Piet schreef op maandag 9 januari 2006, 20:47:


En daar ben ik het volkomen mee eens!

Els.

Hoi allemaal,

Even iets anders dan hoefbevangenheid. Als complete nieuweling in het "natuurlijk"opvoeden van een paard, heb ik namelijk een vraag.
Froukje, de 20 jaar oude fjordenmerrie probeerde mij vanmorgen weer eens te bijten. Ze doet dit al vanaf het moment dat wij haar 14 jaar geleden kochten. De laatste weken ging het echter heel goed. Ze dreigde af en toe wel, maar als ik dat negeerde beet ze niet echt. Zo niet vanmorgen. Met het halster om doen, legde ze haar oren al in haar nek. Ik dacht dat dat bedoeld was voor Willem die vlak naast ons stond. Toen ik door het hek heen voor haar langs liep, had ze me bijna in mijn schouder te pakken. Heb heel boos tegen haar gepraat. Vervolgens met het hoeven krabben probeerde ze het nog twee keer. De tweede keer heb ik haar een lel op haar neus gegeven. Daarna beperkte ze zich weer tot dreigen.
We hebben al op verschillende manieren geprobeerd dit gedrag in te perken, ook met geweld, maar eigenlijk helpt er niets. Van de zomer maakte ik me zo groot mogelijk en ging op haar hoofd af. Dan draaide ze haar hoofd weg. Maar op het moment dat ik haar been op wilde tillen, beet ze toch weer.
Hebben jullie nog een tip voor ons, hoe met dit gedrag om te gaan? Wil van het voorjaar, als we een eigen bak hebben, gaan proberen om het boek van Inge Teblick met haar door te werken. (Weet niet of dat nog gaat lukken met deze dame.) Maar ik vond het vanmorgen zo jammer dat ze weer zo chaggie deed, omdat het de laatste weken zo goed ging.

Groetjes, Els.

jose schreef op dinsdag 10 januari 2006, 14:36:


hebben wij ook al aan gedacht, paardentandarts laten komen, mevrouw heeft een fantastisch gebit!
Heb ook al aan andere lichamelijke ongemakken gedacht, mede omdat ze ook nogal eens wil bokken (puur om je eraf te krijgen) maar nooit iets gevonden. Heb nu mijn hoop gevestigd op het natuurlijk bekappen, misschien had ze altijd wel zere voeten, maar ben een beetje bang dat mijn hoop ijdel is. Ze is altijd een shaggie geweest, hoorde later dat waar ze stond voor ik haar kocht, ze zelfs wel eens kinderen aanviel, die een andere pony van het land haalden.
Ben bang dat het dus ook wel een stukje karakter is. Maar vroeg me gewoon af hoe ik het beste op dat bijten kon reageren.

Ga ik vast proberen. Wie weet.

Bedankt voor je reactie. Els.

In veertien jaar kan je heel wat wijzer worden over je paard. Natuurlijk verscheidene zadels geprobeerd, veearts gevraagd, niet zover gegaan als foto's of fysio.
Het is ook niet alleen onder het zadel, ook voor de wagen heeft ze van alles uitgevreten. En dat terwijl ze best werkwillig is. Ze komt graag naar je toe. En vooral zwaar trekken, zoals voor de sleep, heeft ze altijd graag gedaan. Dan gooit ze zich vol in de strengen en is niet meer te stoppen.
Dat bokken was op een gegeven moment echt een probleem. John, mijjn man, hield haar vast tot ik zat en zodra hij los liet gingen we er bokkend en springend vandoor. In de les die er dan op volgde, liep ze daarna weer als een zonnetje. Later deed ze het niet meer voor de les, maar vooral in de les. Ben op een gegeven moment afgestapt, omdat ik het echt niet leuk meer vond. Heeft er een tijdje een ander opgereden, tot die het ook niet leuk meer vond. En zo verder, en zo verder. Ben toen zelf een tijd uit de roulatie geweest maar de laatste jaren rijd ik weer zelf op haar. Het bokken is nu wel een beetje over, misschien haar leeftijd, maar ik noemde het om aan te geven, dat het best wel een vreemde tante is.
Ook dat aanvallen waar ik over schreef, heeft ze mij één keer geflikt, toen ik haar ging longeren. Omdat ze er altijd vandoor ging aan de longe hadden we haar ruimte beperkt. Dat vond ze duidelijk niet leuk en toen kwam ze met plat liggende oren, ontblote tanden en hoekende voorbenen op me af. Heb haar met de zweep weer op de volte geslagen, maar daar schrik je best wel even van. Ik kan haar nu wel longeren zonder problemen, zelfs zonder haar ruimte te beperken en aan een halster.

