Piet schreef op maandag 28 juli 2008, 8:19:


Hee, ik ontdek hier nog een zijtopic!

Piet, als wat je schrijft over poisoned cue klopt, dan is het simpel om te zien of Parelli zoveel druk (onaangename druk dus) gebruikt dat er poisoned cue optreedt: kijk naar het paard. Ik zie hier, midden in Parelliland mag ik toch wel zeggen, geen paarden die niks meer durven. Ik zie paarden die vanalles uitproberen, die niet bestraft worden voor het uitproberen als er eigenlijk iets anders gevraagd werd, enkel gevaarlijke acties worden met kracht onderbroken.
Ik denk dat mijn Zappieschattie wel als voorbeeld kan dienen, nooit anders geweten dan parelli-opvoeding, door verschillende mensen telkens dan nog, en hij is een gevoelig zieltje. Toch durft hij gerust eigen initiatief te nemen. Niet zo overduidelijk als sommige extroverte speelvogelpaarden hier, maar hij doet het wel.

Interessante discussie verder, bedankt!

Eva Saegerman schreef op dinsdag 29 juli 2008, 0:32:


Volgens mij ben jij heel goed bezig

Maar, het voorbeeld wat jij hierboven beschrijft, ik pak dat hier, midden in parelliland met parellipaard nog zachter aan, want met retreat er bij. Zap ziet enge neergebliksemde boomstronk, ik vraag stop en backup, weer naderen, en naargelang ik hem voel verstijven weer stop en backup, gras eten (is ook goede test hoeveel stress er in hem zit), naderen, snuffelen, nog een hap paarse bloempjes ('goedzo flinke vent') en passeren. Duurt ook een minuut.

Dat is wat ik bedoelde dat het verschil in theorie zoveel groter is dan in de praktijk.

Alle instructeurs zien mij hier bezig, met voertasje en alles, en ik heb nog geen enkele keer een opmerking gekregen dat ik hem meer moet slaan of zo. Integendeel.

Conrad van Pruijssen schreef op maandag 28 juli 2008, 15:18:


Hoi, leuk van je te horen!


Niet vergeten Conrad dat Pat Parelli al 25 jaar ieder weekend demo's geeft in heel de US en zelfs de hele wereld, dus het lijkt mij niet zo raar dat er nu stilaan genoeg mensen zijn die er geld voor over hebben bij hem te komen.


Dat hoef ik niet te vragen want weet ik zo ook wel. Er is geen wetenschappelijke achtergrond. Het is een model dat Linda Parelli gaandeweg ontwikkeld heeft. Telkens als ze haar man bezig zag met een paard en ze snapte niet waarom hij iets deed kon ze het hem immers achteraf vragen. Waarom zette je daar geen druk meer, waarom deed je anders dan ik zou gedaan hebben, waarom zus en niet zo. Ze heeft hem de pieren uit zijn neus gevraagd tot dus ergens duidelijk werd dat hij (net als Ray Hunt en zijn andere leermeesters) heel erg keek naar hoe het paard op dat moment was en zich daaraan aanpaste. Dat heeft Linda dan (idd. gebaseerd op een mensenmodel, ik heb de naam van de auteur ooit geweten maar ben hem kwijt) in een vorm gegoten die min of meer reproduceerbaar bleek als ze het op nieuwe paarden ging toepassen. Het is dus een empirisch model.
Specifiek van LB en RB, dat heb ik vroeger wel eens gevraagd, want volgens mij berust dat niet op fysieke realiteit in de hersenen van het paard. Ik geloof dat de instructeur toen wel zei dat er onderzoek naar gedaan was op een of andere amerikaanse unief. Maar daar weet ik verder niks van. Dat zou ik kunnen vragen idd. Zelf denk ik dus niet dat er echt een links-rechts verschil in die paardenhersentjes is. Het zijn termen die (naar analogie van hoe het bij rechtshandige mensnen wel is) aangeven hoe de gemoedstoestand is, namelijk LB = beredeneerd, nadenkend, tov. RB = reagerend uit angst voor levensbehoud, grof gesteld. En die indeling is zeker nuttig, maar ze hadden het voor mij evengoed rooddenkend en zwartdenkend ofzo mogen noemen.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Caatje schreef op zaterdag 26 juli 2008, 21:34:


Ja, dat ook. En kijken, welke oefeningen, welke galop, is moeilijk voor een rechtsgebogen versus linksgebogen paard, en hoe kan je ze helpen meer gelijk te worden. Van op de grond en van op hun rug.
En 's avonds stonden er ribbetjes op het menu