Piet schreef op donderdag 5 januari 2006, 11:43:


Arme Piet, ik zal je ook nog een veer in je ahum steken... Het is uiteindelijk jouw reactie geweest die me heeft doen besluiten om Froukje van de ijzers te halen. Niet meer de hoefsmid laten komen, nee, rigoureus van de ijzers af. (we hadden zelf daar het materiaal voor in huis en ook al de nodige ervaring met (traditioneel) bekappen). Heb het in het begin wel moeilijk gehad. Frouk was ontzettend gevoelig en ondanks het afronden van de wand, begon alles te scheuren. Nu gaat het steeds beter. Sinds maandag loopt ze zelfs over ons grindpad nauwelijks nog kreupel. Eén of twee stapjes maar.

Manon, ben dus zelf nog niet zo ervaren met natuurlijk bekappen. Kan je alleen adviseren, luister naar de ervaringen op deze site. Ik zou zelf willen dat ik al deze informatie al jaren terug had gehad. Denk dat het me een hoop ellende bespaard had. Mijn Froukje loopt op een moeilijke ondergrond dan nog niet super (wat wil je na zo'n 17 jaar ijzers), maar op het land zie ik een duidelijke verbetering. Ze loopt niet meer voorover, maar duidelijk vanuit de achterhand, komt voor mooi vrij. Ook een tikkertje wat ze de laatste jaren in haar schouders had, hoor ik niet meer. Laten we het zo zeggen, het is niet de makkelijkste weg en je moet geduldig zijn en doorbijten, maar ik zou nooit meer terug willen!

Els.

conny didden schreef op donderdag 5 januari 2006, 14:04:


Volgens mij duiden jullie op de ziekte Hyperlipaemie. Staat bij mij beschreven in het boekje "praktische paardenhouderij" Volgens dit boekje komt het inderdaad voornamelijk Shetlanders voor, maar ik weet ook van een Fjord die eraan is doodgegaan. Beest was veel te dik, werd opeens op een streng dieet gezet. Waarschijnlijk moet je dus bij alle sobere ponies oppassen.
Preventie volgens het boekje: Goede wormbstrijding, drachtige ponies tijdig bijvoeren, voldoende weideoppervlak per pony, het beschikbaar stellen van een liksteen, en bij het waarnemen van de eerste symptomen direct de dierenarts waarschuwen. (moet die natuurlijk wel weten wat de pony mankeert.)

Groetjes, Els.

van lennep schreef op vrijdag 6 januari 2006, 10:34:


Toen ik mijn Fjord van de ijzers haalde, was bij de achterhoeven de binnenhoefwand zeker een halve centimater langer dan de buitenhoefwand, bij het linkerbeen erger dan bij het rechter. De zool was aan de binnenzijde redelijk hol, maar aan de buitenzijde wat bol. (Heel voorzichtig heb ik maar aangenomen, dat door jarenlang een verkeerde stand het hoefbeen in de hoef iets naar buiten gekanteld was.)
We hebben de hielen eerst gelijk gemaakt. Dit had als gevolg, dat ze in een wending bijna omviel, gelukkig wende ze snel aan deze nieuwe stand. In de weken daarna hebben we met bekappen steeds de zool aangehouden. Haar hoeven zijn van buiten gezien dan wel recht, maar als ze loopt heb je van achteraf gezien toch het idee dat ze schuin naar buiten staat.
Nu, na bijna drie maanden, wordt dat steeds beter. Terwijl ze vroeger achter heel nauw liep, kan je nu zien dat er meer ruimte tussen de hoeven komt. Ook zien we verandering in de zool. De platte buitenkant wordt langzaam maar zeker steeds holler.
Mijns inziens kan je dus het beste gewoon de zool aanhouden en kijken hoe het zich verder ontwikkeld. Dat is tenminste mijn (nog prille) ervaring.

Els.

Piet schreef op maandag 9 januari 2006, 13:58:


Bij een buurvrouw lopen een shet en een haflinger op héééél kort gras. Ze staan 's nachts op stal en krijgen wat krachtvoer. De shet slechts één handje. Ze zijn allebei niet dik, vind zelf de shet wat aan de schrale kant.
Nieuwjaarsdag loop ik langs met de hond, staat de shet in bevangen stand. Buurvrouw gewaarschuwd, zei dat de pony 's zaterdags al niet gemakkelijk liep. Heb haar geadviseerd de pony niet meer op het land te zetten. De haflinger heeft nergens last van. Lijkt me dus inderdaad dat ook de (over)gevoeligheid van het paard voor fructaan zeker een rol speelt.

Els.

Ilona Kooistra schreef op maandag 9 januari 2006, 14:59:


Mijn paarden stonden voorheen 's winters 's nachts op stal van ong. 9 uur 'savonds tot 7 uur 'ochtends. Ze kregen toen krachtvoer en hooi. Overdag liepen ze juist bij vorst op het land, omdat ze het dan niet vertrapten. Als het beschikbaar was, zeisden we de hele winter raaigras van het naastgelegen aardappelland en voerden dat gemengd met het hooi. Mijn eerste paard dat ik hier kreeg was eerder al hoefbevangen geweest, maar heeft dat bij mij nooit meer gehad.
Mijn fjorden hebben er ook geen last van.
Bij de buurvrouw krijgen de shet en de haflinger uiteindelijk precies hetzelfde te eten en de één raakt bevangen en de ander niet.

M.a.w. ik begrijp er geen snars meer van!!

Groetjes, Els.