En als ik dit dan schrijf, dan denk ik: "Waarom heb ik haar toch gehouden?" Maar ja, ze heeft ook best wel goede kanten. Ze was altijd de rust in ons span, ze heeft heerlijke gangen, en ach, we hebben met haar leren leven. Ze is soms best wel lief en ik vind het nog steeds een uitdaging om dingen van haar gedaan te krijgen. Hoop dat ik haar met grondwerk misschien wat meer baas word, maar misschien is ze daar toch wel te oud voor en teveel gevormd. We zullen zien.

Els.

Monique Meijer schreef op woensdag 11 januari 2006, 13:38:

Hoi Monique,
Bedankt voor je hele verhaal. Op dat "euh" en "nee" reageert Froukje inderdaad ook wel. Heb lang over dat negatief klikkeren nagedacht en vond dat ook wel vergelijkbaar met op deze wijze bestraffend toespreken. Alleen, het werkt bij Frouk maar heel kort. Zodra je haar niet in de gaten houdt, flikt ze het weer. Vaak doet ze het ook niet naar ons toe, ze kent onze reactie, maar bijvoorbeeld naar iemand die toevallig ook in de buurt staat en haar niet door heeft. Als je haar een lel verkoopt (en dat doe ik ook niet graag, hoor) dat is het meestal geruime tijd over. Soms wel voor weken. En dan zomaar opeens, zoals gisteren, dan heeft ze je weer te pakken.
Ik zie er ook geen reden voor. Op het moment wandel ik vrijwel iedere dag met haar, omdat ze nog gevoelig loopt zonder ijzers. Vraag dus ook niet veel. Is nu weken goed gegaan, begon net hoop te krijgen dat het over was, en dan bijt ze dus weer. Is weleens frustrerend. Heb haar vandaag een dagje rust gegeven, misschien vind ze juist dat wandelen wel saai worden.... Eigenlijk ben ik altijd met haar aan het zoeken geweest.
Parelli en klikkeren en zo is allemaal nieuw voor me. Wil het met Frouk en ook met onze superbange Willem gaan proberen. Maar Frouk is al twintig en ik weet niet of het nog aanslaat. Wil haar ook nog proberen bitloos te rijden (uiteraard in een veilige omgeving), omdat ik altijd het idee gehad heb dat ze in verzet kwam op het bit. We gaan gewoon weer opnieuw beginnen, kijken of het werkt. Heb het idee dat ik met Frouk ook een "wie is de baas" probleem heb. Misschien kunnen we die verhouding nog een beetje rechttrekken, naar mijn kant dan.
Als ik vragen heb, stel ik ze hier gewoon. Net als over dat bijten. Wilde eigenlijk weten of iemand een geweldloze oplossing wist. Heb wel weer wat ideeën gekregen en ga dat proberen.

Groetjes, Els.

Edith Hartog schreef op woensdag 11 januari 2006, 19:14:


Werd hier wel even koud van. Zolang gevochten en dan toch dit.
Sterkte Edith, Els.

