Spirithorses schreef op woensdag 6 juli 2005, 15:51:


Hi!

Even mijn vreugde delen na een menrit, na lange tijd, met Somi. ijzerloos en zomaar ook met een sidepull. Geen centje pijn, integendeel: hij liep de sterren van de hemel, galoppeerde er lustig maar gecontroleerd op los en voelde zich vrij!! Ook tolten doet hij met overgave voor de jog-sulky, en draven is een lust voor het oog. Hij lijkt wel een draver zo ver grijpt hij met zijn achterbenen vooruit. Kortom, zomaar geprobeerd met sidepull zonder bit (het wel in tas meegenomen voor alle zekerheid, ahum???), terwijl ik hem nog maar net met bosal aan het rijden ben. Zodra je COMMUNICEERT met je paard, vertrouwen geeft en krijgt en sensitief blijft, wordt het omgaan met je paard (erop, ernaast of erachter) alleen maar rijker. Super gewoon.
Maatje
Mijnijsco'sblijmetbitenijzervrij

Piet schreef op zaterdag 24 december 2005, 17:12:


Helemaal eens! Congruentie vind ik een groot goed, en zelf verantwoordelijkheid nemen voor het onderhoud ook. Dat laatste betekent m.i. dat je je blijft bekwamen in het natuurlijk bekappen (het boek nog eens doornemen, dvd nog eens zien) en voor mij persoonlijk vind ik het belangrijk om de paar maanden controle te vragen. Simon komt daarvoor naar hier en geeft mij exact aan waar 'r prima gaat en waar ik steunsels bijvoorbeeld te defensief heb weggehaald. Hij ondersteunt het zelf-doen geweldig en gaat integer om met waar 1. het paard (en 2. de eigenaar) behoefte aan hebben. Het kan dus wel! En een link naar PN vind ik vanzelfsprekend. Reciprociteit is een mooi woord hierin, bovendien biedt deze site zoveel meer dat gerelateerd is aan het bekappen. Groetjes Maatje

e m kraak schreef op maandag 26 december 2005, 14:33:



Ja een groot verschil met het zoeken en vinden van jouw nieuwe vriend. Ik zou het geen onverschilligheid noemen, en leg het graag uit.

Op dit moment kiezen we nog voor een lease paard, omdat we zo betaalbaar kunnen rijden, met een volwassen paard dat al geschikt is voor buitenritten.

Dit doe ik omdat ik graag samen wil rijden met mijn 13 jarige dochter, die er geen zin meer in heeft om 1 a 2 jaren met een jong paard te wandelen, alvorens te kunnen rijden. Van haar 6 jaren met paarden, hebben we er 3 gewandeld en grond werk gedaan, met telkens andere paarden.

Omdat ik geen weide heb kunnen vinden, in augustus. Is het plan van 2 eigen paarden toen niet door gegaan. De paarden die we toen op het oog hadden, daarvan was 1 ook wel wat al te vurig voor ons. Dus zijn we overgestapt op leasen, de stal bevalt prima, sfeer en Shadow mocht zelf bekapt worden en 24 uur buiten blijven, met z'n 5 en, ook in de winter.

Goed, nu een nieuwe situatie.
De staleigenaar heeft een handelaar die hem nieuwe paarden levert, goed en waarschijnlijk ook goedkoop. Zij kunnen het beter dan ik, als ik een goed passend paard zou vinden, dan is het te duur, vermoed ik. Dus laat ik het aan de beste man zelf over. Hij zal rekening houden met mijn aanvullende wensen, "liefst een nieuwsgierig paard dat graag buitenritten maakt". En vertrouw erop dat het goed komt.
Als je me kan inspireren het anders aan te pakken, graag

Beter zou zijn ...
al is de droom pas beter als die zich gerealiseerd heeft ...
als ik een weide zou kunnen huren en dan twee eigen paarden kopen waarvan er één volwassen en berijdbaar zou moeten zijn.

Michiel

Florus schreef op maandag 8 november 2004, 11:08:


Even off the record maar alla. Het moet me een keer van het hart! Please noem paarden geen 'paardjes'. Al die verkleiningen doen mij denken dat ik in my little ponyland ben beland. Het zijn meestal geen falabella's en in bovenstaand geval gaat het zelfs om shires.

Christel Provaas schreef op maandag 26 december 2005, 21:16:


Sorry...Paard dan.. niet met opzet....

