Christel Provaas schreef op dinsdag 29 juli 2008, 17:39:


bedoelen ze zeker Frog Supports zie http://www.equilife.co.uk/frogsupports.htm

Leuke discussie dit. Denk dat er geen 'zwart-wit' antwoord mogelijk is, helaas. Als dat mogelijk zou zijn was dat allang bedacht.
Iris is woensdagavond ligt hoefbevangen geraakt, ze liep maar we konden wel al beetje zien dat het niet 'zuiver' was. Toen nog rustig gestapt. Donderdag veearts, die twijfelde maargoed toch prednison gekregen, gevolg: vrijdagochtend zwaar zwaar hoefbevangen.
Ons klonk het logisch om eerst rust te geven. Dus precies gedaan wat veearts zegt: lekker dik pak stro in de stal, uitloopje (wat van asfalt is) regelmatig nat maken, en hoeven om het uur een kwartier lang koelen onder koud stromend water. Sinds zondagavond zijn de hoeven niet meer op gloeiende temperatuur. Wel door gezet. Hoeven zijn nu helemaal niet meer warm. Maar omdat ze op de randje hoefwand is komen te staan en hoeven bol zijn loopt ze erg 'gevoelig'. Vanmiddag komt Hans Arendse dit eraf halen (denk ik). En dan gaan we vanaf vandaag weer langzaamaan aan weer bewegen.
Vorige keren hebben we haar in een paddock gezet en gedwongen haar te bewegen. Het herstel duurde toen langer. Ik merk aan Iris dat ze het ook wel heel prettig vind zo. Ze heeft maandag pijnstillers gehad, maar gister heb ik ze niet meer gegeven, want het is niet meer nodig de erge pijn en 'kort ademigheid' is weg. De pijn is dus toch weggegaan. Denk dat die beestjes het zelf ook wel weten wat goed voor ze is. En (ik heb dan wel geen medische achtergrond) voor mijn gevoel vind ik het zo logischer dan ze dwingen 'door de pijn heen te lopen'. Het lichaam geeft niet voor niks een 'pijnsignaal' af. Ik voel me nu ook wat rustiger nu ik naar haar kijk. Ze voelt zich nog niet super maar het gaat naar mijn idee wel de goede kant op. Ik denk dat ik het zo goed gedaan heb door eerst toch naar het standpunt naar de veearts te kijken en deze 'eerst even' op te volgen tot het moment dat zij zegt dat er een ijzer onder moet en vanaf het moment dat zij zegt dat ze het niet meer weet omdat er geen 'wetenschappelijke bewijzen' zijn en tot het moment dat ik zie dat mijn Irisje die ik al 18 jaar door en door ken geen erge pijn meer heeft en weer kwiek uit d'r oogjes kijkt. Vanaf dan moet je je eigen gezonde en logische verstand gebruiken (vind ik) en die is voor mij HN.

is lucerne goed? ik ben op zoek naar iets nieuws om de magnesium mee te mengen. Grasbrok verkopen ze hier alleen voor de melkkoeien, het wordt afgeraden door de verkopen om dat aan paarden te geven (te vet, is van meigras). Dus... kan lucerne?

joop schreef op woensdag 30 juli 2008, 11:03:


Dat weet je pas als er rontgenfoto's zijn. Die worden dinsdag gemaakt.

joop schreef op woensdag 30 juli 2008, 11:14:


Echt? Is dat al eerder gebeurd? Ken je voorbeelden?

joop schreef op woensdag 30 juli 2008, 11:28:


maar.. heb ooit begrepen dat bietenpulp rijk is aan calcium. En als je magnesium toedient moet je niet ook nog eens veel calcium toevoegen..
volgens mij kom ik er nooit uit... en komt de magnesium nooit in mijn pony

Een robuust ras (haflingers, ijslanders etc.) mag maar tot 20% van zijn/haar eigen lichaamsgewicht dragen. Andere rassen maar tot 12%.
Toen ik dit las ben ik (5 jaar geleden) per direct gestopt met rijden. Maximaal draaggewicht voor mijn pony (375 kilo) bleek namelijk 45 kilo en ik woog/weeg 53 kilo.
Toch zie ik heel vaak mensen rijden op pony's/paarden nog kleiner/tengerder zijn dan die van mij met mensen erop die een kop groter zijn dan ik (en/of veel zwaarder zijn/ogen).. dat kan volgens mij niet. Ik zeg het dan ook gewoon. Vaak wordt er nogal verbouwereerd en beledigd op gereageerd. Een paard is niet gemaakt door moeder natuur om gewicht op de rug te dragen. Blijf je onder de maximale 'belastbaarheids-grens' dan denk ik ok.. dan mag het, maar anders vind ik dat het niet mag (mensen hebben toch ook een arbowet?)
Ik ben benieuwd hoe jullie van PN erover denken!

wij hebben het probleem andersom; wij wonnen in 1990 een pony met een loterij. Toen we haar gingen ophalen bleek het nog niet echt een pony maar was ze een baby van net 3 maanden en een week! Moeder was al spoorloos (misschien ook weggegeven met de loterij)! Die van ons heeft het goed, maar psychisch is ze nog steeds niet na 18 jaar 100% er bovenop gekomen. Mijn vader is haar moeder, mijn zus en ik zijn ook haar 'zussen', ze heeft vreselijke last van verlatingsangst, maar ook bindingsangst met andere soortgenoten van haar, eenkennig etc., het is moeilijk soms maar we weten waar haar haar verstoorde gedrag vandaan komt en hebben geduld en geven haar alle liefde als mogelijk, hoewel niet 'natuurlijk'..
De dierenbescherming zou hier iets aan moeten doen het is gewoon dierenmishandeling, niet alleen op dat moment maar ze krijgen daar een levenslange psychische schade van!