KNIP
>> Heel leuk Anja!! Haha.... ik had het nog niet geschreven van de
>> week...
>> maar hier vandaag ook zelfde soort D-day!
> mezelf. Toppie! Ik weet zeker dat jij, Juultje en ik die als
> een begin zien voor heel veel leuke dingen in de toekomst.
> Of ik rozig ben? Wat denk jij? Denk het wel hè?
> Groetjes, Anja
Haha,... Het antwoord is ja! Ik wel! Zo'n lekker gloeiend gevoel van tevredenheid en trots. Op je prachtige en verstandige dieren... op degene die met je meeging en een beetje op jezelf. Geleidelijk aan Anja... zul je zien dat vertrouwen geven aan een dier ook betekent: vertrouwen terugkrijgen.
Wij reden vanmiddag b.v. langs de snelweg. Jij zult daar misschien van schrikken, maar voor Catcher en Chaser is dit volkomen normaal.
Ze zijn beiden volledig verkeersmak. En, om de schapen binnen de perken te houden zit er een hek tussen hoor.
Anyhow: wat wél vreemd is hier... is dat eventuele fietsers, en dit zijn veelal mountainbikers, ook op die snelweg rijden. Fietspaden zijn hier echt niet!
Dát was pas reden tot consternatie! Een denderende tientonner geeft niks... maar een mountainbiker op de weg!!! Yep..... hoofden steil omhoog, oortjes naar voren geprikt... wat was dát in vredesnaam?
Lachen he?? Waar jij denkt dat hun van schrikken, gebeurd niet.
Maar een fietser... da's pas vreemd!
(ik hoor Conrad NÚ zeggen: geen informatie!
)
Dát is dus ook wat ik bedoel: beide paarden constateren een vreemd iets.... ik reageer niet, Juultje uiteraard helemaal niet... en denken: OK. Kennelijk geen informatie... dus lopen we door. Geen reden om erop te reageren.
En dat geld eigenlijk voor alles. Als jij tralalala.... en vooral relaxed op je paard zit, zul je ontdekken dat paardmans ook negen van de tien keer denkt: OK. Het is OK. Geen informatie. Leider let op... dus ik hoef lekker niks...
)
Geef Jeen gewoon lekker de tijd om die grote wereld te ontdekken... laat hem naar alles kijken wat ie vreemd vind. Straal zelf die rust en zelfvertrouwen uit... en hij zal het overnemen.
Buitenrijden betekent totaal iets anders als in een 'veilige' manegebak.
Wil trouwens niet zeggen dat er nooit iets kan gebeuren!
Leuke anekdote: 2 toch wel ervaren ruiters, m'n vriendin en ik.
Chaser en haar painthorse JJ, die bij ons geboren is. Dus ook een beetje 'eigen' paard. We rijden een pad door de maisvelden. Mais stond 1,5 meter hoog.
Ineens springt er een ree op het pad, vlak voor ons!
Beide paarden schrokken zich helemaal wezenloos, wij ook.
De 1 spring links de mais in, de andere rechts.
Voordat ik kon stoppen, en aan de herrie te horen, m'n vriendin kennelijk ook... konden beide paarden elkaar niet meer zien en waren we zeker 5 meter van het pad af.... Ik voelde Chaser's ademhaling gewoon denderen! Die stond helemaal te shaken.
Enfin, wij allebei uit de mais, beide paarden keken elkaar eens aan... zo van: mankeer je niets? Nee, ik niet.... jij ook niet? Wat wás dat??????
En we hebben daarna toch zo vreselijk gelachen!
Oh, het scheelde echt niet veel of we hadden er allebei naast gelegen hoor!
Ik weet nog steeds niet wie er nu het meest geschrokken was. De ree, beide paarden of wijzelf.
Ze hebben het nog maanden volgehouden om op die speciale plek te gaan lopen proesten en snuiven... de mais was allang afgehaald maar hun vonden het nodig om er met elkaar over te praten. Denk dat ze zo ook 'trauma'tjes' verwerken
)
Hihi...
Warboel
