sannie schreef op zaterdag, 6 maart 2004, 22:02:
> Ik snap jullie gedachten wel. Maar geloven jullie nou echt niet
> dat zoiets af te leren is. Dat je een paard niet, zoals ilona al
> aangaf, kan leren wennen aan het idee dat het soms ingehaald
> wordt, dat het helemaal niet zo erg is om achteraan te lopen?
Als ik me goed meen te herinneren schreef jij ergens dat jouw paard een draver is (was???)?
Jack is een draver en mede hierdoor ken ik aardig wat mensen met dravers. Wat ik er over weet:
1) Dravers zijn geen normale paarden. Dravers zijn gefokt om hard te gaan, alle grenzen opzij te zetten, liefst voor de kudde uit te willen lopen, etc. Hier en daar zijn er wat geflipte paarden ontstaan, maar dat was prima: die liepen NOG wat harder en daar is dus weer vrolijk verder mee gefokt.
2) Dravers zijn getrained om hard te lopen, en vooral, om
voorop te lopen. Aan een draver die hard kan maar liever gezellig naast zijn maatje blijft lopen heb je niks.
Nu ga jij op zo'n paard rijden, terwijl hij daar niet voor gefokt en getrained is. Het KAN wel, maar afhankelijk van het individu blijf je met een meer of minder duidelijk merkbaar restje "draver" zitten.
Wat ik zelf merk, en weet van andere draver-eigenaren, is dat het nooit gezapige tour-paardjes worden. Het wedstrijdelement blijft latent aanwezig en kan ieder moment weer de kop opsteken. Te lang te hard draven en ze worden langzaamaan high, eenmaal in "drafbaan-mode" dan kun je het vergeten om ze door laten rennen tot ze moe worden: ze worden niet moe (dat is eruit gefokt) maar rennen door tot ze letterlijk dood neervallen.
Als ze ingehaald worden kan het braafste paard ineens weer een wedstrijddier worden.
Veel rijden, veel op hogere snelheid rijden en steeds voor het fout gaat terugnemen. Het moment waarop ze in trance raken komt steeds verderweg te liggen. Bij het rijden met andere paarden is haasje-over spelen een goede manier om de wedstrijddrang (in ieder geval voor een tijdje) even te blussen. Ik moet dat nog steeds regelmatig doen met Jack om er voor te zorgen dat hij ingehaald kan worden zonder er vandoor te willen. Maar oppassen blijft het nou eenmaal met dit soort paarden: Als je dit echt niet wilt kun je beter een ander soort paard nemen.
> Een paard is een kudde dier en het is zijn instinct om bij de
> kudde te blijven.
Dravers hebben dat maar in beperkte mate. Geen van de dravers die ik ken hebben er moeite mee om van een kudde weg te galoperen. Op trektocht naar Brabant heeft het me verbaasd dat toen het andere paard waarmee hij al vier dagen samen liep rechtsaf ging Jack dat totaal niet interesseerde en gewoon rechtdoor bleef gaan. Ook na zoveel dagen samen moet ik hem nog bij iedere bocht vertellen dat wij OOK die kant opgaan. Hoezo lak aan kuddedrang?
> Als je paardrijd zal je altijd zijn instinct moeten beinvloeden
> volgens mij...
Je kan een aantal dingen aanleren, je kan wat dingen afleren, maar het instict blijft.
Groeten,
Frans