Hier volgt een samenvatting van mijn verslag van de show van Monty Roberts in Maastricht.
Paard 1, nooit zadel opgehad, nooit een ruiter idem.
Binnen 30 minuten zat Dan, medewerker van Monty op het paard.
Eerst een join-up, dan zadel erop, uitbokken weer join-uppen, follow-uppen, en ruiter erop.
Ging perfect, paard werkte mooi mee, hij noemde het zelf een 9,5 op de schaal van 10.
Veel herkenning bij mij, omdat de manier waarop ik geschoold ben "uit dezelfde hoek" komt, zal ik maar even zeggen.
Echter , van de ene kant deed het me goed dat ik zoveel herkende, van de andere kant miste ik ook een aantal dingen, want er waren zaken die ik nooit zo zou doen. Waar ik moeite mee heb is dat mensen dit gaan nadoen, en dan in de problemen komen met hun paard doordat ze een andere taal blijven spreken en hun paard niet 'lezen'.
Bijvoorbeeld de tijdsdruk en de hoeveelheid druk tijdens de join-up, zo bleef hij de longe in de richting van het paard gooien terwijl het paard allang in galop bleef.
Hij gebruikt veel druk, paard krijgt niet de kans om na te denken, werd overbluft in een voor hem onveilige omgeving, waarbij Monty de enige veilige pijler was.(Dat is ook de truuk !).
Inderdaad zeer abrupte bochten zonder richting aan te geven, (omdraaien van het paard), ik vond het de paarden erg reageerden vanuit angst en onderwerping. Het ging erg snel allemaal, ook al legde hij goed uit. Maar er was weinig Rust.
De vertaling was pet, overigens.
Ik snap hem wel en hij stond onder een zelfopgelegde show-tijdsdruk maar ik had niet de indruk dat het paard zich overgaf aan hem en aan het zadel en de rijder. Ik denk dat het paard overbluft was en ik ben in zulke gevallen altijd benieuwd hoe dat paard er over een week over denkt, want ik vrees dat wanneer het paard zich gaat realiseren wat er gebeurd is, en het niet goed begeleid wordt hierbij, dat er weleens veel verzet zou kunnen komen, dat heb ik maar al te vaak gezien bij zo'n overbluffend snelle manier, waarbij eigenaar verder niet in staat is paard verder te begeleiden.
Ik zou een paard nooit laten uitbokken, persoonlijk zou ik er alles aan doen om juist te voorkómen dat het paard leert bokken met een zadel erop door oa het paard meer tijd te geven en het
zelf zijn proces te laten bepalen, ook al duurt zoiets weken.
Ik denk dat je dan een veel meer solide basis creëert.
Maar goed, dit was zijn show om te laten zien hoe hij het doet.
Ik zag dat vertrouwen niet waarover hij het had, wat ik zag was dat de paarden het ondergingen in plaats van "in overgave accepteren".
Paard 2 liep altijd met het hoofd naar buiten tijdens het longeren met één lijn. Daardoor ribbenkast verkeerd gebogen en een rugprobleem.
Dit aan beide zijden.
In de eerste plaats was dit een zeer slecht opgevoed paard dat telkens over Monty heen wilde walsen, doorliep wanneer hij stopte en niet netjes stil bleef staan. Daarbij wilde het paard a b s o l u u t geen bit in terwijl eigenaar beweerde dat ze daar thuis geen enkel probleem mee had.
Goed, noodzaak van het longeren met dubbele lijnen uitgelegd, o a om achterhand eronder te zetten waardoor paard zich meer gaat dragen. Ik zag echter weinig verschil, paard liep nog steeds niet recht, maar zette wel de achterhand meer onder zich in, en op termijn zou het zeker effect gehad hebben.
Wat ik erg jammer vond was dat , toen hij het bit niet inkreeg, hij niets zei over mogelijke oorzaken waarom een paard een bit niet inwilt.
Ik had een verhaal verwacht over tanden en schade in de mond of harde ruiterhand, weet ik veel, maar er kwam niks en vanwege de tijd werd het bit uitgelaten en paard gelongeerd aan het Dually halster (vertel ik straks meer over).
Hij ging overigens meteen aan de slag met het paard door het te leren achter zich te blijven, voorwaarts / achterwaarts, opletten enzo waarbij hij vertelde hoe belangrijk het Dually halster daarbij was.