Spirithorses schreef op maandag 8 november 2004, 12:52:


Ik heb een WPN merrie van 31,5 jaar die de laatste jaren alleen maar bezig is de weide kaal te houden en zich op te winden als haar maatje de weide verlaat om te gaan werken. Ik heb haar 4 jaar geleden gekregen van iemand die er niet meer voor kon zorgen. Nu is ze bij mij. Ze krijgt slobber en ze krijgt hooi en elke dag loopt ze in de wei. Waarschijnlijk haal ik een dezer dagen snijmais bij een boer in de buurt om haar wat extra's te geven. Ze galoppeert en draaft nog steeds, niet echt elegant maar ze krijgt het wel voor mekaar en ze lijkt me redelijk tevreden alhoewel je dat bij haar nooit echt weet, aangezien ze niet echt gericht is op humaan contact. Ze krijgt in de winter een deken, meer uit voorzorg dan dat het misschien echt nodig is, want ze heeft een vacht waar een beer jaloers op kan worden. Verder geen extra's, het lijkt me niet nodig. De slobber (met extra plantaardige olie, wat ze niet zo lekker vindt) lijkt haar zeer actief te houden en het buiten zijn natuurlijk.
groet, coby

En zij

Wat bedoel je precies met: "dat hij er veel van mee had gekregen"?
Ik moest mijn oude 30-jarige gezelschapspony laten inslapen. Eerst een prik om de spieren te verslappen, waardoor ze ging liggen op daarvoor klaargelegd stro en daarna kwam de finale prik (een overdosis narcosevloeistof) waarna ze gewoon stopte met ademen. Prima.

Een vriendin begeleidde een paard naar de slager, die de pin iets scheef op het hoofd zette. Paard viel spartelend op de grond en worstelde voor zijn leven dat eigenlijk al voorbij was. Dat risico wil ik nooit lopen.

Michiel schreef op zaterdag 24 december 2005, 19:05:


Even snel. Het is nog kerst maar ik moest even aan mijn verslaving toegeven. Wat ontzettend erg van Shadow. Ook omdat jullie van te voren niets gemerkt hebben....... Sterkte.

Ik lees je wel weer,
Groetjes Sandra

Lilian Boon schreef op maandag 26 december 2005, 17:36:


Lilian, als de zool plat is, dan is het moeilijk iets van de hiel af te halen, maar het lijkt me wanneer deze hol is, dat toch zou moeten kunnen.... Weet je zeker dat er geen ruimte is? Heb je uitgezocht of er voor de steunsels niet veel kalkachtige zool zit? kun je daar met de achterkant van je mes niets wegkrabben? Al krijg je iedere keer maar een milimeter ruimte dan kun je toch mettertijd de hiel lager zetten.
Waarom heb je het idee dat de zool dun is?
Ik denk eerder dat door de hoge hiel de druk nog veel te veel op de toon komt , de witte lijn wat zwak is en het hoefbeen daardoor laag in de voet zit. Door de hoge hiel drukt de punt van het hoefbeen in de zool en zal elk steentje onder de voorvoet pijnlijk blijven.
Het altijd moeilijk om zonder het te zien iets specifieks te zeggen. Is het niet mogelijk wat foto's te laten zien?

Piet
nah, tuurlijk Natuurlijk!

Na het lezen van het boek heb ik een vraagje.

Om goed te groeien heeft een hoef veel bloed nodig. Dat bloed komt er door het pompeffect van de zakkende zool bij een belaste hoef en een terugplooiende zool bij een niet-belaste hoef. Prima.

Toch moeten we de straal ferm laten meedragen. Het is geen probleem als ze enkele mm. uitsteekt.

Is dat geen tegenstelling? Moesten we die straal nu ook wat inkorten zou de zool toch nog meer naar beneden komen en dus meer pompen?

Na vier maanden natuurlijk bekappen is mijn paard nu blijkbaar ook in die gaten-straal fase. Bij één hoef kan ik eronder ook al een andere straal zien komen. Het is een geruststelling als ik jullie verhaal lees.

Als dit een algemeen voorkomende fase is, zou het goed zijn om dit ook in het boek te vermelden.

koend schreef op maandag 26 december 2005, 22:19:


Het is niet alleen zo dat de zool zakt, maar hij zet ook in de breedte uit. In theorie denk ik dat je gelijk hebt. Hoe meer bloed er in de voorraadkamer kan hoe meer er is om weer weg te pompen.
De functie van de straal is echter die van schokabsorbtie om hierdoor bovenliggende structuren te beschermen en groeiregulateur voor de hoefwand.
Laten we maar hopen dat de natuur het het beste weet en dat een optimaal werkende voet ook een optimale bloedcirculatie geeft.
Piet
nah, tuurlijk Natuurlijk!

