sannie schreef op woensdag, 12 mei 2004, 10:49:


---Dit is nu precies wat er ook door mijn hoofd heen ging Sandra!
Bedankt voor de duidelijke verwoording ervan...

Groetjes,
Linda

Hoi Piet,

Hehe, eindelijk eens iets in de buurt! :)
Ik heb er dus geen bezwaar tegen dat je het emailadres vermeldt (en er zullen misschien nog wel meer mensen uit Zeeland/Zeeuws Vlaanderen hier meelezen)...is Peter Simons ook op internet te vinden?

Groetjes,
Linda

Piet schreef op woensdag, 12 mei 2004, 16:43:

Maaike schreef op woensdag, 12 mei 2004, 18:37:


---Hmmm, ik kan niks vinden op internet over die Peter Simons. Maar wat is jullie ervaring (Maaike, Cornelie) met deze Simons? Ben daar wel benieuwd naar...

Groetjes,
Linda

cornelie schreef op donderdag, 13 mei 2004, 9:27:


Bedankt voor de link Cornelie! Maar ik zou dan dus bij de clinic hier niet op gelet hebben...ik zou dat verschil niet opgemerkt hebben. Ik weet nog niet of ik naar de clinic kan, maar je hebt gelijk als je zegt dat ieder het voor zichzelf moet beoordelen. Alleen als je zelf gaat kijken, kun je een mening erover hebben. Als ik ga, laat ik zeker nog weten hoe ik de clinic ervaren heb

Groetjes,
Linda

Jeetje, wat rot. Maar het heeft geen zin om jezelf achteraf schuldig te voelen. Ik hoop voor je dat het niks ernstigs is. Ik heb weleens vaker een verhaal als dit gehoord, enkele paarden op een stal bij ons in de buurt hadden toen last van hersenvliesontsteking. Verder heb ik eigenlijk nog niet veel over symptomen als 'het hoofd schuin houden' e.d. gehoord. Raad heb ik helaas niet, als inderdaad de DA er naar laten kijken. Ik hoop voor je dat het meevalt, heel veel sterkte toegewenst!

Groetjes,
Linda

Ingrid den Ouden schreef op vrijdag, 14 mei 2004, 13:47:


Bij mensen wordt staar bijvoorbeeld veroorzaakt door:

* Ziekten als suikerziekte, nierziekten en endrocinologische aandoeningen
* Bepaalde oogziekten zoals glaucoom en regenboogvliesontsteking
* Langdurig innemen van bepaalde medicijnen (zoals cortisone)
* Erfelijkheid
* Trauma (zoals een klap op het oog of blootstelling aan bepaalde schadelijke stralen)

Maar dit is vooral bij grijze staar. Verder is ouderdom hetgeen wat eigenlijk nog het meeste voorkomt. Het is een vertroebeling van de lens die middenin het oog ligt. Men ziet waziger bij fel licht en bij zonnig weer zijn de dingen wat slechter te onderscheiden. Licht is niet prettig voor mensen met staar. Dus misschien dat die man juist het gevolg van staar opmerkt bij zijn paard? Het kan ook makkelijk veroorzaakt zijn doordat er iets in het oog terecht is gekomen of door een ontsteking van het oog.

Weet er zelf verder niet veel van (behalve dan dat ik zelf ook vrij slechte ogen heb, gelukkig geen staar), dus echt uitgebreide uitleg heb ik niet

Groetjes,
Linda

Ingrid den Ouden schreef op zaterdag, 15 mei 2004, 0:30:


Tamara doet dit ook wel, schudden met haar hoofd, neusgaten wijd, snuiven en het er even uitrennen...maar meer omdat ze dan even behoorlijk van streek is (tja, zou ik misschien ook zijn als ik een klap kreeg van het schrikdraad)

Ik heb weleens meegemaakt dat een paard met een ijzer op het draad stond, is ook echt geen pretje (geleid natuurlijk goed). Soms denk ik ook wel eens dat er bij sommigen iets te veel volt op staat hoor.
En ik heb weleens gezien dat een paard zijn begeleider tegen het schrikdraad drukte...was niet echt een heel slimme actie aangezien het paard dan ook een schok mee krijgt

Groetjes,
Linda

Marijke schreef op zaterdag, 15 mei 2004, 12:40:


Ben het met de anderen eens, het is geen goede combinatie. De angst en onzekerheid die jij hebt zullen hoogst waarschijnlijk op het paard overslaan (hoe stabiel en betrouwbaar hij ook is, hij is nog steeds jong). Het is sowieso verstandig om met grondwerk een goede band op te bouwen, ookal laat je je paard dan door een deskundig iemand inrijden. Ik heb mijn paardje zelf ook zadelmak gemaakt en zelfs al een aantal keren op haar gereden, maar heb er toch een deskundige bij moeten halen. Dit omdat het zadel ging schuiven bij het opstijgen, paard vond dit niet prettig, ben er twee keer op de grond belandt en toen ontstond bij beiden onzekerheid. Gevolg: neerwaartse spiraal. Nu wordt ze door iemand verder ingereden (op NH-wijze). Deze vrouw weet wat ze doet en dat brengt ze over op mijn paard. Wanneer zij er eenmaal op kan rijden, zal ze mij en mijn paard nog begeleiden voordat we echt alleen met z'n tweetjes verder gaan. Het kan prima als je heel zeker van jezelf bent en een rustig/kalm type. Maar als je zelf al aangeeft te twijfelen en angst te hebben zou ik het niet zelf doen. Iemand die veel ervaring heeft met jonge paarden en zich gewoon rustig houdt, brengt dit over op het paard. Het paard is dus gebaat bij iemand die 'weet waar die mee bezig is' zogezegd. Ik dacht ook genoeg ervaring te hebben en te weten waar ik mee bezig was, maar nu zie ik wel degelijk dat ik het beter aan iemand over kan laten die in alle situaties rustig kan blijven. En iemand die gewend is om er ook eventueel rustig keihard af te vallen, ik ben niet zo schokbestendig hahaha

