Hoi Daisy,

Ik heb vorig jaar een merrie (veulen) gekocht en ook zij vond het maar niets als ik haar aan wilde raken, een borstel kon ik dus helemaal wel vergeten.

Nadat ze wat gewend was aan mij ben ik op zoek gegaan naar een plekje waar ik haar wel aan mocht raken. Dit wat onder haar manen, net voor haar schoft. Beetje eng in het begin, maar kriebelen was toch wel fijn. Ik heb die borstel dus maar gelaten voor wat het was, (jammer dan als ik even een vies paardje had)
Ik heb me eerst gericht op haar en het aanraken. Ik ben begonnen op haar fijne plekje en wanneer ze ontspannen was ging ik rondom deze plek kriebelen en strelen. Belangrijk hierbij is dat je contact blijft houden met je paard, het liefst met een vlakke hand. Zorg er ook voor dat je zelf ontspannen blijft. Zo bouw je langzaam de plek uit die je aan mag raken. wanneer je paardje weer gespannen wordt ga je terug naar de begin-plek. Doe deze oefening regelmatig en je zal merken dat je haar steeds makkelijker aan kan raken. Al duurt het twee weken, blijf dit doen totdat je ook haar benen aan mag raken en ook hierbij ontspannen blijft. (je strijkt dan met je hand van de plek waar je bent begonnen langzaam en rustig over haar rug, billen en langs haar benen let op: wel contact blijven houden, dus in een vloeiende beweging.) telkens wanneer ze zich weer spant of boos wordt blijf jij rustig: niet "straffen", maar begint weer van voor af aan. negeer haar gedrag als ze vervelend wordt en besef dat je te snel wilde.wanneer je eindelijk haar vertrouwen hebt gewonnen zal je haar overal aan mogen raken.

Wanneer je dit bereikt hebt, laat je haar eerst die vreemde borstel goed onderzoeken, zodat ze niet verrast wordt wanneer jij plotseling in plaats van je hand een bostel blijkt te gebruiken.
Wanneer ze de borstel goed heetf besnuffeld begin je weer van voor af aan, rustig op haar makkelijke plek en zo weer verder.

Leg je neer bij het idee dat je een tijdje een niet zo schoon paard hebt, maar onthoud dat je met tijd en geduld heel veel wint en je hier uiteindelijk de rest van jullie leven plezier van zal hebben!!

Bij ons is het gelukt en ik mag nu mijn paardje overal aanraken, ook in haar mond, oren, tussen haar benen zonder dat ze in paniek schiet.

Succes ermee, ik hoop dat je er wat aan hebt!

Groetjes Kim

Evelyn Steenvoorden schreef op vrijdag, 27 februari 2004, 19:44:

Hoi,
Ja dat willen we van de zomer eens uit gaan proberen. Althans eerst een zien of ze het water in wil uberhaupt, want ze vertikt het om door een plas regenwater te lopen (zonder dat ze de bodem ziet).
Lijkt me zo gaaf, dat zwemmen.


Ja als ze het nog vragen vind ik het ook best. Maar heb ooit een man gehad die er zomaar zijn kleinkind opzette. Zonder vragen of zo. We stonden over de hoefschoenen te praten en ik zie ineens dat die man het jochie optilt en zo bovenop Isabella zette. Nou is die pony in dat opzicht best braaf, hoewel ze er wel even van schrok en ze mij ook aankeek, mag dit of wat??!! Ik heb wel even gezegd dat ik er niet van gediend was, maar had geen zin stennis te maken op straat.
Maar dit is dus niet de bedoeling in mijn ogen van shetje rijden.

Groeten,
Ingrid

Hoi,
Laatst was hier een vraag over de hoefschoenen test in BIT.
Ik heb de BIT niet gekocht overigens, want vond hem veel te duur.
6 euro 50. Belachelijk. En dan alleen maar over dressuur en nog eens dressuur. Goed er stond nu ook een artikel in over shetlanders, maar goed, dat is mij dat geld niet waard. En ook die hoefschoenentest heb ik even vluchtig doorgekeken.
De schoenen die ik heb worden geen eens vernoemd, laat staan getest.
Dus ik kan niet beoordelen of de test klopt.

Uiteraard ga ik nu zeggen dat ik de beste heb (haha).
Maar ik denk dat er wel een kleine kern van waarheid in zit hoor. De schoenen van Smit worden op maat gemaakt, van iedere hoef afzonderlijk. Ze zitten echt muurvast. Van doorrijplekken heb ik nog geen last gehad (en Isabella ook niet) en tot op heden is er nog geen enkele slijtage te zien aan de onderkant.
Ik snap ook niet hoe ze in die test van 10 min. al de slijtage kunnen testen, maar goed.