Piet schreef op donderdag 12 januari 2006, 11:23:


Hoi allemaal,

Wat een reacties opeens. Toch grappig dat hierover ook iedereen het (weer) oneens is. Zocht dus eigenlijk een geweldloze oplossing.
Natuurlijk werkt een elleboog of een vuist en zelfs "ehh", maar allemaal maar tijdelijk (het één langer dan het ander). John heeft Frouk eens per ongeluk een schop tegen haar neus gegeven, was op haar been gericht, dat heeft een hele tijd geholpen. Het probleem is dat het altijd weer terugkomt. En op de meest onvoorspelbare momenten. Heb ook wel eens gekeken of het met hengstigheid of iets dergelijks samenhangt, maar daar is nog nooit iets van gebleken. Kan dus echt de oorzaak niet vinden. Ben nu niet met een zadel bezig, geen hoofdstel, zit er niet op en toch begint ze opeens weer.
Begrijp dat dat wortelverhaal moeilijk is en zeker voor een onervaren persoon als ikzelf.
Ga wel mailen naar Alkmaar. Ook al zou het niet over bijten gaan, lijkt het me toch heel leuk en leerzaam om eens in praktijk te zien wat in het boek wordt beschreven.

In ieder geval iedereen bedankt voor de moeite,

Groetjes, Els.

Spirithorses schreef op donderdag 12 januari 2006, 20:05:


Hoi Pien,

Heel duidelijk verhaal over Diesel.
Denk dat het met Froukje toch anders ligt. Weet niet of je voorgaande allemaal hebt gevolgd (zie zelf ondertussen door de bomen het bos niet meer). (Kreeg te zien dat er 12 nieuwe berichten waren, klik aan, krijg er maar 1 en heb nu op de één of andere manier dit toch opgevist.)
Oké, even in het kort. Frouk is 20, wij hebben haar al 14 jaar. Ze is altijd moeilijk geweest, bokken bijten schoppen. Heb zelf naar lichamelijke oorzaken gezocht, nooit gevonden. Heb haar wel altijd met bit en hoefijzers gereden, wil ik nu gaan veranderen. Ze is niet bang, inderdaad eerder dominant. Hoorde nadat ik haar al enige jaren had, dat ze op haar vroegere adres kinderen had aangevallen, die een andere pony uit het land kwamen halen.
Maak eigenlijk niet zo'n punt meer van dat bijten, moet haar gewoon altijd onwijs in de gaten houden. Maar ik vind het zo jammer. Je kan nooit eens met haar knuffelen. Van de zomer nog stond ik onze Willem (die is dus wél bang) te aaien, komt ze er ook bij, ik geef haar ook een aai, draait ze zich om en begint ze gericht naar me te meppen. Heb haar met het touw dat ik in mijn hand had een oplawaai verkocht, kon geen kant op, stond tussen Willem en het hek in! Daarna kan je haar weer gewoon benaderen hoor, geen probleem, dus bang is ze niet.
Ik ben nu al een paar weken met haar aan het wandelen, ze loopt nog gevoelig zonder ijzers. (Bovendien durf ik nog niet te rijden, heb in mei een zware hersenschudding opgelopen, toen ik bij het opstappen van Willem afstuiterde, ben pas sinds een paar weken bijna hoofdpijnvrij.) Tot nog toe ging dat wandelen hartstikke leuk. Ze loopt netjes achter me, hoef geen moeite te doen haar te houden wat voorheen altijd wel het geval was. Afgelopen dinsdag doe ik haar halster om, begint ze weer te dreigen. Loop voor haar langs nadat we door het hek zijn gegaan heeft ze me bijna in mijn schouder. Laat haar los staan met het touw op de grond om haar hoeven na te kijken, flikt ze het weer.
Ik begrijp het gewoon niet. Waarom? Ze hoeft geen zadel op, geen hoofdstel om, ik vraag eigenlijk niets van haar. Heb het van de zomer geprobeerd, met groot maken, negeren, goed gedrag belonen (nog voor ik deze site had ontdekt!), maar het werkt niet!
Da's dus het probleem. Ik wil zo graag een "lief" paard, maar dat lukt gewoon niet. En ik heb er een hekel aan steeds maar boos te moeten worden en op mijn hoede te zijn. Vandaar dus mijn vraag.
En als er geen oplossing is, ach, het zij zo. Zou haar evengoed niet willen missen hoor.

