Spirithorses schreef op woensdag 14 december 2005, 17:44:

Ik denk het.

http://www.users.bigpond.com/splitterscreek/kikkuli%20books.htm

Met die beperking dat Ann Nyland de 5de tablet niet kende welke over het wasritueel handelt; soort van friendlygame-TTouch-Plús


Ja. Maar dan met het geestelijk voorop; dat het paard het wél eerst aan moet kunnen.
Het is ideaal als je een 3 of 4 jarig nog niet onder het zadel gebracht paard door een deel of de hele methode haalt. Daarna voorzichtig onder het zadel brengt en met bv. de methodes van Solinski leert het lichaam te gebruiken. Uiteraard eerst weer Kikkuli onbelast etc. en dat kan naadloos volgens het positief belonen zoals Teblick dit beschrijft.

Dát is niet meer dan een simpeler managementprobleem en oplosbaar. Ann Nyland zette bv een paar helpers achterin een pick-up truck met elk twee paarden aan de lijn.

Mbt 'koudbloeden' speelt er meer dan alleen minder oppervlak per inhoud.
Ze zijn ook zwaarder en moeten dus zelfs onbelast al meer arbeid verrichten voor dezelfde prestatie.
Komt bij dat er doorgaans een zwaardere ruiter op zit en zo ook díe belasting groter is.
Voeg dit bij het medische gegeven dat hun hart niet evenredig met hun massa in volume toeneemt en het zelfs in rust al harder moet werken.

Een 'koudbloed' moet dus relatief en absoluut meer arbied verrichten voor dezelfde prestatie zonder een krachtiger pomp en met het extra nadeel van de slechtere koeling.

Ze moeten dus voor eenzelfd ritje veel beter in conditie zijn.
Na het verrichten van de veel zwaardere arbeid bij een zelfde ritje heeft hun hart het óók nog eens zwaarder om de afvalstoffen uit de spieren te krijgen.
Niet zo vreemd dus dat zwaarder gebouwde paarden meer last hebben en minder snel herstellen van eenzelfde ritje.
Een beetje meer aandacht voor de training, koeling en nazorg van dit type paard dan van een volbloed of arabier is daarom niet meer dan feitelijk gelíjke behandeling.

Sandra Boshuizen schreef op woensdag 14 december 2005, 17:48:


Wat denk je zelf?

De scheiding van boomloos- t/m boomzadel is niet binair.
Een Barefoot bv is niet veel meer dan een barebackpad met cantle, doch een BM is al zo stijf dat het eigenlijk een flexibel boomzadel genoemd kan worden.
Zo ken ik een vaquera boomzadel met een natuurrubber boom die flexibeler is dan een equiflex flexibele boom...
Ook is de vorm en afmeting van de dragende panelen cruciaal; ½-panels laten meer vrijheid toe dan full-panels. Ook het týpe boom is nogal belangrijk; een vaquera-boom, een western-boom, een Portuguesa-, een McClellan zijn allemaal onderling fundamenteel verschillend en van een andere planeet als de 'engelse' veerboom en het cavalerie-zadel uit de 19de eeuw wéér anders.
Ik ga verder niet wéér op dit onderwerp in: zoekt en gij zult álles hier al tíg keer vinden.

Spirithorses schreef op woensdag 14 december 2005, 22:00:
en de schrijvers van commetaren zwammen maar wat in de ruimte, want er is er maar één die nog geen week bezig is geweest...
Daar hou ik dus gewoon mee- en over op.

Waarom zou je het dan doen? Híj begon met de geschikte van de ongeschikte paarden de schiftem. Dat zouden moderne trainers ook moeten doen vóór er tienduizenden euros worden geïnvesteerd in een paard met een onderliggend probleem.
Ik keb de paarden die ik heb en heb ze niet getest doch wel met een naar hén specifiek aangepaste versie fit gemaakt.

Een geestelijk en lichamelijk gebalanceerd paard dat geestelijk en lichamelijk fit is en 100% récht is.

Wat jij wil. Als dat is wat jij nodig hebt prima.
Het grote voordeel van de Kikkuli methode is dat je hem specifiek kan maken zonder overbelasting. Op deze manier kan ik onze paarden op de extreme omstandigheden hier voorbreiden.
Het sleutelwoord zit in 'overbelasting'; de Kikkuli methode is ongeëvenaard omdat het een gestructureerde methode betreft die erop gericht is geestelijke en lichamelijk overbelasting te voorkomen.

Heb ik gevonden op mednet en sciencenet.

Als je registreer, zie je de kleinste verschillen en dan moet er íets zijn. Daarna is het een kwestie van elimineren en proberen.
Ja, heb verschillende (goed passende) zadels op hetzelfde paard gelegd bij verschillende paarden; kun je prima zien op de HSM.

Is dat serieus?

HC

Spirithorses schreef op woensdag 14 december 2005, 23:19:


Mijn meest opvallende ervaringen zijn:
- beter snél, in draf/galop, de afstand afleggen dan rustig stappen
- zorg dat de paarden zich vrij kunnen bewegen in het bivak

Verder is het logisch dat gewicht kritisch is; neem zo weinig mogelijk mee dus overnacht in herbergen of samen in een slaapzak onder een zijl.

Bij de voorbereiding loont het de moeite om vooraf hooi-/strobalen en evt. bijvoer in bewaring te geven vlakbij het te verwachten bivak.
Leer vooraf je paarden uit een voederzak te eten en uit een emmer te drinken. Voederzakken en opvouwbare emmers neem je wel mee.

Ik ga ervan uit dat je zeker stelt dat de ruiters voldoende fit zijn, want een stijve ruiter sloopt elk paard.

Voor de rest hoor ik wel wat je weten wil.

Els Kleverlaan schreef op donderdag 15 december 2005, 11:34:


TÓP Els. Volhouden, dit is mijn ervaring van zojuist:

Vannacht ga ik van de volle maan genieten en een lange terreinrit maken. Daarom wilde ik vanmorgen Arabella vast een beetje borstelen en wat met haar doen; lopen dus.
Heb haar níet de lange lijn aangeknoopt want was wat anders van plan

Ze liep heer;ijk en achter Cortijuelo liet ze op een simpele vraag met de stem vanuit positie 3 een Hoge School draf zien waar de tranen van in je ogen schieten zo mooi en ontspannen. Ze blijft dan héél lichtjes schuin naar me kijken en loopt feitelijk schouder binnenwaards.
Na de gebruikelijke kletsstops onderweg besloot ik haar inderdaad letterlijk los te laten.; aan onze kant van de provinvciale weg bij Cortijuelo heb ik het leidtouw als een lariat om haar hals geknoopt en ben zo door de campo naar huis gegaan. Stap, draf, stop, draf, links, rechts, troelale, bomen, rivier etc.... netter als een perfect gedresseerd hondje. Kon haar ook links of rechts, schuin voor, schuin achter en zelfs 10 meter achter me laten lopen op verzoek.
Bij huis riep ik mijn lief en met de roepende paarden in het zicht draaide ik in een rustig drafje om, van huis weg en superrustig volgede ze alle figuren in het aangegeven tempo.
Onder Casilla Pedrosa langs is ze nooit zo op haar gemak en nu stak ze haar snoet en nek onder mijn arm
Bij Rosa naar beneden, langs de wei, voor het huis langs en weer naar de wei; alles los en helemaal perféct.
Ben een klein uurtje op pad geweest en he-le-maal in de wolken; wat is dít toch mooi zeg.....

HC