ingrid van der post schreef op woensdag, 21 september 2005, 19:06:


*************

We hebben een aantal dingen gedaan:
* Van weide verplaatst, hele clubje helemaal naar de andere kant gezet
* Kuil vervangen door hooi. Het was goeie kuil, maar ik vertrouwde het toch niet helemaal.
* Klassiek homeopatisch middel gehad (in zijn geval Gelsemium)
* Kruiden: solidago, brandnetel, carduus, rozenbottel en goudsbloem
* Meteen op rust gezet (maar hij deed al heel weinig de laatste tijd vanwege te weinig energie)
* Alles waar je maar enigzins allergisch voor kunt zijn, meteen gestopt. Hij kreeg b.v. nog een olie. Verder kreeg hij een multi voor paarden in een vrij lage dosering. Idem dito, heb ik ook maar meteen gestopt. Die dingen ga ik 1 voor 1 weer toevoegen, ik denk trouwens niet dat het daar nou in zat maar in zeldzame gevallen kan het .

Peet schreef op woensdag, 21 september 2005, 20:00:


**********

Kun je het er afschrapen, vegen?
Ruikt het roestachtig?
Is de bodem ijzerhoudend misschien? (beetje gras wegschrapen dan zie je dat zo).

fr

Nou we het toch over veulens hebben en zo ...
In de oude kudde waar Torop stond waren 2 Friezen zwanger. Toen het eerste veulen geboren werd, stond Torop pal achter de stal waarin dat gebeurde, en liet daarvoor dus de wei in de steek. De hele nacht en ochtend heeft hij bij de stal van de Friezin "gepost" en heeft volgens mij die dag niet of nauwelijks gegraasd.

Toen het veulen er was, kwam de merrie met veulen eerst een tijdje apart te staan in de wei (touwtje ertussen). Toen het zover was dat ze het aandurfden om moeder+veulen bij de rest van de kudde te zetten was Torop daarin de enige ruin (maar hij heeft nooit begrepen dat hij geruind is trouwens, volgens mij). Torop ging meteen op het veulen af, ze was toen een aantal maanden oud. De merrie wilde hem per se op afstand en schopte naar hem met 2 benen, RAAKTE hem ook flink, maar Torop negeerde haar totaal en bleef op het veulen afgaan. Uiteindelijk begon de merrie te rennen, veulen erachteraan natuurlijk, en Torop ook, en hij bleef maar doorgaan. Ik kan niet voorspellen wat hij gedaan zou hebben als de merrie hem had gelaten. In de vrije natuur schat ik, dat hij over het veulen heen zou zijn gegaloppeerd. Ik weet het niet.

Wij stonden met z'n allen in de wei te kijken hoe het ging, maar het was meteen duidelijk dat het niet goed zou gaan en dat het veulen risico liep. Na een minuut of 5 hebben we dus maar ingegrepen, ik ben er dus samen met de eigenaar van het veulen tussen gaan staan, nadat we Torop een paar keer weggejaagd hadden kwam hij bij me en kon ik hem pakken. Ik kon wel zien dat de merrie hem goed geraakt had, hij had een behoorlijke snee op z'n borst. Ik begrijp eigenlijk niet goed waarom hij zich niet liet wegsturen door die vastberaden (dominante!) merrie. Het is toch haar veulen?

Wie kan me wat meer vertellen over dit gedrag? Ik wil dat graag beter begrijpen.

Toen het veulen ouder werd ging het overigens wel weer samen met hem in 1 wei.

Torop heeft wel een reputatie behoorlijk sacherijnig te zijn tegenover veulens, toen Neel (Belgisch trekpaard veulen) bij ons kwam was ze 10 maanden. Ze kwam dus in diezelfde kudde binnen. Heeft eerst 1 week erbij gestaan met een touwtje ertussen. Daarna erbij in. Torop was het enige paard dat Neel echt agressief wegjoeg (bijten, en wegjagen). De merries kwamen wel snuffelen en wilden niet dat Neel vlakbij hun stond maar daar lieten ze het bij, en dat kwam heel snel goed. Torop wond zich er verschrikkelijk over op en heeft toen iets van 20 minuten (de hele kudde inclusief Neel stond allang rustig te grazen) op topsnelheid rondjes gegaloppeerd om de kudde heen. Helemaal bazerk.

Hierbij dezelfde vraag eigenlijk ...

*******************

Als een paard zoveel kwijlt zonder aanleiding vind ik dat eigenlijk toch niet normaal hoor. Niet dat het nou een drama is, maar bij een paard dat in balans is verwacht je dat gewoon niet.

Hoe staat het met zijn energie? Is het een opgewekt voorwaarts paard of komt hij moe over?

Fr

Marlin schreef op vrijdag, 23 september 2005, 19:21:

***************
Ik kan me voorstellen dat je naar de oorzaak zoekt. Het lijkt wel een beetje vreemd.

Het zou misschien ook nog een zuurgraad- of schimmelprobleem kunnen zijn? Ik kan me voorstellen dat een paard dat candida heeft overmatig speekselt. Ook ontstoken tandvlees en kiesproblemen kunnen daartoe leiden. Maar waarom hij nou met een stang er minder last van heeft???? Misschien was dat een ander metaal?

