Karin Haneveer schreef op donderdag 17 november 2005, 17:06:


Duidelijk geschreven Karin!!

Onthou het als 'open deur' Esther. Bedenk dat een paard een beroepsclaustrofoob met achtervolgingswaanzin is en je het dus altijd een wijd geopende deur moet bieden. Sluit nooit alle kanten af, al is dat alleen maar in het idee van het paard.
Als ik bv over een stuk asfalt met aan weerszijden vangrail moet merk ik dat gelíjk aan mijn paarden. Ze reageren dan op een naderende auto ook véél ongeruster dan met een open zijkant, een open deur. De grootste fout die ik dan kan maken is teugel opnemen en benen aanleggen...'alles los' is dan juist de oplossing: ZZZZZZzzzzénnnnnn......
Met jonge paarden ga ik dus níet door zo'n 'sluis' en als er aan één kant een rail is, ga ik aan de kant van die rail lopen opdat ik niet zelf de andere zijde 'afsluit'.
Geef het paard in diens idee altijd een duidelijk ruime uitweg; dat voorkomt zoeken naar die uitweg, daardoor minder stress en daardoor minder behoefte die uitweg daadwerkelijk te kiezen.

Als je door de basisopvoeding hebt kunnen bereiken dat jouw paard bij jou een fijn gevoel heeft, jij het veilige punt bent, zal het niet graag van jou wég lopen omdat dan het gevoel van ongerustheid toeneemt.

Voeg die twee samen en jouw paard voelt aan het langere touw met een 'open deur' minder noodzaak tot paniek en zal ervaren dat het bíj jou prettiger voelt.

Probeer het paard voor het rústig worden te belonen en niet voor het stressen. Dus niet lief doen als het stressen, maar negeren en afleiden door iets héél anders wat je getraind hebt te doen en dan de ontspanning wél belonen.
Het ritme van Karin is ook een goede truc hierbij om aandacht te vragen. Zo heb ik bij Capricho bijna gratis spelenderwijze een haast perfecte passage gekregen bij het wandelen over asfaltwegen

van lennep schreef op donderdag 17 november 2005, 20:33:



Heb je het boek van Inge Teblick al?? Zal een goúdmijn voor je zijn en het is érg gunstig geprijsd. Het 'bijt' ook met geen enkele andere methode. Sterker nog, het voegt een positieve toon toe aan wat je ook maar aanhangt.

ElkeW schreef op vrijdag 18 november 2005, 1:29:


Ja, je mag nu eenmaal niet altijd zomaar zonder toestemming van de afgebeelde persoon fotos die niet in (vanaf) het publieke domein genomen zijn publiceren. Overigens zijn publiekswedstrijden een béétje vaag, want dat is eigenlijk publiek domein, valt onder vrije nieuwsgaring etc. Moet je echter wel de rechten van de foto hebben of schriftelijke toestemming. Zucht dus...
Ik denk dat ze geen enkel risico neemt met het oog op o.a. de agressieve politiek op dit gebied van een bekende Nederlander en haar man; ook al krijg je gelijk, als je gedaagd wordt moet je wel verschijnen.

van lennep schreef op vrijdag 18 november 2005, 10:56:


Het is erg jammer dat bijna iedereen het 'clickeren' noemt omdat dit de meest populaire uitvoering is. Het ís operand conditioning en de stem is zeker zo geschikt om een geluid als brug te maken.
Met de stem is makkelijker te timen en je kunt er bovendien oneindig variabel mee belonen.

Ja Esther, het principe heb je echt in een paar minuten door. Jouw paard heeft het met een half uur aardig op het netvlies.
De tíming is een ander punt; de meeste mensen hebben ook dat gelijk door, sommigen zullen het nooit goed krijgen.

¡Veel leesplezier!

trea hoex schreef op vrijdag 18 november 2005, 19:10:

...

....
.....

Ik kreeg ruim drie jaar geleden alweer Arabella; een zéér dominante en bovendien nerveuze Hispano-arabe die géén druk, NUL, accepteerde en volledig flipte van een bit alleen al índoen.
Ben terug gegaan naar wat voor mij al sinds eind jaren tachtig de basis is voor werken met dieren, welk dier ook: 'je krijgt wat je beloont'.
Het duurde even voor ik door had wat voor een paard geestelijke druk aflaten is: de 'open deur' en 'alles los'.
Met niet meer dan een consequente invulling van deze drie rij ik haar nu op een halsring en een leidstok.

Vandaag een goed voorbeeld; ik was samen met mijn lief op een andere merrie op pad op een pittige maar voor hen blijkbaar uitdagende route. Daar zitten een paar stukken in die ze het liefste 100% voluit gaan en Arabella doet die hele route 50% draf 50% galop als ik haar laat gaan.
Het níet laten gaan, haar een gang rustiger laten doen is de crux; als ik de halsring oppak gaat ze al op scherp en haar daarmee dan een remmende druk geven is reden voor een gang snéller. Dát is het dus niet.
Ik moet mezélf geestelijk bewust ontspannen, het 'ZZZZZzzzzénnnnnn' en dat van boven tot in mijn tenen laten zakken zodat ik met 'alles los' rij.
Daarop ontspant zij, kan ik een stemhulp geven, haar belonen met een kroel in de manenkam, een aai of een prijzend woord.
Ik moet het uiteraard sequentieel opschrijven maar mijn en haar ontspannen en de stemhulp overlappen.
Dit is ook de manier waarop ik haar uit galop laat stoppen.

Ik heb er nu honderden kilometers met die halsring opzitten en het is voor ons beiden een stap geweest naar een samenwerkende manier van rijden. Echt verrassend, maar wel logisch. Het is echter beslist héél moeilijk om jouw menselijke reflexen in stressy situaties overboord te gooien, jouw paard te hélpen door zelf te onspannen wanneer zij op tilt drijgt te gaan, maar het is voor Arabella het ei van Columbus.
Ik bubbel er zelf nog steeds van na élke rit zo héérlijk als het rijdt.

http://vroegevogels.vara.nl/portal?_scr=radio_detail&id=150589#

onder het kopje van de openluchtstal. Oud verhaal in nieuw jasje met een montagefoto en de journalist die geen zin heeft vroeg op te staan heeft ook weer een item.
Knap dat ze met dit nepnieuws de pers halen.

Frans Veldman schreef op zondag 20 november 2005, 15:12:

Hmm.... ik zou toch ook zwéren dat ik op dit topic van Trudy gereageerd heb en niet in het onderwerp gerommeld heb. Misschein heeft een voorgaande reactie daarin gesleuteld maar dat heb ik dan gemist. Ook ik kon dit niet zo snel terugvinden.

Pascal de Boer schreef op zondag 20 november 2005, 20:53:


Kijk, op zich is het wél heel positief;
- dat een vrij bekende manege 'om' gaat en
- dit bij het brede publiek als goed wordt gebracht.
Beiden zijn natuurlijk gewoon reden om te juichen.

Tis echter beschamend dat een manege het afstappen iets wat járen feitelijk mishandeling was als Unique Selling Point: 'kijk eens hoe goéd wij bezig zijn' kan verkopen en dan nog met een amateuristische nepfoto ook.
Dan verdient SpiritHorses de voorpagina van een landelijk dagblad.

Ilona Kooistra schreef op maandag 21 november 2005, 0:19:


- Salami is lekker.... en paard natuurlijk
- Boomloos hersenloos
- Stichting Hekvrije Paarden
- een bitje minder mag...
- denk om mijn rug; ik zit ook niet op de jouwe
- SCHÓFT (vrij houden graag)