje ertussen. Als ik een auto aan zie komen dan ga ik midden op de weg stappen, en zodra die afremt ga ik netjes aan de kant. Hierdoor moeten ze wel afremmen en wordt ik door deze aso's nog enigzins veilig ingehaald. Auto's die niet zo hard scheuren laat ik netjes voorbij, maar die vormen ook geen probleem op zo'n moment. En autobestuurders die daadwerkelijk rekening met mijn paard houden geef ik altijd een knikje/bedankje.

Groetjes Jolanda

Martina schreef op woensdag 4 november 2009, 9:33:



Op Paardnatuurlijk. De genoemde berichten staan op Hoefnatuurlijk forum.