Herman, was dat meidje op Mike wederom jouw dochter? Heeft ze ook een demo gegeven?

Herman schreef op maandag 16 juni 2008, 14:14:




"The second we decide we know it all, we'll stop growing; stop
getting smarter." - Pete Ramey.

Nathalie Lagasse schreef op zondag 15 juni 2008, 22:03:

KNIP...
...KNIP...

Mike is niet meer van mij hoor maar van Linda en Rudy.

...KNIP... niet gemotiveerd was om in de rijbak vooruit te gaan, dat was het soort probleem dat ik namelijk (gelukkig in veel lichtere vorm) zelf ook wel heb, en waar ik eerlijk gezegd met clickeren geen oplossing voor kreeg.
...KNIP...

Dan is dat niet in de bak willen werken wel erger geworden denk. Geen wonder nou hij regelmatig lekker buiten wordt gereden! Veel leuker!!!

...KNIP...
Ook na de demo ben ik niet overtuigd dat het kan... Mijn (Parelli) aanpak zou bij Mike heel anders geweest zijn. Veel rechte lijnen, dus buiten, en niet in een rijbak. En voor de motivatie point-to-point met voerbeloning (gras of emmers met wortels in of voerbeloning uit de hand). En wel eens de druk opdrijven... fase vier (Nathalie steekt zich nu weg in een hoekje)
...KNIP...

Ik was met Mike Parelli Level 1 voor ik op andere methodes over stapte, dus dat was hem niet onbekend geweest. Maar ja, dit was clickeren... Waar hij bij mij ook al kennis mee gemaakt had trouwens.

...KNIP... > Nu bedoel ik niet dat ik totaal niet in clickeren geloof! Eigenlijk was het wel bijzonder: zowel bij Piet met Filas als Inge en ik met Mike had ik het gevoel dat het paard niet begreep wat de bridge was en niet begreep waarom ie voer kreeg. Maar toch: aan het eind van Piet's werk kreeg hij alle moeilijke voetjes, en aan het eind van onze demo ging Mike op lichte hulpen van stilstand in draf... Hmmmm... How interesting Ik mag dan wel denken dat het paard het niet snapt maar misschien maakt dat wel geen reet uit. Het resultaat is er immers wel!

Je kreeg uiteindelijk dus wel resultaat!

eddy DRUPPEL schreef op zondag 15 juni 2008, 23:42:

...KNIP...

Een vroegere stalgenote beweerde eens dat Mike: "...natuurlijk niet bepaald slim was..." Volgens mij met in het hoofd dat het een 'pony' ras is (Welsh Cob).

AHUM... WIE is er op dat moment niet slim?

Slim heeft tenslotte niets met ras te maken...

Zelf wel altijd het idee gehad dat Mike het in de bak rijden minder interessant vond. Maar dat hing er ook van af of het allemaal wat afwisselend werd gehouden en geen éénheids worst.

Buitenrijden is denk ik wel echt zijn ding... De eigenaar vóór mij deed dit veel met hem, die had de Veluwe voor zijn deur!

Ben het met Eddy eens dat hij mensen snel 'doorgelicht' heeft. Ze op de proef stelt. Je moet jezelf bij Mike bewijzen... En misschien juist doordat het een slim paard is heeft hij afwisseling en uitdagingen nodig. Hersenvoer...
Al denk ik dat elk paard dat wel nodig heeft anders stompen ze zo af.

Zoals jij dat doet Eddy met Mike klinkt echt perfect!

Elisa schreef op dinsdag 17 juni 2008, 0:29:



En gelukkig maar! Heb er geen ervaring mee maar 'tepelkloven van het zogen' klinkt me al ieks genoeg in de oren...

Van harte hoor met Arran! Alle goeds toegewenst.

Hoe kwamen jullie trouwens op de naam Arran? Uit het Schots toevallig?

