Peet schreef op Sat, 20 Nov 2004 18:11:31:




Je schiet aardig in de verdediging! (Ja sorry hoor, 'mijn' interpretatie van 'jouw reactie' :)..'t is niet anders!) Dank je wel voor de 'lees- en denkles' - best aardig om weer 's af-en-toe in de lagere school van het menselijk begrip te zitten. Moest je ook eens proberen!
Met groeten, Marianne :)

anja schreef op zondag, 21 november 2004, 11:08:


Hallo Anja,

jouw paard heeft misschien wel een heleboel vervelende dingen meegemaakt - heb je enig idee wat zijn 'achtergrond' is? Had de vorige eigenaar misschien dezelfde problemen?

Als een paard eenmaal angst voor iets opgevat heeft ( en soms is het heel lastig, of niet mogelijk zelfs om te achterhalen wat de oorzaak is), dan is het er ook niet 1-2-3 uit te krijgen. Daar is rust maar vooral heel veel geduld nodig.

Als je ervan overtuigd bent dat het paard lichamelijk verder niets mankeert ( misschien laten checken door een DA?) dan zit er niets anders op dan met geduld het paard te 'desensibiliseren' op de punten die hij/zij 'eng' vindt. Een voorbeeldje: als-ie het zadel 'eng' vindt, dan eerst 's rustig een sjabrakje opleggen en ondertussen maar met vriendelijke stem vertellen hoe braaf-ie is. Accepteert-ie zonder probleem een sjabrak, dan een keer de sjabrak met een dekensingel vastmaken en zo steeds een pasje verder. Niks 'eisen' - je hebt het paard blijkbaar nog maar kort dus hij moet ook in jou vertrouwen krijgen en niet het gevoel hebben dat iedere handeling van jouw kant, ook meteen betekent dat-ie iets 'moet' ..
Idem met het halster. Leer het paard eerst dat het niet 'eng' is om aan zijn hoofd en oren aangeraakt te worden - dan pas voorzichtig verder gaan met het halster.
De tijd die je neemt om 'm duidelijk te maken dat het allemaal meevalt, krijg je dubbel en dwars in vertrouwen terug.
Bouw het stap voor stap op..

Als je verder hulp nodig hebt mag je me ook wel privé mailen - ik zit in jouw omgeving.

Groet, Marianne

In een van de vorige postjes zag ik iets staan wat mijn aandacht trok..
Belonen….

De vraag is: vind een paard belonen fijn?

Ja, en nu niet slim reageren door te zeggen dat hij het tegenovergestelde (straffen) niet fijn vindt, dus zal ie belonen wél fijn vinden!!

Het woord antropomorfisme is vanmorgen al gevallen: de vraag is dan uiteindelijk of wij belonen (of niet), zien vanuit ons menselijk beleven? Wij vinden het fijn als iemand zegt: Goh, dat heb je goed gedaan joh.. maar zou een paard dat ook zo voelen? Eerlijk gezegd betwijfel ik het en gaat dat beleven van ‘fijn’ niet verder dan dat paarden dat onderling wel doen: het wegnemen van druk..(oftewel je niet meer met een ander bemoeien, vrij laten, je eigen gang kunnen gaan)…

Als belonen gekoppeld wordt aan een snoepje, dan komen we in de sfeer van ‘eten’ en eten is overleven.. dus ‘gefundenes fressen’ zou misschien wel als prettig ervaren kunnen worden.

Wie???

Groet, Marianne

cindynl68 schreef op zondag, 21 november 2004, 16:27:


Wat er in ieder geval in mos kan zitten is de MOSMIJT, de tussengastheer voor lintworm.

Groet, Marianne

Peter Donck schreef op maandag, 22 november 2004, 13:16:


Oui????

Spirithorses schreef op maandag, 22 november 2004, 14:03:


:) ... ik denk ook dat mijn paarden het fijn vinden hoor, maar... ik vraag me dan tegelijkertijd af of dat nu niet MIJN interpretatie is van 'fijn vinden'.. snap je? Ik bedoel: ik zie paarden elkaar onderling ook niet 'belonen' behalve misschien door het wegnemen van druk ( en dan is het nog maar de vraag of ook dát niet een menselijke interpretatie is?) ....
Misschien ben ik al te filosofisch bezig hoor maar ik vraag me af wat het paard beleefd/voelt als je bv. NIET zou zeggen dat-ie braaf is, of een aai of klopje zou geven. Is het wegnemen van druk bv. niet al ruimschoots voldoende?

Ik bedoelde ook niet een link te leggen naar snoepjes geven, dat is denk ik een ander verhaal: 1) opdracht 2) opdracht uitvoeren en 3) belonen snoepje/aai...

Het is niet mijn bedoeling om iemand van het knuffelen af te helpen hoor, ik vroeg me alleen maar af: vindt hij het fijn? vind ik het fijn en denk ik daarom dat hij het ook fijn vindt?

Nahja.. :)

Marianne

Bianca_6 schreef op maandag, 22 november 2004, 14:14:


Haha, ik ben 'menselijk' genoeg om het prettig te vinden als iemand tegen mij zegt dat ik iets goed doe .. net zoals ik menselijk genoeg ben om de pest in te krijgen als iemand mij zegt dat ik iets niet goed doe! Een bosje bloemen krijgen is nog leuker, maar daar gaat het niet om! Zijn we het eens dat wegnemen van druk ( oftwel vrijheid) dan voldoende is??


Okay, zo zou je een aai kunnen interpreteren. Je kunt ook stellen dat de merrie het veulen likt om de bloedsomloop van de boreling op gang te krijgen, eventueel de 'geur' wil verwijderen ( prooidier?) en het diertje wil stimuleren om 'in de benen' te gaan om te drinken.. Of ga ik nu te ver?

Marianne

Inge Teblick schreef op maandag, 22 november 2004, 14:42:


Waarom is dat een vreemde vraag Inge, die met niet meer dan 'duh' gehonoreerd moet worden?
Ik vind het helemaal geen vreemde vraag als je die wilt 'lezen' vanuit de optiek van iets aanleren of, een andere invalshoek: te veel menselijke interpretatie hechten aan de beleving van een dier?
Ik had met name van jou wel een andere reaktie verwacht!

Ik wil je wel nog een ander voorbeeld geven: ik zag onlangs een filmpje over het baltsgedrag van vogels. Daar kwam een stukje in voor over het 'mating process' van de albatros, die zoals je misschien weet, een partner voor het leven kiest. Welnu, afgezien van het hoe en waarom die vogel een bepaalde partner kiest, werd de - gedragswetenschappelijke vraag gesteld - waarom die vogels bepaalde handelingen uitvoerden ( zoals het langs elkaar heen wrijven van de snavels) om de relatie tussen hen te 'onderhouden'..

Misschien kun/ wil je je er iets bij voorstellen dat wij - mensen - zo'n vrijend vogelpaar 'lief' vinden - of op z'n minst denken: wat zijn ze aardig tegen elkaar. De vraag was echter: Is dat dan ook zo? De 'wetenschappelijke' conclusie was echter dat 'elkaar aardig vinden'er niks mee van doen had, maar de akties alleen uiteindelijk gericht waren op het 'voortbestaan en onderhouden van de genen' middels het ei of jong wat ze samen produceerden.
Snap je nu wat ik bedoel? Ik verleg die vraag dan naar het paard en ons menselijke gevoel c.q. beleving.
Een beetje met een omweg, maar een slingerpaadje is soms leuker dan de asfaltbaan, da's waar en vogels zijn geen paarden, dat snap ik ook.

Dus... tweemaal duh? Mag hoor.. :)
Marianne