Frans Veldman schreef op vrijdag 25 november 2005, 15:19:
> Michiel schreef op vrijdag 25 november 2005, 14:03:
>
>
>> Op deze manier is de singeldruk en de stijgbeugeldruk verdeelt
>> over het "gehele paard". Alleen het ruitergewicht zonder
>> grootste probleem is dat opgelost zal moeten worden.
>
> Groeten,
> Frans
Okééé'; dit zijn stappen met zevenmijlslaarzen zeg!!!
Tijd om onderscheidt te maken tussen gewicht, kracht en druk.
- Het gewicht van de ruiter wordt gedragen door de rug van het paard.
Het maakt niet uit hoe je zit of rijdt, jouw gewicht rust op dat paard en gemiddeld over de beweging, de rijtijd, is dat gelijk. Niet groter, niet kleiner, jouw gewicht.
- De kráchten die op de rug van het paard werken echter variëren wél: als je bv. zonder enige techniek op de blote rug van het paard hopst ben je soms los = kracht nul, soms kanl je neer = kracht groter dan jouw gewicht.
Als jij met veel techniek de gemiddelde kracht op het paard vrijwel gelijk aan jouw gewicht kan houden, is de te verdelen maximale kracht zo laag mogelijk en de drukpieken dus ook. Nu zijn we dus bij druk:
- de drúk op de rug van het paard is afhankelijk van het opervlak waarover de krachten verdeeld worden. Druk is nl. kracht per cm².
Hoe groter het oppervlak is waarover de kracht gelijkmatig werkt, hoe lager is de druk.
Een oppervlak wat de krachten niet gelijkmatig verdeeld geeft hogere drukpieken dan een oppervlak wat dit wel doet.
Laatste stap: combineer deze drie.
Een zware ruiter met goede techniek op een groot krachtverdelend oppervlak zal lage drukpíeken op de paardenrug uitoefenen.
Een half zo zware ruiter zonder techniek zal snel even grote krachten op de rug uitoefenen. De kwaliteit van het krachtverdelende oppervlak is nu doorslagggevend voor de waardes van de drukpieken.
De variatie in de krachten door deze mindere ruiter is zelfs bij gelijke drukwaardes voor het paard tóch belastender doordat het de veranderingen in zwaartepunt en evenwicht zelf door spierkracht zal moeten compenseren.
Warboel