Schotland is het enige land waar ik van tijd tot tijd heimwee naar heb. Zijn er al meerdere keren geweest, waaronder 2x op onze motors. Fantastisch mooi land. Net zo ruig als haar geschiedenis.

Even gauw opgezocht vanwege de naam-> Wikipedia:

Grootste eiland in de Firth of Clyde, Schotland.

Gaelic name: Eilean Arainn
Norse name: Herey (Noors/viking?)
Meaning of name: Brythonic for 'high place' (Brits?)

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 17 juni 2008, 23:23:
...KNIP...
Maar los
...KNIP...

Nee dat klopt niet. Clickeren werk ook bij Mike SUPER! Heb ik nog een korte tijd met hem gedaan. Verderop hier lees je wát...

Klopt helemaal Nathalie! Toen ik nog volop met hem bezig kon liep hij ook mij achterna. Nooit problemen gehad hem uit de wei te pakken. 'S winters uit de bak (waar nix te eten was) kwam hij als hij mij zag komen al naar de uitgang toe. Mike moet (wat alle paarden wel instinctief hebben) een goede/leuke reden hebben iets met die mens te willen doen. Mijn verzorgster/bijrijdstertje van 13 indertijd idem. Tot ze het in de bak wat te saai begon te maken: toen begon Mike 'weigeringen' te vertonen. Duidelijker kon het niet.
...KNIP...

KLOPT helemaal! De eigenaar vóór mij die Mike als 3 jarig 'groentje' kocht heeft hem vermoed ik met les in een bak of manege ingereden. Hoe dat precies gegaan is weet ik niet maar toen begon Mike's aversie tegen 'de piste' al...
...KNIP...

Hier kan ik nog iets ter verduidelijking aan toe voegen Herman: bij de vorige eigenaar werd Mike soms wel met voer 'gelokt' of 'verleid' om iets gedaan te krijgen. Dat ik Mike dus kocht kon hij best schooien en dus ook aan kleren plukken. Ik zat toen nog in Parelli dus heb hem dat afgeleerd door het gedrag te negeren.

...KNIP...

Zoals ik hierboven al in een reactie op Nathalie heb getypt ben ik met Mike officieel Parelli Level 1 geweest. Dus het werkt. Maarrrr.... Als je als mens een timingsfout maakt of verkeerd reageert, een vraag van zijn kant misbeoordeeld en het als dwarsigheid ziet, gooit Mike de kont tegen de krib!
Mike is een enorme 'aangever'.


Ook zonder lekkers in je zak (heb ik hem afgeleerd, zie hierboven) loopt hij als je zijn INTERESSE hebt als een lammetje achter je aan!

KLOPT Nathalie!
...KNIP...

Heb ik geprobeerd. Een tip van Linda Parelli. Werkte alleen op het moment.


En nu kom ik dus op het 'gekanaliseerd voedsel belonen'. In de tijd dat ik van Parelli ben af gestapt (door ziekte) ben ik wat met hem gaan clickeren als afwisseling van op de wei staan.
Ik heb hem razend snel het principe van clickeren kunnen leren en daarna in bij elkaar zo'n 6 uurtjes, om een hondeflostouw (grote maat ) aan mij te brengen en uiteindelijk over een lage hindernis heen stappend. Vond ie PRACHTIG! En doordat hij al direct doorhad: geen prestatie van zijn kant, geen beloning viel hij niet terug in zijn oude gewoonte van schooien!

Op mijn vorige antwoord over Mike kreeg ik niet echt response zag ik. Moet kunnen hoor. Hij is nu niet meer van mij. Maar vergeet niet dat ik hem zo'n 3 jaar gehad heb...

