Marianne schreef op dinsdag, 23 maart 2004, 21:10:


haha, nou ik vond het grote plekken, ja. En ik heb niet gevraagd wat voor schimmel het was, zo'n naampje zegt me toch niks. Maar omdat de huid helemaal gaaf was had idd niemand bij ons gedacht dat het schimmel zou kunnen zijn. Dus toch.

groetjes, Helene

Spirithorses schreef op dinsdag, 4 mei 2004, 11:02:


Budiansky haalt in zn boek De Aard van het Paard onderzoek aan, waaruit blijkt dat dit idd problemen kan geven. Merries werden door de nieuwe hengst getreiterd en kregen miskramen.

groetjes, Helene

Ilona Kooistra schreef op woensdag, 5 mei 2004, 11:50:


ja, sorry hoor, maar als de sleutel of hoevenkrabber niet werkt, stap je dan maar over op een stroomstok? Ik vind dit een idiote oplossing. Volgens mij is het een stuk verstandiger om als mens eens te kijken naar je EIGEN houding en uitstraling, als je je paard vraagt te wijken. Weet je zeker dat je ook uitstraalt dat je paard moet wijken of sta je er een beetje slapjes bij?
Misschien kan je het eens op een mens uitproberen, die kan feedback geven over je houding: krijgt diegene het gevoel dat je echt wilt dat hij opzij gaat, of laat je onbewust in je houding zien dat jeniet echt verwacht dat hij opzij gaat.

Ik denk dat jullie even vergeten dat de eerste levels van Parelli erover gaan dat MENSEN moeten leren hoe met paarden om te gaan en niet andersom.

groetjes, Helene

De Weerdt Nicole schreef op Wed, 5 May 2004 17:02:50:


hoi Nicole,

wijken voor de kuit is idd een voorbeeld van wijken voor druk.
groetjes, Helene

Frans Veldman schreef op woensdag, 5 mei 2004, 22:59:


Ongetwijfeld.
Totdat je een keer een paard tegenkomt waar dat niet bij werkt. Jammer dat je mijn vraag daarover niet beantwoordt.


Juist. En ik ken mensen die beduidend meer fysieke kracht hebben dan ik, en mijn paardje niet kunnen laten wijken.
Je reactie gaat volkomen voorbij aan wat ik schreef: je houding, uitstraling, attitude, noem het hoe je wilt, heeft veel invloed op wat je voor elkaar kunt krijgen bij je paard.
Je HOEFT niet per definitie terug te grijpen op lichaamskracht of geweld.

Helene

Ilona Kooistra schreef op woensdag, 5 mei 2004, 21:01:


haha, nou bagger wou ik niet meteen zeggen. Maar mijn vriend bv. was altijd heel onzeker als hij iets met mn paardje ging doen. Dan zag ik gewoon aan zn houding dat hij dacht " je zal wel niet voor me opzij gaan, maar zou je heeeeel misschien...". Nou, no way dat Keri opzij ging, natuurlijk. Ik had hem wel een hoevenkrabber oid kunnen geven, maar even oefenen op een zelfverzekerde houding deed een hoop


Grappig he om dat te ontdekken.
Leuk om te lezen hoe je met Capricho gewerkt hebt!

groetjes, Helene

Frans Veldman schreef op donderdag, 6 mei 2004, 13:12:

Juist, dan heb je het dus echt over hard prikken, cq pijn. Het feit dat je weigert te zeggen, of je op grovere middelen zou mogen overstappen doet bij mij de verdenking rijzen dat jouw gedachtenstroom als volgt is: "De sleutel werkt altijd, maar ALS hij niet zou werken, dan is het gerechtvaardigd om op iets scherpers over te stappen".
En daar ben ik het grondig mee oneens. Ik zie geen wezenlijk verschil tussen jouw sleutel om het paard te laten wijken, en het gebruik van sporen om een paard voorwaarts te krijgen.
NH gaat niet over vuile trucjes, NH gaat over timing en feel. Als iemand zijn eerste stapjes zet op dit gebied, - en daar ging dit topic over! - moet je hem/haar helpen DAAR aan te werken.


misschien had je niet moeten zeggen dattie moest gaan slapen.

Maar serieus: ik zou zeggen, dat in dat geval je timing beroerd was.
Ik heb de indruk dat jouw gedachte, als een paard iets niet doet wat je van hem verwacht, is "dat paard doet niet wat ik wil." Pat Parelli en zijn leermeester Tom Dorrance hebben mij geleerd te denken "hm, blijkbaar doe IK iets niet goed".

groetjes, Helene

Angelique schreef op Mon, 10 May 2004 08:28:14:


Dank je
Ik ook hoor, blijft lastig.



Als ik voor mezelf spreek: eigenlijk zijn de enige momenten dat mijn paard hard tegen druk in gaat, als ik zelf te hard heb ingezet. Bij ons werkt het erg goed om dan even tot rust te komen, samen diep adem te halen en het nog eens te proberen - bij fase 1.


Ja, daar gok ik ook op. En elke keer weer terug naar fase 1.
En dan hebben we het over een paard dat ABSOLUUT NIET het idee had, dat hij zich ook maar iets van zn mens aan moest trekken. En dat volgens sommigen die het paard kenden rijp was voor de slacht.
Ray was ook supergefrustreerd dat het meisje van wie het paard was, vervolgens al z'n werk te niet deed, door continu hard te trekken en nooit los te laten. Hij was er idd erg fel op, dat het paard zo bot was geworden door zn berijder.


Neem je Taar mee om het goede voorbeeld te geven
enne, je bent gewaarschuwd: iedereen die komt kijken bij het trailerladen moet voor Ray Hunt spelen 'NU aanmoedigen.' 'NU loslaten' - zulk soort teksten . Werkte gister in ieder geval erg goed.
Mail is onderweg, groetjes, Helene