Waar we mee begonnen, was mijn vraag aan jou wat jij onder een join up
verstaat.
Dus het ligt er maar net aan wat je onder een join up verstaat
Jouw beleving van een join up zou ik inderdaad een "beginner" niet aanraden.
Een ander soort join up (of hoe je die oefening dan ook maar noemt) kan
wellicht best door een "beginner" gedaan worden. Laat eerst maar eens
duidelijk zijn dat er verschillende join ups zijn. Niet alleen de
uitvoering, als ook de intentie
groet, Petra


Dat is zeker waar. Maar even terug waar we mee begonnen. Het was een vraag
van iemand die pas net begon en ik vind de join-up geen beginners-oefening,
jij wel? Vandaar dat ik het misschien iets te overdreven als gevaarlijk
benoemde.

Ingrid,

In Brabant heb je Alona. (www.alona.nl)
Jammer dat ze "helemaal" in Brabant zit, want ze hebben echt leuke en
interessante worskshops, clinics en demo's (tenminste, zo op de site te
lezen dan). Neem maar 'es een kijkje!
groet, Petra


Maar voordat ik een boek ga kopen van ik denk het eerste, zou ik ook graag
wat meer willen weten over cursussen.
dat jullie het zo ineens weten, waar ik dus informatie (op internet of
eventueel in een blaadje) kan vinden omtrent cursussen voor TTouch of
E.Voest.

Wat treffende weer.....Jovarna idem dito! Mooi is dat hè, die
ontwikkeling....!
Pt

veranderen. De mijne kwam als Waterpaard binnen en is nu een Vuurpaard! ik
denk dat je alle info hierover kunt vinden op de site van Equiral.

Hoi Bart,
(en dan bedoel ik de "normale, goeie" Bart, haha),
je schreef:
rand bij de kroonrand. Dit kan al een cm zijn met 2 maanden. Als je dit ziet
dan werkt het hoefmechanisme goed.

Wat bedoel je met een uitgroei rand? Is dit een soort van verdikking?
Het viel me vanmiddag namelijk op dat haar kroonranden ietwat verdikt zijn.
Is dit goed, of?
groet, Petra

Ik stap ook rechts op en af. Dat vindt ze zelfs prettiger dan links, want
als ik rechts opstap, blijft ze stil staan, en wanneer ik links opstap, gaat
ze meestal lopen.
De eerste keer dat ik rechts opstapte, vond Jovi dat helemaal niet eng of
raar. Opvallend was zelfs dat ze (voor het eerst) stil bleef staan tijdens
het opstijgen! Dus sindsdien stap ik voornamelijk rechts op en ter
afwisseling zo nu en dan links. Rechts vindt ze nog steeds prettiger dan
links.
groet, Petra

een kleiner paard! Om de rug en het tuig te sparen, gebruik ik zo veel
mogelijk een opstapje. En als iedereen denkt 'oh wat truttig' dan moet je
maar 's denken aan je duren zadel of die arme rug die éénzijdig zwaar belast
wordt.

Hoi Ilona,
Wil je 'es voor me onderbouwen waarom likstenen voor koeien niet geschikt
voor paarden zouden zijn?
groetjes, Petra

zijn ook likstenen voor koeien maar die zijn niet geschikt voor paarden!

Hoi Marianne,
Bedankt voor je reactie, maar wil je dit voor me onderbouwen?
De samenstelling verschilt, oké, maar wat zit er dan in een liksteen voor
koeien wat niet goed is voor een paard, en wat zit er niet in een liksteen
voor koeien wat juist goed is voor een paard? (even geen schapen erbij halen
graag ...)
groet, Pt

zit en 'goed' is voor een paard, is minder goed voor een ander dier. Op
b.v. de 'Rocky' steen met koper erin, staat bv. Niet geschikt voor schapen.
Blijkbaar kan een schaap niet tegen het toegevoegd koper.