Nog een leuke annekdote van mijn examen Level 1 bij Eddy Modde: op gegeven moment (laatste dag) waren we in het zadel aangeland. Eddy legde wat uit en ik lette niet op mijn éénzijdig aan het touwhalster vastgemaakte leadrope. (riding with one rein) Deze gleed van Mikes hals op de grond. Nou moest ik eigelijk uit het zadel om hem van de grond te pakken, maarrr.... Mike zorgde voor een hilarische en slimme oplossing. Zomaar SPONTAAN. Hij zag het einde van het touw op de grond en nam het in de mond. Eddy was al toegelopen om mij een afstijgen te besparen maar Mike deed dit al!
Ik vroeg Mike met een 'bedelende' handhouding of hij het einde aan mij wilde geven, en ja hoor!, hij boog zijn hoofd opzij richting mijn hand en ik kon het touw van hem aanpakken!!!

Iedereen stond versteld en lag in een deuk! En Eddy opperde toen ook al hem apporteren te leren...

Overigens het was een 3-daags kamp in Groningen op vreemde locatie met binnenbakken met een aantal andere vreemde paarden. Een dag voor dat we er heen moesten hebben ik en de familie mijn vader na plotseling overlijden moeten laten cremeren. Ik liet het doorgaan omdat ik de afleiding wel kon gebruiken.

Mike en ik waren de enige die zo ver waren om examen te doen. Hij heeft zich al die dagen perfect gedragen. Al de Level 1 oefeningen perfect gedaan. Tussen de bedrijven door als Eddy M. met de 'groene' mensen met paard zijn handen vol had, stonden Mike en ik regelmatig er als toeschouwers bij. Mike vond het allemaal reuze interessant! We hebben er saampjes zo'n 3 maanden over gedaan het te halen.

Kort daarna werd ik ziek.... En toen begon de afbraak van de relatie tussen mij en Mike. Overigens alleen 'leertechnisch'. Het werken met hem kon eerst enkele maanden helemaal niet (weidegang) en later te onregelmatig. Dat schaade zijn vertrouwen in mijn 'leiding'. En daar begonnen de problemen. Wel is hij altijd naar mij toe blijven komen, ook al kon ik vaak niets met hem doen!

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 18 juni 2008, 10:58:

Valt steeds laatste stukje weg. Was kudde komen versterken geloof ik...
Had niet anders verwacht hoor Eddy. Heb jullie van begin af gezegd dat Mike een prima paard is. Zit geen kwaad bij. Ben ook heel blij dat velen hem zo te lezen al in het hart gesloten hebben!

Heb via Mike en nu Peppermint iets heel belangrijks geleerd: als je niet goed in je vel steekt, NIET met een paard proberen te werken. (Heeft Conrad ook eens gezegd.) Beter lekker op de wei laten staan tot je er echt weer mee aan de gang kunt.

Onregelmatige omgang accepteren paarden, in ieder geval Mike en Pep, niet van je. Dan raak je 'out of the picture'. Kunnen niet meer van je opaan... En gaan dan vragen stellen die je op dat moment misschien niet goed kunt beantwoorden!

Peter Donck schreef op woensdag 18 juni 2008, 18:12:

Ben het met Peter eens.

Jaren geleden was ik ook panisch voor wespen. Maar toen had ik nog geen tuin... Griezelde ook van spinnen...

Nadat we huis en tuin hadden gekocht (later ook nog 1 in Duitsland, heb daar al meerdere keren een Hoornaar, de grootste wespensoort, zien rondvliegen!) heb ik besloten dat die absurde angst maar eens over moet zijn. Ik bedoel maar: ik als mens ben veel gevaarlijker en afschrikwekkender voor hen dan zij voor mij!

Wij hebben hier thuis een redelijke vijver in de tuin. Wespen en andere dieren komen daar drinken. Soms valt er dan wel eens een wesp in het water. Die vis ik er met blote hand uit!

Wordt ik nu meteen lek gestoken? Nee dus! Op dat moment vorm ik geen gevaar en ben zelfs de redding. Beestje gaat zich op mijn hand rustig zitten poetsen en zodra alles weer droog is vliegt het weg.

Wespen staan bekend het aggressiefst te zijn. Maar dat is inderdaad alleen als een mens ze in de verdrukking brengt. Niet lollig natuurlijk als je door woedende wespen achterna wordt gezeten. Maar vergeet niet dat ze alleen uit lijfsbehoud reageren.

