Frans Veldman schreef op maandag, 23 augustus 2004, 22:03:

Zou het niet kunnen dat ze een tijdje gevoelig of anders gaan lopen omdat de hooeven zich terug moeten aanpassen.
Bovendien kan ik ze al horen als de paarden de eerste dagen misschien niet goed lopen: Zie je wel, dat gaat niet zonder ijzers!

Inderdaad ja, zo is het eigenlijk!

Dan nog even een vraagje: denk jij dat een paard minder gauw op zijn neus zal gaan in de barrage met ijzers en tappen of blootvoets??

Groetjes van Sabrina

Frans Veldman schreef op maandag, 23 augustus 2004, 22:03:

Zou het niet kunnen dat ze een tijdje gevoelig of anders gaan lopen omdat de hooeven zich terug moeten aanpassen.
Bovendien kan ik ze al horen als de paarden de eerste dagen misschien niet goed lopen: Zie je wel, dat gaat niet zonder ijzers!

Inderdaad ja, zo is het eigenlijk!

Dan nog even een vraagje: denk jij dat een paard minder gauw op zijn neus zal gaan in de barrage met ijzers en tappen of blootvoets??

Groetjes van Sabrina

Frans Veldman schreef op maandag, 23 augustus 2004, 22:03:

Zou het niet kunnen dat ze een tijdje gevoelig of anders gaan lopen omdat de hooeven zich terug moeten aanpassen.
Bovendien kan ik ze al horen als de paarden de eerste dagen misschien niet goed lopen: Zie je wel, dat gaat niet zonder ijzers!

Inderdaad ja, zo is het eigenlijk!

Dan nog even een vraagje: denk jij dat een paard minder gauw op zijn neus zal gaan in de barrage met ijzers en tappen of blootvoets??

Groetjes van Sabrina

jo schreef op dinsdag, 24 augustus 2004, 15:35:

Inderdaad,

dat komt me bekend voor. Ik ben eigenlijk op mezelf begonnen met NH, wist toen geneens dat het ding een naam had.

Ben begonnen met in een manege te rijden en vanaf de eerste dag was ik ermee bezig wat het paard dacht en voelde. Maar daar werd nooit over gesproken.

Toen ben ik begonnen met paarden te verzorgen van iemand bij mij in de buurt. Zo ben ik stilaan meer en meer naar NH gaan werken. Via het boek van Klaus Hempfling, natuurlijk paardrijden, ben ik me meer bewust geworden over het natuurlijk omgaan met paarden. Ook op het gebied van verzorging, voeding, hoeven, leefomgeving enz

Ik werk ook zoveel mogelijk vrij met de paarden, dus ik longeer bevoorbeeld niet met halster en longe, maar laat het paard gewoon los lopen in de paddock. Dan krijg je reacties zoals: het paard doet gewoon wat het wilt want het is los!
NEEN, het paard luisterd perfect, ik kan haar met een enkele beweging doen stoppen, circel vergroten, verkleinen, van hand laten veranderen door de circel, noem maar op. Maar ze zien die communicatie gewoon niet!

Eergisteren ben ik nog twee van mijn eigen paardjes gaan bekappen. Los in een wei van 3 hectare. Ze blijven braaf staan en bij me. Het is ook gewoon veel leuker op die manier. Maar voor andere mensen is dit niet normaal, een paard moet je vasthouden, anders loopt hij weg!

Jammer genoeg ken ik niemand die ook op die manier met paarden omgaat. Ik probeer sommige mensen er wel van bewust te maken maar dan krijg je meestal rare reacties.

Daarom ben ik ook heel blij dat ik deze site gevonden heb want hier kan ik gedachten en meningen uitwisselen met mensen die wel begrijpen waarover ik het heb.

Dit moest ik ook even kwijt.

Groeten

Sabrina

Ingrid den Ouden schreef op dinsdag, 24 augustus 2004, 19:22:


Hoi,

zo ben ik begonnen op manege. Je kreeg een paard en gaf het dan weer af, zonder het beest te kennen.

Nu ben ik al verschillende jaren met NH bezig met paarden van mezelf en van iemand die bij mij in de straat woont. En het is voor mij nu ook verschrikkelijk raar om eens op een ander paard te rijden. Dat doe ik eigenlijk liever niet. Dat begrijpen ze niet want "een paard is een paard en tis echt een hele brave hoor. Hij kent alles."
Maar voor mij is het anders; de paarden waar ik mee bezig ben die ken ik door en door, daar heb ik contact mee. Een vreemd paard begint ook wel te lopen als ik benen geef bij wijze van spreken maar toch is dit heel anders.