Maar ik ben het volledig met hem eens dat het paard manieren moest leren, het was een knol van 1 meter ergens hoog in de nogwat en da's niet lekker als zoiets met je aan de haal gaat. Hij had er zelf moeite mee het paard in 'bedwang' te houden, waarbij ik vond dat hij heel erg veel geduld had met het paard.
Paard 3 was "spooky" voor vanalles. En ja, binnen de tijd kreeg hij het paard zover dattie niet meer bang reageerde op een stok met een plastic zak, paraplu, en dot plastic zakken aan een andere stok en het paard liep over een plastic zeil.
Wat ik hierbij persoonlijk erg jammer vond was dat het paard geen seconde ontspannen was, het was weer een overbluffingstechniek, eigenlijk zou het
desensibiliseren moeten zijn, maar hij maakte daarbij gebruik van het onveilige gevoel van het paard en overbluffing. Op een gegeven moment stond hij en zijn medewerker aan weerszijden van het paard met de stok met het plastic eraan en het paard onderging het maar elke vezel in zijn lijf was gespannen. Tja, waar moest het paard anders naar toe?
Wat ik niet begreep was dat hij eerst het paard
desensibiliseerde voor de stok met het plastic en daarna hetzelfde attribuut gebruikte om het paard van zich af te sturen, in plaats van een longeerzweep, zeg maar.
Dat vond ik erg dubbel. Ik begrijp die logica niet.
Tja, en dan loopt paard makkelijk over plastic, wanneer het moet kiezen tussen enerzijds de stok met plastic en anderzijds het enge plastic.
Maar is het dan "overgave"?
Ik vond van niet en dit vond ik het minst mooie voorbeeld.
De twee laatste paarden lieten zich niet laden en het lukte hem en zijn medewerker de paarden binnen een paar minuten de trailer in te gaan.
Door volgen, stilstaan, achterwaarts, aandacht, bij hem blijven. Dan naar de trailer, stoppen, achterwaarts, voorwaarts en zoverder tot het paard eigenlijk als vanzelf de trailer inliep.
Vond ik persoonlijk het beste voorbeeld.
Nu snap ik dat ook met die hekken: De medewerkers zetten de hekken om het paard zodat het paard alleen maar vooruit kan, niet achteruit of ertussenuit. Gaat het paard eenmaal op de trailer dan gaan de hekken steeds verder weg en dan is het moment dat het paard er zo opwandelt, injumpt bijna, aan de lange lijn, Monty zelf in de trailer.
Een van de paarden liet zich zelfs vooruit sturen. Daar was geen overbodige druk bij, het ging wel sneller dan het paard denken kon, maar er was geen enkele vorm van verzet bij de paarden, ook minder gespannenheid. Het leek alhaast op een spel.
Ik zag het laatste paard (het paard dat ik kende) opgelucht adem halen dat het nu eens zonder dwang de trailer in ging.
Monty gaf aan dat hij zag dat bij dit paard veel zweepgebruik geweest was.
Moet er wel bij zeggen dat het een Amerikaanse trailer was, zonder loopplank, waarin paarden konden omdraaien. Monty zei dat je van daaruit naar een smallere trailer gaat, met uiteindelijk een tussenschot erin.
Het was bijna ontroerend daarna de eigenaresse te zien die zelf haar paard de trailer in bracht !
Samenvattend : Het was een goede show om te zien, om je een mening te vormen. Monty is in mijn ogen wel een echte Horseman, maar hij is erg vercommercialiseerd en dat geeft tijdsdruk en af en toe ook wat slordigheid. De tijdsdruk zit em vooral in het overbluffen en dat is jammer.
De techniek snap ik en met meer tijd kun je veel zachtzinniger werken, maarja, daar komen de bezoekers niet voor he.
Het commerciele zit em vooral in de tralala eromheen, het veelvuldig noemen van het Dually-halster dat AL Uw Problemen Oplost, wat bullshit is, want het is het zoveelste drukmiddel op de neus van het paard.
Het lost je probleem niet op, het zorgt ervoor dat je paard niet van je kan wegspringen zonder dattie dat op zijn neus voelt.
Het ziet eruit als een gewoon halster, maar dan met een extra dubbel koord over de neus van het paard met daaraan 2 ringen waaraan je de teugels bevestigt. Zo kan het 'licht' aansnoeren, waarna de druk ook weer weg gaat door de ringen. Ik heb het zelf ooit geschonken gekregen en ik gebruik het ook, maar ik vind het absoluut geen wondermiddel dat Al Uw Problemen oplost. Daar zul je toch iets meer voor moeten doen.
Deel 2 van mijn verslag in het volgende bericht.
Pien
Warboel