Groetjes,
Linda

jo schreef op zaterdag, 15 mei 2004, 18:39:


Hier ben ik het niet helemaal mee eens. Dit omdat ik dit zelf heb meegemaakt met mijn paard en ik ook de instelling had "alles op haar tijd" (vraag maar aan de mensen die mijn verhaal kennen)
Hierdoor kun je ook te voorzichtig worden en kan het juist te lang gaan duren voor je paard. Ik heb dus nu alsnog een deskundige in moeten schakelen. En dat wil overigens niet zeggen dat dit de kortste weg is, dat ligt aan de deskundige die JIJ uitkiest. Ik heb iemand gevonden die het op haar gemak doet en op een NH-wijze. Die keuze moet je dan sowieso maken. Verder wil ik nog reageren op het feit dat alles op de grond goed gaat...dit is geen garantie dat alles in het zadel ook gelijk goed gaat. Rijden is nu eenmaal heel wat anders en ik ben nu, na het meegemaakt te hebben, van mening dat je wat dat betreft beter iemand kunt inschakelen die 'weet waar ze mee bezig is'.
Het paard weet dan ook gelijk waar het aan toe is en angst kan ook weggenomen worden bij de eigenaar door het hele beleringsproces te volgen. Alles zelf doen en 'geen haast' hoeft dus niet altijd goed te zijn, er kunnen ook hier weer problemen de kop opsteken. Zeker als je angst hebt tijdens het rijden, lijkt het me zeer verstandig om een deskundige in te schakelen die de tijd neemt voor het paard en voor de begeleiding van de eigenaar én het paard. Ik zie in dat dit soms moeilijk te realiseren valt, maar er zijn dus echt wel deskundige mensen die ook rustig 3 tot 5 maanden de tijd nemen voor het beleren/inrijden (zelfs nog langer mocht dit nodig zijn)
Dit is overigens geen aanval op jouw mening hoor Jo, het liefste had ik alles ook zelf gedaan, maar mijn verwachtingen zijn omgegooid dus vond het gewoon belangrijk om even te vermelden dat ook hier problemen kunnen ontstaan

Isabel van der Made schreef op zondag, 16 mei 2004, 0:19:


Mee eens, als ik zie hoeveel mijn paard gegroeid is en je bekijkt de hele bouw van je paard, dan kom je tot de conclusie dat je er toch echt niet zomaar intensief op kan gaan rijden e.d. op een vastgestelde leeftijd (de meeste houden drie jaar aan, maar het ene paard is het andere niet). Zelf kreeg ik mijn paardje toen ze 2,5 jaar was, heb een jaar wat voorbereidingen/grondwerk/wandelingen e.d. gedaan met haar en ben er toen eens een paar keer op gaan zitten (hooguit wat stappen en een drafje hier en daar). Ging prima en ze liet duidelijk merken dat ze het een leuke afwisseling vond. Door zadelproblemen (ging schuiven) ben ik naar een deskundige gestapt die haar nu verder op het gemakje beleerd/inrijd. Ze is nu iets ouder dan vier jaar en nog zie ik dat haar bouw wat verandert. Ik vind het persoonlijk heel belangrijk dat je sowieso met alles het paard 'individueel' moet bekijken. En ik vind het belangrijk dat je paard ook echt zo ver ontwikkelt is qua bouw en spieren dat ze het beleren/inrijden ook aankunnen. En bij mijn paard zag ik dit pas tussen de 3,5 en 4 jaar.

Groetjes,
Linda

Spirithorses schreef op zondag, 16 mei 2004, 11:37:


Helemaal mee eens hoor! Het is dan ook heel belangrijk om je paard echt te leren kennen en te leren 'lezen'...als het goed is doe je dit vooral met behulp van grondwerk voordat je ook maar aan inrijden e.d. denkt

josien schreef op zondag, 16 mei 2004, 21:59:


Vind ik ook heel jammer, maar een paard binnen een half uur zonder touw laten volgen doet Hempling ook
Dus ja, trucjes...het zijn de mensen die er trucjes van maken (of juist niet) naar mijn mening. De show die eromheen gedaan wordt en/of er sprake is van alleen uitvoeren of echt communicatie tussen paard en mens

Groetjes,
Linda

elsbeth flipsen schreef op zondag, 16 mei 2004, 22:36:


Hahaha, zo leren ze het wel gelijk
Mijn paard vindt zeil en dekens geweldig, gaat met haar voorbeen erop schrapen en pakt soms zelfs het zeil met haar tanden beet en gaat er mee spelen (raar paard toch) :)

Groetjes,
Linda

maaikevos schreef op maandag, 17 mei 2004, 20:31:



Aaaaaaah, en ik ben superjaloers!!!

Groetjes,
Linda

viola schreef op dinsdag, 18 mei 2004, 17:14:


Tamara geeuwt ook best vaak. Bij haar is het óf totale ontspanning óf dat ze een overgang maakt van onrustig naar rustig. In het eerste geval doet ze dit dus als ik haar lekker aai of kriebel. In het tweede geval heb ik haar bijvoorbeeld net aan iets nieuws laten wennen en moet ze het even 'verwerken'. Ze wordt dan ook gelijk daarna heel rustig. Ik blijf me toch afvragen wat het allemaal betekent dat geeuwen, heb het een tijd terug ook eens op een ander forum gevraagd. Maar het blijft toch schijnbaar voor de meesten een raadsel wat het nu echt betekent, en hoeveel situaties er zijn waarin het geeuwen voorkomt

Groetjes,
Linda