Huertecilla schreef op dinsdag 13 december 2005, 14:57:


Hoe erg is het dan eigenlijk dat een paard zweet? Wij hebben met onze twee fjorden aangespannen enkele malen recreatief aan een lange afstandswedstrijd van 25 km. meegedaan, we reden dus wel mee, maar niet voor de snelste tijd.
Eén keer zijn we per ongeluk tweede geworden. De paarden waren toen ontzettend voorwaarts en inhouden maakte ze alleen maar drukker, dus we hebben ze hun gang maar laten gaan. Eén maal hadden we kunnen winnen, maar toen liepen we dus echt bij de recreatie groep mee. We hadden toen wel de snelste tijd neergezet.
Alle keren zweette onze merrie het ergst, dat doet ze trouwens altijd, maar alle keren kwam zij het gemakkelijkst door de hartslagmeting en overige controles. Eén maal bleef de DA meten, omdat hij niet kon begrijpen, dat een paard dat zo nat was, zo'n lage hartslag had.
Wij moesten altijd wel lachen om de mensen die hun paarden met emmers water aan het koelen waren om de hartslag omlaag te krijgen.
Daarom vraag ik me dus af waarom het zo erg is dat je paard zweet.

Groetjes, Els.

Sandra Boshuizen schreef op dinsdag 13 december 2005, 15:35:


Ehh, turgor? Wat is dat? Wij zij puur recreatief bezig, maar paarden schenen in die tijd een bereconditie te hebben van het in het duin rijden. We lieten ze gewoon zelf hun gangetje gaan, niet overvragen, maar ook niet teveel inhouden, omdat ze daar alleen maar drukker van werden. Heb er geen papieren meer van, wel een beker, Jippie!
Vroeg me dus alleen af, waarom het zo erg is dat een paard zweet, behalve dan dat het er niet uitziet. En probeerde uit te leggen, dat wij met dat zweten geen slechte ervaringen hebben.
Overigens, Froukje, de oude merrie van 20, staat zelfs nu als de zon even doorbreekt al nat te worden op het land! Heeft ze altijd gehad.

Groetjes, Els.

Hoi allemaal,
Ben vanmorgen weer een half uurtje wezen wandelen met Froukje. Doe dat nu gedurende een paar weken iedere dag. Tot nog toe liep ze aldoor als een mak lammetje achter me aan. Heel verbazend want voorheen had ik altijd de grootste moeite om haar in te houden. Touw om haar neus slaan en hangen maar, want zo had ik dat geleerd. Of ze toen nou zo druk was omdat ze op ijzers liep en zere voeten had, of nu zo rustig omdat ze zonder ijzers loopt en nog gevoelig is, of dat er een hele andere oorzaak is/was, dat weet ik niet. Ze loopt op het asfalt met grote stappen, stapt flink over en is alleen heel gevoelig als ze op een steentje gaat staan. Dus het lijkt me toch sterk dat ze nu pijn heeft.

Vanochtend dus weer met het makke lammetje achter me aan. Soms links en dan weer rechts van me. Tot er in de sloot naast de weg een paar zwanen onwijs met hun vleugels begonnen te flapperen en door de sloot heen en weer vlogen. Stress, paniek, Frouk stormt me voorbij. Nee, Els, niet gaan hangen! Dus het touw wat laten vieren. (Heb een behoorlijk touw van bijna drie meter.) Fouk draait zonder te trekken om me heen. Kijkt in alle staten snorkend naar de sloot. Zwanen flapperen weer. De lol is eraf. Frouk ontspant. Ik doe een paar stappen achteruit bij haar weg en ze volgt zonder dat ik aan het touw hoef te komen. Rustig vervolgen we onze wandeling!

Vond dit een heel bijzondere ervaring. Voorheen had ik zeker een paar meter achter mijn paard aangehangen en dan had het nog zeker een paar minuten geduurd voor Froukje weer een beetje rustig was geworden.

Ben best een beetje trots op ons en we zijn nooit te oud om te leren.

Groetjes, Els.

Kentuck schreef op maandag 19 december 2005, 14:49:


Hoi Kentuck,
Mijn eerste paard had ook niet veel problemen met op de trailer gaan. In het begin werden we altijd gereden door de boer waar ze stond. Ze kwam dan geregeld drijfnat uit de trailer. Ze bewoog niet, je hoorde haar nooit stampen, maar ze raakte schijnbaar zo gestressd dat ze toch nat werd.
Toen we zelf een trailer hadden en een stuk rustiger met haar reden is ze nooit meer nat geworden.
Denk dat het in haar geval dus voornamelijk door de rijstijl kwam. Wij rijden zelf altijd heel rustig, vooral in de bochten, en remmen zoveel mogelijk op de motor. Is een kwestie van goed vooruitkijken.

Groetjes, Els.