Marianne schreef:
'hoe leer ik het te beheersen en in te grijpen als 't nodig is'. Nietwaar?

Sandra schreef:
de echte wedstrijddrang (want daar had ik het over met "afleren") af te
leren is. Net zo goed als dat het aan te leren is. Daarmee bedoel ik niet
dat Chip er nooit meer vandoor zal gaan, maar dat hij zich meer op mij richt
en minder op het paard dat hem inhaalt. Dat hij niet meer voelt dat hij
altijd voorop moet lopen.

Wat ik hier aan wil toevoegen, is dat je het instinct en het karakter van
een paard (of van welk levend wezen dan ook) niet kunt veranderen. Dat moet
je zelfs niet willen. Als je paard een wedstrijdelement in zich heeft en jij
wilt geen paard met een wedstrijdelement, kun je beter een paard zoeken die
dat dus niet in zich heeft. Maar ga niet je paard willen veranderen....!
groet, Pt

Petra schreef:
van een paard (of van welk levend wezen dan ook) niet kunt veranderen. Dat
moet je zelfs niet willen. Als je paard een wedstrijdelement in zich heeft
en jij wilt geen paard met een wedstrijdelement, kun je beter een paard
zoeken die dat dus niet in zich heeft. Maar ga niet je paard willen
veranderen....!

Karen schreef:
angstig/schrikkerig paard hebt, dan wil je toch graag dat stuk van zijn
karakter veranderen? Tenminste, dat zou ik wel willen, in zo'n geval!

Nu ikke:
Wanneer je wilt dat je paard in een bepaald opzicht verandert, hem iets wilt
afleren, accepteer je dat stuk van hem dus niet. En wanneer je iets niet
accepteert, wijs je het af. En wat je afwijst, veroorzaakt verzet, strijd en
onderdrukking, en ervaar je emoties als boosheid, machteloosheid, ergernis,
opwinding, frustratie etc etc. Het is ontkenning, je zegt: nee het mag niet.
Basisemotie hier is angst.
Wanneer je je paard accepteert zoals hij is en/of zoals hij zich uit, laat
je het toe, mag het er zijn, erken je het, geef je het ruimte en kun je het
een plaats geven. En dan kun je er mee omgaan, het liefhebben, er rust en
vertrouwen in te hebben. Dit is erkenning, je zegt: ja hoor, het is oké.
Basisemotie hier is liefde.
Vanuit de intentie liefde mag het paard zijn wie hij is en krijgt het de
ruimte zich te ontwikkelen, op een manier en in een tempo zoals het paard
dat zelf "bepaalt".

Ik vind dit namelijk een heel groot verschil in beleving en benadering.
Angst bijvoorbeeld kun je niet afleren, evenals de drive om te willen
winnen. Wat je wel kunt doen, is het erkennen en lief te hebben, door als
het ware tegen je paard te zeggen "Je mag er zijn". Want dan pas kun je er
wat mee! Dan pas geeft je het oprecht en met alle liefde de tijd, de ruimte
en de mogelijkheden om zich te ontwikkelen, te groeien en te overwinnen. En
dan heb je heel wat meer bereikt dan wanneer je het wilt "afleren" en dus
bevecht.

Begrijp je nu wat beter wat ik bedoel?
groet, Pt

Karen schreef:
mijn hoede" krijg dan is mijn uitgangspunt tegenover het dier; "Ik begrijp
dat je nu angstig bent, en dat accepteer ik en respecteer ik. Maar ik zal
er - met alle geduld en alle liefde - allles aan proberen te doen om jou te
helpen te veranderen, zodat je niet meer zo angstig zult zijn (en je je
daardoor gelukkiger zult voelen).