Ongeveer een half jaar terug had de eigenaar van wie ik de paarden verzorg een nieuw paard gekocht. De eerste in vier jaar ofzo want het is een paardenfokker. En ik betrapte mezelf erop dat ik niet wist hoe ik met het dier moest omgaan. Voor mij was het een vreemde. Intussen heb ik hem beter leren kennen en is het heel anders.

Een paard is niet zomaar een paard. Net zoals een mens niet zomaar een mens is. Met een mens die ik niet persoonlijk ken ga ik heel anders om dan met een goede vriend. En dat is bij paarden net zo.

Groeten
Sabrina

Hoi,

mijn vriendin heeft zich zopas een paard gekocht.
Maar overlaatst was ik ernaar gaan kijken en toen vroeg ze me of ik eens onder zijn achterhoef wilde kijken. Ik kwam tot de conclusie dat het paard daar bijna in de punt van de straal een gezwelletje had. Rozig van kleur, ongeveer 1,5 op 1,5cm groot, week en een beetje zacht maar ik kon er niet echt op drukken want dan had hij pijn.

Verder vertoonde alle hoeven wel wat tekenen van rotstraal maar voor de rest in orde. Hij liep ook niet mank ofzo, altans niet op harde ondergrond.

Hij staat op stal op stro en ze zou hem buiten kunnen laten in een kleine paddock waar hij bijna tot zijn knieen in het slijkt zakt. Nu heb ik haar aangeraden het paard heel proper en zo droog mogelijk te zetten. Niet buiten dus. En tweemaal per dag de hoef voorzichtig schoon te maken met dettol.

Dat doet ze nu al enkele dagen, wel zielig dat het beestje niet buiten kan, heeft gelukkig wel een ruime stal en genoeg hooi, dus bezigheid.
Daarstraks was ik nog eens gaan kijken maar het gezwelletje is er nog altijd. Het lijkt alsof er vlak langs (tegen) het gezwel een gaatje is in de zool, want naar het schijnt is de hoef daar vaak vochtig.

Heb ik haar wel goede raad gegeven? Wat kan dat eigenlijk precies zijn? Het paard blijkt er weinig of geen last van te hebben.

Groetjes

Sabrina

Frans Veldman schreef op maandag, 30 augustus 2004, 17:21:


Hoi,

ik vind het ook heel leuk dat er mensen zijn die inzien dat die ijzers voor niks goed zijn.

Zelf bekap ik dus ook al jaren verschillende paarden. Ik had daarvoor eerst een cursus gevolgd, maar dan op de klassieke manier zal ik maar zeggen. Dus volgens de juiste "maten en hoeken". Maar toen ik zelf mijn paarden begon te bekappen leerde ik al snel uit praktijk dat het toch wel iets anders lag. Ik had nooit gehoord van bijvoorbeeld een mustangrol, maar toch deed ik het wel, het leek me gewoon logischer.

Als ik zo op de jumpings rondloop, kijk ik automatisch naar de hoeven van de paarden die daar rondlopen, met ijzers natuurlijk. En dan kriebelt het echt om die paarden eens goed op hun eigen voeten te zetten. Serieus, er zijn maar heel weinig of geen paarden daar die normale hoeven hebben. Maar de mensen zijn zo gewoon aan dat beeld dat ze denken dat het zo hoort.

Mijn vriendin, waarmee ik samen op jumping ga, heb ik ook kunnen duidelijk maken dat die ijzers op de lange duur schade aanrichten.
Haar paard heeft al ijzers vanaf haar derde jaar. Die van mij reed ik blootsvoets. Dus zag ze in dat ijzers eigenlijk niet nodig zijn. Bovendien stopt ze nu met jumpings te rijden omdat haar paard drachtig is en vond ze ijzers ook totaal overbodig.

