conny didden schreef op dinsdag 3 januari 2006, 18:23:


vervolg, het is deze keer goed gegaan.
hij schrijft dat paarden in de natuur hun kiezen zelf kort houden door presies te weten wat voor houtgewas ze moeten eten en ze wisselen een paar keer per dag van grassoort.
ze gingen bijvoorbeeld in de ochtend in een bepaald gebied grazen en dan liepen ze wel een paar kilometer voor de volgende maaltijd.
hij is gaan onderzoeken waarom en kwam erachter dat het eene soort gras grof was en het andere fijn.
zelf kreeg ik net voor de winter vers hooi en mijn knolltjes wilden het beslist niet eten en ik was bang dat ze ziek waren. gelukkig wilden ze het alle vier niet en de leveransier zei dat ze verwend waren en dat ze het vanzelf zouden eten.
dus niet he, ze vielen alleen maar af en begonne van de bomen te eten en toen dacht ik aan het boek. ik stop weer even.

conny didden schreef op dinsdag 3 januari 2006, 18:35:

de drolletjes werden steeds klijner en ik begon mij toch zorgen te maken ,ze aten alleen het grofste gras wat er tussen zat ,de rest bleef liggen en kwam op de mesthoop terrecht.
gelukkig voer ik in de winter ook winterpeen en geef ze 4 maaltijden per dag waarvan 3x toch een paar brokjes basisbrok omdat ik ook geen gras of stro heb.hier doen ze het al 9 jaar zeer goed op.
ik dacht inneens aan het stukje in het boek en wist toen dat ik als de sodemieter grof hooi moest gaan halen.
heb dat gedaan en ze waren dolgelukkig.
waar ik ook altijd op let zijn de mestballen,die moeten glimmen en niet te los van struktuur zijn.
als ze een beetje smurrieachtig zijn dan krijgen ze in verhouding te veel bix en te weinig hooi. ook gaan ze dan winden laten en daar moet je goed voor oppassen.
succes allemaal