Discussie is inmiddels al wat verder maar dit kwam ik over bietenpulp tegen op een ander (koudbloeden)forum waar ook hevig over voeding gediscussieerd werd:
http://www.vhiver.nl/VH_artik/2002_12/Bietenpulp%20als%20paardenvoeder.doc

Ik weet persoonlijk niet eens hoe bietenpulp eruit ziet. Het klinkt vies.

En dat is waarom de meeste mannen er zo vreselijk nerveus van worden. Kwestie van projectie.

In een samenleving als de onze, waarin beperkte ruimte is voor mens en dier is castratie een zeer zinnige oplossing. Denk eens aan al die katers in Nederland. Als katlievende boerenhuisbewoonster heb ik er hier een hele zooi. Sommige boeren laten de kater voor wat hij is (niet uit katlievendheid trouwens, en de kreet "natuurlijk" komt in hun vocabulaire al helemaal niet voor). En dan zie ik gejaagde dieren lopen, wilde blik in de ogen, altijd op zoek, gedreven door hormonen, territorium bevechtend en helaas almaar voortplantend. Dit in tegenstelling tot de volmaakt rustige onspannen, tevreden, rustige en sociaal samenlevende jeweetwel-katers die ik hier allemaal heb lopen. Tuurlijk is er ingegrepen in het karakter, het gedrag, maar ze zijn er m.i. gelukkiger van geworden.

Dit geldt wat mij betreft ook voor ruinen. Rust, sociaal verkeer, geen gedoe.... niks mis mee voor die dieren!! En al die veulens.... waar laat een mens ze.... goede baasjes liggen ook niet op het opstapelen.... en om de merries nu aan de pil te helpen... chemicaliën, hormonen, is het echt gezond?.... ik wil 'm zelf ook niet!

Er zijn zelfs gevallen te bedenken waarin ik me afvraag of het bij mensen ook niet een heel goed id..... sssssttttttt!!!!
Marjolijn

Sander Degenkamp schreef op zaterdag, 19 februari 2005, 16:59:

Hai Sander,

Heette de moeder van Lotte soms Donna?

Wij voeren hier de Shires ook alleen hooi en gras, maar we hebben een tijdje een jonge Shire - nog in de groei - hier in pension gehad en eerlijk gezegd was het voor hem wel noodzakelijk om bij te voeren. Op alleen hooi/gras viel hij toch een beetje in. Het zijn enorm grote paarden en ze groeien, zeker als ze zo jong zijn, erg snel. Ik zou denk ik wel iets bij blijven voeren.

Je kunt het ook met je dierenarts overleggen, of gewoon goed naar haar kijken. Als ze niet afvalt en goed blijft groeien op alleen hooi en gras dan lijkt me niets aan de hand.

Veel plezier met Lotte! Alle (Shire)veulens zijn fantastisch, en als het de Lotte is die ik denk dan heb je daar een heel erg gaaf paardje aan!

Volgens mijn DA is hout net zo'n vast basisonderdeel van natuurlijke paardenvoeding als gras en plantjes.
Hier zijn ze ook altijd dolblij met takkies. Helaas heb ik een hekel aan bomen omzagen en snoeien omdat ik vindt dat ook bomen recht hebben op een natuurlijk leven .
Dus ze moeten het doen met wat ik zoal tegenkom. Of als een van de buurboeren de ketingzaag weer es ter hand heeft genomen.

Sander Degenkamp schreef op zaterdag, 19 februari 2005, 16:59:

Hee Sander, wanneer kom je naar de antwoorden kijken?
Ik ben zo benieuwd of het Mudcreek Lucia Gravelotte is of toevallig nog een Shirebaby die Lotte heet....

Spirithorses schreef op zondag, 20 februari 2005, 13:46:

Nee. Niemand kucht hier.

Nick Altena schreef op maandag, 21 februari 2005, 10:40:

Hee Nick, nu voel ik me ff aangesproken.
Ik heb inderdaad geschreven dat ik zelf wel wat zou bijvoeren inderdaad.

En niet omdat ik nou zo'n voorstander van brokkies ben. Geen van onze dieren krijgt brokvoer. Voor iedereen proberen we de meest natuurlijke en gezondste samenstelling te verzinnen.
De paarden (vnl. Shires) leven allemaal op hooi, gras, takken en likstenen. Onze wei is al een aantal jaren onbe(bij)mest is, wordt laat en maar 1x gemaaid en vertoont inmiddels een vrij variabele samenstelling, incl. brandnetels, distels, kamille en ook vervelende plantjes die zonnebrand veroorzaken (ieder voordeel....) (geen JKK gelukkig)

Maarrrrrr. Ik heb hier enige maanden zo'n bijna 2 meter groot joch in de groei in pension gehad. En hij had eenvoudigweg niet genoeg aan het gras en onbeperkte hooi. Hij viel in. Groeien kost erg veel en zeker in deze formaten.
Ik heb het voor mezelf moeten toegeven. Bijvoeren was voor dit paard écht nodig.

(en of dat nou perse veulenbrok of iets anders moet zijn, laat ik even in het midden, gedegen onderzoek zou naar een voer met de juiste samenstelling moeten leiden, in welke vorm dan ook)

Marjolijn

De weide wordt bemest door de paarden, de hazen, de mollen, de vogels en alle andere bewoners.
Wij laten het grootste deel van de wei tot aan eind juni aan de weidevogels die er broeden. Pas dan wordt er gemaaid, als het gras hoog staat, al uitgebloeid is en zichzelf alweer ingezaaid heeft.
De paarden hebben tot die tijd een kleiner stuk en krijgen meer hooi (van datzelfde land).

Ik weet niet of het een misverstand is een weide onbemest te laten.
Dat ligt er denk ik een beetje aan hoe je verder met die wei omgaat.

Naburige boeren vinden het niks. Die gebruiken de wei als voedselfabriek. Er wordt minimaal 3x gemaaid, de eerste ronde soms al in maart. Iedere andere vorm van leven in of op de wei wordt als onwenselijk beschouwd, bestreden, verjaagd, vermoord of gewoon doormidden gemaaid.
Dan moet je inderdaad wel wat mest teruggeven.

Onze wei staat er al een paar jaar achter elkaar prachtig bij en wordt met het jaar rijker aan verschillende plantjes. Het is geven en nemen.

Nick Altena schreef op maandag, 21 februari 2005, 14:40:


Hoe toepasselijk....


Daar heb je wel een punt Nick. Bij gebrek aan kennis heeft de eigenaresse gekozen voor brokken en omdat dat in ieder geval de oplossing was voor het invallen van dit paard zag ik dat wel als een goed idee en heb er niet al te lang bij stilgestaan.

Beter is inderdaad een natuurlijk alternatief. En had ik zelf een veulen gehad had ik ongetwijfeld al een megaonderzoek ingesteld hiernaar, omdat ik de onduidelijke samenstelling van brokken ook niet op prijs stel.

Vergeef me als ik erover heen gelezen heb, soms komen er teveel intense discussies voorbij om mijn werk er niet nog meer onder te laten lijden... maar is een goed alternatief al voorbijgekomen?
Want daar zou de jongeman die om info vroeg voor Lotte natuurlijk erg mee geholpen zijn.
Marjolijn