van lennep schreef op vrijdag 6 januari 2006, 10:34:


Toen ik mijn Fjord van de ijzers haalde, was bij de achterhoeven de binnenhoefwand zeker een halve centimater langer dan de buitenhoefwand, bij het linkerbeen erger dan bij het rechter. De zool was aan de binnenzijde redelijk hol, maar aan de buitenzijde wat bol. (Heel voorzichtig heb ik maar aangenomen, dat door jarenlang een verkeerde stand het hoefbeen in de hoef iets naar buiten gekanteld was.)
We hebben de hielen eerst gelijk gemaakt. Dit had als gevolg, dat ze in een wending bijna omviel, gelukkig wende ze snel aan deze nieuwe stand. In de weken daarna hebben we met bekappen steeds de zool aangehouden. Haar hoeven zijn van buiten gezien dan wel recht, maar als ze loopt heb je van achteraf gezien toch het idee dat ze schuin naar buiten staat.
Nu, na bijna drie maanden, wordt dat steeds beter. Terwijl ze vroeger achter heel nauw liep, kan je nu zien dat er meer ruimte tussen de hoeven komt. Ook zien we verandering in de zool. De platte buitenkant wordt langzaam maar zeker steeds holler.
Mijns inziens kan je dus het beste gewoon de zool aanhouden en kijken hoe het zich verder ontwikkeld. Dat is tenminste mijn (nog prille) ervaring.

Els.

Piet schreef op maandag 9 januari 2006, 13:58:


Bij een buurvrouw lopen een shet en een haflinger op héééél kort gras. Ze staan 's nachts op stal en krijgen wat krachtvoer. De shet slechts één handje. Ze zijn allebei niet dik, vind zelf de shet wat aan de schrale kant.
Nieuwjaarsdag loop ik langs met de hond, staat de shet in bevangen stand. Buurvrouw gewaarschuwd, zei dat de pony 's zaterdags al niet gemakkelijk liep. Heb haar geadviseerd de pony niet meer op het land te zetten. De haflinger heeft nergens last van. Lijkt me dus inderdaad dat ook de (over)gevoeligheid van het paard voor fructaan zeker een rol speelt.

Els.

Ilona Kooistra schreef op maandag 9 januari 2006, 14:59:


Mijn paarden stonden voorheen 's winters 's nachts op stal van ong. 9 uur 'savonds tot 7 uur 'ochtends. Ze kregen toen krachtvoer en hooi. Overdag liepen ze juist bij vorst op het land, omdat ze het dan niet vertrapten. Als het beschikbaar was, zeisden we de hele winter raaigras van het naastgelegen aardappelland en voerden dat gemengd met het hooi. Mijn eerste paard dat ik hier kreeg was eerder al hoefbevangen geweest, maar heeft dat bij mij nooit meer gehad.
Mijn fjorden hebben er ook geen last van.
Bij de buurvrouw krijgen de shet en de haflinger uiteindelijk precies hetzelfde te eten en de één raakt bevangen en de ander niet.

M.a.w. ik begrijp er geen snars meer van!!

Groetjes, Els.