Hoe is de spijsvertering van je paard?

Karin Haneveer schreef op zondag, 25 september 2005, 22:35:

**********************
Ik vind eigenlijk ook dat om een oordeel te kunnen vellen over hoe ene Anky (of andere grote naam) met haar paarden omgaat, je er gewoon eerst eens even aan zou moeten bellen en het met eigen ogen moet bekijken. Er wordt zoveel over gezegd en geschreven maar wie van al die mensen met een mening is er ooit thuis geweest?

Ans Jondral schreef op maandag, 26 september 2005, 21:17:

******************
Gewoon malen!
Ik zou in een keukenmachine wortels malen. Dat kauwt alvast een stuk makkelijker. Als het paard niet goed kan kauwen krijg je onvermijdelijk gasontwikkeling in de buik door al die slechtverteerde grote brokken. Het eten grof malen scheelt dan al een heel stuk lijkt me!

Fr

epona schreef op maandag, 26 september 2005, 21:58:


*******************
Uhhhhh, grotere keukenmasjien?
Lol ... ik bedoelde in eerste instantie alleen de peentjes en dergelijke. Appelmoes schijnen ze ook erg lekker te vinden? Wat ruwvoer betreft zou ik dan maar voor wat fijner hooi kiezen.

Jacqueline v d Berg schreef op dinsdag, 4 oktober 2005, 16:20:

*****************
Ben het eigenlijk gewoon met je eens. Ik vind een bit niet noodzakelijkerwijs een martelwerktuig of heel erg ongezond. Niet goed kunnen zitten vin´k vaak schadelijker voor een paard dan dat stukje metaal in z´n mond. Maar ´k vind wel dat je moet kijken naar hoe het paard dat zelf ervaart. Mijn paard heeft er blijkbaar geen moeite mee; als ik het hoofdstel voorhoud, merk je duidelijk dat dat niet iets is waar hij moeite mee heeft, hij begint zelf al met het in z´n mond te stoppen. Met het zadel (vooral het singelen) heeft hij meer moeite! (Barebackpad weer minder).

Ik zou een paard dat echt een hekel heeft aan een bit (door een trauma) misschien wel alleen op halster rijden, maar zolang het paard er zelf geen hekel aan heeft ga ik me er ook maar niet zo druk om maken. Nou rijd ik meestal met halster, vooral vanwege het voordeel dat hij dan zonder problemen kan grazen onderweg, maar neemt niet weg dat ik niet echt principieel tegen ben op een bit zolang je er maar wel heel goed en verantwoord mee omgaat (daar horen dus geen sperriempjes bij om de boel lekker strak dicht te binden).

By the way, met een halster op een volbloedig hevig ding gaat vast nog lukken hoor, het is eventjes wennen maar echt minder veilig vin´k het niet bijvoorbeeld. Tegenwoordig gedraagt mijn paardje zich verre van volbloedig (is nog steeds niet in orde) maar toen ik voor´t eerst op hem zonder bit ging rijden was dat een heel ander verhaal en klopte m´n hart toch ook wel een beetje in m´n keel. En vooral toen uiteindelijk dat halster er ook nog af ging en je op een bloot paard ging opstappen haha! En ook dat is gelukt. Dus gewoon volhouden zou´k zo zeggen

Huertecilla schreef op dinsdag, 4 oktober 2005, 18:43:

*****************
Klopt niet helemaal. Ik leer mijn paard om stil te staan bij het opzadelen, en dat doet hij, maar toch kan ik heel goed zien en heel goed merken dat hij een hekel heeft aan het zware zadel en het aansingelen. Ook al blijft hij braaf staan, hij maakt me toch duidelijk van: liever niet hoor. Zo leer ik ook mijn paard om met z'n hoofd netjes stil te staan als hij het hoofdstel om krijgt. Dat hij dat doet, is dat een teken dat hij het graag om wil? Nee, vind ik niet. Maar je kunt wel heel goed merken dat hij er gewoon niet mee zit.

Jij merkt toch VAST ook heel duidelijk aan je paarden wat ze wel en wat ze niet fijn vinden en wat ze wel en wat ze niet kan schelen. Voor een Dierenarts-spuit netjes blijven staan kan ook op verschillende manieren: 1 met witte ogen en zo gespannen als een veer en 2 met rustige ogen en helemaal ontspannen. Daar merk je heus wel verschil tussen bij een paard dat niet totaal afgestompt is.

Dat heet je paard goed bekijken.

Even voordat we nou weer voor de zoveelste keer dat misverstand krijgen. NEE, ik rijd bijna nooit met bit, ik rijd met allerlei combi's (barebackpad, geen hoofdstel, of zadel/geen hoofdstel, of zadel/halster of barebackpad/bit of wat dan ook ). Daar gaat het mij ook niet om.

