Piet schreef op maandag 9 januari 2006, 14:52:


Misschien wel, maar ik kan je zo een paar voorbeelden geven van paarden die ik kende die bevangen zijn geworden terwijl ze continu buiten stonden, met een schuilstal (waar ze nooit in stonden)

Ilona
--
let's keep on moving naturally!

Ilona Kooistra schreef op maandag 9 januari 2006, 14:59:


Mijn paarden stonden voorheen 's winters 's nachts op stal van ong. 9 uur 'savonds tot 7 uur 'ochtends. Ze kregen toen krachtvoer en hooi. Overdag liepen ze juist bij vorst op het land, omdat ze het dan niet vertrapten. Als het beschikbaar was, zeisden we de hele winter raaigras van het naastgelegen aardappelland en voerden dat gemengd met het hooi. Mijn eerste paard dat ik hier kreeg was eerder al hoefbevangen geweest, maar heeft dat bij mij nooit meer gehad.
Mijn fjorden hebben er ook geen last van.
Bij de buurvrouw krijgen de shet en de haflinger uiteindelijk precies hetzelfde te eten en de één raakt bevangen en de ander niet.

M.a.w. ik begrijp er geen snars meer van!!

Groetjes, Els.

Mijn eerste

Het ene paard heeft misschien een andere stofwisseling dan het andere en reageert daarom wel of juist niet snel/heftig op fruktaan? Kwestie van genetische aanleg? Of gestuurd door temperament?

Buck is een economisch bewegend paard, heeft het nooit koud, met een evenwichtig temperament. Hij heeft aanleg voor hoef- en spierbevangenheid.

Cadiz, de andalusier beweegt continu, moet bijgevoerd worden want hij krijgt zijn hooi niet eens op, heeft het snel koud en een opvliegend temperament. Hij heeft die aanleg voor bevangenheid beslist niet.