Ik kan de test dus niet verder beoordelen. Nogmaals wel jammer dat de Smit schoenen er helemaal niet bij staan. Zijn ook het goedkoopste ook nog (109 euro per paar), incl. aanmeten (bij dhr. Smit thuis).

Groeten,
Ingrid

Hoi sohpie.
ik had het niet beter kunnen verwoorden

groetjes sandra

Linda schreef op vrijdag, 27 februari 2004, 10:21:


Hoi Linda,
Bedankt voor je tip over het antichippen. Ik ben dus ook zo'n "gewetensbezwaarde". Over m'n lijk,eerder komt zo'n ding er niet in bij onze paarden. Zo'n 10 jaar geleden is er op grote schaal onderzoek gedaan in Nederland wat chips betreft, bij varkens. Het bedrijf waar mijn echtgenoot werkte was samen met nog 1 ander bedrijf in Nederland verantwoordelijk voor de onderzoeken, en testen. Aan de hand van de resultaten toendertijd heb ik besloten nooit een chip in mijn paard te laten plaatsen. Het allerbelachelijkste is nog wel dat het in een halsspier moet. Het Quarterstamboek (het grootste stamboek ter wereld )is er mee begonnen, maar daar werd de chip in de vetlaag van de manenkam geplaatst, heel anders dus dan hier. Toch hebben ze daar ook weer van afgezien en wordt er door hun helemaal niet meer gechipt. Zal toch ook z'n redenen gehad hebben, nietwaar???
Gelukkig zijn er ook zat paardeneigenaren die totaal geen hinder ervaren, maar ik blijf me ergeren aan de manier waarop je het in Nederland wordt opgedrongen.
Groetjes Henny

Sophie en Sandra,
In het geval zoals jullie dat omschrijven, maakt het paard geen deel uit van
jouw kudde en jij niet van de zijne. Integendeel, blijkbaar moet het paard
zelfs niks van je hebben en voelt hij zich allesbehalve veilig bij jou (denk
aan de reden dat je de join up met 'm wilt doen). Hij zal het wegsturen - in
dit geval - dan ook niet als straf ervaren.
Ook zal hij geen *berouw tonen* maar op een gegeven moment aangeven dat hij
met je wil onderhandelen en uiteindelijk met je wil samenwerken.
Dit is dus een geheel andere beleving van de join up.
Petra

'gevaarlijk' als je niet weet waar je mee bezig bent. Ik wil ook graag mn
argumenten geven voor de reden waarom ik vind dat je er voorzichtig mee om
moet gaan :)). Een join up wordt uitgevoerd door paarden in een kudde als 1
paard erg onrespectvol is. De alfamerrie stuurt het onderdanige paard dan
uit de kudde. Dit betekent de dood voor een paard, als je wilt overleven
moet je de veiligheid hebben van een kudde, een paard in zn eentje is ter
dood veroordeelt. Dit is dus een heeeeeele zware straf voor het paard. Als
hij terug wil komen in de kudde, moet hij berouw tonen, met alle signalen,
oortje, smakken, hoofd laag... . Als je je paard van je wilt af sturen moet
je hem dus constant in het oog aankijken, vandaar de dreigende actieve
houding. Zodra hij zich overgeeft is de join up gelukt. Je hebt respect
gekregen en het paard ff laten zien, sommige dingen worden niet getolereerd.

henny wittenaar schreef op zaterdag, 28 februari 2004, 11:31:


Hoi Henny,

Ja, ik erger me ook ontzettend aan het feit dat het zo wordt opgedrongen. En vooral ook dat het nog niet eens zeker is dat je paard er niks aan overhoudt (zwerven van de chip, infecties en noem maar op, wat je op die site ook kan lezen). Ik zou dan toch eerder voor DNA kiezen hoor, maar die keuze krijg je nagenoeg niet eens. Wedden dat de meerderheid dan voor DNA gaat? Dat weten ze bij de regering ook wel...Nederland is weer lekker bezig hoor pfff...en straks hebben ze nog meer papierwerk hieraan omdat er denk ik toch ook veel mensen zijn die boze brieven sturen en ontheffingen aanvragen voor het chippen. Ik heb mijn ontheffing in ieder geval al klaarliggen, heb toch liever DNA. Dan weet ik zeker dat mijn paard er niks aan overhoudt

Groetjes,

Linda