Huertecilla schreef op woensdag, 5 oktober 2005, 9:39:
**************

Zo heb ik het in elk geval niet opgevat hoor.
Wat me wel handig lijkt is dat je focust op datgene waar je paard het meest last van heeft.

Dat hoeft niet bij elk paard en elke ruiter hetzelfde te zijn.

Ik wor' er weleens een beetje moe van dat er zo gehamerd wordt op sommige topics, die nu eenmaal "hot" zijn, zoals b.v. het gebruik van een bit of het staan in een stal, terwijl andere dingen die minstens zo belangrijk zijn eigenlijk weinig aandacht krijgen. We vinden het blijkbaar geen punt om uberhaupt op die rug te gaan zitten. Ja, er wordt weleens wat over gezegd maar echt ter discussie wordt het niet gesteld (hoe belastend het is voor een paardenrug om uberhaupt te leren rijden!).

Ik had het topic dus vooral op die manier opgevat. Snappie?

Peet schreef op woensdag, 5 oktober 2005, 12:05:

************

Ja, dat begrijp ik.

Denk alleen niet dat dat aan de orde is. Torop heeft dat altijd al gehad, bij om het even welk zadel. In het begin ging hij zelfs ZITTEN als ik ging aansingelen. Nu blijft hij wel staan, en singel ik eerst heel licht aan (zonder enige druk), en dan geleidelijk aan strakker. Maar ook dan (en ook na eindeloos ermee oefenen) laat hij duidelijk merken dat hij het niet prettig vindt. Hij is sowieso altijd heel gevoelig op z´n buik geweest. Even ter illustratie, dan raakt de singel zijn buik dus nog niet eens! Wat mij opvalt is dat hij veel minder protesteert als ik hem "zadel" met barebackpad. Het lijkt ook alsof hij gewoon een hekel heeft aan dat hele geval op z´n rug. Met het boomloze zadel gaat beter, want daar heb ik een voortuigje bij en kan ik de singel lekker los laten.

Hoe dan ook, het is als ik heel rustig en licht aansingel nu voor hem blijkbaar wel acceptabel, hij gaat niet meer zitten bijvoorbeeld, en zwiept ook niet meer met z´n staart, maar hij probeert nog steeds altijd minstens 1 x erbij weg te lopen. Echt prettig vind hij het dus nog steeds niet. Hij doet ut liever zonder zadel . Mag wel van mij maar altijd zonder zadel rijden vin´k ook niet goed.

Ik kan me d´r ook wel iets bij voorstellen hoor, want ik heb dat regelmatig hoofdschuddend aangezien hoe anderen hem (in het begin voor ik hem kocht) aansingelden, dat ging echt van hop-snok en meteen superstrak aansjorren zonder dat paard even de gelegenheid te geven tussendoor even adem te halen. Niet fijn!

Huertecilla schreef op woensdag, 5 oktober 2005, 13:33:

*************

Ja, ik heb dat hier nu ongeveer 5 keer serieus uitgelegd, met alleen maar als resultaat dat het daarna nog steeds afgebrand wordt.

Dus huerta ... daar begin ik echnie meer aan hoor

Sabrina Wuyts schreef op woensdag, 5 oktober 2005, 15:19:


********************

Kijk wel een beetje uit met dat colloidaal zilver (?)
Goeie nieren is wel een voorwaarde , het spulletje moet er ook nog weer uit he!

Fr

Isabel van der Made schreef op woensdag, 5 oktober 2005, 16:01:

*******************
Mijn reden is voor mij doorslaggevend, voor jullie blijkbaar niet .

In een notendop:
Toen ik hem kocht had hij een behoorlijk gevoelige rug. Ben toen eerst met bit gaan rijden, vooral gericht op ontspanning. Rugklachten gingen toen uiteindelijk goed weg. Toen ik met Parelli begon, ben ik eerst gewoon zonder bit begonnen (al het rijden zonder bit dus). Ik reed toen gewoon met zadel en zit zeker niet te bonken. Hij liep met halster veel meer met z´n neus in de lucht. Een paard aan een halster aan de teugel rijden is in het begin redelijk lastig als dat paard dat nog helemaal niet van plan is. Paard had rugklachten binnen een paar weken simpelweg door het ontbreken van dat rijden op ontspanning wat met een bit op dat moment wel lukte en zonder bit niet. Ondanks dat alleen met halster rijden me heel ok leek, wil ik daar natuurlijk niet een paard met een zere rug aan overhouden. Ik ben het toen gaan afwisselen en probeerde er naartoe te werken dat wat met bit wel lukte uiteindelijk ook zonder bit ging lukken. Dat hield in: beter leren zitten, rijden, en beter communiceren.

Gegeven dit paard en deze ruiter (ik) vind ik het dan dus beter om wel af en toe met bit te rijden.

Nu zijn we alweer een stuk verder. Op ontspanning rijden gaat nu met halster zeker ook wel, dus da´s geen probleem meer. Maar er zijn nog steeds periodes dat dat minder goed gaat en dan rijd ik dus nog steeds af en toe met bit.

Doorslaggevend of niet ... C'est ca