Ik heb bij haar thuis de ijzers er onderuit gehaald en het paard natuurlijk bekapt. Intussen heb ik haar het een en ander uitgelegd over de hoeven. Duidelijk was te zien dat de witte lijn enorm uitgeleurd was. Ik kon er zelfs het topje van mijn pink tussensteken! De zool was dus ook vrij plat en de hielen een beetje onderin geschoven. Toen heb ik haar de hoeven van mijn paard laten zien en ze verschrok echt dat de ijzers zoveel schade hadden aangericht. Dat zal wel een tijdje nodig hebben
om terug in vorm te komen.

Maar het doet me dan zoveel plezier dat ik een paard en een mens heb kunnen helpen.

Dan nog even over het natuurlijke bekappen. Ik ben van Limburg (Belgie) en heb hier nog nooit iemand horen vragen naar een natuurlijke bekapper. Net zoals ik hier nog nooit iemand bezig gehoord heb over natural horsemanship. Het lijkt zo alsof ze die dingen alleen in Nederland kennen.

Groetjes van Sabrina

Ilona Kooistra schreef op maandag, 13 september 2004, 15:29:

Ik ben nog niet zolang bezig, heb nog maar enkele jumpings gelopen en ben dus nog echt amateur! 80 cm hoog, of zal ik zeggen laag. En op gras. Zonder ijzers natuurlijk.
Ik heb me eigenlijk, en nu nog, vooral bezig gehouden met jonge paarden. Opleren en zadelmak maken, veel vrij werk vooral op z'n Hempflings.


Echt? Dat wist ik niet. Maar ik ben eigenlijk ook niet zo bekend met Parelli.
Sabrina

Arabesk schreef op donderdag, 16 september 2004, 15:09:



Niks van aantrekken, ik hoor dat je prima bezig bent en je paardje een goed leventje heeft.
Ik ben zelf ook heel veel met jonge paarden bezig en dat voetje leer ik hun al geven als ze een paar dagen oud zijn en een beetje stevig op hun voeten staan. Ik vind het dan gemakkelijker, van het moment dat het veulentje naar me toe komt en niet meer bang van me is leer ik het al spelenderwijs.

Maar nu de jouwe toch al wat ouder is zou ik gewoon rustig blijven en geduld hebben. Punt een is ervoor te zorgen dat hij je vertrouwd en hij je ziet als leider. Dan weet je in elk geval al zeker dat hij niet naar je zal slaan. Dan gewoon rustig proberen zijn voetje van de grond te krijgen. Tip: het helpt meestal wanneer je je hand tegen zijn schouder legt waarvan je de voet wil opheffen en lichtjes druk uitoefend. Als hij zijn voetje ophefd probeer je het vast te houden, als je het goed gebogen houd en eventueel goed hoog opheft kan hij het minder snel neerzetten. Let wel goed op zijn reactie, als hij teveel in paniek raakt kan je beter even loslaten en hem laten bekomen. Kijk wel uit want sommige paarden gaan knielen of liggen. In ieder geval, zo snel als hij stabiel en rustig staat, al is het maar een paar seconden, gelijk belonen. Dan bedoel ik een goedzo en voetje laten neerzetten. Op die manier zal hij snel doorhebben wat de bedoeling is.

Veel succes!

Sabrina

sannie schreef op donderdag, 16 september 2004, 20:39:


Kan ook maar ik heb nog nooit problemen gehad als ik gelijk de hele hoef nam.


Groetjes
Sabrina

Janet Heidinga schreef op vrijdag, 17 september 2004, 13:54:


Hoi Janet,

ik heb de eerste keren ook serieus moeite gehad om de ijzers eraf te halen. Nu doe ik het altijd zo: Eerst voorzichtig met een platte schroevendraaier en een hamertje de nagels die door de hoefwand uitsteken terug recht kloppen. Die zijn als het goed is naar beneden omgeplooid en in de hoefwand geklopt. Dan knip je het stukje dat eruit steekt met een tang af. Dit laatste kan dus wanneer het paard met zijn voet op de grond staat.

Vervolgens kun je proberen met het hoekje van een grote tang de nagels onderaan op het ijzer vast te pakken en eruit te trekken. In het hoefijzer zit een gleuf waar de nagels inzitten. Dus als je de ene kant van de tang in de gleuf zet tegen de nagel en de andere kant van de tang aan de andere kant van de nagel in de gleuf, pitsen en als het lukt heb je de nagel beet. Dat lukt niet bij alle nagels hoor. Maar die eruit zijn zijn er al uit en dat maakt het makkelijker om het ijzer los te wringen.

Veel succes!
Sabrina