Wil trouwens binnenkort contact met jou opnemen of ik van het voorjaar bij jou wat lessen zou kunnen krijgen (kopen) om te leren hoe je zonder bit e.d. moet rijden. We gaan toch niet op vakantie, lijkt dit me een heel leuk alternatief. Moet ik nog even met het thuisfront overleggen.

Bedankt voor je reacite, zover, groetjes, Els.

Geertje schreef op vrijdag 13 januari 2006, 13:34:


Hoi Geertje,

Bij de coöperatie, Welkoop of hoe het tegenwoordig ook heet, maar weet niet of die ook in Limburg zitten, zie ze in Friesland wel altijd. Ook de fouragehandel verkoopt het vaak wel, bij ons in Schoorl zelfs in 10 kilo verpakkingen. En anders kan je het misschien vinden bij een handel met een goede sortering vogelzaad. En verder zie ik het altijd liggen bij de reformwinkel, maar dat is voor menselijke consumptie en zal wel veel duurder zijn.

Groetjes, Els.

Monique Meijer schreef op vrijdag 13 januari 2006, 13:34:


Mijn eerste paard heeft zeker een keer zwaar zandkoliek gehad. Ze stond toen nog bij een boer en werd op mijn eigen verzoek overdag in de bak gezet, omdat ze veel te dik was. Ze kreeg daar van hem hooi gevoerd. Heeft me ook een zware nacht opgeleverd. Om het uur m'n bed uit om met haar te wandelen. Ze heeft het overleefd.
Toen ik haar hier had staan en het gras in prut was veranderd, heb ik haar geweekte lijnschilfers gevoerd. Dat kreeg ze gewoon iedere dag. (De hond werd er behoorlijk ziek van, maar dat even terzijde. Moet 'ie maar niet jatten.)
Later ben ik overgegaan op gekookte lijnzaad met zemelen. Bij mij kregen ze dat 's winters gewoon iedere dag, maar dat was nog voor ik ze 24/7 op het land had. Lijnzaad schijnt ook het verharen te bevorderen. Schiet me nog iets te binnen, in lijnzaad zit veel olie en heb ooit ergens gelezen dat olie tegen wormen zou helpen. Zou dat dan twee vliegen in één klap zijn?
Froukje krijgt nu op advies van de veearts nog twee maal per dag slobber van Havens, zit ook lijnzaad in. Frouk is nogal eens koliek gevoelig, heeft moeite met de vezels van het hooi en raakt daarvan verstopt. Sinds ze die slobber krijgt heeft ze geen koliek meer gehad. Moet trouwens ook zeggen dat sinds ze 24/7 op het land staat en/of hooi krijgt het mesten ook veel makkelijker gaat, ze wordt alleen wel een beetje dik.

Groetjes, Els.

Inge Teblick schreef op zondag 15 januari 2006, 15:56:


Hoi Inge,

Zelfs voor mij (nog totaal onervaren met klikkeren e.d.) een duidelijk verhaal. Froukje beet en schopte dus al voor wij haar kochten, kwam ik later achter, dus wat de onderliggende oorzaak is, is niet meer te achterhalen. We hebben haar mede kunnen kopen, doordat ze toen al niet zo gemakkelijk was, anders was ze niet te koop gekomen. Ze paste heel goed in het span naast onze, voor een fjord, nogal voorwaartse en ruimgaande ruin, daarom hebben we haar problemen maar voor lief genomen. Ik was dus ook bang dat we door onze reactie haar gedrag alleen maar bevestigden. Daarom probeer ik het zoveel mogelijk te negeren, maar ook dat helpt dus niet.
Dat houding aanleren zijn we nog niet aan toe. Moeten eerst maar bij het begin beginnen, het boek van voor af proberen door te werken. Mij benieuwen of dat gaat lukken met een al zo oud paard. Over een paar maandjes hebben we een eigen bak en dus een veilige bekende omgeving waar we lekker in door kunnen werken. Is nu niet mogelijk, dan weer te pruttig, dan weer te hard en eenmaal begonnnen wil ik er wel continuïteit in hebben.
Iets uit de hand aanemen is geen enkel probleem. Ze doet dat heel braaf zonder opdringerig te worden. Wel een probleem is dat wij haar ook niet meer vertrouwen. Soms wil ze alleen maar even haar hoofd tegen je aan schuren en dan denken wij dat ze weer wil bijten en dat vind ik eigenlijk heel jammer. Maar goed, we hebben nu weer iets om naar toe te gaan werken.