Hoi Katja (ik heb gezien dat je binnenkort bij mij op de cursus komt, leuk!) , effe over je hengstveulen van 7 maanden, ik heb wat zitten knippen, maar je schreef oa aan Natasja:

Effe opgezocht wat jullie erover schreven, maar waarom zou je een hengstveulen niet méér of minder mogen verwennen dan een merrieveulen?
Ik neem aan omdat 'men' dan denkt dat het een dominante (en dus vervelende en opdringerige) hormonenbok wordt?
En dat stukje dominantie is voor de meesten een reden om een hengst uiteindelijk te castreren, right?

Ik probeer me er een voorstelling van te maken, maar betekent dat voor jullie dat je minder lief moet zijn met een hengst, niet zoveel 'knuffelen' ofzo, of minder aardig, hem eerder bestraffen of wat?

Ik merk dat veel mensen dit denken.
Volgens mij echter is er niet zo heel veel verschil, een paard is een paard, oké, je hebt te maken met verschillende temperamenten, karaktertrekken, achtergrond, whatever, de één heeft wat meer last van zijn/haar hormonen, maar is dat een reden om in de basis te beginnen een paard "anders"op te voeden?
Je voedt een jongensmens toch ook niet anders op dan een meisjesmens?
Is het niet zo dat je ieder jong paard op een liefdevolle, veilige, maar duidelijke en consequente manier moet opvoeden?

Wat ik vaak zie is dat mensen hun dier "verpesten" door het steeds zijn zin te geven, niet consequent te zijn, niet duidelijk, het alles te laten bepalen, of zelfs bang van hem zijn en hem daardoor maar zijn zin te geven uit angst voor confrontaties. Omkopen bijvoorbeeld, door op voorhand snoepjes te geven in de hoop het dier gunstig te stemmen....
Of dat nou een hengst of een merrie is.

Een en ander werkt eerder andersom, paard 'verwerft' zich een plek, doordat de mens niet duidelijk was in de opvoeding toen het als veulen nog veel moest leren. Misschien kreeg het als jong dier onvoldoende veiligheid , onvoldoende basis toen het (nog heel jong) van zijn moeder weg moest?
Wanneer de mens het welletjes vindt wil paard zijn plek niet afstaan en krijg je confrontaties (noem het machtsstrijd, al ben ik niet gecharmeerd van het word 'macht') met als uiteindelijke gevolg : Ballen d'r af?
Zo gaat het toch vaak?


Waarom 'alleen'? Mag ik zo vrij zijn te vragen waarom je niet gebruik maakt van de opvoedkundige kwaliteiten van zijn soortgenoten en hem juist samen met hen op de weide te laten en dan gaat zitten te observeren ? Pas dan zie je meer van hun onderlinge , dus sociale gedrag. Daarop inspelend kun jij ook een hoop van je veulen en van de groep leren. Als ie in zijn eentje is zie je dat niet.
Eigenlijk vind ik dat een paard van goed een half jaar nog bij zijn moeder hoort, en in háár zijn voorbeeld vindt!


Hoezo negeren? Niks heerlijkers voor een jong paard dan dat ie aandacht krijgt, zich gezien voelt, overal aangeraakt wordt, geborsteld, wandelen, spelletjes. Regelmatig zijn we in de wei aan het werk en de ene keer komen de paarden een aai halen, of zomaar bij ons staan om te kijken wat we aan het doen zijn, en andere keren gaat ieder zijn eigen gang, maar we negeren mekaar nooit, niet eens als spel. Ik denk dat wanneer je een paard negeert (of doet alsof) hij juist je aandacht komt vragen, of zich niet serieus genomen voelt.



Snap ik niet zo goed ; hij wil niet naar je toe komen, maar hij wil je wel 'omver' lopen? Was het nodig met die armbewegingen en geluiden? Whow! Héftig als je dat moet doen bij een 7 maandse....