Ze zijn zeker nuttig (Wikipedia):

"Wespen zijn belangrijke insectenbestrijders. Zo nam Schmitt in 1921 waar dat 300 - 400 werksters van de Duitse wesp in 6 uur 2500 vliegen van verschillende soorten tezamen met 650 tipuliden (langpootmuggen) en Culiciden (steekmuggen) in hun nest brachten. In een ander geval werden in 104 van de Duitse wespen afgenomen prooien 81 kamervliegen, 5 vleesvliegen, 1 kleine kamervlieg, 1 stalvlieg en 16 andere insectensoorten geteld."

Wij hebben jaren geleden een groot wespennest tussen het plafond en het platte dak boven de badkamer gehad. Aan het einde van het jaar sterven de werksters en darren allemaal, behalve de nieuwe bevruchtte koningin. Toen dat gebeurd was, hebben we het plafond eruit gehaald en zagen we een groot en prachtig gemaakt nest. Het gaatje in de dakrand waardoor ze naar binnen kwamen hebben we wel dichtgemaakt.

In Duitsland kleine nestjes van de papierwesp aan de balken op de vroegere hooi zolder. Schitterend om te zien. Wat een kunstwerkjes! Als we daar op het houten terras zitten komen wespen hout knagen voor hun nesten. Duidelijk te horen.

Wat spinnen betreft: het enige waar ik me niet overheen kan zetten is die kriebelige kleverigheid van hun web en draden. Daar blijf ik van griezelen. Durf kleinere spinnen ook rustig op te pakken en buiten te gooien. Ook grotere wel zoals de kruisspin of huisspin maar dan ben ik toch wel bang gebeten te worden. Pak ik liever een glas met papiertje voor om ze buiten de deur te zetten.

In het voorjaar de baby Kruisspinnetjes wel eens bekeken? Massaal uit hun eitjes, klonten ze nog bij elkaar. knalgeel met een zwart stipje op het kontje, zo'n milimeter klein nog. En dan de grote sprong wagen en met de wind mee vliegen om ergens een webje te gaan maken. Hun eerste van velen.

Toevallig vandaag: naar Peppermint, DA kwam haar bloed afnemen. Ben daar een uurtje of zo geweest. Auto vanwege het mooie weer lekker laten doorluchten. Kom ik thuis, doe achterportier open, heeft een peuter- Kruisspinnetje in de tussen tijd een webje gesponnen tussen mijn jas op de achterbank en de portier sponning! Tssssss......

Wisten jullie trouwens dat hoe ouder de spin, hoe slordiger het web?!

Zijn zowiezo maar weinig dieren waar ik een afschuw voor heb... Ik heb een ongecultiveerde en enorm groene maar rommelige tuin om mijn vijver. Hou van wilde planten. Slakken met of zonder huis mogen doen wat ze willen. Hebben de Merels en 'onze' egeltjes ook een lekker maaltje. Mijn vijver is mijn favoriet.

Helemaal in biologisch evenwicht zonder hulpmiddelen. Heeft wel een paar jaar geduurd. Kamsalamanders, kikkers (alleen voor overwintering), kleine water salamanders, Bootsmannetjes (oppassen want die kunnen steken), diverse soorten Waterjuffers, Libellen etc. etc. Mijn goudvissen zijn allang niet goudkleurig meer. De gekleurden zijn door de jaren heen opgevreten door Reigers. Hun nakomelingen zijn weer gewoon donkerbruin, ze keren terug naar hun Chinese oorsprong: karper. Soms met enkel een gouden gloed op de buik. Reiger komt nu niet meer. Elk voorjaar nieuwe jongen. Maar enkelen halen het tot volwassenheid.

Okeej ik stop alweer Ben in Amsterdam geboren maar een echt natuurmens. Als ik er éénmaal over begin...