Esther schreef op woensdag 23 november 2005, 22:03:


...... ik denk dat dit niet het punt is Esther. Ik heb nérgens, van niemand gelezen dat de DA of de paardendrogist niet déugt. Alleen; 'denk zélf na'. Dat heb je gedaan dus/en gelijk heb je.

Sterkte met jouw paard overigens.

Ilona Kooistra schreef op woensdag 23 november 2005, 22:57:

Dat dénk ik niet, dat is onomstotelijk vastgesteld: de schade heet fuseren van de wervels. Helaas niet te voorkomen als je op een paard gaat zitten, maar het hoe/waar/wanneer/hoe snel is wel te beïnvloeden.
Een zadel is één hulpmiddel, een goede rijstijl een zeker zo belangrijke.


Gebruik de equimeasure. Dit is het Ei-van-Columbus om tot de 'proof of the pudding' zadels te preselecteren. Je kunt het daarna in de kast leggen en hergebruiken wanneer je wil om de ontwikkeling van de rug in de peiling te houden en het zadel evt. aan te (laten) passen.


Nee, in samenwerking met een 5de generatie zadelmaker in Ecija; het hart van het paardengebied in Andalucia. Meer ervaring kan ik niet vinden


Ja, doch de materie (let wel; níet het zadel) is té complex om verantwoordelijkheid te willen dragen voor onoordeelkundig gebruik door klanten die alles maar half (hebben (willen) horen. Dan liever geen klanten en geen schade door míjn zadel.

Simpelweg anders rijden of een ander gebruiksdoel zijn al zó fundamenteel dat een op zich goed én goed passend zadel al ongeschikt kan zijn.
Zo is een op zich héél fout springzadel wel het beste voor het paard voor echt hoog springen.
Als je met mijn zadel een GP-parcours gaat springen sloop je paard en zadel.
Dit kan iedereen zich nog wel voorstellen toch?!
Nu simpele stijgbeugels: Fillis beugels of Camargue-bakken beïnvloeden de houding dus stijl zodanig dat dit ogenschijnlijk onbelangrijke detail kan bepalen of een zadel werkt of ruïneus is.
Hoe gespecialiseerder het zadel hoe beter het geschikt is voor het bedoelde gebruiksdoel maar groter de potentiële schade als het anders gebruikt wordt.
Mijn zadel wordt knap specifiek en ik zie de life-style miepen er in hun dooszit de balans van het paard al mee verstoren: nee dus.


Nee. Ik documenteer wel alles goed, compleet met fotos. Doch zie voorgaande alinea. Pas als ik een modus weet te vinden daarvoor kan ik het overwegen.
Écht gemotiveerde mensen weten me tóch wel te vinden en help ik als we dezelfde taal blijken te spreken gráág verder.

Het is heel goed mogelijk dat de zadelmaker (uiteraard in overleg) enkele ideëen in een 'nieuw' model overneemt en dát op de markt brengt. Dit is dan een gespecialiseerd confectiezadel (in model Portuguesa) met alle kanttekeningen van een confectiezadel en niet mijn verantwoordelijkheid.

De weg naar een kant-en-klaar model is echter nog láng. De fase waarin ik nu ben, het prototypen, loopt al gelijk tegen de mogelijkheden/onmogelijkheden van het hoé de basis te maken aan. Héél uitdagend.
Aan de equimeasure heb ik een enórme hulp om statische maten vast te leggen en gedurende de constructie/opbouw vast te houden.

trea hoex schreef op donderdag 24 november 2005, 0:47:


Ja, en???
Waarom denk je dat we er zés hebben terwijl ik maar één kont heb??!!
Waarom denk je dat die in een familiegroep leven??!!
Waarom denk je dat ik vele zadels niet alleen maar geprobeerd maar daadwerkelijk vergelijkend, gekwantificeerd getést heb??!!
Waarom denk je dat ik nu mijn eigen zadelontwerp probeer te realiseren??!!
Waarom denk je dat we de paarden, onder meer (véél meer) volgens de héle Kikkuli-methode voorbereiden én goed leren verzamelen vóór we erop gaan zitten??!!
Waarom denk je dat ik mezelf letterlijk het snot voor de ogen train om voldoende lenig en fit te zijn om hen niet in de weg te zitten??!!

