e m kraak schreef op zondag 1 november 2009, 23:41:


Een uiteengevallen paard in taktzuivere tolt heb ik inderdaad nog nooit gezien. Er zal dus inderdaad in enige mate een bepaalde vorm van verzameling bij nodig zijn. De meeste ijslanders zijn hebben een schuin aflopend kontje, dat het makkelijker maakt om te tolten. De manier van verzamelen zal hier ook vast mee samenhangen. Maar hoe of wat, ik heb ook geen idee?

Moniek

Moniek schreef op maandag 2 november 2009, 16:17:


'k moest ooit bij een oud-cursist zijn voor een paard met probleemvoetjes.
Stond een paard bij het hek waar ik door moest.
Paard schrikt, zakt 'een 'halve meter' door de achterhand en rent weg als een speedboot met vol gas. Bleek ik bij de (toenmalige) voorzitter van de Europese vereniging van de Pasoperuano te zijn. Volgens mij was dat op dat moment het meest verzamelde paard wat ik ooit gezien had

Peter Donck schreef op zondag 1 november 2009, 15:01:


Dan hebben we het wel over een sterke verzameling. Er zijn echter vele lichtere vormen van verzameling die wel lange tijd vol gehouden kunnen worden. Ik merk het aan mezelf, wandelend op blote voeten, waardoor verzamelen makkelijker gaat dan met schoenen aan. Op mijn site zie je het aan die eerste tekening, het jochie dat met schoenen aan staat en loopt met een iets holle rug en de kont naar achteren en land op zijn hakken. Zijn vriendje echter loopt verzameld, land op de bal van zijn voet (dat is de wendbare positie) en heeft een rechte rug en trekt zijn billen iets onder zich met behulp van zijn buikspieren. Vandaar dat dit een verzamelde gang is die we bij paarden graag zien. Die buikspieren moeten wel getraint worden, met heuvelwerk of met ophoudingen tijdens voorwaarts zijn. En dan moet het paard net als mensen zijn slechte loopgang (onder de ruiter) afleren, en dat doe je door de opdracht tot verzamelen te geven. Niet alles is dus het extreme verzamelen en daarnaast niets. Christel van wie en waar heb jij les trouwens?

Groet, Michiel

Michiel schreef op maandag 2 november 2009, 20:26:


Van Jan en alleman, als het maar op klassieke leest geschoeid is. Ik neem vaak deel aan clinics, reis heel wat af met beide paarden.
Namen: David de Wispelaere, Anja Beran, Ellen Graepel, Sebastian Fernandez, Joseph Smits, Monya Erb, maar ook de dorpsmanege-instructeur.
En de rest leer ik van mijn paarden, op mijn fietspad, in de duinen, in het bos.