Isabel van der Made schreef op zondag, 16 mei 2004, 0:19:
> Je (nee, niet jij) beschadigt zoveel, en dat is onherstelbaar.
> Al die groeiende botten, nee dit is niet wetenschappelijk, niet
> onderlegd, maar ik zie wel nu weer het bezorgde gezicht van mijn
> dierenarts (een geweldige man, zeer open geest, en een enorm
> hart voor paarden, en andere dieren) voor me, toen hij praatte
> over de schade die wordt toegebracht in die jonge jaren.
Mee eens, als ik zie hoeveel mijn paard gegroeid is en je bekijkt de hele bouw van je paard, dan kom je tot de conclusie dat je er toch echt niet zomaar intensief op kan gaan rijden e.d. op een vastgestelde leeftijd (de meeste houden drie jaar aan, maar het ene paard is het andere niet). Zelf kreeg ik mijn paardje toen ze 2,5 jaar was, heb een jaar wat voorbereidingen/grondwerk/wandelingen e.d. gedaan met haar en ben er toen eens een paar keer op gaan zitten (hooguit wat stappen en een drafje hier en daar). Ging prima en ze liet duidelijk merken dat ze het een leuke afwisseling vond. Door zadelproblemen (ging schuiven) ben ik naar een deskundige gestapt die haar nu verder op het gemakje beleerd/inrijd. Ze is nu iets ouder dan vier jaar en nog zie ik dat haar bouw wat verandert. Ik vind het persoonlijk heel belangrijk dat je sowieso met alles het paard 'individueel' moet bekijken. En ik vind het belangrijk dat je paard ook echt zo ver ontwikkelt is qua bouw en spieren dat ze het beleren/inrijden ook aankunnen. En bij mijn paard zag ik dit pas tussen de 3,5 en 4 jaar.
Groetjes,
Linda
Warboel