Omdat 'natuurlijk' een illusie is. Omdat erop gaat zitten een compromis met het belang van het paard is!

HC

trea hoex schreef op donderdag 24 november 2005, 12:31:


Ja, klopt: een compromis tussen mijn egoïstische keuze en hun welzijn. Voor mij is paardrijden een voorrecht dat mijn paarden mij geven en waarmee ik een verantwoordelijkheid voor hun welzijn op me neem.
Dat weegt zwaar en zo voel ik me tóch wel eens niet helemaal 'goed' over dat erop zitten en ben ik vanmorgen een heel stuk náást mijn hengst gaan draven.
Ik ga zo nog een, wat kleiner stukje, met mijn favoriete merrie lópen.


Ja, ik vind het zelf ook érg vermoeiend dat de incomplete en niet-onderbouwde 'voorlichting' van de fabrikanten/verkoper telkens nieuwe ruiters met goed bedoelingen uit commercieële overwegingen bewust een onvollledig beeld geeft.

HC 'the UNnatural'

Ilona Kooistra schreef op donderdag 24 november 2005, 13:16:



Klopt ten dele: is een bewuste keuze, doch verwoord mijn gedachtes wel degelijk behóórlijk minder direct.

Ik heb liever dat ik 'de slechte man' ben maar dat de boodschap glashelder is en de hersencellen geprikkeld worden.
Hoe was dat ook alweer over de waarheid en vlucht??
Waar geen wil is, is nl. toch geen weg en zachte heelmeesters maken stinkende wonden.

@Frans: érg goed geschreven, over dat paardenoverschot!

Nick Altena schreef op donderdag 24 november 2005, 14:01:

.......


Dat is een filosofische vraag Nick en daar kan je alleen filosofisch op antwoorden.

1. perceptie is realiteit
2. je bent wie je bent plus jouw ervaringen
3. je weet niet wat je niet weet

Op een hoop gegooid betekent dit in normaal Nederlands dat:
Iedereen anders is en in diens eigen werkelijkheid leeft waardoor de absolute waarheid voor niemand bestaat.

Frans Veldman schreef op donderdag 24 november 2005, 15:39:




Er is een folie die je in je printer legt als een blad papier en waarop je bv in paintshop aangemaakte plaatjes kan afdrukken. Met een strijkijzer zet het het plaatje op wat je maar wil en het is verrassend goed en - goed houdbaar.
De opa van Bor heeft zo wat uitspraken van mij op T-shirts voor Bor gezet
Toen hij wat kleiner was bv. ; 'Ik heet Bor en ik maak poep van pap!' in een aansprekend ontwerp want opa was tenslotte reclameman.
Is dé oplossing voor one-off.

Ik heb zelf ¡A3VT! als slagzin doch nog geen pákkend ontwerp dat de kern dekt. ga ik t.z.t. ook met die plakfolie op mijn bodywarmer zetten.

augusta schreef op donderdag 24 november 2005, 18:06:


Ik zeg: 'Arabella:... ¡tölt!' en dan gaat ze in tölt. Ik hou verder licht kontakt met de halsring (normaal vrij van de hals) en ga iets dieper zitten.

Het aanleren heb ík gedaan vanuit de overgangspas van draf naar galop.
Als ik de beschikking had gehad over een met gangenpaarden ervaren lesgeefmens, zou ik die er bij gehaald hebben vóór ik zelf aan het proberen ging.

e m kraak schreef op donderdag 24 november 2005, 20:41:


en dát is, zoals ik al vaker aangegeven heb, nog onze écht natuurlijke rol ook
(van paardgericht (!) gehouden paarden)

Ook komt dit via een ruime bocht op een punt wat ik in een ander verband opperde; dat het maar de vraag is of het Euraziatische paard met domesticatie beter af is geweest dan hun neefjes in de Amerikas.
Ik maak overigens wel met héél veel plezier en voldoening 'mis'bruik van hun niet-uitsterven, maar dat is het punt niet

HC - eigenaar van uitsluitend goedkoop gekochte papierloze campo-paarden....