En zij

Wat bedoel je precies met: "dat hij er veel van mee had gekregen"?
Ik moest mijn oude 30-jarige gezelschapspony laten inslapen. Eerst een prik om de spieren te verslappen, waardoor ze ging liggen op daarvoor klaargelegd stro en daarna kwam de finale prik (een overdosis narcosevloeistof) waarna ze gewoon stopte met ademen. Prima.

Een vriendin begeleidde een paard naar de slager, die de pin iets scheef op het hoofd zette. Paard viel spartelend op de grond en worstelde voor zijn leven dat eigenlijk al voorbij was. Dat risico wil ik nooit lopen.

Pascal de Boer schreef op maandag 26 december 2005, 16:59:


Hier ook Bay, ze is nu 25 en werkt iedere dag nog 3 kwartier in een rustig tempo om soepel te blijven. Een vacht als een dikke-madammen-bontjas, geen bijvoer, geen deken, dag en nacht in de groep buiten, wel een schuilstal (waar ze graag ingaat) de leading lady van de groep.
Opvoedkundig super verantwoord.
En ó zo wijs met kinderen....

Pien
www.spirithorses.be
Western Natural Horsemanship -
Natuurlijk Bekappen

Een vriendin van mij heeft 3 oude verzorgpaardjes, die ze elke dag verzorgt. Een New Forrest van 31 jaar, een Halfbloed Arabiertje van 29 jaar en een Shetlandpony van 23 jaar. Er is nooit veel mee gedaan, ze staan veel buiten als het droog is, helaas moeten ze van de eigenaar bij nat weer naar binnen. Anderhalf jaar geleden hebben we nog gereden op de oudjes. We zijn gestopt met rijden, omdat ze verschillende kwaaltjes kregen: kreupelheid, koliek, hoefbevangenheid, hoesten... Een van de laatste keren heb ik er nog bijna naast gelegen, omdat het Arabiertje zo onwijs hard kan bokken. Ook op 29 jarige leeftijd was ze absoluut niet door beginners te rijden! Als ze dood gaan worden ze waarschijnlijk (illegaal) in het weiland begraven.
Groetjes, Marjolein

Natasja Cornelissen schreef op zaterdag 24 december 2005, 17:46:


Ik heb mijn paard 4 jaar geleden moeten laten inslapen, en kan je verzekeren dat het heel wat beter er aan toe gaat dan wat jij hierboven beschreef.
Het wordt net als met een infuus gedaan, naald met een slangetje eraan in de hals, dan wordt er eerst een kalmeringsmiddel toegediend, het paard merkt helemaal niets en daarna als het paard wat suffig is wordt de uiteindelijke dosis toegediend en zakt het dier door de benen.
Nog voordat hij op de grond is, is het dier al hersendood en merkt hier niets van.
Mijn paard was groot, 1.75, 700 kg zwaar, en het verliep zonder een probleem en zonder stress voor mijn paard.
De enige die er goed weet van heeft gehad en nog heeft, dat ben ikzelf.
Maar ik zou het zo weer doen en ook voor mijn oudere paardjes heb ik besloten diezelfde weg te volgen wanneer dat nodig zou zijn.
Ik hoop dat ik hiermee wat bij kan dragen aan het wegnemen van angstgevoelens omtrent het inslapen.

Florus schreef op maandag 8 november 2004, 10:43:

....

Mijn vorige pony, een welshje, heb ik verkocht aan een meisje bij mij in de buurt. Toen ik haar kocht zei de handelaar dat ze een jaar of 15/16 was, maar na wat onderzoeken aan het gebit bleek dat ze toen al ongeveer 22 geweest moet zijn. Nu wordt ze verzorgd door een paar meisjes die op de camping in de buurt staan en er wordt nog steeds op haar gereden. Ze is nu ongeveer een jaar of 30, maar ze crosst haar weidegenootje (een fjord van 6) nog voorbij! Ze is erg actief en is wel zo ongeveer de baas over de rest van de paardjes die daar gestald staan (zijn er op dit moment 8!). Echt een superpony!

Groetjes Carin