Hier ben ik weer! Helemaal opgekikkerd nadat er daarnet een ongelooflijke bliksem-regen-hagelstorm passeerde die alles heeft schoongespoeld, en ik was net op tijd binnen in de lodge, paard afgezadeld en gevoerd, en ik kon op het gemak bekijken hoe de steeds nattere mensen met mondjesmaat binnengewaaid werden. Het is onvoorstelbaar hoeveel water er op zo een korte tijd naar beneden komt, en dat stroomt allemaal gewoon naar beneden, alles in zijn pad meenemend. In plaats van paden waren er ineens stromende rivieren, die op een kwartier tijd de grote vijver opvulden tot die dan ook weer in de lager gelegen vijver overstroomde. Cavalettibalken die op de grond lagen werden als mikado verspreid, en een put (deel van een natuurlijke sprong) werd plots een meter minder diep door al het zand wat er in gestroomd was.
De lessen worden weer interessanter, we hebben ook al wat leuke sessies gehad met de 'mighty broncy' dat zijn simulatoren die rodeorijders ook gebruiken, maar hier worden ze 'seatbuilders' genoemd natuurlijk. Het is ook niet de bedoeling wilde bokken te leren uitzitten, wel om iets te hebben dat vaagweg op een paard lijkt en beweegt zonder dat je met het paard moet rekening houden, je kan dus puur mechanische zit-technieken en variaties uitproberen. Ik was verbaasd hoe duidelijk het effect is van het stoppen met meebewegen en jezelf 'zwaar' maken, en hoe dat effect bijna volledig teniet gedaan wordt als je je knieen aandrukt. Ook nog steeds heel wat simulaties, goed gevonden oefeningen zijn er bij, die concepten ineens heel duidelijk kunnen maken, maar uiteindelijk is het toch vooral hilarish dat een bende volwassen mensen daar zo uitgelaten rondrent.
Ook saddlefitting kwam aan bod met uiteraard de theraflex pad en de shims, waar toch vooral gewoon heel veel common sense bij komt kijken, en niet blindelings iets doen omdat het zo hoort, maar de feedback van je paard bekijken, qua gangen en zweetverdeling na het rijden en zo. Ondanks dat ik niet zo'n fan ben moet ik toegeven dat er toch tijdens de demo een duidelijk verschil te zien was tussen hoe het paard liep met gewone pad en met theraflex.
En het rijden is nu echt begonnen! Gisteren ben ik binnen een (weliswaar redelijk grote) omheinde ruimte gebleven met mijn Zappie, draf ging goed, doorzitten (met fluidity) nauwelijks een probleem, hij kwam ook mooi ontspannen met zijn hoofd en hals naar beneden. Lichtrijden was eigenaardig genoeg minder goed, kennelijk deed ik dat iets te vlot want hij dacht telkens dat ik galop bedoelde. Is een kwestie van aan mekaar wennen ook. Ik was toch redelijk gespannen, het is lang geleden dat ik op een ander paard dan Lolita gereden heb immers. Berin (instructeur, uit Australie) moest mij wijzen op dingen die ik toch echt al wel zou moeten weten: teugels los, hand op de manenkam, enkel optillen wanneer een richtingcorrectie nodig was, en FOCUS houden!! Zap's galop voelde die eerste keren heel raar en houterig en bokkerig en alsof hij met zijn benen geen blijf wist. Hij is ook enorm gevoelig, dus als ik niet helemaal goed zit is hij al in de war lijkt het, hij zal dus een goede leermeester zijn!
Verontrustend zijn wel de commentaren die ik krijg wanneer iemand die de leasepaarden kent mij vraagt welke ik heb! Als ik 'Zap" antwoord dan heb ik al het volgende te horen gekregen: ' O yeah, he's difficult to sit', 'he's a handful', en 'has he bucked yet?' !! Terwijl ik hem nog steeds een lieve poepie vind die enorm zijn best doet maar wel een beetje een gevoelig zieltje is en gemakkelijk wat bang is, maar toch heel erg in connectie blijft met mij. Nu bedenk ik natuurlijk wel dat Zap's vader Casper 'the most buckingest horse' is die Pat ooit gereden heeft... en hij heeft er al duizenden gereden. Onvoorstelbaar eigenlijk, hoeveel paarden die man al gezien heeft. Alleen al zadelmak maken, ik geloof dat hij aan ergens in de duizendtallen zit daarin, zou het precieze aantal eens moeten vragen. Hij rijdt nog steeds gemiddeld zes tot acht uur per dag ook.
Vandaag heb ik Zap dan buiten gereden. Weeral na de eerder genoemde voorbereidingen, als je die zou overslaan duikt er direct iemand van de faculty op om te vragen of ze eens mogen zien hoe je paard over een sprong galoppeert met het zadel en hoe licht hij weer naar je toe komt. (Ze zijn nogal met veiligheid begaan) Ondanks dat Zap eens hij in gang schiet wel nogal vooruit is ben ik toch maar op de paden rond de weiden rechte lijnen gaan rijden. We waren daar helemaal alleen, uitgezonderd de mannen die daar met enge bosmaaiers - vond Zap- aan het maaien waren. Eerst in draf en dan gaandeweg ook langere stukjes in galop heel voorzichtig, en het ging goed, niet te veel ongewenste versnelling (hij heeft echt bijna niks nodig om vooruit te schieten) niks gebokt ook niet. Maar er is nog werk aan (aan mij vooral). Hij galoppeert zo anders dan Lolita, veel korter, ik moet echt nog beter leren meezitten om hem niet te storen. Leve de fluidity lessen dus.
Heerlijk leuk vind ik natuurlijk dat ik intussen geen halster of leidtouw meer nodig heb om hem mee te nemen, hij loopt zo ook wel mee met mij, ook als ik ren, dan gaat hij in galop meelopen, en stopt als ik stop, de knuffel.
O, en vandaag zat ik op mijn paard met mijn buiktasje vol graan, waar hij ook regelmatig iets van heeft gekregen. Alleen ziet mijn leasezadel er nu ineens een stuk minder proper uit... Morgen eens zadelpoetsspul opsnorren.
Groetjes!
________________________________________________ Nathalie
Warboel