Dat is toch wat ik ook bedoel?! Ik schreef immers:
"Wat je wel kunt doen, is het erkennen en lief te hebben, door als het ware
tegen je paard te zeggen "Je mag er zijn". Want dan pas kun je er wat mee!
Dan pas geeft je het oprecht en met alle liefde de tijd, de ruimte en de
mogelijkheden om zich te ontwikkelen, te groeien en te overwinnen. En dan
heb je heel wat meer bereikt dan wanneer je het wilt "afleren" en dus
bevecht."

Jij noemt het echter "afleren" en "veranderen", ik noem het helpen
ontwikkelen en groeien. Iemand hulp bieden is heel wat anders dan iemand
willen veranderen. Ik vind namelijk dat wanneer je een ander (paard of mens)
wilt veranderen, dat je dan jouw probleem bij de ander neerlegt. Je wilt dan
dus dat de ander verandert, zodat jij het leuker of makkelijker hebt o.i.d..
En die intentie vind ik niet goed.
Wanneer je het probleem bij jezelf houdt, ben je ook in staat om te kijken
wat je bij jezelf kunt veranderen, wat je ZELF kunt doen, leren en
ontwikkelen.

Het is niet zo dat ik denk dat je bijv. een paard niet van z'n angsten af
kunt helpen. En dan bedoel ik dus ook HELPEN, niet het wezen van het paard
VERANDEREN of hem een emotie AFLEREN.
Mijn paard heeft zich in de anderhalf jaar dat ik haar heb, ontwikkeld van
een angstig, nerveus, gespannen en onzeker paard tot een relaxed, ontspannen
paard met meer (zelf)vertrouwen. IK heb haar niet "veranderd" hoor, dat
heeft ze echt zelf gedaan. Ik heb haar echter wèl geholpen, door allereerst
met mezelf te beginnen en zelf te veranderen: het was aan mij om in mijn
rust te komen, begrip en geduld te hebben en vertrouwen te geven. Ook was
het aan mij om (anders) met haar angst om te gaan. En met dit alles, dit
proces in mezelf, heb ik haar automatisch geholpen zich te ontwikkelen.

En nog iets: Ik ben er van overtuigd dat het paard je intentie aanvoelt.
Wanneer je hem benadert, met hem omgaat of rijdt met de intentie om hem iets
af te leren, is er bij voorbaat al verzet, van beide kanten. Toen ik enkele
jaren geleden op de manege kwam, waren er mensen die behoorlijk in strijd
lagen met hun paard (de één had dit "probleem" met z'n paard, de ander dat)
en toen ik daar wegging, waren die "problemen" alleen maar groter of zelfs
verveelvoudigd. De oorzaak hiervan ligt in mijn beleving puur in het niet
accepteren van het karakter, gedrag en emoties van je paard (dus afwijzen,
bestrijden, onderdrukken, bevechten).

Dus wat mij betreft: begin bij jezelf.
groet, Petra

ps: Ik vind trouwens dat je het leerproces van honden en paarden niet altijd
maar met elkaar kunt vergelijken.

soms een is het alleen een kleur verandering en soms kan het als een bult of
deuk aanvoelen. Maar het is duidelijk zichtbaar. Je kan het zien als de
jaarringen bij een boom. Als een boom een goed groeiseizoen heeft gehad, dan
heb je dikke ringen en als het erg droog of slecht is geweest zijn de
jaarringen een stuk dunner. Als een paard ander voer wordt gevoerd of van de
stal naar het weiland verhuist, dan zie je dit ook in de groeiringen. Als
een paard langdurig ziek is kan je dit ook in de groeiringen zien. Als een
paard pijn in zijn hoeven heeft kan je dit soms ook in de groeiringen zien.
De hoeven van een paard kunnen een beeld geven van de gezondheid van het
paard.

Hoi Bart,
Bedankt voor je reactie. Als ik dit zo lees, moet je echter wel kijk op
hoeven hebben, want de ringen op Jovarna's hoeven zeggen mij niks.
Nog even terugkomend op mijn vraag: bij Jovarna zijn de kroonranden ietwat
verdikt. Waar kan dit op duiden?
groet, Petra