In ieder geval bedankt voor je reactie en als er hier een clinic in de buurt is probeer ik zeker te komen kijken.

Groetjes, Els.

Hoi allemaal,

Zaterdag iets heel moois gezien. Toen ik Frouk haar hoeven schoonmaakte om ze na te lopen en eventueel te raspen etc. viel me opeens een prachtige dikke hoefwand verscholen onder het lange haar van de kroonrand op.
Aan alle vier de hoeven te zien, aan de boven kant is de nieuw aangegroeiende hoefwand zeker een halve centimeter dikker dan daaronder. Nu kan je de oude hoefwand dan ook nauwelijks een wand noemen hoor, de buitenwand is niet meer dan een flintertje na zeventien jaar ijzers.
Heb die mooie bulten op de foto gezet, maar met m'n oude spiegelreflex en een nieuw filmpje, dus dat duurt nog wel even voor ze ontwikkeld zijn. Tegen die tijd probeer ik wel iemand te vinden om het ook aan jullie te kunnen laten zien.

Groetjes, Els.

Gitta schreef op vrijdag 13 januari 2006, 17:22:


Volgens een heel oud boekje (1949, landbouwschool) van mijn vader over voeding voor koeien, paarden, geiten en varkens is vitamine E wel degelijk nodig voor de melkgift.
Ook in een iets recenter boekje over konijnen wordt vitamine E genoemd als belangrijk tijdens de dracht en de zoogperiode.
Het tekort bij jouw paard zou je dus misschien toch wel in die hoek kunnen zoeken.
Hoop dat je er wat aan hebt,

Groetjes, Els.

van lennep schreef op woensdag 18 januari 2006, 11:26:


Ik sluit me bij Esther aan. Het voordeel van hoefschoenen is bovendien dat je ze zelf aan en uit kan doen. Dat gaat met hoefijzers niet lukken en als die versleten zijn heb je een hoefsmid nodig!
Het zelf (natuurlijk) bekappen van de hoeven is niet heel moeilijk en kun je nu nog wel leren, zie de informatie op deze site.
Als ik jou was zouden ze geen van drieën op ijzers gaan en mijn paard is ook pas sinds twee maanden van de ijzers af. Ik zie nu al zoveel veranderen aan haar hoeven dat ik echt nooit meer een paard zal laten beslaan.

Veel succes met jullie reis!

Groetjes, Els.

agness schreef op vrijdag 20 januari 2006, 10:42:


Jeetje, helemaal van het erf af! Wij hebben gelukkig een hek voor aan bij de straat. Afgelopen zomer had "iemand" bij ons gewoon vergeten het hek naar de paarden dicht te doen. Ik heb de hele nacht wel rare geluiden gehoord. Dacht dat de hond een beetje woest deed in de kamer. Toen ik rond vier uur (in een t-shirtje) ging plassen ( toilet is beneden bij de buitendeur) hoorde ik dat het kabaal van buiten kwam. Best eng... Hond geroepen, deur opengedaan, kijk ik in het smoel van Froukje. Halster gepakt en haar weer naar het land gebracht. Willem, die in de groententuin stond, kwam gelukkig vanzelf mee.
Ijskoud weer in bed gekropen, maar wel gelachen...

Groetjes, Els.