Wij hebben zelf een inmiddels-morgen-precies-7-maanden-oude hengst, die heb ik nog niet één ongewenste actie zien ondernemen (behalve zijn eeuwige onder de draad door gekruip als er even geen stroom opstaat, dat ontlokt een zucht van mij....).
Hij is de zachtheid zelve, en eigenlijk moet ik zeggen dat ik hem niet zoveel leer, hij gaat gewoon mee met de rest van de groep (nu 9 stuks), wordt daar voor het grootste deel opgevoed binnen zijn sociale rangorde, heeft een zeer goed voorbeeld aan de oudere paarden.
Die worden uit de weide gehaald, gepoetst, gezadeld, bereden, gevoerd, gefrutseld, etc. Moeten op hun beurt wachten bij het voeren, mogen ons niet omver lopen, (dus hij ook niet) worden allemaal met zachtheid behandeld, (dus waarom hij ook niet).
Maar we zijn wel zeer consequent met onze paarden. Nee is nee en ja is ja. Gelukkig is er meer ja dan nee.

Gaan we naar de overkantwei dan krijgt hij een halster aan en wandelt hij achter zijn mama aan, (zo hoef ik niet te trekken) er is altijd wel een paard bij hem, als zijn moeder moet werken is zijn peettante er die zich over hem ontfermt, bij 'enge' dingen is er altijd wel een cooler ouder paard in de buurt die hem laat zien dat het er allemaal gewoon bijhoort,
ach, zoveel.... hij werd al vanaf paar weken oud veulen bekapt, staand naast zijn mama, die dit gewend is.
Ik roep zijn moeder uit de groep voor haar dagelijkse bak met eten, hij volgt, op een vingerwijzing naar moeder toe reageert zij en neemt ze hem als het ware mee, zo leert ook hij te anticiperen op de taal die ik gebruik.
Hij is dagelijks in handen, gek op de kinderen (want kinderen betekenen poetsen).
Ik voer mijn paarden bewust niet uit de hand (in tegenstelling tot anderen hier), hij komt nooit vragen.
Eigenlijk gebruik ik de andere paarden om hem op te voeden....

Heb je hier wat aan?
Groetjes, en tot de 28 e januari,

Pien
www.spirithorses.be
Western Natural Horsemanship -
Natuurlijk Bekappen

Katja Goovaerts schreef op maandag 26 december 2005, 15:40:


Dat omver lopen heb ik een beetje omgekeerd nu met Saffier. Die vind het nodig om met zijn kont naar mij toe te draaien als hij niks lekkers krijgt terwijl ik wel iets in mijn zak heb dat hij dan ruikt. Wat ik nu doe, en het helpt heel goed, is met een soort leadrope de bak in voor de zekerheid. Ik negeer hem volkomen en alleen Peacock aai ik en laat ik de paddock uit. Hij wil dan het liefste meteen langs mij heen mij ongeveer omver lopen. Op dat moment draai ik rondjes met het touw en dan durft hij niet langs. Dan probeert hij weer aandacht te krijgen en te slijmen bij me, maar nu draai ik met mijn rug naar hem. Zo gaat dat dan eventjes, want meneer loopt elke keer weer naar mijn voorkant om toch even zielig te kijken. Als hij rustig is en ik naar hem toe ben gegaan dan laat ik hem bij de andere twee. Het werkt wel goed.
Wat die hoefjes betreft moet ik eerlijk toegeven dat ook Saffier nog graag hangt en ik echt niet alle vier de hoeven in een dag doe. Ik heb al last van mijn rug, maar dan kom ik dus bijna niet meer recht. Ik laat een keer in de 4 tot 6 maanden de hoefverzorger komen en voor de rest hou ik het zelf bij. Hij verteld mij waar ik op moet letten, bij elke pony anders dus, hij ziet het liefst dat de mensen het zelf bijhouden omdat dat het beste voor de hoeven is.
Wat ik dus wel heb geleerd met een hengst, het is echt niet makkelijk. Eerst is het zo'n snoezig veulentje zonder tandjes en wil je niks anders doen dan hem knuffelen en als ie groter is dan wil hij niks anders doen dan knuffelen en probeert ie de baas te spelen. Zo was het dus bij Saffier, wil niet zeggen dat het altijd zo gaat.
Ik hoop dat die van jou wel snel zijn hoefjes makkelijk gaat geven. Als er nog iemand tips heeft???

Groetjes, Natasja

Pascal de Boer schreef op maandag 26 december 2005, 16:59:


Hier ook Bay, ze is nu 25 en werkt iedere dag nog 3 kwartier in een rustig tempo om soepel te blijven. Een vacht als een dikke-madammen-bontjas, geen bijvoer, geen deken, dag en nacht in de groep buiten, wel een schuilstal (waar ze graag ingaat) de leading lady van de groep.
Opvoedkundig super verantwoord.
En ó zo wijs met kinderen....

Pien
www.spirithorses.be
Western Natural Horsemanship -
Natuurlijk Bekappen